Ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός re-think athens και η ιδεολογική/συμβολική σημασία του αθηναϊκού κέντρου

Η μπροσούρα αυτή αποτελεί την εισήγηση της εκδήλωσης που έγινε τη Δευτέρα 25/6/12 στο πολυτεχνείο, από το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι αρχιτεκτονικής, με θέμα: Ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός re-think athens και η ιδεολογική/συμβολική σημασία του αθηναϊκού κέντρου. Περιέχει την έρευνά μας πάνω στα βασικά επιχειρήματα των συντελεστών του διαγωνισμού και μια σειρά από αντεπιχειρήματα, τα οποία σαν στόχο δεν έχουν να προτείνουν ποια θα ήταν η σωστή λύση, αλλά να δείξουν ότι η ανάπλαση του κέντρου μέσω του εν λόγω διαγωνισμού έρχεται να εξυπηρετήσει εντελώς διαφορετικούς σκοπούς από αυτούς που παρουσιάζει.

*_Μπόνους στο τέλος του ποστ, βίντεο με σατυρικό σχολιασμό της επίσημης παρουσίασης του rethink.

«Τι σημασία έχει η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου και η αναγόρευση του Ι.Χ. σαν μια από τις βασικές αιτίες της υποβάθμισης του κέντρου;

Από ποια άποψη το κέντρο θεωρείται έρημο και ποιοι είναι οι νέοι επιθυμητοί κάτοικοι που πρέπει να επιστρέψουν σ’ αυτό;

Πώς μια πεζοδρόμηση μπορεί να φέρει, ως δια μαγείας, εμπορική ανάπτυξη σε καιρούς εντεινόμενης κρίσης και οικονομικής παρακμής;

Τί συνέπειες θα είχε για την πόλη και τους κατοίκους της, η μετατροπή του κέντρου σε τουριστικό θεματικό πάρκο;

Οι συντελεστές του rethink μιλούν για το κέντρο, «την πιο ζωντανή γειτονιά της πόλης, στο εμπορικό πρωί και στο βράδυ του ελεύθερου χρόνου», «που αναφέρεται σε όλους τους κατοίκους».

Και ξέρουν ότι μιλούν για το ίδιο κέντρο, όπου η κρίση φέρνει σε πρώτο πλάνο την εξαθλίωση και τη φτώχεια, όπου άστεγοι εμφανίζονται συνεχώς, όπου τα πογκρόμ και η βαρβαρότητα γίνονται καθημερινότητα, όπου η στρατοαστυνομία διεξάγει ανεπίσημο πόλεμο ενάντια στους «παράνομους» μετανάστες.

Και ξέρουν πολύ καλά ότι μιλούν για ένα κέντρο πόλης ανομοιόμορφο, μπασταρδεμένο, χωρίς ενιαία αστική ευρωπαϊκή κουλτούρα, το οποίο παρ’όλ’αυτά έχει ιδιαίτερη ιδεολογική και συμβολική σημασία.

Τέτοια, που οι εκάστοτε δημαγωγοί να μπορούν εστιάζοντας σ’ αυτό και τα προβλήματά του, να αναφέρονται στην επικράτεια με όρους εθνικού ζητήματος. Έτσι μπορούν μιλώντας για το «γκέτο» του κέντρου να δείχνουν το μεταναστευτικό. Ή μιλώντας για τα μαγαζιά της Ερμού που δεν πουλάνε, να δείχνουν την εθνική οικονομία.

Και πάνω απ’ όλα, μιλώντας για την υποτιθέμενη ενιαία ταυτότητα του κέντρου, να χτίζουν παράλληλα μια ενιαία εθνική ταυτότητα της ελληνικής κοινωνίας. Τόσο ενιαία, όσο και αποπροσανατολιστική, ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια αναστύλωσης της ταξικής συνείδησης και της ανταγωνιστικής δράσης.»

κλικ για τη μπροσούρα σε μορφή pdf