Το σάπιο σύστημα απέδειξε για ακόμη μια φορά με τον πιο κυνικό τρόπο πως ούτε τα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς δεν μπορεί ούτε και θέλει να διασώσει
Ήταν 13 Φλεβάρη του 2018 (14 μήνες πριν την σημερινή καταστροφή) κι η είδηση που είχε περάσει στα «ψιλά» δείχνει τον πραγματικό υπεύθυνο της σημερινού εγκλήματος («ατυχήματος») στον καθεδρικο ναό της Παναγίας των Παρισίων
κι όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω δεν είναι άλλος από το σάπιο σύστημα που υπηρετεί το αστικό κράτος της Γαλλίας!
Όταν η «Νοτρ Νταμ» έκανε έρανο (!) για να συντηρηθεί!
Καθώς το κρατικό κονδύλι για την συντήρηση της εκκλησίας-σύμβολο του Παρισιού εδώ και χρόνια δεν επαρκούσε, απευθύνθηκε σε ιδιώτες για να συγκεντρώσει 100 εκατομμύρια ευρώ για την διάσωσή της.
Η εκκλησία-σύμβολο του Παρισιού, η «Νοτρ Νταμ», («Η Κυρά μας») για περισσότερο από 850 χρόνια στεκόταν επιβλητική.
Ηταν το μνημείο με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στο Παρίσι και σε ολόκληρη τη Γαλλία αποκομίζοντας τεράστια έσοδα από τον τουρισμό.
Oμως τα προβλήματα που αντιμετώπιζε εξαιτίας της χρόνιας εγκατάλειψης και της κάκιστης συντήρησης ήταν τεράστια.
Και κανείς δεν έδωσε σημασία.
Χαρακτηριστικό της εγκατάλειψης είναι πως (πριν τη σημερινή καταστροφή) η πέτρινη πρόσοψη είχε υποστεί φθορές εξαιτίας των καιρικών συνθηκών και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Οι δυο πλαϊνοί πύργοι στηρίζονταν με υποστυλώματα.
Τα γλυπτά, από τα οποία έτρεχει το νερό, είχαν χάσει την «πλαστικότητά» τους ενώ η σκαλωσιά που χρειαζόνταν συντήρηση είχε αντικατασταθεί από μια ξύλινη.
Τα πρώτα 10 κράτη σε εξοπλιστικές δαπάνες
Η οροφή του κεντρικού πύργου έσταζε νερά με συνέπεια ο σκελετός της στέγης διαρκώς να φθείρεται και να σαπίζει.
Κι όμως ο προυπολογισμός που έδινε ο«εκσυχρονιστής» με τις «νέες ιδέες» Μακρόν και νωρίτερα ο… «πουλώ αέρα κοπανιστό» Ολάντ δεν επαρκούσε ούτε για αστείο για τις ανάγκες της.
Την ίδια στιγμή η Γαλλικές κυβερνήσεις συνέχιζαν να διαθέτουν πολλά δισεκατομμύρια ευρώ για πολεμικούς εξοπλισμούς, ανεβάζοντας την Γαλλία στην 5η θέση παγκοσμίως σε εξοπλιστικές δαπάνες!
Έτσι «Η Κυρά» του Παρισιού αναγκάστηκε να …εκπορνευτεί απευθυνόμενη σε «πελάτες» (ιδιώτες,) ώστε να μπορέσει να καλύψει κάποια από τα έξοδά της.
Αρχικός στόχος ήταν η συγκέντρωση 100 εκατομμυρίων ευρώ.Κι ένα μέρος από αυτά μαζεύτηκε.
Η προσπάθεια να σωθεί η εκκλησία επιταχύνθηκε και οι επισκευές κουτσά – στραβά προχωρούσαν μέχρι τη σημερινή τραγωδία (έγκλημα) όπου σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις προκλήθηκε κατά την διάρκεια των (ατελών) διαδικασιών συντήρησης!
Η εκκλησία-σύμβολο του Παρισιού που χτίστηκε τον 13ο αιώνα (επί φεουδαρχίας) ουσιαστικά από απόψε έπαψε να υπάρχει…
Αυτό το σάπιο σύστημα απέδειξε για ακόμη μια φορά με τον πιο βάρβαρο και κυνικό τρόπο πως ούτε τα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς δεν μπορεί ούτε και θέλει να διασώσει.
Υπενθυμίζουμε ότι λίγους μήνες πριν (Σεπτέμβρης 2018) είχε καταστραφεί ολοσχερώς – πάλι από πυρκαγιά – και το Εθνικό Μουσείο του Ρίο ντε Τζανέιρο στην Βραζιλία.
Με τους εργαζόμενους στο Μουσείο να περιγράφουν την καταστροφή ως «προαναγγελθέν έγκλημα», καθώς τα κονδύλια για την συντήρησή του ήταν ανύπαρκτα.
Ακόμα κι οι πυροσβέστες που πήγαν στην πυρκαγιά κατήγγειλαν ότι έχασαν πολύτιμο χρόνο γιατί οι κρουνοί και οι δεξαμενές νερού γύρω από το μουσείο ήταν άδειες ενώ παρά τις εκκλήσεις των εργαζομένων δεν είχε εγκατασταθεί ποτέ ούτε εσωτερικό σύστημα πυρόσβεσης (που δεν διέθετε ούτε κι η Παναγία των Παρισίων).
Το μουσείο στεγαζόταν σε ένα παλάτι της περιόδου της πορτογαλικής αποικιοκρατία και πέρσι τον Ιούνη γιόρτασε τα 200 χρόνια από την ίδρυσή του που ήταν και τα τελευταία του.
Ένα μουσείο μοναδικό στον κόσμο αφού είχε ταυτόχρονα ιστορικό, αρχαιολογικό, ανθρωπολογικό, εθνολογικό, παλαιοντολογικό περιεχόμενο.
Ροβεσπιέρος
Μετά το αρχικό σοκ που βίωσε η ανθρωπότητα από την καταστροφική πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισίων, έρχονται στο φως στοιχεία για την εγκληματική αμέλεια στη συντήρηση του μνημείου λόγω περικοπών στον σχετικό προϋπολογισμό του γαλλικού κράτους.
Αν και είναι πολύ νωρίς για την εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων, πριν ολοκληρωθεί και η ανακριτική διαδικασία της πυροσβεστικής, ορισμένα πολιτικά και οικονομικά στοιχεία θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν τα σημαντικότερα μνημεία του πλανήτη, λόγω αποφάσεων που λαμβάνονται στο όνομα της ελεύθερης αγοράς.
Η Παναγία των Παρισίων ήταν ένα από τα χειρότερα συντηρημένα μνημεία της Γαλλίας (αναλογικά με την σημασία του ως μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς). Το γαλλικό κράτος διέθετε δύο εκατομμύρια ευρώ σε εργασίες συντήρησης, τη στιγμή που ειδικοί εκτιμούσαν το κόστος στα 150 εκατομμύρια ευρώ.
Δημοσιογράφοι, μηχανικοί και αρχαιολόγοι, στους οποίους δόθηκε πρόσβαση στα ανώτερα τμήματα του κτιρίου (ψηλότερα από τα σημεία που επισκέπτονταν οι τουρίστες), έκαναν λόγο για ολοκληρωτική εγκατάλειψη, η οποία απειλούσε τη σταθερότητα ολόκληρης της κατασκευής. Τμήματα του κτιρίου έπεφταν, ενώ μεγάλες τρύπες στην οροφή καλύπτονταν πρόχειρα με ξύλινες και πλαστικές κατασκευές.
Ανάλογη εγκατάλειψη, λόγω της πολιτικής λιτότητας, οδήγησε πριν από μερικούς μήνες στην καταστροφή από πυρκαγιά του εθνικού μουσείου του Ρίο Ντε Τζανέιρο στη Βραζιλία, στο οποίο φυλάσσονταν 20 εκατομμύρια αντικείμενα από την αρχή του ανθρώπινου πολιτισμού μέχρι και τον τελευταίο αιώνα.
Οι προτάσεις που γίνονταν τα τελευταία χρόνια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στην Παναγία των Παρισίων δεν είχαν σαν γνώμονα την προστασία της παγκόσμιας κληρονομιάς, αλλά μια υπόγεια μορφή «ιδιωτικοποίησης» της διαχείρισης και συντήρησης του μνημείου. Μεταξύ άλλων, είχε προταθεί να δημιουργηθεί μια νέα λοταρία, τα έσοδα της οποίας θα χρησιμοποιούνταν για τη συντήρηση του κτιρίου.
Τη στιγμή δηλαδή που ο Μακρόν, αλλά και οι προκάτοχοί του, πραγματοποιούσαν μια πρωτοφανή αναδιανομή εισοδήματος, χαρίζοντας χρήματα στους πλούσιους (μέσω φορoελαφρύνσεων και αλλαγών στο εργασιακό δίκαιο που ωφελούσαν τις οικονομικές ελίτ του λεγόμενου «1%»), τα δημόσια ταμεία άδειαζαν και φυσικά οι αρμόδιες αρχές δήλωναν αδυναμία να συντηρήσουν την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Τη στιγμή που το γαλλικό κράτος αυξάνει τον πολεμικό προϋπολογισμό του, που του επιτρέπει να παρεμβαίνει στρατιωτικά σε αρκετές πρώην αποικίες, το κράτος πρόνοιας συρρικνώνεται και ιδιωτικοποιείται σε όλους τους τομείς.
Παράλληλα συνεργάτες του Μακρόν επιχείρησαν να αντιγράψουν το αγγλοσαξωνικό, νεοφιλελεύθερο μοντέλο με την επιβολή εισιτηρίου στα μεγάλα μνημεία της χώρας, μετατρέποντάς τα από δημόσιο αγαθό, σε μια αυτοσυντηρούμενη επιχείρηση. Η λογική του λιγότερου κράτους κυριαρχούσε στο επιτελείο του πρώην τραπεζίτη.
Εύλογα θα απαντήσει κάποιος ότι σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων δεν προήλθε τελικά από την κατάρρευση λόγω ελλιπούς συντήρησης, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: τις εργασίες συντήρησης, από τις οποίες πιστεύεται ότι ξεκίνησε η φωτιά.
Και εδώ όμως, ο ρόλος της λιτότητας και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών ίσως να ήταν καθοριστικός. Οι εργασίες συντήρησης ενός τέτοιου έργου αποτελούν ένα κολοσσιαίο έργο που μπορεί να συγκριθεί (εάν δεν ξεπερνά σε πολυπλοκότητα) ακόμη και την κατασκευή του κτιρίου. Όπως εξηγεί η αρχαιολόγος Δέσποινα Κουτσούμπα, «το προσωπικό που δουλεύει στα μνημεία πρέπει να είναι καταρτισμένο, με κανονικές εργασιακές συνθήκες και κανονική σχέση εργασίας και όλα τα μέτρα ασφάλειας -όσο κι αν αυτό “κοστίζει” ή “παίρνει χρόνο”».
Το γεγονός, επίσης, ότι η πρόσβαση ήταν ελεύθερη, χωρίς εισιτήριο, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ασκήθηκαν πιέσεις για ταχύτερη ολοκλήρωση των εργασιών με γνώμονα το κέρδος. Αυτού του είδους τα μνημεία αντιμετωπίζονται δυστυχώς σαν τεράστιες βιομηχανίες παραγωγής πλούτου για σειρά επιχειρήσεων που έχουν παράπλευρα οφέλη και στα οποία στηρίζεται η τοπική οικονομία.
Τέλος στη συζήτηση για τα αίτια της καταστροφής δεν μπορούμε να μην συμπεριλάβουμε τον ατελή, όπως τον χαρακτηρίζει ο ακαδημαϊκός Τόμι Μάιλς, διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας στη Γαλλία – μια χώρα που περηφανεύεται για τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. Σύμφωνα με το περίφημο νόμο για το διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας του 1905, το γαλλικό κράτος ελέγχει και αναλαμβάνει το κόστος συντήρησης θρησκευτικών κτισμάτων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, υποστηρίζουν ορισμένοι σχολιαστές, είχαμε μια λεόντειο συμφωνία στην οποία η εκκλησία δεν δαπανούσε τίποτα από την αμύθητη περιουσία της για ένα κτίριο το οποίο χρησιμοποιούσε κανονικά, αφήνοντας στο γαλλικό δημόσιο τον τελικό λογαριασμό.
Tommy Miles@tommymiles
Worth reflecting upon how this disaster at #NotreDameDeParis is entwined in the history of the « 1905 loi de séparation » (under which the state owns all such structures and leases their use to religious bodies), French mythology about secularism and it’s unsettled debates..
7
21:54 - 15 Apr 2019
Twitter Ads information and privacy
See Tommy Miles's other Tweets
Θα περιμένουμε να δούμε τα τελικά πορίσματα των ερευνών της πυροσβεστικής. Και μόνο το γεγονός όμως ότι ένα μνημείο, που πέρασε σχετικά αλώβητο ορισμένες από τις μεγαλύτερες συγκρούσεις των τελευταίων αιώνων, καταστράφηκε τελικά όταν είχαμε τις περισσότερες τεχνικές δυνατότητες να το προστατεύσουμε, σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν οφείλεται απλώς σε ένα ατύχημα. Ήταν ένα πολιτικό και οικονομικό έγκλημα.
Μήπως η νεοφιλελεύθερη λιτότητα έκαψε και την Παναγία των Παρισίων;
16/04/2019
Του Άρη Χατζηστεφάνου
16/04/2019
Του Άρη Χατζηστεφάνου
Μετά το αρχικό σοκ που βίωσε η ανθρωπότητα από την καταστροφική πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισίων, έρχονται στο φως στοιχεία για την εγκληματική αμέλεια στη συντήρηση του μνημείου λόγω περικοπών στον σχετικό προϋπολογισμό του γαλλικού κράτους.
Αν και είναι πολύ νωρίς για την εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων, πριν ολοκληρωθεί και η ανακριτική διαδικασία της πυροσβεστικής, ορισμένα πολιτικά και οικονομικά στοιχεία θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν τα σημαντικότερα μνημεία του πλανήτη, λόγω αποφάσεων που λαμβάνονται στο όνομα της ελεύθερης αγοράς.
Η Παναγία των Παρισίων ήταν ένα από τα χειρότερα συντηρημένα μνημεία της Γαλλίας (αναλογικά με την σημασία του ως μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς). Το γαλλικό κράτος διέθετε δύο εκατομμύρια ευρώ σε εργασίες συντήρησης, τη στιγμή που ειδικοί εκτιμούσαν το κόστος στα 150 εκατομμύρια ευρώ.
Δημοσιογράφοι, μηχανικοί και αρχαιολόγοι, στους οποίους δόθηκε πρόσβαση στα ανώτερα τμήματα του κτιρίου (ψηλότερα από τα σημεία που επισκέπτονταν οι τουρίστες), έκαναν λόγο για ολοκληρωτική εγκατάλειψη, η οποία απειλούσε τη σταθερότητα ολόκληρης της κατασκευής. Τμήματα του κτιρίου έπεφταν, ενώ μεγάλες τρύπες στην οροφή καλύπτονταν πρόχειρα με ξύλινες και πλαστικές κατασκευές.
Ανάλογη εγκατάλειψη, λόγω της πολιτικής λιτότητας, οδήγησε πριν από μερικούς μήνες στην καταστροφή από πυρκαγιά του εθνικού μουσείου του Ρίο Ντε Τζανέιρο στη Βραζιλία, στο οποίο φυλάσσονταν 20 εκατομμύρια αντικείμενα από την αρχή του ανθρώπινου πολιτισμού μέχρι και τον τελευταίο αιώνα.
Οι προτάσεις που γίνονταν τα τελευταία χρόνια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στην Παναγία των Παρισίων δεν είχαν σαν γνώμονα την προστασία της παγκόσμιας κληρονομιάς, αλλά μια υπόγεια μορφή «ιδιωτικοποίησης» της διαχείρισης και συντήρησης του μνημείου. Μεταξύ άλλων, είχε προταθεί να δημιουργηθεί μια νέα λοταρία, τα έσοδα της οποίας θα χρησιμοποιούνταν για τη συντήρηση του κτιρίου.
Τη στιγμή δηλαδή που ο Μακρόν, αλλά και οι προκάτοχοί του, πραγματοποιούσαν μια πρωτοφανή αναδιανομή εισοδήματος, χαρίζοντας χρήματα στους πλούσιους (μέσω φορoελαφρύνσεων και αλλαγών στο εργασιακό δίκαιο που ωφελούσαν τις οικονομικές ελίτ του λεγόμενου «1%»), τα δημόσια ταμεία άδειαζαν και φυσικά οι αρμόδιες αρχές δήλωναν αδυναμία να συντηρήσουν την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Τη στιγμή που το γαλλικό κράτος αυξάνει τον πολεμικό προϋπολογισμό του, που του επιτρέπει να παρεμβαίνει στρατιωτικά σε αρκετές πρώην αποικίες, το κράτος πρόνοιας συρρικνώνεται και ιδιωτικοποιείται σε όλους τους τομείς.
Παράλληλα συνεργάτες του Μακρόν επιχείρησαν να αντιγράψουν το αγγλοσαξωνικό, νεοφιλελεύθερο μοντέλο με την επιβολή εισιτηρίου στα μεγάλα μνημεία της χώρας, μετατρέποντάς τα από δημόσιο αγαθό, σε μια αυτοσυντηρούμενη επιχείρηση. Η λογική του λιγότερου κράτους κυριαρχούσε στο επιτελείο του πρώην τραπεζίτη.
Εύλογα θα απαντήσει κάποιος ότι σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων δεν προήλθε τελικά από την κατάρρευση λόγω ελλιπούς συντήρησης, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: τις εργασίες συντήρησης, από τις οποίες πιστεύεται ότι ξεκίνησε η φωτιά.
Και εδώ όμως, ο ρόλος της λιτότητας και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών ίσως να ήταν καθοριστικός. Οι εργασίες συντήρησης ενός τέτοιου έργου αποτελούν ένα κολοσσιαίο έργο που μπορεί να συγκριθεί (εάν δεν ξεπερνά σε πολυπλοκότητα) ακόμη και την κατασκευή του κτιρίου. Όπως εξηγεί η αρχαιολόγος Δέσποινα Κουτσούμπα, «το προσωπικό που δουλεύει στα μνημεία πρέπει να είναι καταρτισμένο, με κανονικές εργασιακές συνθήκες και κανονική σχέση εργασίας και όλα τα μέτρα ασφάλειας -όσο κι αν αυτό “κοστίζει” ή “παίρνει χρόνο”».
Το γεγονός, επίσης, ότι η πρόσβαση ήταν ελεύθερη, χωρίς εισιτήριο, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ασκήθηκαν πιέσεις για ταχύτερη ολοκλήρωση των εργασιών με γνώμονα το κέρδος. Αυτού του είδους τα μνημεία αντιμετωπίζονται δυστυχώς σαν τεράστιες βιομηχανίες παραγωγής πλούτου για σειρά επιχειρήσεων που έχουν παράπλευρα οφέλη και στα οποία στηρίζεται η τοπική οικονομία.
Τέλος στη συζήτηση για τα αίτια της καταστροφής δεν μπορούμε να μην συμπεριλάβουμε τον ατελή, όπως τον χαρακτηρίζει ο ακαδημαϊκός Τόμι Μάιλς, διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας στη Γαλλία – μια χώρα που περηφανεύεται για τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. Σύμφωνα με το περίφημο νόμο για το διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας του 1905, το γαλλικό κράτος ελέγχει και αναλαμβάνει το κόστος συντήρησης θρησκευτικών κτισμάτων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, υποστηρίζουν ορισμένοι σχολιαστές, είχαμε μια λεόντειο συμφωνία στην οποία η εκκλησία δεν δαπανούσε τίποτα από την αμύθητη περιουσία της για ένα κτίριο το οποίο χρησιμοποιούσε κανονικά, αφήνοντας στο γαλλικό δημόσιο τον τελικό λογαριασμό.
Tommy Miles@tommymiles
Worth reflecting upon how this disaster at #NotreDameDeParis is entwined in the history of the « 1905 loi de séparation » (under which the state owns all such structures and leases their use to religious bodies), French mythology about secularism and it’s unsettled debates..
7
21:54 - 15 Apr 2019
Twitter Ads information and privacy
See Tommy Miles's other Tweets
Θα περιμένουμε να δούμε τα τελικά πορίσματα των ερευνών της πυροσβεστικής. Και μόνο το γεγονός όμως ότι ένα μνημείο, που πέρασε σχετικά αλώβητο ορισμένες από τις μεγαλύτερες συγκρούσεις των τελευταίων αιώνων, καταστράφηκε τελικά όταν είχαμε τις περισσότερες τεχνικές δυνατότητες να το προστατεύσουμε, σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν οφείλεται απλώς σε ένα ατύχημα. Ήταν ένα πολιτικό και οικονομικό έγκλημα.
https://www.youtube.com/watch?v=XQUOl8VnudA
ΑπάντησηΔιαγραφή