του Melkulangara Bhadrakumar* από εδώ
Μου
αρέσει ο μπλόγκερ Ντμίτρι Ορλόφ, γιατί μιλάει με σαφήνεια, πράγμα που
με βοηθάει πολύ, στην ηλικία μου, να βλέπω μέσα από την ομίχλη του
πολέμου στην Ουκρανία. Κρίμα, μόνο που γράφει τόσο σπάνια...
Σε μια πρόσφατη δημοσίευση στο μπλογκ του[1], ο
Ορλόφ περιγράφει ως καταφανή και αδιάσειστα επιχειρήματα, δέκα
κινήσεις στρατιωτικού τύπου, που θα είχαν γίνει στην Ανατολική Ουκρανία
αν οι ρωσικές δυνάμεις «εισέβαλαν» στην περιοχή, όπως διατείνεται η
Δυτική προπαγάνδα και όπως ειπώθηκε την περασμένη εβδομάδα, στη σύνοδο
κορυφής στο Μινσκ , όπου εμφανίστηκαν κάποια ελπιδοφόρα σημάδια για την
επίτευξη ειρήνης.
Είναι
αδύνατο να διαφωνήσω με τον Ντμίτρι, όταν λέει ότι δεν υπάρχει, μέχρι
τώρα, κανένα ορατό αποδεικτικό στοιχείο. Αυτό θέτει ένα μεγάλο ερώτημα:
γιατί αυτή η αυθαίρετη και αναπόδεικτη αφήγηση περί «εισβολής», τίθεται
με τόση ένταση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε όλες τις συζητήσεις
σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία;
Νομίζω,
ότι οι ΗΠΑ σκόπιμα κάνουν ό, τι κάνουν, γιατί, εμφανώς, επικεφαλής της
επιχείρησης, για την αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία, είναι ο ίδιος ο
Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα - σε αντίθεση με τη Λιβύη ή τη Συρία που
κρύβεται στα μετόπισθεν. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.
Όσοι αμφιβάλλουν ας διαβάσουν την ομιλία της Πρέσβειρας των ΗΠΑ, Σαμάνθα Πάουερ, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, την Πέμπτη [2]. Μέχρι που αναφέρθηκε και στην περίφημη ομιλία του Πρέσβη των ΗΠΑ Αντλάι Στήβενσον, σε μια έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στις 25 Οκτωβρίου του 1962, στη σκιά της πυραυλικής κρίσης της Κούβας.
Οι
ανταλλαγές πυρών της Πάουερ με τον Πρέσβη Βιτάλι Τσούρκιν θυμίζουν
όλο και περισσότερο αυτές του Στήβενσον με το σοβιετικό πρέσβη
Βαλέριαν Ζόριν. Είναι μια πρόσωπο με πρόσωπο αντιπαράθεση σε μια
κλασσική σκηνή του Ψυχρού Πολέμου. Με τη διαφορά, βέβαια, ότι τα λόγια
του Στήβενσον είναι κομψά, καλοφτιαγμένα, στοχαστικά, ευφυή και
διατυπωμένα σε κατευναστικό τόνο, ενώ της Πάουερ είναι διαπεραστικά,
κοφτά, ενοχλητικά σε τόνο προκλητικό και επιθετικό σαν να ξεπήδησαν από
τα χαρακώματα της πρώην Γιουγκοσλαβίας.
Αλλά
ας επιστρέψουμε στην Ουκρανία: πώς εξηγείται η εμπρηστική αφήγηση που
επιβάλλει η «Δύση»; Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ίχνος στοιχείων που
να αποδεικνύουν ότι έχει πραγματοποιηθεί ρωσική «εισβολή». Γιατί, όπως
και στην περίπτωση του μύθου της κατάρριψης του αεροσκάφους της
Malaysian Airline στην Ανατολική Ουκρανία, οι ιστορίες περί εισβολής
να μην είναι απλά και μόνο ένα ακόμα τέχνασμα; Σήμερα, κανένας στη
«Δύση» δεν θέλει να αναφερθεί ποτέ ξανά στην υπόθεση του μαλαισιανού
αεροσκάφους, ειδικά στην Ουάσιγκτον.
Το
πιο ανησυχητικό είναι ότι, παράλληλα με τις διαδόσεις για ρωσική
«εισβολή», υπάρχει ξέφρενη κινητικότητα στην Ουκρανία από τον Οργανισμό
του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Ακόμα χειρότερα, ετοιμάζεται εκεί, η
δημιουργία εκστρατευτικού σώματος του ΝΑΤΟ.
Αυτοί
οι θρασείς ισχυρισμοί της «Δύσης» περί ρωσικής «εισβολής» στην Ουκρανία
μήπως στην πραγματικότητα αποτελούν το άνοιγμα της αυλαίας για τη
σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ που θα πραγματοποιηθεί στην Ουαλία, την ερχόμενη
Πέμπτη; Ενδεχομένως και να είναι. Σκεφτείτε το εξής:
Την
περασμένη εβδομάδα, η φιλοδυτική ηγεσία του Κιέβου άρχισε να απαιτεί
την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Ο Γενικός Γραμματέας της συμμαχίας
Άντερς Φογκ Ράσμουσεν είχε έτοιμη την απάντηση και δήλωσε, την
Παρασκευή: «Σεβόμαστε πλήρως τις αποφάσεις της Ουκρανίας όσον αφορά την
πολιτική ασφάλειας της χώρας και το αίτημα για την ένταξή της στη
Συμμαχία. Δεν παρεμβαίνουμε στις πολιτικές συζητήσεις στην Ουκρανία,
αλλά επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω την απόφαση του ΝΑΤΟ κατά τη σύνοδο
κορυφής του Βουκουρεστίου το 2008, σύμφωνα με την οποία η Ουκρανία θα
αποκτήσει την ιδιότητα του μέλους εάν φυσικά το επιθυμεί και υπό την
προϋπόθεση ότι η Ουκρανία πληροί τα αναγκαία κριτήρια.»
Ο
κ. Ράσμουσεν ξέχασε να αναφέρει ότι, στη σύνοδο του Βουκουρεστίου, η
κυβέρνηση του Τζορτζ Ο. Μπους έκανε τα πάντα για να προωθήσει την
επέκταση του ΝΑΤΟ ώστε να συμπεριλάβει την Ουκρανία, αλλά η Γερμανία
ήταν κάθετα αντίθετη, με το Βερολίνο να λέει όχι, ισχυριζόμενο ότι μια
τέτοια προκλητική κίνηση από το Δυτική Συμμαχία θα υπονόμευε τις
σχέσεις της Ευρώπης με τη Ρωσία .
Θα
διατηρήσει την ίδια θέση η Γερμανία απέναντι στους καθοδηγούμενους
από την Ουάσιγκτον ισχυρισμούς της «Δύσης» περί «εισβολής» της Ρωσίας
στην Ουκρανία; Την απάντηση θα την γνωρίζουμε το ερχόμενο
Σαββατοκύριακο μετά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία. Ο πρόεδρος
της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο είναι προσκεκλημένος. (Αλλά η Ρωσία έχει
επιδεικτικά αποκλειστεί αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στα μέσα της
δεκαετίας του 1990.)
Υπάρχουν
όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι η γερμανική αντίσταση κατά της
ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ εξασθενεί μέσα από τον διαρκή
φθοροποιό διπλωματικό πόλεμο που διεξάγεται από την κυβέρνηση Ομπάμα. Η
Βρετανία, όπως πάντα, θα πιέσει για την υλοποίηση των επιταγών του
Πενταγώνου κατά τη σύνοδο κορυφής της Ουαλίας, καθώς , ως χώρα υποδοχής,
θα έχει ενισχυμένη επιρροή.
Εν
τω μεταξύ, ο Ράσμουσεν αποκάλυψε ότι η Συμμαχία σχεδιάζει να
εγκαταστήσει νέες βάσεις στην Ανατολική Ευρώπη. Ο σχεδιασμός προβλέπει
την συνεχή μετακίνηση των στρατεύματα των χωρών του ΝΑΤΟ, όπως ο
Καναδάς, σε αυτές τις βάσεις για αρκετούς μήνες κάθε φορά , έτσι ώστε
οι Βρυξέλλες να περιορίσουν το κόστος των υποδομών, αλλά και να μπορούν
να ισχυριστούν ότι δεν πρόκειται για μόνιμη εγκατάσταση (η οποία θα
παραβίαζε τη συμφωνία μεταξύ ΝΑΤΟ-Ρωσίας που υπογράφτηκε το 1997).
Περίπου χίλιοι Καναδοί στρατιώτες φεύγουν για εγκατάσταση στην Ευρώπη.
Η
Ουκρανία αποτελεί ένα πρότυπο στην καναδική εσωτερική πολιτική, λόγω
της μεγάλης και πολύμορφης ουκρανικής κοινότητας που υπάρχει στη χώρα.
Έτσι, η Οτάβα αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ουκρανία. Η φρεγάτα
HMCS Τορόντο βρίσκεται στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Το Πεζικό της
Αλμπέρτα συμμετείχε πρόσφατα σε στρατιωτικές ασκήσεις στην Πολωνία,
μαζί με τα αμερικανικά στρατεύματα. Από τότε, οι μονάδες πεζικού από το
Οντάριο έχουν αναπτυχθεί στην Πολωνία. Τέσσερις καναδικά μαχητικά F-18
που συμμετείχαν στις «εκπαιδευτικές ασκήσεις » στη Ρουμανία έχουν
μεταφερθεί στη Λιθουανία (όπου υπάρχει μια από τις μεγαλύτερες
αεροπορικές βάσεις της σοβιετικής εποχής).
Περιττό
να πούμε ότι η ρωσοφοβική ρητορική θα βοηθήσει την Ουάσιγκτον να
πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ να λάβουν περισσότερα μέτρα
προκειμένου να απομονώσουν τη Μόσχα, και να ευθυγραμμισθούν με την
γενική στρατηγική αποκλεισμού, των ΗΠΑ.
Όπως
ήταν αναμενόμενο, κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ημερών, ο
Ρώσος πρόεδρος μίλησε τηλεφωνικά με τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα
Μέρκελ [3] τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι [4], τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο [5] και τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ [6].
Το κοινό θέμα σε όλες τις συζητήσεις ήταν η συνάντηση μεταξύ Πούτιν
και Ποροσένκο στο Μινσκ, στη Λευκορωσία, την περασμένη Δευτέρα.
Είναι
ενδιαφέρον ότι αυτές οι συζητήσεις (με εξαίρεση του Ολάντ) αποτελούν
ευρωπαϊκή πρωτοβουλία. Αφού μίλησε με τους Ευρωπαίους, ο Πούτιν
επικοινώνησε τηλεφωνικά, το Σάββατο, με τον Πρόεδρο της Λευκορωσίας
Αλεξάντερ Λουκασένκο,[7] και συζήτησε για τη συνάντηση
στο Μινσκ και την «Ομάδα Επαφής» για την Ουκρανία [που περιλαμβάνει
τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη( ΟΑΣΕ), τη
Ρωσία και εκπροσώπους της ανατολικής Ουκρανίας και της ουκρανικής
κυβέρνησης]. Ας περιμένουμε τώρα την επόμενη κίνηση του Ομπάμα στη
σκακιέρα. Την επόμενη εβδομάδα ο αμερικανός πρόεδρος θα επισκεφθεί την
Εσθονία και δεν θα πάει στον πλησιέστερο γείτονα των Ρώσων , με άδεια
χέρια.
Σημειώσεις
Οπρωτότυποςτίτλοςτουάρθρου: Obama, Putin neck and neck on Ukraine
[Ομπάμα – Πούτιν: Αντιπαράθεση πρόσωπο με πρόσωπο για την Ουκρανία]
*Βιογραφικό
Ο
Πρέσβης Melkulangara Bhadrakumar είναι διπλωμάτης του Υπουργείου
Εξωτερικών της Ινδίας. Μεταξύ των αποστολών του διακρίνονται η
Σοβιετική Ένωση, η Νότια Κορέα, η Σρι Λάνκα, η Γερμανία, το Αφγανιστάν,
το Πακιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κουβέιτ και η Τουρκία. Ασχολείται
ιδιαίτερα με τις υποθέσεις του Αφγανιστάν και του Πακιστάν και γράφει
για θέματα ενέργειας και ασφάλειας στο The Hindu, Deccan Herald, Asia
Online κ.α. Ζει στο Νέο Δελχί.
Είναι
ο πρωτότοκος γιος του MK Kumaran (1915-1994), του διάσημου
Κομμουνιστή, συγγραφέα, δημοσιογράφου, μεταφραστή και ακτιβιστή από την
Κεράλα.
Μετάφραση: Κώστας Χατζόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου