Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Συναινώντας… αναθεωρητικά

Γιάννης Νικολόπουλος από εδώ


Την περασμένη Κυριακή, τα πρώτα κυριακάτικα φύλλα του αστικού Τύπου για τη νέα χρονιά συμπεριέλαβαν στην ύλη τους, δύο άρθρα με κοινό θέμα. Η «Καθημερινή» έδωσε τον λόγο στον υποψήφιο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος έγραψε μεταξύ άλλων ότι πρώτη του πρόταση προς τον Τσίπρα, όταν θα τον συναντήσει ως αυριανός πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα είναι η άμεση και ταχεία δρομολόγηση της συνταγματικής αναθεώρησης, με έναν και μόνο όρο: Την υπερψήφιση από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ όλων των προς αναθεώρηση διατάξεων που θα προτείνει η ΝΔ, ώστε και η ΝΔ από την πλευρά της να υπερψηφίσει όλες τις προτεινόμενες από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ αναθεωρητέες διατάξεις.

Ο Μη­τσο­τά­κης ομο­λο­γεί ευ­θέ­ως ότι αυτό θα πρέ­πει να γίνει προ­κει­μέ­νου η επό­με­νη Βουλή να προ­χω­ρή­σει στην ανα­θε­ώ­ρη­ση, όντας απο­λύ­τως δε­σμευ­μέ­νη στο έργο της από τις συ­ναι­νε­τι­κά προ­τει­νό­με­νες δια­τά­ξεις των δύο, του­λά­χι­στον, με­γα­λύ­τε­ρων κομ­μά­των. Έμ­με­σα η πα­ρα­δο­χή Μη­τσο­τά­κη απο­κα­λύ­πτει τρία δε­δο­μέ­να: α) Την αγω­νία, πο­λι­τι­κών και κοι­νω­νι­κών, αντι­δρα­στι­κών κύ­κλων να δρο­μο­λο­γη­θεί η ανα­θε­ώ­ρη­ση του Συ­ντάγ­μα­τος από αυτήν την τόσο βο­λι­κή φι­λο­μνη­μο­νια­κή σύν­θε­ση της Βου­λής. β) Την κατά προ­τε­ραιό­τη­τα δέ­σμευ­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ότι η ανα­θε­ώ­ρη­ση θα συ­μπε­ρι­λά­βει και δια­τά­ξεις που πι­θα­νώς ακόμη για με­ρί­δα βου­λευ­τών και στε­λε­χών του νε­ο­μνη­μο­νια­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απο­τε­λούν «κόκ­κι­νο πανί». Πιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή πε­ρί­πτω­ση το άρθρο 16 και ο προ­φα­νής υπαι­νιγ­μός Μη­τσο­τά­κη ότι η ΝΔ θα επι­μεί­νει στην ίδρυ­ση ιδιω­τι­κών πα­νε­πι­στη­μί­ων και την πε­ραι­τέ­ρω ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της ανώ­τα­της εκ­παί­δευ­σης στην Ελ­λά­δα, με θε­σμι­κή πια κά­λυ­ψη και πρό­βλε­ψη. γ) Την πε­ποί­θη­ση του υπο­ψη­φί­ου προ­έ­δρου της ΝΔ ότι ως προς το πε­ριε­χό­με­νο των ανα­θε­ω­ρη­τέ­ων δια­τά­ξε­ων, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ΝΔ δεν θα έχουν ου­σιώ­δεις δια­φω­νί­ες και δια­φο­ρές, και αυτό, όπως έχω ξα­να­γρά­ψει στη φι­λό­ξε­νη γωνιά του Rproject, οφεί­λε­ται στην πα­ρου­σία του Προ­κό­πη Παυ­λό­που­λου στην Προ­ε­δρία της Δη­μο­κρα­τί­ας. Υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι ο Παυ­λό­που­λος υπήρ­ξε ο βα­σι­κός συ­ντά­κτης της πρό­τα­σης ανα­θε­ώ­ρη­σης του Συ­ντάγ­μα­τος, την οποία είχε κα­τα­θέ­σει η ΝΔ του Αντώ­νη Σα­μα­ρά το φθι­νό­πω­ρο του 2014, λίγες μόνο ημέ­ρες προ­τού ξε­κι­νή­σει η δια­δι­κα­σία για την εκλο­γή Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας και ανοί­ξει ο δρό­μος για τις πρώ­τες κάλ­πες του 2015. Ο Μη­τσο­τά­κης υπο­λο­γί­ζει βά­σι­μα ότι αυτή ακρι­βώς η πρό­τα­ση θα είναι η πυ­ξί­δα που θα ακο­λου­θη­θεί στην ανα­θε­ω­ρη­τι­κή δια­δι­κα­σία του­λά­χι­στον από τα δύο κόμ­μα­τα, κάτι που προ­φα­νώς επι­θυ­μούν οι πο­λι­τι­κοί και κοι­νω­νι­κοί αντι­δρα­στι­κοί κύ­κλοι, επεν­δύ­ο­ντας κε­φα­λαιώ­δη ση­μα­σία στην ανα­θε­ώ­ρη­ση του κα­τα­στα­τι­κού χάρτη της χώρας.

Για του λόγου το αλη­θές, στη συ­ζή­τη­ση για την ανα­θε­ώ­ρη­ση του Συ­ντάγ­μα­τος πα­ρε­νέ­βη από τις στή­λες αρ­θρο­γρα­φί­ας του «Βή­μα­τος της Κυ­ρια­κής» και ο πρώην υπουρ­γός των κυ­βερ­νή­σε­ων ΠΑΣΟΚ, Αλέ­κος Πα­πα­δό­που­λος. Με τίτλο «Το αλη­θές “πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα­’’», ο Πα­πα­δό­που­λος αφιε­ρώ­νει 11 βα­σι­κά ση­μεία πο­λι­τι­κής και θε­σμι­κής πα­ρέμ­βα­σης, προ­κει­μέ­νου όπως το­νί­ζει πολύ εύ­γλωτ­τα «να υιο­θε­τη­θούν από την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία με­γά­λες πει­θαρ­χί­ες». Η Ελ­λά­δα, για την ακρί­βεια η χει­μα­ζό­με­νη από τα μνη­μό­νια και τον κα­πι­τα­λι­σμό σε κρίση κοι­νω­νία, πρέ­πει κατά το θε­σμι­κό ευαγ­γέ­λιο Πα­πα­δό­που­λου να πε­ρά­σει σε εποχή πει­θαρ­χί­ας, επι­τή­ρη­σης, «ασφα­λειο­ποί­η­σης» της πο­λι­τι­κής κουλ­τού­ρας και της δη­μό­σιας ζωής. Με απλά λόγια, σε εποχή «συ­νταγ­μα­το­ποί­η­σης του μνη­μο­νί­ου». Αξί­ζει να υπο­γραμ­μι­στεί ότι ο Πα­πα­δό­που­λος, στη δομή και το πε­ριε­χό­με­νο του άρ­θρου του, δεί­χνει να γνω­ρί­ζει και να έχει με­λε­τή­σει σε βάθος την πρό­τα­ση συ­νταγ­μα­τι­κής ανα­θε­ώ­ρη­σης της ΝΔ δια χει­ρός Παυ­λό­που­λου.

Έτσι το… αγα­πη­μέ­νο και προ­σφι­λέ­στε­ρο θέμα είναι η πάση θυσία και με κάθε τρόπο ενί­σχυ­ση των αρ­μο­διο­τή­των, του κύ­ρους και της πα­ρεμ­βα­τι­κό­τη­τας του όποιου αυ­ρια­νού Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας, ο οποί­ος -φυ­σι­κά…- θα εκλέ­γε­ται πια απευ­θεί­ας από τον λαό κάθε πέντε χρό­νια. Της εκλο­γής του Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας θα προη­γεί­ται η εκλο­γή βου­λευ­τών, πάλι κάθε πέντε χρό­νια και μά­λι­στα με πλήρη απο­δυ­νά­μω­ση της πι­θα­νό­τη­τας να δια­λύ­ε­ται η Βουλή και να προ­κη­ρύσ­σο­νται πρό­ω­ρες εκλο­γές. Ο Πα­πα­δό­που­λος είναι σαφής σε αυτό το ση­μείο. Πρέ­πει να «απο­τρέ­πο­νται οι εν­διά­με­σες εκλο­γές», να απο­τρέ­πο­νται οι «κα­τα­χρη­στι­κές» δια­λύ­σεις της Βου­λής καθώς συ­ντη­ρούν «το κοι­νο­βου­λευ­τι­κό κα­κέ­κτυ­πο» - οι φρά­σεις σε ει­σα­γω­γι­κά, αυ­τού­σιες. Και επει­δή όπως υπο­γραμ­μί­ζει ο αρ­θρο­γρά­φος χρειά­ζο­νται «με­γά­λες πει­θαρ­χί­ες στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία», προ­τεί­νει και τη θέ­σπι­ση Γε­ρου­σί­ας προ­κει­μέ­νου να λει­τουρ­γεί ως «δευ­τε­ρο­βάθ­μιο, νο­μο­θε­τι­κό σώμα», με «νο­μο­θε­τι­κές, εγ­γυ­η­τι­κές, με­τρια­στι­κές και ελεγ­κτι­κές αρ­μο­διό­τη­τες» - προς τη Βουλή υπο­θέ­τω, καθώς εδώ ο Πα­πα­δό­που­λος δεν είναι σαφής, ει­δι­κά μά­λι­στα όταν αφή­νει να εν­νοη­θεί ότι η Γε­ρου­σία των 50 μελών θα έχει εν­διά­με­σο, βο­λι­κά απροσ­διό­ρι­στο και νε­φε­λώ­δη ρόλο ανά­με­σα στη Βουλή και τον Πρό­ε­δρο της Δη­μο­κρα­τί­ας. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, το σχήμα φέρ­νει την εσω­τε­ρι­κή, «με­γά­λη πει­θαρ­χία», στο κοι­νο­βου­λευ­τι­κό σύ­στη­μα και επο­μέ­νως στη θε­με­λί­ω­ση και την έκ­φρα­ση της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας. Στο μο­ντέ­λο Πα­πα­δό­που­λου – υπεν­θυ­μί­ζω ότι προ­σο­μοιά­ζει με τις προ­τά­σεις Παυ­λό­που­λου – η κυ­ριαρ­χία με­τα­το­πί­ζε­ται απρο­κά­λυ­πτα στην κο­ρυ­φή της εκτε­λε­στι­κής εξου­σί­ας και τα λαϊκά, αντι­προ­σω­πευ­τι­κά στοι­χεία του κοι­νο­βου­λευ­τι­σμού απο­σαρ­θρώ­νο­νται, ει­δι­κά μά­λι­στα όταν γί­νε­ται ανοι­χτά λόγος ακόμη και για «με­γά­λη πει­θαρ­χία» στην πε­ριο­δι­κό­τη­τα της εκλο­γι­κής δια­δι­κα­σί­ας.

Τέλος, ο αρ­θρο­γρά­φος του «Βή­μα­τος» προ­χω­ρά ένα βήμα ακόμη – με­τα­ξύ άλλων πολ­λών που έρ­χο­νται μάλ­λον σε δεύ­τε­ρη μοίρα. Προ­τεί­νει την άρση της μο­νι­μό­τη­τας στο δη­μό­σιο, την πλήρη κα­τάρ­γη­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων δη­μο­σί­ου δι­καί­ου σε όλο τον δη­μό­σιο τομέα και την αντι­κα­τά­στα­ση τους από σχέ­σεις ιδιω­τι­κού δι­καί­ου ορι­σμέ­νου χρό­νου και κα­τό­πιν «αξιο­λό­γη­σης», με ορι­σμέ­νες όμως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κές εξαι­ρέ­σεις: την αστυ­νο­μία (και όχι τα σώ­μα­τα ασφα­λεί­ας γε­νι­κά), τις ένο­πλες δυ­νά­μεις, το δι­πλω­μα­τι­κό και το δι­κα­στι­κό σώμα. Οι πα­ρα­πά­νω εξαι­ρέ­σεις συν­δυά­ζο­νται και με την πρό­τα­ση, οι ηγε­σί­ες των ανώ­τα­των δι­κα­στη­ρί­ων και των ανε­ξάρ­τη­των αρχών να προ­κύ­πτουν με διο­ρι­σμό από τη νέα, ενι­σχυ­μέ­νη εκτε­λε­στι­κή εξου­σία του Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας – και μόνο από αυτόν. Με άλλα λόγια, στο μο­ντέ­λο Πα­πα­δό­που­λου ανα­βιώ­νει ένα χακί κρά­τος – νυ­χτο­φύ­λα­κας του 19ου αιώνα με πα­γιω­μέ­νο κα­θε­στώς μιας μό­νι­μης έκτα­κτης ανά­γκης και πει­θάρ­χη­σης θε­σμών και πο­λι­τών, μια στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση δη­λα­δή της δη­μό­σιας ζωής ιδα­νι­κή ίσως μόνο για τους απο­φοί­τους των στρα­τιω­τι­κών λυ­κεί­ων που ονει­ρεύ­ε­ται ο υπουρ­γός Άμυ­νας, Πάνος Καμ­μέ­νος. Υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι το μικρό όνομα του αρ­θρο­γρά­φου πα­ρα­μέ­νει Αλέ­κος, και όχι, δεν το έχει αλ­λά­ξει στο «Γε­ώρ­γιος»…

Δε­δο­μέ­νης και αυτής της (πρω­το­χρο­νιά­τι­κης) αρ­θρο­γρα­φί­ας, κα­θί­στα­ται κρί­σι­μη η επα­γρύ­πνη­ση και η κι­νη­το­ποί­η­ση της Αρι­στε­ράς και της κοι­νω­νί­ας, ενό­ψει της – αστι­κά παν­θο­μο­λο­γού­με­νης ως φαί­νε­ται – συ­νταγ­μα­τι­κής ανα­θε­ώ­ρη­σης και της εκ­κί­νη­σης της δια­δι­κα­σί­ας ίσως και μέσα στους επό­με­νους μήνες. Το μνη­μό­νιο, οι πο­λι­τι­κοί και οι τα­ξι­κοί οπα­δοί του, οι εφαρ­μο­στές του και οι απο­λο­γη­τές του αντι­στρα­τεύ­ο­νται τη δη­μο­κρα­τία, τις λαϊ­κές κα­τα­κτή­σεις, τα ατο­μι­κά, κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά δι­καιώ­μα­τα και σπεύ­δουν να κα­τα­στή­σουν την υπο­νό­μευ­ση τους, την κα­τάρ­γη­ση και την πε­ρι­στο­λή τους, νέο, πνι­γη­ρό και νο­ση­ρό, συ­νταγ­μα­τι­κό πλαί­σιο της χώρας. Με τη συ­ναί­νε­ση, προ­φα­νώς και τη συ­νέρ­γεια και των νέων μνη­μο­νια­κών κομ­μά­των που συν­θέ­τουν τη συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛΛ, τα οποία θα ανα­λά­βουν να συ­στη­μα­το­ποι­ή­σουν αυτές τις προ­τά­σεις, καθ’ υπό­δει­ξη του πο­λυ­πράγ­μο­να Προ­έ­δρου, Προ­κό­πη Παυ­λό­που­λου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου