Οικόπεδα με… δέντρα

Επιστημονικοί και περιβαλλοντικοί φορείς ζήτησαν την απόσυρση του νομοσχεδίου για τα δάση, θεωρώντας ότι αυτά απειλούνται από τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και την αυθαίρετη δόμηση.

Του Τάσου Σαραντή από την ΕφΣυν

Την απόσυρση του νομοσχεδίου για τα δάση το οποίο ρυθμίζει και ζητήματα ιδιωτικής πολεοδόμησης ζήτησαν εκπρόσωποι φορέων που παραβρέθηκαν προχθές στη Βουλή κατά τη συνέχιση της συζήτησης για την επεξεργασία και την εξέτασή του θέτοντας ζήτημα αντισυνταγματικότητας. Κατά του νομοσχεδίου του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής τάχθηκαν οι εκπρόσωποι του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΓΕΩΤΕΕ) και του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ), που έχουν άμεση σχέση το ένα με τα δάση και το άλλο με την πολεοδόμηση, καθώς και η Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ) και η περιβαλλοντική οργάνωση WWF.

Ανυπαρξία δασικών χαρτών

Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό γύρω από την ανυπαρξία δασικών χαρτών, δίχως να δοθεί απάντηση από κυβερνητικά χείλη στο γιατί δεν έχουν καταρτιστεί μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με αναφορά του αναπληρωτή υπουργού ΠΕΚΑ, Νικόλαου Ταγαρά, οι δασικοί χάρτες είναι υπό εκπόνηση στο 25% της χώρας και απομένει η εκπόνηση του 45%.

Την απάντηση έδωσε όμως ο Ευάγγελος Γκουντούφας, αντιπρόεδρος της ΠΕΔΔΥ, που ανέφερε ότι ξαφνικά και αιφνίδια αλλάζει συνεχώς το θεσμικό πλαίσιο ορισμού του δάσους: «Συγκεκριμένα, τον Δεκέμβριο του 2003, ενώ είμαστε έτοιμοι να αναρτήσουμε τους πρώτους πιλοτικούς δασικούς χάρτες, κατ’ επιταγή του Κτηματολογίου, έρχεται παραμονή Χριστουγέννων και αλλάζουν τον ορισμό του δάσους και της δασικής έκτασης, στέλνουν εγκύκλιο που λέει “προσαρμόστε τους ήδη καταρτισμένους χάρτες”, που τους είχαμε ένα βήμα πριν την ανάρτηση, προσφεύγουν στο ΣτΕ, παγώνει η διαδικασία από το 2003 μέχρι το 2010. Ερχεται και αλλάζει το νομοθετικό και θεσμικό πλαίσιο η κυρία Μπιρμπίλη και πάμε να αναρτήσουμε τους χάρτες, δίνει τη διαδικασία και αναρτήθηκαν και κυρώθηκαν χάρτες στην Αττική. Λέγαμε τότε στην υπουργό “μη βάλετε στην Επιτροπή Επίλυσης και Εξέτασης των Αντιρρήσεων δυσκίνητα σχήματα και συνταξιούχους δικαστικούς”».

«Ουσιαστικά το ΥΠΕΚΑ θεωρεί τα δασικά οικοσυστήματα σαν οικόπεδα προς αξιοποίηση και όχι σαν φυσικούς πόρους που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον. Το μόνο συμφέρον που εξυπηρετείται με το σχέδιο νόμου είναι εκείνο των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και όχι το δημόσιο συμφέρον», επεσήμανε ο Νίκος Μπόκαρης, αντιπρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ.

«Το νομοσχέδιο που συζητάτε σήμερα στην αρμόδια Επιτροπή είναι επί της ουσίας ένα νομοσχέδιο οικοδόμησης των δασών. Οικοδόμησης, είτε από Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς είτε για βιομηχανίες», τόνισε η Θεοδώρα Νάτσου, υπεύθυνη πολιτικής του WWF Ελλάς.

«Βλέπουμε, να τροποποιείται για πολλοστή φορά και το καινούργιο 6μηνο Ειδικό Χωροταξικό για τον τουρισμό, ίσως είναι η τρίτη φορά που τροποποιείται, και μιλάμε γι’ αυτό που τέθηκε σε ισχύ τον Δεκέμβριο, τροποποιείται ξανά και μάλιστα και με μία διάταξη που επιτρέπει την χωροθέτηση ΧΥΤΑ σε προστατευόμενες περιοχές. Ετσι βλέπουμε, να προστατεύεται η τουριστική επένδυση και οι μεγάλες τουριστικές επενδύσεις και να προβλέπεται “απόσταση ασφαλείας” από χώρους οργανωμένης διαχείρισης απορριμμάτων, αλλά επιτρέπεται μέσα σε προστατευόμενες περιοχές να γίνουν τέτοιες εγκαταστάσεις.

Γενικά, βλέπουμε ένα σχέδιο νόμου που μόνον την προστασία του δασικού πλούτου της χώρας δεν εγγυάται, εγγυάται περαιτέρω οικοδόμηση των δασών», ανέφερε. Σε ό,τι αφορά τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα που αναφέρονται στο ν/σ, η ίδια σημείωσε ότι δεν έχουν ποτέ κατατεθεί στοιχεία που να δείχνουν ότι υπάρχει ζήτηση για αυτά τα προϊόντα, ακόμη και στο Κοινοβούλιο. «Επίσης, βλέπουμε ότι υπάρχουν 500.000 απούλητες τουριστικές κατοικίες. Μάλιστα, όταν ζητήθηκε από το υπουργείο Τουρισμού μελέτη που να αποδεικνύει ότι υπάρχει η αγορά για αυτά τα προϊόντα, δεν προσκομίστηκε τίποτα, εκτός από μία που λέει πώς θα γίνουν αυτά πιο ελκυστικά στην διεθνή αγορά».

«Κάποτε η δασική νομοθεσία προέβλεπε ότι δεν είναι δυνατόν να εγκριθεί μια επέμβαση εάν υπάρχουν διαθέσιμες μη δασικές εκτάσεις για την ίδια επέμβαση. Με την πάροδο του χρόνου άρχισαν οι εξαιρέσεις και με το νομοσχέδιο προστίθεται μία ακόμα εξαίρεση και είναι οι μεταλλευτικές δραστηριότητες. Είναι μια διάταξη που έχει ισχυρά στοιχεία φωτογραφικότητας», επεσήμανε ο Γιώργος Χασιώτης, νομικός συντονιστής της WWF Ελλάς,

Καλώς ήρθε το… τσιμέντο

Για το άρθρο 57 του ν/σ στο οποίο προβλέπονται οι μελλοντικές χρήσεις μέσα στα δάση, ο Γιάννης Κυριακόπουλος, πρόεδρος της αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, δήλωσε ότι «αυτό το άρθρο δεν έπρεπε να λέει τι επιτρέπεται, αλλά αρκούσε να μας πει ότι δεν απαγορεύεται τίποτα και επιτρέπονται τα πάντα».

Στον ορισμό του περιβαλλοντικού ισοζυγίου στάθηκε ο Νικόλαος Μπόκαρης, αντιπρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ: «Πάμε και καταστρέφουμε ένα δάσος σήμερα για να κάνουμε μια επένδυση, είτε τουριστική, είτε βιομηχανική, είτε οποιαδήποτε άλλη. Αναλαμβάνουμε την υποχρέωση να φτιάξουμε ένα δάσος παραπέρα, αλλά δυστυχώς μας διαψεύδει η ίδια η φύση, οι ίδιες οι συνθήκες. Δεν επιτυγχάνεται. Δηλαδή, καμιά φορά, ο άνθρωπος όσο και καλές ή κακές διαθέσεις να έχει είναι πολύ ανίσχυρος απέναντι στην ίδια τη φύση, δηλαδή και αυτά που σχεδιάζουμε εμείς είναι ανέφικτα και απραγματοποίητα».

…………………………………………………………………………………………………………………………………….

Γαλάζιες αντιδράσεις σε πράσινο φόντο

Σοβαρές αντιδράσεις ακόμη και εντός της Νέας Δημοκρατίας εκδηλώνονται για το δασικό νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος, το οποίο ψηφίζεται την ερχόμενη Παρασκευή στο Β΄ Θερινό Τμήμα της Βουλής.

Η βουλευτής της Ν.Δ. Διονυσία Αυγερινοπούλου, επικαλούμενη τη διπλή ιδιότητά της ως προέδρου της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής και ως δικηγόρου εξειδικευμένης στο περιβαλλοντικό δίκαιο, έκανε λόγο για αρκετές αντισυνταγματικές διατάξεις, ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμη και να καταψηφίσει το νομοσχέδιο. «Επιφυλάσσομαι, θα καταθέσω γραπτώς τις αντιρρήσεις μου και θα επιθυμούσα οι νομικές υπηρεσίες της κυβέρνησης να φέρουν διαφορετικές ρυθμίσεις στα τμήματα που φέρονται να έχουν ευθεία αντισυνταγματικότητα», σημείωσε μεταξύ άλλων στη συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, διά του Βαγγέλη Αποστόλου, ζήτησε άλλη μια φορά να αποσυρθεί το νομοσχέδιο, ενώ δύο ακόμη βουλευτές από την αξιωματική αντιπολίτευση, η Κατερίνα Ιγγλέζη και η Ηρώ Διώτη, επέκριναν τις προωθούμενες διατάξεις. Σε παρόμοιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής Βασίλης Οικονόμου (πρώην ΔΗΜΑΡ).

Μεταξύ άλλων κατήγγειλαν ότι λύνονται τα χέρια της «Ελληνικός Χρυσός» στη Χαλκιδική, ώστε με διαδικασίες-εξπρές να χτίσει ένα παράνομο εργοστάσιο μέσα στο δάσος. Η κ. Ιγγλέζη υπογράμμισε ότι δεν πρέπει επ' ουδενί να ισχύσουν διατάξεις που επιτρέπουν τη λειτουργία λατομείων μέσα στα δάση.

Χ. Ιωάννου

……………………………………………………………………………………………………………………………………

 «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΗΣΗ – ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΟΙΚΙΣΜΩΝ – ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΔΑΣΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ»

Τσιμέντο να γίνει!

Της Ηρως Διώτη*

Μετά τους αιγιαλούς σειρά έχουν τα δάση και οι δασικές εκτάσεις στο σίριαλ τρόμου που αφορά την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και των κοινών αγαθών. Από το ΤΑΙΠΕΔ ώς τη ΔΕΗ, από το νερό ώς τις παραλίες και από τη χωροταξία και την πολεοδόμηση ώς τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, η κυβέρνηση προχωρά ένα καλά οργανωμένο σχέδιο λεηλασίας των κοινών αγαθών και της περιουσίας του ελληνικού λαού προς όφελος του πλουτισμού μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων. Επιπλέον, κάνει κάτι ακόμα. Πραγματοποιεί μια βίαιη επίθεση στη δημοκρατία και τις κοινές αξίες μιας κοινωνίας που ακόμα γνωρίζει και προστατεύει την έννοια του δημόσιου κοινού αγαθού.

Οι ευθύνες όποιων συνηγορήσουν σε όποιο θεσμικό ή πολιτικό επίπεδο είναι μεγάλες διότι χαρίζονται αφειδώς οι φυσικοί πόροι της χώρας σε ιδιώτες, κατ’ εντολήν δανειστών αλλά και ντόπιων συμφερόντων.

Στο νομοσχέδιο αυτό υπάρχουν εκατοντάδες ζητήματα, όλα σημαντικά, που μπορεί κανείς να θίξει. Υπάρχουν και πολλά κομβικά ζητήματα αρχής στα οποία έχει σημασία να σταθούμε.

Στα δύο πρώτα κεφάλαια του νομοσχεδίου, που αφορούν περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση -οικοδομικούς συνεταιρισμούς- εγκαταλειμμένους οικισμούς και λοιπές διατάξεις, εισάγονται για άλλη μια φορά ψευδεπίγραφα έννοιες με θετικό πρόσημο όπως η «περιβαλλοντική αναβάθμιση» ή η «υποστήριξη εγκαταλελειμμένων και μικρών και φθινόντων οικισμών» (αντίστοιχα με το πώς εισάγονται οι έννοιες της «οριοθέτησης, διαχείρισης και προστασίας» στο διαβόητο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό).

Στην ουσία πρόκειται για ρυθμίσεις εξυπηρέτησης σχεδόν φωτογραφικά αιτημάτων οργανωμένων συμφερόντων οικοδομικών συνεταιρισμών ή ίσως και εκείνων που θα τους εξαγοράσουν. Η οργανωμένη δόμηση με ιδιωτικά κεφάλαια και ενταγμένη σε δημόσιο σχεδιασμό είναι μια παλιά, θεσμοθετημένη και αναξιοποίητη για μια σειρά από λόγους δυνατότητα. Η ιδιωτική πολεοδόμηση που μας προτείνουν όμως είναι κάτι άλλο: είναι ιδιωτικός σχεδιασμός με ιδιωτικά κεφάλαια σε δημόσια και προστατευόμενη γη, συχνά καταπατημένη, που όχι μόνο επηρεάζει την υπόψη έκταση (που από δημόσια γίνεται πλέον επίσημα ιδιωτική και που από αδόμητη εκτός σχεδίου γίνεται πόλη), αλλά και τους όρους ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής.

Η ιδιωτική πολεοδόμηση που φέρνουν σε μια εποχή κρίσης δεν απαντά σε ανάγκες περιοχών με ελλείψεις υποδομών, δεν ανακουφίζει ανάγκες σε στέγη και κοινωνική κατοικία, δεν αντιμετωπίζει υπαρκτά ζητήματα υποβάθμισης περιοχών με μεγάλες συγκεντρώσεις αυθαιρέτων. Μέσω της «Τράπεζας Γης», μιας τράπεζας άυλων δικαιωμάτων δηλαδή σε οικοδόμηση, και μέσω μιας διαδικασίας «ανταλλαγής» ΜΗ τίτλων και ΜΗ δόμησης με τίτλους και δόμηση σε οποιαδήποτε περιοχή προκρίνει ο ενδιαφερόμενος, κοντά σε εγκαταλειμμένο ή μικρό και φθίνοντα οικισμό, το κράτος δεν μεσολαβεί για να σχεδιάσει ή για να υποστηρίξει πραγματικά τους αποδυναμωμένους οικισμούς. Αυτό που κάνει είναι να εμφανίζεται ως μεσάζων-σφραγίδα σε μια νομιμοφανή αλλά ουσιαστικά παράνομη επιχείρηση εκμετάλλευσης της πολύτιμης εξωαστικής γης, πολλαπλασιάζοντας έτσι τις νησίδες εξαίρεσης σχεδιασμού και οικιστικής ανάπτυξης και υπονομεύοντας δραματικά τον χαρακτήρα και την έκταση της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού περιβάλλοντος.

Στο κεφάλαιο Γ του νομοσχεδίου, που αφορά ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας, με μια σειρά άρθρα, πρακτικά νομιμοποιείται κάθε είδους επέμβαση σε δάση και δασικές εκτάσεις υπό τον μανδύα του «δημόσιου συμφέροντος». Αν όμως κανείς ασχοληθεί με τα άρθρα που αναφέρονται στις επιτρεπτές αυτές επεμβάσεις (πολλές, φωτογραφικές), θα διαπιστώσει πως τα δασικά μας οικοσυστήματα κατακερματίζονται σε «οικόπεδα» και παραχωρούνται σε μεγάλα ιδιωτικά κεφάλαια για κάθε είδους επέμβαση χωρίς κανόνες και χωρίς προσχήματα και χωρίς κανένα δημόσιο συμφέρον. Ετσι, επιτρέπονται σε δάση και δασικές εκτάσεις από βιομηχανικές εγκαταστάσεις (κατασκευή εργοστασίων άντλησης και εμφιάλωσης νερού, ελαιοτριβεία, σφαγεία, εμφιαλωτήρια κοκ), εγκαταστάσεις κεραιών κάθε είδους μαζί με τα συνοδά έργα (ακόμα και στην καρδιά εθνικών δρυμών), εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαιοειδών μετά των αναγκαίων αγωγών προσαγωγής τους (μετά από εγκεκριμένη μελέτη αντιπυρικής προστασίας!!!), ναοί και μοναστήρια, ξενοδοχεία 4 και 5 αστέρων, επιχειρηματικά πάρκα, μεταλλεία, εκπαιδευτήρια, αθλητικές εγκαταστάσεις, σωφρονιστικά καταστήματα, χώροι αποθήκευσης και επεξεργασίας στερεών και υγρών αποβλήτων και άλλα.

Και βεβαίως, για να μην αναγκαστεί ο «επενδυτής» να πληρώσει πολλά, το νομοσχέδιο προβλέπει ότι «για τις επεμβάσεις σε δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις το αντάλλαγμα χρήσης υπολογίζεται στο 50% της καθοριζόμενης, σύμφωνα με το άρθρο 6, αξίας τους»…

Το νομοσχέδιο αυτό πρέπει να αποσυρθεί, αυτό ζητήσαμε ως ΣΥΡΙΖΑ στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής όπου συζητιέται. Είναι για τον κάλαθο των απαράδεκτων της ιστορίας.

…………………………………………………..

* Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ (Λάρισα)