Οι μοιραίοι

του Σήφη Φανουράκη από εδώ

  «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

  προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»     

 Κ. Βάρναλης

Η αδιαφορία, η  απουσία, και η μοιρολατρία των πολλών κυριαρχεί. Η μάζα των πολλών εκχωρεί τη βούλησή της, κι αφήνει κάποιους ελεύθερους να πράττουν. Η μοιρολατρία και η αδιαφορία αποτελούν τα βαρίδια της ιστορίας. Επιβάλλουν την ατομικότητα και την παθητικότητα. Διαταράσσουν και ανατρέπουν τον αγώνα όσων αγωνίζονται. Επιτρέπουν την ψήφιση νόμων , «που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει». Επιτρέπουν  να είναι στην εξουσία άνθρωποι, « που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει».

Οι αδιάφοροι δεν διαμαρτύρονται , δεν ανησυχούν, θέλουν να αγνοούν. Βολεύονται και κάποιοι «κλαψουρίζουν» αλλά κανείς δεν αντιδρά.

Ως υποκριτές κατηγορούν όσους αγωνίζονται ,για ματαιοπονία και για αποτυχία των ιδεών. Αποδέχονται την υπάρχουσα κατάσταση αδιαφορώντας για την συλλογική ζωή ,απέχοντας από κάθε άμεση ή έμμεση ευθύνη. Λειτουργούν ως «αιώνιοι βολεμένοι» και σχεδόν πάντα είναι με τους νικητές.

Η κοινωνία διαλύεται και δεν επαναστατούν, ούτε καν αγανακτούν. Περιμένουν μέχρι ο δικαστικός επιμελητής να χτυπήσει τη δική τους πόρτα για να κατασχέσει το «δικό τους» σπίτι. Μέχρι τότε, ελπίζουν, ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Από μόνα τους, ή ότι κάποιος άλλος θα τα φτιάξει.. Ελπίζουν ότι θα επιβιώσουν, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνουν όλοι οι υπόλοιποι. Και αυτό, γιατί πέταξαν «τις ασπίδες», χωρίς να σκέφτονται την συλλογική αντίδραση και την συλλογική νίκη.

Ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο του Περικλή αναφέρει τους αναφέρει «ως ιδιώτες».Δηλαδή τους αθηναίους πολίτες που δεν ασχολούνται με τα κοινά. Και επιλέγει αυτόν το μειωτικό χαρακτηρισμό, γιατί στην πόλη-κράτος της Αθήνας η μη συμμετοχή στα του δήμου αποτελεί πράξη ασύμφωνη με την έννοια, αλλά και –κυρίως- την ύπαρξη της ίδιας της δημοκρατίας. Ο «ιδιώτης» (αυτός που ασχολείται μόνο με τα ίδια, τα προσωπικά), λοιπόν, είναι ένα απολίτικο άτομο, μία απολιτικοποιημένη μονάδα. Μη αποδεκτός από τους άλλους αθηναίους συμπολίτες του και γι αυτό εθεωρείτο : άπολις, απόβλητος, άχρηστος, κενός.

Τελευταία μάλιστα αυτός ο «ιδιώτης» εκδηλώνει και μία απέχθεια προς τις ιδεολογίες. Δηλώνει σε συζητήσεις «ανένταχτος» κι «ακομμάτιστος».

Γι’ αυτό – σύμφωνα με τον  Γκράμσι – «… είναι αναγκαίο να εξαφανιστούν οι αδιάφοροι, οι σκεπτικιστές, εκείνοι που εκμεταλλεύονται το ελάχιστο καλό που προκαλεί η δραστηριότητα των λίγων, και δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη του μεγάλου κακού που η απουσία τους απ’ τον αγώνα αφήνει να προετοιμάζεται και να συμβαίνει».

Ο  Σήφης  Φανουρακης είναι  αρχιτέκτονας