Ενημέρωση από τη συνέλευση της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής

Αναρτούμε την προκύρηξη που μοίρασε σήμερα η συσπείρωση στη Γενική Συνέλευση της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής. Η συνέλευση παρά το ότι συγκέντρωσε εκατοντάδες συναδέλφους δεν κατάφερε να πάρει ούτε μία απόφαση. Η πρόταση μας για αποχή από τα καθήκοντα των ημιυπαιθρίων, σύγκλιση νέας συνέλευσης μετά το Πάσχα, διοργάνωση 24ωρης κλαδικής απεργίας και συντονισμό με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα, καταψηφίστηκε από τους δικομματικούς συνδικαλιστές με τη λευκή ψήφο της Αγωνιστικής Συνεργασίας.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ, ΔΕΝ ΣΦΙΓΓΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΤΟ ΖΩΝΑΡΙ

Κυβέρνηση, τρόικα, αγορές και διεθνείς τοκογλύφοι, ληστεύουν καθημερινά το λαό μας. Ετοιμάζονται να εκποιήσουν κάθε υποδομή που έχτισε με το υστέρημά του, να ξεπουλήσουν όσο–όσο κάθε σπιθαμή αυτού του τόπου, για να εισπράξουν διπλά και τρίδιπλα τα δάνεια που έφαγαν Βιομήχανοι και Τραπεζίτες.

Οι εργαζόμενοι καθημερινά ακούνε να ανακοινώνονται όλο και πιο σκληρά, αντικοινωνικά μέτρα που ισοπεδώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών και τους σπρώχνουν με βίαιο τρόπο στη φτώχεια, στην ανεργία, στην εξαθλίωση. Ό,τι είχαν εχέγγυο για τη ζωή τους και το μέλλον των παιδιών τους σμπαραλιάζεται. Ό,τι τους έδινε στοιχειώδη αξιοπρέπεια καταδικάζεται ως έγκλημα ενάντια στις «αγορές» και κηρύσσεται εκτός νόμου. Η σταθερή δουλειά, ο αξιοπρεπής μισθός, τα κοινωνικά δικαιώματα, τα δημόσια αγαθά και η δημόσια περιουσία βάλλονται καθημερινά με πυρ ομαδόν από Κυβέρνηση, ΣΕΒ και ΜΜΕ, που είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας. Κι όσο μεγαλώνει η απόγνωση των εργαζομένων, τόσο περισσεύει το θράσος των αρπακτικών.

Αυτοί που αρπάζουν το φαΐ απ’ το τραπέζι, κηρύσσουν τη λιτότητα

Κάθε φορά, οι χορτάτοι, οι ίδιοι που συμμετείχαν στα φαγοπότια των μεγαλοεργολάβων του Δημοσίου και των κρατικοδίαιτων «επενδυτών» του Πάγκαλου και του Παμπούκη, μας ζητούν ο ελληνικός λαός να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι. Ο κ^ος Πάγκαλος, στυλοβάτης των απελευθερώσεων, των ιδιωτικοποιήσεων και κάθε αντιλαϊκού μέτρου, δηλώνει «όλοι μαζί τα φάγαμε», αλλά είναι γνωστό ότι τα τελευταία 40 χρόνια, από τη Χούντα μέχρι τον Γ. Α. Παπανδρέου, όλοι καλούσαν τους εργαζόμενους σε μόνιμη λιτότητα. Παράλληλα είχαμε ιδιωτικοποιήσεις, «μεταρρυθμίσεις» και «αναδιαρθρώσεις», τη Ντόϊτσε Τέλεκομ, τη Ντόϊτσε Μπανκ, τη Χόχτιφ, τη Ζήμενς, τους μεγαλοεργολάβους των δρόμων.

Ως εδώ! Φτάνει πια!

Σήμερα βέβαια η επίθεση της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας έχει περάσει σε άλλο στάδιο. Αφού πρώτα μας έβαλαν στην ΕΕ και στο ευρώ, τώρα όλοι μαζί, Κυβέρνηση, ΕΕ και ΣΕΒ έφεραν στη χώρα το ΔΝΤ, το Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση. Οι απελευθερώσεις των αγορών, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι παραχωρήσεις, οι επιδοτήσεις, τα κίνητρα και οι πάσης φύσης «μεταρρυθμίσεις» υπέρ του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, οδήγησαν και οδηγούν τη χώρα σε διαρκή παραγωγική υποβάθμιση και υπερχρέωση.

Κι ενώ κυβέρνηση και ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, η τρόικα ομολογεί κυνικά το αυτονόητο, ότι δηλ. τα απανωτά μνημόνια δεν στοχεύουν στον περιορισμό του χρέους που αυξάνεται αλματωδώς, ούτε στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Στόχος τους είναι η συντριβή κάθε εργατικού και κοινωνικού δικαιώματος, η καταλήστευση του πλούτου και των υποδομών, η γενικευμένη εκποίηση της χώρας προκειμένου να συντηρηθεί στη ζωή το ευρώ και να μη χάσουν οι διεθνείς τοκογλύφοι.

Δεν υπάρχει τέλος στα μέτρα

Εκτός από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τις ιδιωτικοποιήσεις υγείας και παιδείας, οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται και στη θέση τους επιβάλλονται επιχειρησιακές συμβάσεις με μείωση μισθών και δικαιωμάτων, ενώ έρχονται κι άλλες μειώσεις στις συντάξεις με βάση τις αναλογιστικές μελέτες των επικουρικών ταμείων και λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος μέσα από την φορολογία και την απελευθέρωση των τιμών και υπηρεσιών.

Οι μηχανικοί...και όχι μόνο!!!

Μέσα σε ένα μόλις χρόνο χάσαμε το 25% του ετήσιου εισοδήματος μας, μας κατάργησαν τον 13ο και 14ο μισθό, περιέκοψαν τα επιδόματα, πάγωσαν επ' αόριστον τις όποιες αυξήσεις. Δε θα σταματήσουν εδώ, όσο δεν αντιδρούμε και υποτασσόμαστε, θα μας σφάξουν και άλλο. Ήδη ετοιμάζουν σιγά-σιγά το έδαφος για νέες περικοπές, κατάργηση των επιδομάτων, νέα μισθολόγια κλπ.

Το παιχνίδι του “διαίρει και βασίλευε”, του “κοινωνικού αυτοματισμού” καλά κρατεί. Ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον δημοσίων, ο καθένας εναντίον του άλλου... Οι συνδικαλιστικοί φορείς νομίζουν (ή προσπαθούν να μας πείσουν) ότι μπορούν να “διασωθούν” με το νέο μισθολόγιο (και ήδη φτιάχνουν το κλίμα λέγοντας οτι “δε θα πειράξουν εμάς, θα κόψουν από τους «άλλους»”, “εμείς θα ανεβούμε με το νέο μισθολόγιο”), αλλά και ζητιανεύοντας από την πολιτική ηγεσία ξεχωριστό μισθολόγιο.

Και η ΕΜΔΥΔΑΣ όμως στην ίδια ρότα κινείται, με το κλαδικό μισθολόγιο που προτείνει (υποβαθμίζοντας τον πάγιο και ψηφισμένο στα Συνέδριά μας στόχο που ενώνει τους μηχανικούς, την ομογενοποίηση των μισθών στα επίπεδα του τ.ΥΠΕΧΩΔΕ ενσωματώνοντας το 2% προ περικοπών). Υπάρχουν όμως ακόμα συνάδελφοι που τους πιστεύουν, λες και δεν τις ζήσαμε μαζί τις περσινές οριζόντιες περικοπές.

Μην έχουμε καμιά αμφιβολία, αν δε ματώσουμε στον αγώνα, τα επιδόματα 6 και 7⁰/₀₀ να τα ξεχάσουμε, θα τα καταργήσουν όλα σταδιακά και στη θέση τους θα φέρουν “πριμ αποδοτικότητας” και “παραγωγικότητας” για τους κολλητούς τους, τους μεγαλοσυνδικαλιστές, αυτούς που σκύβουν το κεφάλι, τις προνομιούχες Υπηρεσίες. Τα πρώτα δείγματα τα είδαμε πρόσφατα με την περικοπή των επιδομάτων στους υποχρεωτικά μεταταχθέντες συναδέλφους με τον ‘Καλλικράτη’, αφού 6 μήνες μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου, ψηφίστηκε ο μνημονιακός νόμος 3897/17-12-2010 και η εγκύκλιος Σαχινίδη, που αναιρούν τα αναφερόμενα στα άρθρα 255, 256, 257 του νόμου για τον ‘Καλλικράτη’ (το μετατασσόμενο προσωπικό σε Περιφέρειες και Δήμους δεν θα χάσει τις “τυχόν επιπλέον τακτικές αποδοχές και τα πάσης φύσεως επιδόματα, διατηρώντας τα ως προσωπική διαφορά”), εξαπατώντας χιλιάδες Δ.Υ., ακόμη και αυτούς που έκαναν εθελούσια μετάταξη. Έτσι συνάδελφοι των πολεοδομιών (που για 2^η φορά μετατάχθηκαν!!!) χάνουν το επίδομα 2% και το ίδιο προδιαγράφεται και για τους συναδέλφους των υπηρεσιών του ΥΠ.ΥΠΟ.ΜΕ.ΔΙ που θα μεταταγούν από 1/7/2011 σε Περιφέρειες και Δήμους. Δηλαδή έχουμε “ομογενοποίηση” προς τα κάτω κατά 30% των απολαβών.

Ταυτόχρονα, σε πρωτοφανή επίπεδα φτάνει η διάλυση των Δημόσιων Τεχνικών Υπηρεσιών. Ο Καλλικράτης δίνει το τελειωτικό χτύπημα στις -πάντα προβληματικές- πολεοδομίες, η ΕΓΝΑΤΙΑ ΑΕ αναλαμβάνει δημόσια έργα σε ολόκληρη τη χώρα, οι συμβάσεις παραχώρησης και τα Fast Track-ξεπουλήματα της δημόσιας περιουσίας σε ντόπιους και ξένους επενδυτές είναι η εικόνα από το, όχι και τόσο μακρινό, μέλλον. Ο στόχος του να τα αναλάβουν όλα οι ιδιώτες, χωρίς περιττούς ελέγχους νομιμότητας με μόνο κριτήριο την κερδοφορία, είναι πολύ κοντά. Ο δε Υπουργός “Δημοσίων” Έργων, Αρχιτζαμπατζής σε βάρος μας, έχει αναδειχθεί στον καλύτερο υπάλληλο των κατασκευαστικών εταιρειών. Μόλις του τραβήξανε το αυτάκι, έσπευσε να καταθέσει ρύθμιση ποινικοποίησης της άρνησης πληρωμής των διοδίων της κλοπής.

Και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό, νέα ληστεία στο ασφαλιστικό, τη στιγμή που χαρίζουν δις € στις τράπεζες (και μέσα από τα Ταμεία μας), παράταση της δουλειάς μέχρι τα 65 και βάλε, 40ωρο και κατάργηση υπερωριών, απολύσεις των συμβασιούχων συναδέλφων, κατάργηση του κώδικα ελαχίστων αμοιβών για τους αυτοαπασχολούμενους και των συλλογικών συμβάσεων για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους...

Υπάρχει άλλος δρόμος;

Όσο και αν απογοητευόμαστε από την παθητικότητα και την ιδιοτέλεια πολλών συναδέλφων μας, δεν το βάζουμε κάτω, δεν ιδιωτεύουμε. Οι πρόσφατες εξεγέρσεις σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, δείχνουν γι άλλη μια φορά την τεράστια δύναμη που έχουν οι λαϊκές μάζες, όταν αυτοοργανώνονται και δεν κάνουν πίσω. Οι απεργίες των γιατρών και των εργαζομένων στις συγκοινωνίες ή τα κινήματα “δεν πληρώνω” στα διόδια, στα εισιτήρια των συγκοινωνιών και των νοσοκομείων, δείχνουν έναν άλλο δρόμο, αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας και αγώνα. Η κυβέρνηση και η τρόικα φοβούνται ακριβώς το υπαρκτό ενδεχόμενο, για μια ασήμαντη αφορμή, να κληθούν να αντιμετωπίσουν πραγματικές λαϊκές εξεγέρσεις και όχι τη συνηθισμένη κοινοβουλευτική αντιπολίτευση ή τις απεργίες -μία στο τρίμηνο- που περισσότερο εκτονώνουν, παρά ανοίγουν δρόμους ανατροπής αυτής της πολιτικής.

Οι εργαζόμενοι, και εμείς σαν κομμάτι τους, δεν έχουμε κανένα λόγο να αποδεχτούμε τη θηλιά που μας σφίγγει το λαιμό. Ο ελληνικός λαός δεν έχει καμιά υποχρέωση να αναγνωρίσει τα χρέη τους. Υπάρχει διέξοδος για το λαό και τους εργαζόμενους.

ΠΟΛΕΜΟΣ για να μην περάσει η βαθιά ταξική αντιλαϊκή πολιτική της Κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ για τα έργα, τις συγκοινωνίες, την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια. Παρατεταμένος και πολύμορφος αγώνας για να φύγουν κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ και να ακυρωθούν όλοι οι, κατ επιταγή του Μνημονίου, νόμοι και συμβάσεις.

ΑΡΝΗΣΗ της αναγνώρισης και της πληρωμής του χρέους, ΟΧΙ στο ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ

με την ΕΜΔΥΔΑΣ και το Συντονιστικό των Πρωτοβάθμιων Σωματείων.

Ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων – όχι στον υποταγμένο συνδικαλισμό.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ – ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ