ΠΡΟΣ ΤΟΝ MACRON ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ.
Οι απολύσεις και οι περικοπές θέσεων εργασίας μετά την υιοθέτηση του (εργατικού) νόμου της κυβέρνησης, την επιλεκτική είσοδο σε παλιότερα πανεπιστήμια, τις απελάσεις των μεταναστών - είναι όλα στην ίδια λογική ενός κράτους που θεωρεί ότι τα ζωντανά όντα είναι εμπορεύματα, -μιά αντικοινωνική μπουλντόζα που προσπαθεί να θάψει τη ζωή μας. Εντούτοις, στα κατεχόμενα πανεπιστήμια και στις γραμμές απεργίας, στο ZAD και στους δρόμους, ο θυμός ανεβαίνει και διασπάται στην επιφάνεια. Στα πολυάριθμα μέτωπα, όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται, ενεργοποιούνται ως αντίδραση στην κυβερνητική πολιτική της σφαγής, μια επείγουσα ανάγκη γίνεται αισθητή: Να ενωθούν έτσι ώστε η άλλη πλευρά να αισθάνεται τον φόβο για μια αλλαγή. Εδώ, στο στρατόπεδο της NDDL, η αντίσταση στη στρατιωτική επιχείρηση αρχίζει να μοιάζει με εμφύλιο πόλεμο: καταστροφή των σπιτιών μας, τεθωρακισμένα οχήματα, αεροσκάφη που πετούν πάνω από το κεφάλι, σκυλιά επίθεσης, χειροβομβίδες καί σφαίρες τελευταίας τεχνολογίας έπεσαν από ελικόπτερα καί τουφέκια μέ πάνω από τριάντα τραυματισμούς μόνο χθες, πιθανώς διπλάσιος από αυτόν τον αριθμό σήμερα, συμπεριλαμβανομένων πολλών μη αναστρέψιμων ακρωτηριασμών. Παρόλα αυτά, η αντίσταση συνεχίζεται στήν εκόνα του αντι-αεροδρομικού κινήματος: χαρούμενη, αποφασισμένη και λαμβάνοντας πολλές διαφορετικές μορφές. Από το πετροπόλεμο μέ τούς μπάτσους έως τα πικνίκ ηλικιωμένων, τα μπαλέτα των τρακτέρ πριν από τα οδοφράγματα, από τις πυρκαγιές που καίγονται καί τά χρωματιστά μπαλόνια, όλα αυτά ενώ κατορθώνει να κρατήσει τα κυλικεία ανοιχτά καί την ενέργεια που αναπτύσσεται εδώ καί πού αντλεί την πηγή της από την αλληλεγγύη σας. Αυτή των κατοίκων, των αγροτών, των «ιστορικών» κατοίκων, των τοπικών και διεθνών επιτροπών υποστήριξης και όλων των μηνυμάτων υποστήριξης και ενίσχυσης πού είναι πιο πολυάριθμα με κάθε ώρα που περνάει. Και γνωρίζοντας ότι τα πανεπιστήμια είναι κατειλλημένα, τα τρένα και τα αεροπλάνα έχουν σταματήσει, τα σούπερ μάρκετ είναι μπλοκαρισμένα, μας δίνει την αίσθηση ότι είμαστε μέρος ενός πιο γενικευμένου κινήματος που προσπαθεί να σταματήσει αυτή την κυβέρνηση στο σφοδρό της μένος για γενική καταστροφή.
Παρά την παράλογη βία και τη βιαιότητα αυτής της επιχείρησης, που αποδεικνύει ότι ο τρόμος είναι το μόνο επιχείρημα που έχει απομείνει σ αυτή τη κυβέρνηση, παραμένει βέβαιο ότι θα συνεχίσουμε να κρατάμε καί νά αντέχουμε και θα συνεχίσουμε να οικοδομούμε εδώ. Υπάρχουν πάρα πολλοί από εμάς και γνωρίζουμε πολύ καλά τα μονοπάτια, τα δάση, τα λιβάδια και τα φράγματα. Έχουμε τη δύναμή μας από όλη την οργή και την ελπίδα όλων όσων θέλετε να αλλάξετε αυτόν τον κόσμο. Το ZAD δεν μπορεί να εξαλειφθεί. Μόλις τα τεθωρακισμένα οχήματα, τα ελικόπτερα, τα αστυνομικά / στρατιωτικά φορτηγά και τα 2.500 στρατεύματα εκδιωχθούν από την αγαπημένη μας γη, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι θα είμαστε εκεί στις απεργίες ,στις γραμμές σας και στους δρόμους για να συνεχίσουμε τους αγώνες μας .
Κατά τη διάρκεια των ετών της ZAD, η δημιουργικότητα και η ομορφιά της αντανακλάται σε όλες τις σφαίρες της ζωής εκείνων που έχουν εμπνεύσει. Μεταξύ των πιο άμεσα ορατών από αυτές αντικατοπτρίζεται στις δομές που κατασκευάστηκαν από τους κατοίκους. Πολλά από αυτά έχουν καταστραφεί. Μοιραζόμαστε ένα αρχείο αυτής της δημιουργίας ...αυτής πού καταστράφηκε από τήν μανία ενός τερατόκoσμου πού τό μόνο πούξέρει είναι νά γκρεμίζει νά καταστρέφει νά μολύνει νά δέρνει.
Εικόνες κατοικιών και κτιρίων στο ZAD πού καταστράφηκαν ενώ πολλές άλλες απειλούνται άμεσα...
Εικόνες:
Olive Ressler visited the ZAD over summer to make a new film as part of his ongoing project that follows the climate movement in its struggles to dismantle an economic system heavily dependent on fossil fuels: “Everything’s coming together while everything’s falling apart: The ZAD.”
For the other films in the cycle, one on Ende Gelaende direct actions against open cast coal mines in Germany and the COP21 in Paris, see his web site.
This film focuses on Europe’s largest autonomous territory that is located close to Nantes in France. The ZAD (zone to defend) emerged from the struggle against a new airport. In 2012 the French state’s attempt to evict the zone was fiercely resisted by more than 40,000 people and police has not set foot there since. Today 250 people in 60 collectives live permanently at the ZAD occupying the wetlands, fields and forests. The ZAD is a successful example that the creation of alternatives and resistance need to happen at the same time. While people take back control over their lives with self-organized bakeries, workshops, a brewery, medicinal herb gardens, a rap studio, weekly newspaper and a library, they hinder the construction of an unnecessary, ecologically disastrous airport project. The film is built along a group discussion with activists living at the ZAD.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου