«Τα τσιμέντα μάς πνίγουν, όχι τα ποτάμια»

«Τα τσιμέντα μάς πνίγουν, όχι τα ποτάμια»

Τη συνολική επανεξέταση του έργου διευθέτησης του ποταμού Ερασίνου στα Μεσόγεια ζητεί η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ), από κοινού με τρεις περιβαλλοντικές οργανώσεις

2' 27" χρόνος ανάγνωσης

Φωτ. ΛΙΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ/ΙΝΤΙΜΕ NEWS

Γιώργος Λιάλιος13.07.2023 • 17:55

Τη συνολική επανεξέταση του έργου διευθέτησης του ποταμού Ερασίνου στα Μεσόγεια ζητεί η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ), από κοινού με τρεις περιβαλλοντικές οργανώσεις. Οπως επισημαίνουν, θα ξοδευτούν δεκάδες εκατομμύρια για να μετατραπεί ένα φυσικό ρέμα μιας αγροτικής περιοχής σε αγωγό ομβρίων, προκαλώντας ανυπολόγιστη ζημιά στο φυσικό περιβάλλον. Οι οργανώσεις επισημαίνουν ότι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), που συγχρηματοδοτεί το έργο, εξέφρασε ήδη σοβαρές επιφυλάξεις.

Αφορμή για τη χθεσινή παρέμβαση της ΕΛΛΕΤ και των οργανώσεων ΡΟΗ (Σύλλογος Πολιτών Υπέρ Ρεμάτων), ΟΖΟΝ και Κίνηση για την προστασία και ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας ήταν η έκθεση της ΕΤΕπ για την κατάσταση στο έργο του Ερασίνου. Το αντιπλημμυρικό έργο εκτελείται στα Μεσόγεια, περίπου από το όριο του αεροδρομίου στα Σπάτα και καταλήγει στη θάλασσα, στον υγρότοπο της Βραυρώνας. Περιλαμβάνει τη μετατροπή της φυσικής κοίτης του Ερασίνου σε τεχνητή, με τη χρήση συρματοκιβωτίων, την κατασκευή δύο φραγμάτων (το μεγαλύτερο ύψους 20 μέτρων), την κατασκευή δύο γεφυρών και την εκσκαφή όλης της κοίτης και της υγροτοπικής ζώνης σε βάθος τριών μέτρων.

«Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους χώρους της Ελλάδας. Από τη μια πλευρά, ένας αρχαιολογικός χώρος μοναδικός, με τις ιδιαιτερότητές του και από την άλλη ένα ποτάμι που εμπλουτίζει όλη την περιοχή, ανανεώνει τη φύση και την προστατεύει», ανέφερε η πρόεδρος της ΕΛΛΕΤ Λυδία Καρρά. «Κατηγορούν τον Ερασίνο ότι πλημμυρίζει – είναι όμως μια φυσική διεργασία σε μια αγροτική περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο γονιμοποιεί τη γη και τρέφει τη βιοποικιλότητα».

Παρέμβαση περιβαλλοντικών οργανώσεων για το έργο στον ποταμό Ερασίνο.

«Τα τσιμέντα μάς πνίγουν, όχι τα ποτάμια. Το νερό έχει μνήμη και θα διεκδικεί πάντα τον χώρο του, όπως έγινε και στη Μάνδρα», ανέφερε η Χριστίνα Φίλιππα, πρόεδρος της οργάνωσης ΡΟΗ. «Οι σύγχρονες τάσεις στην Ευρώπη μιλούν για την προστασία, την αποκατάσταση, ακόμα και την αποκάλυψη και “επανα-φυσικοποίηση” των αστικών ρεμάτων, όχι την αποψίλωση της βλάστησής τους και τη μετατροπή τους σε αγωγό ομβρίων».

Οπως ανέφερε ο Τάσος Φιλιππίδης από την οργάνωση ΟΖΟΝ, το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε δύο φορές τις προσφυγές οργανώσεων και πολιτών, ενώ τα υπουργεία Υποδομών και Περιβάλλοντος αρνούνται να συζητήσουν. «Τα έργα ξεκίνησαν χωρίς να έχει προηγηθεί η οριοθέτηση του Ερασίνου και χωρίς την επίβλεψη της Εφορείας Αρχαιοτήτων, όπως είχε ζητήσει το ΣτΕ. Διαπιστώνουμε συνεχείς παραβάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, αλλά ο εισαγγελέας περιβάλλοντος και το υπουργείο Υποδομών μας αγνοούν. Ετσι το 2021 καταθέσαμε τρεις προσφυγές στην ΕΤΕπ, η οποία έστειλε κλιμάκιο εδώ το 2022 και δημοσίευσε τον Μάιο του 2023 έκθεση συμπερασμάτων, επιβεβαιώνοντας τις παραλείψεις και παρατυπίες στο έργο».

Η Εμμανουέλα Τερζοπούλου, από την Κίνηση για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, εκτιμά ότι ανάλογη είναι η καταστροφή που πρόκειται να συντελεστεί και εκεί (η συνέχιση του έργου έχει ανασταλεί από το ΣτΕ). «Οι ομοιότητες ανάμεσα στα δύο έργα διευθέτησης είναι πολλές. Και τα δύο διασχίζουν αγροτική γη – το Μεγάλο Ρέμα περνάει δίπλα στη Ραφήνα μόνο στο τελευταίο χιλιόμετρο πριν από τη θάλασσα. Επίσης βασίζονται στην ίδια απαρχαιωμένη αντίληψη: 17 χλμ. ρέμα θα γίνει ανοιχτός αγωγός, με τα 9 χλμ. τσιμεντωμένα».