Προμελετημένο «έγκλημα» στη Δραπετσώνα…

Κάτοικοι και δημοτική αρχή αγωνίζονται για να αποτρέψουν το νέο «έγκλημα» που ετοιμάζουν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα στην πρώην βιομηχανική ζώνη

Από εδώ

Τι μαγειρεύεται εκεί κάτω, στη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι;

Τα τελευταία χρόνια έχουν φουντώσει οι φήμες για μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που ενδιαφέρονται και «κονταροχτυπιούνται» για την «αξιοποίηση» των 650 στρεμμάτων της παλιάς βιομηχανικής ζώνης.

Επιχειρηματικός «πόλεμος» 

Δυστυχώς, όπως προκύπτει, δεν πρόκειται μόνο για φήμες, αφού έχουμε πλέον συγκεκριμένες κινήσεις που επιβεβαιώνουν αυτά τα «σχέδια». Όπως, η αγορά από τον επιχειρηματία Μελισσανίδη έκτασης 34 στρεμμάτων, ενώ πολλοί απέδωσαν την εμπλοκή του εφοπλιστή Μαρινάκη στις δημοτικές εκλογές του Πειραιά, στο έντονο ενδιαφέρον του για την προώθηση των επιχειρηματικών του συμφερόντων στην περιοχή αυτή.

Ενα μέρος της υπό ανάπλαση περιοχής, σπό τη θάλασσα.

Από τους πιο όμορφους περιφερειακούς Δήμους του Πειραιά, που προέκυψε από το Σχέδιο «Καλλικράτης», είναι ο Δήμος Δραπετσώνας- Κερατσινίου, εκατόν πενήντα χιλιάδων κατοίκων. Αμφιθεατρικός, με άπλετη θέα προς το λιμάνι του Πειραιά, τη Σαλαμίνα, και βέβαια την απεραντοσύνη της θάλασσας.

Από το 1900 και για περίπου 80χρόνια (ίσως και παραπάνω), η περιοχή αυτή ήταν μια μεγάλη παραγκούπολη, όπου οι άνθρωποι ζούσαν κάτω από τις ποιο απάνθρωπες συνθήκες. Εργάτες στην πλειοψηφία τους, δούλευαν, στην κυριολεξία, για ένα κομμάτι ψωμί, στα Λιπάσματα, τα τσιμεντάδικα, τα γυψάδικα …

Οι συνθήκες εργασίας, αλλά και διαβίωσης, άθλιες. Τις δεκαετίες του ’10, του ’20, του ’30, ο καρκίνος και άλλες επαγγελματικές ασθένειες θέριζαν. Και όλος αυτός ο κόσμος δεν είχε καμιά πρόσβαση στη θάλασσα, αν και ζούσε σε απόσταση αναπνοής απ΄ αυτήν.

Σήμερα, μετά το κλείσιμο των Λιπασμάτων, αλλά και άλλων μονάδων, υπάρχουν πάνω από 650 στρέμματα, παραθαλάσσια, που περιμένουν την αξιοποίηση τους προς όφελος όχι μόνο των κατοίκων της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου, αλλά και ολόκληρου του Πειραιά και ολόκληρου του Λεκανοπεδίου.

Αγώνας δρόμου για τη σωτηρία 

Όμως, για να γίνει αυτό, πρέπει η συγκεκριμένη έκταση να σωθεί από τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που καραδοκούν. Για τη σωτηρία αυτή είναι στο πόδι οι κάτοικοι της περιοχής.

«Θεωρούμε, ότι είναι ένας από τους τελευταίους ελεύθερους πνεύμονες, έχουμε όλοι υποχρέωση και ευθύνη να μη χαθεί, και κυρίως η Περιφέρεια. Μόνον τα κτήρια να, αξιοποιηθούν, φτάνει…», μας λέει ο Δήμαρχος Χρήστος Βρεττάκος.

• Τι γίνεται όμως με τον πόλεμο των επιχειρηματικών συμφερόντων και τις κινήσεις των διαφόρων «παικτών», όπως του κ. Μελισσανίδη, ο οποίος αγόρασε από την ΒΡ 34 στρέμματα για διυλιστήριο, μόλις εβδομήντα μέτρ από το πρώτο σπίτι;
• Σαν Δήμος έχουμε πάρει απόφαση ότι πάση θυσία αυτή η βιομηχανική περιοχή πρέπει να αλλάξει προς όφελος του κόσμου. Όμως για να προστατεύσουμε την περιοχή μια για πάντα από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, πρέπει να γίνει ρύθμιση νομοθετικού περιεχομένου. Οι επιχειρηματίες έχοντας στο μυαλό τους νέα κέρδη, θέλουν να συνεχίσουν το ίδιο καθεστώς δουλείας με τον περασμένο αιώνα, μετατρέποντας το χώρο σε χαβούζα, φυλακίζοντας και αφαιρώντας κάθε δικαίωμα των κατοίκων προς την θάλασσα. Πρέπει λοιπόν με νόμο να απαγορευθεί μια για πάντα οποιαδήποτε βιομηχανική χρήση του χώρου. Μόνο τότε δεν θα έχει κανείς το δικαίωμα, να κάνει αυτό που έκανε ο Μελισσανίδης. Για να μην ξαναγυρίσουμε έναν αιώνα πίσω.

Αεροφωτογραφία της περιοχής που πρόκειται να αναπλασθεί.Με κίτρινη γραμμή τα όρια της περιοχής.

•  Και με το Μελισσανίδη τι θα γίνει;
•  Θα τον διώξει ο κόσμος!
• Σχετικά με τα 30 εκατομμύρια που βρίσκονται στον προϋπολογισμό της Περιφέρειας για τις ΠΑΕ ΑΕΚ και ΠΑΟ, ποια είναι η γνώμη σου; Πρέπει να δοθεί δημόσιο χρήμα σε ιδιώτες επιχειρηματίες;
• Σαν Δήμος δεν έχουμε δικαίωμα να πούμε στην Περιφέρεια τι να κάνει, όμως είναι απαράδεκτο να χρηματοδοτούνται, ιδιωτικοί αθλητικοί χώροι με χρήματα του Δημοσίου. Στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε η ερασιτεχνική ΑΕΚ, με το Δήμο, να δημιουργήσουν ένα Αθλητικό Πολιτιστικό Κέντρο για πραγματικό αθλητισμό και πολιτισμό.

Συνειδητό έγκλημα

Κοντά μας και ο αντιδήμαρχος , Χρήστος Καραγιαννάκης, υπεύθυνος για τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό.

«Με τα χρήματα που θα δώσει η Περιφέρεια στο Μελισσανίδη και τον Αλαφούζο, θα μπορούσαμε εμείς να απαλλοτριώσουμε και τα 650 στρέμματα, λύνοντας το πρόβλημα άθλησης, πολιτισμού, και ψυχαγωγίας σε όλο το Λεκανοπέδιο της Αττικής», υποστηρίζει ο κ. Καραγιαννάκης.

• Δηλαδή μιλάμε για έγκλημα…
  
• Μιλάμε για συνειδητό έγκλημα. Και το τραγικό είναι, ότι όλος αυτός ο κόσμος που βοήθησε και στήριξε το ΣΥΡΙΖΑ, να γίνει Κυβέρνηση, βοήθησε στη διεκδίκηση αυτού του χώρου των 650 στρεμμάτων, τώρα διερωτάται: «γιατί σε αυτούς τα λεφτά;».
  

Το τοπογραφικό σχέδιο της περιοχής. Με διαφορετικά χρώματα προσδιορίζεται το ιδιοκτησιακό καθεστώς .

• Έτσι όμως υπάρχει κίνδυνος να χαθούν τα 650 στρέμματα, και να ξαναγίνει πάλι βιομηχανικός χώρος. Μήπως είναι τακτοποιημένη η δουλειά;
  
• Η COSCO , ήδη έχει ρίξει τα πλοκάμια της σ΄ αυτό το χώρο. Η μόνη αντίσταση προέρχεται από τους κατοίκους, των οποίων οι πατεράδες και οι παππούδες δεν είχαν πρόσβαση στη θάλασσα και δούλευαν στις βιομηχανίες για ένα ξεροκόμματο , όπως δουλεύουν σήμερα στην COSCO. Και μας είπε τις προάλλες ο κ. Βαρουφάκης, ο οποίος επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις με εντολή της Κυβέρνησης, ότι οι συνθήκες εργασίας είναι ιδανικές…
  
• Το γήπεδο «Γιάννης Βάζος», μου έλεγε ο Δήμαρχος, θέλετε να γίνει Στάδιο Ολυμπιακών Προδιαγραφών. Τι χρήματα χρειάζονται και από που θα βρεθούν;
  
• Ένας από τους στόχους μας είναι και το Γήπεδο, το οποίο βρίσκεται μέσα στο χώρο των Λιπασμάτων. Νομίζω ότι με 4 εκατομμύρια μπορούμε να κάνουμε καλή δουλειά. Λογικά αυτά τα περιμένουμε από την Περιφέρεια. Αν ο Μελισσανίδης θέλει να κάνει το Μεγάλο Αφεντικό, ας πάρει την επιχείρηση του και ας πάει στο ΟΑΚΑ. Εμείς θα χρηματοδοτούμε τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ;
  

Έτσι έχουν τα πράγματα. Η Περιφέρεια, η Κυβέρνηση, έχουν μοναδική ευκαιρία να αλλάξουν, σε σημαντικό βαθμό προς το καλύτερο, τα πράγματα κυρίως για τα παιδιά, δημιουργώντας χώρους άθλησης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού, στη Φιλαδέλφεια, στη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι. Το ερώτημα είναι, όχι που θα βρεθούν τα λεφτά, αλλά αν υπάρχει πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο.