Χρέος, ευρώ & κοινωνική ασφάλιση

Αναδημοσίευση από εδώ

 Η ιστορία του ΔΝΤ με τη χώρα μας είναι αρκετά παλιά. Ο νόμος Σιούφα του 1992 για το ασφαλιστικό  στηρίχτηκε μεταξύ άλλων και σε μια έκθεση του Δ.Ν.Τ.

 Οι υπόλοιποι συνήθεις ύποπτοι που αναμείχθηκαν ήταν η τότε ΕΟΚ καθώς φυσικά και οι μισθοφορικές επιτροπές «σοφών» της κυβέρνησης Μητσοτάκη.  Όπως καταλαβαίνουμε όλοι είκοσι χρόνια μετά οι ίδιοι εγκληματίες με τα ίδια ψέματα και την ίδια κερδοσκοπική βούληση σε όφελος  των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών και κάθε  κερδοσκόπου  επιβάλλουν συρρίκνωση των συντάξεων και αύξηση των ορίων ηλικίας για να σώσουν δήθεν το ασφαλιστικό σύστημα.

Το ασφαλιστικό της τελευταίας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ  δεν διαφέρει σε τίποτα. Αν  διαβάσει κάποιος τις εισηγητικές εκθέσεις των δύο νόμων θα καταλάβει, ότι μάλλον πρόκειται για την ίδια κυβέρνηση. Αυτό όμως μπορεί να εξηγηθεί γιατί πρόκειται  για το ίδιο οικονομικό σύστημα, τον μονεταρισμό.

Επί σειρά ετών σε κάθε οικονομική κρίση της χώρας με ελλείμματα και διόγκωση του δημόσιου χρέους οι γύπες ορμάνε στα ασφαλιστικά ταμεία με ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, διαγραφή των δικαιωμάτων των  ασφαλισμένων και απώλεια της διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας των ταμείων. Έτσι από τη δεκαετία του 1980, όταν  ο Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Ασφάλισης  ορίστηκε αρμόδιος για τον καθορισμό των συντάξεων όλων των ταμείων, φθάσαμε στην πρώτη δεκαετία του 21^ου αιώνα που  κάποιος σύμβουλος επενδύσεων καθορίζει την τύχη της περιουσίας των ταμείων.

Με νόμο του 2007 (κυβέρνηση Καραμανλή) και ένα μήνα πριν δούμε στις τηλεοράσεις μας ουρές κόσμου έξω από αγγλικές και αμερικάνικες τράπεζες να αναζητάει τις καταθέσεις του θεσπίστηκε η υποχρεωτική τοποθέτηση των πλεοναζόντων και η δυνητική των διαθέσιμων κεφαλαίων των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης σε ομόλογα  του δημοσίου ακόμα και δομημένα (αυτά που αξιολογούνται κάθε μέρα σαν σκουπίδια). Με το ασφαλιστικό του Παπανδρέου οι ΦΚΑ μπορούν να ιδρύουν ανώνυμες επενδυτικές εταιρίες και εταιρίες διαχείρισης ακινήτων. Μήπως μπαίνουν ιδιώτες  στα ακίνητα των ταμείων από την πόρτα του χρηματιστηρίου;

         Η κερδοσκοπική  αφαίμαξη των ασφαλιστικών ταμείων υπάρχει απ’ το 1950, όταν με νόμο πρωτοδόθηκε η εξουσία στην Κεντρική Τράπεζα να επενδύει τα αποθεματικά ταμείων στα ομόλογα του δημοσίου με προμήθεια.

          Γι’ αυτό το λόγο συνδέεται η κοινωνική ασφάλιση με τα δημοσιονομικά. Όταν τα δημοσιονομικά γκρεμίζονται τότε διαλύεται και η κοινωνική ασφάλιση. Το δημόσιο  δεν πληρώνει τα ομόλογα των ταμείων τα οποία αποκτήθηκαν αναγκαστικά με νόμο χωρίς τη σύμπραξη των ταμείων από  τα μετρητά των ταμείων. Συνεπώς  τα ταμεία δεν έχουν να πληρώσουν τις παροχές υγείας και συντάξεων στους ασφαλισμένους που τις προκαταβάλλουν. Στην πραγματικότητα, δηλαδή,  το σάπιο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο έχει μετατρέψει τα ασφαλιστικά ταμεία σε ταμεία εξυπηρέτησης του χρέους. Μην ξεχνάμε ότι στις  μέρες μας το χρέος διογκώθηκε λόγω της απόπειρας  διάσωσης των τραπεζών, οι οποίες πλέον δεν έχουν τα 2/5 των καταθέσεων.

          Το ευρώ λόγω του σχεδιασμού του συντελεί σε αυτήν την καταστροφή των ταμείων. Ο μονεταρισμός του ευρώ απαγορεύει την έκδοση χρήματος για την κάλυψη ελλειμμάτων. Σε περίπτωση λοιπόν δημοσιονομικής κρίσης το κράτος πρέπει να αναζητήσει χρηματοδοτικές πηγές από το εσωτερικό του και όχι από τα  όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό που ψάχνουν να βρουν οι μονεταριστές είναι να κόψουν υποχρεώσεις του δημοσίου και να εισπράξουν όσα γίνεται περισσότερα. Έτσι λοιπόν μειώνονται οι παροχές των ταμείων και αυξάνονται οι εισφορές των ασφαλισμένων. Αυτό είναι ευκολότερο να γίνει όταν τα ταμεία έχουν χάσει την διοικητική τους αυτοτέλεια και η διοίκησή τους ασκείται από την εκάστοτε κυβέρνηση.

          Η τελευταία ισοπεδωτική πολιτική για την καταστροφή των ταμείων ήταν το PSIπου εφαρμόστηκε  από τους αδίστακτους Βενιζέλο και Προβόπουλο με την συγκατάθεση της ΝΔ. Οι φασίστες δεν έλειπαν από αυτόν το χορό :  ρίχνουν τις ευθύνες στους μετανάστες τους οποίους καταδιώκουν με δολοφονική βία, αν και οι μετανάστες παράγουν πλούτο και εισφέρουν στα ασφαλιστικά ταμεία.

Τα νέα ομόλογα που πήραν τα ταμεία με το PSI  λήγουν το 2023. Μέχρι τότε θα πρέπει να βρίσκουν χρήματα από τις εισφορές των εργαζόμενων ή να πουλάνε τα ήδη κουρεμένα ομόλογα ενός χρεοκοπημένου κράτους σε ακόμη χαμηλότερες τιμές.

Οι δήθεν τεχνοκράτες και καθηγητές πανεπιστημίου πιστεύουν και προπαγανδίζουν,  ότι το πρόβλημα των ταμείων είναι ότι «δεν γεννάμε και δεν πεθαίνουμε». Εμείς ας ξαναδούμε το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης χωρίς χρέος, χωρίς μονεταρισμό και χωρίς ευρώ.

Το άρθρο βασίστηκε σε παλιότερο άρθρο του συντάκτη που δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην προεκλογική εφημερίδα της συνδικαλιστικής παράταξης «Εναλλακτική Πρωτοβουλία Δικηγόρων». Αναθεωρήθηκε και επικαιροποιήθηκε λόγω της χρεοκοπίας του Ντιτρόιτ και των ίδιων πολιτικών που εφαρμόζονται εκεί.

Ενημέρωση – συμπλήρωση της 31.08.2013:  Τη δεκαετία του 1980 με τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στον Υπουργό για τον καθορισμό των συντάξεων σύμφωνα με την εισοδηματική πολιτική το δημόσιο ανέλαβε και τη διάσωση  τραπεζών (Εμπορική, Ιωνική – Λαϊκή, και Κρήτης) με  υνέπεια τη μεταφορά βαρών στα δημοσιονομικά. Δηλαδή συνέβησαν ίδια γεγονότα με σήμερα.

05.08.2013

Γιώργος Πάσογλου