Αναδημοσίευση από το left.gr
Η διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί ένα ζήτημα το οποίο ταλανίζει ως γνωστόν εδώ και δεκαετίες το πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας. Νόμιμοι ΧΥΤΑ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) αλλά και δεκάδες παράνομες χωματερές, δημιουργούν ένα ασφυκτικό σκηνικό, το οποίο συνιστά ένα διαρκές έγκλημα περιβαλλοντικής υποβάθμισης τεράστιας κλίμακας.
Εδώ και πολύ καιρό, οι όποιες σκέψεις για ολοκληρωμένα συστήματα ανακύκλωσης, και δημιουργία ΧΥΤΥ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων) έχουν μείνει απλά...σκέψεις. Βασική αιτία για αυτό είναι, όπως φαίνεται, τα ισχυρά συμφέροντα των πανταχού παρόντων «εθνικών» εργολάβων, που αξιώνουν την παράταση αυτής της ζοφερής κατάστασης για δεκαετίες!
Το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος που παραδίδει το φυσικό περιβάλλον στις κερδοσκοπικές διαθέσεις του κεφαλαίου και παράλληλα ενισχύει την ιδιωτικοποίηση του τομέα της αποκομιδής απορριμμάτων των δήμων, έχει ψηφιστεί στη Βουλή από την κυβέρνηση Παπαδήμου, τον περασμένο Φλεβάρη. Με συντονισμένες κινήσεις, η ΠΟΕ-ΟΤΑ έχει μπλοκάρει ως τώρα την υλοποίηση της απόφασης.
Ωστόσο, η ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών, κατά την πρόσφατη συνάντηση της με την Ομάδας Δράσης, παρουσίασε στον επικεαφαλής της, Χόρστ Ράιχενμπαχ και τους συνεργάτες του, σχέδιο μεταρρυθμίσεων το οποίο μεταξύ άλλων παραχωρεί την αποκομιδή των σκουπιδιών σε ιδιώτες.
H ιδιωτικοποίηση στη διαχείριση απορριμμάτων (ακόμη και στη διαλογή), θα επιφέρει μείωση θέσεων εργασίας, θα εκτινάξει τα δημοτικά τέλη και τους λογαριασμούς της ΔΕΗ (μέσω αύξησης τέλους ΑΠΕ). Από την άλλη πλευρά θα αποτελέσει «ταφόπλακα» στα στάδια που προβλέπει η ορθολογική διαχείριση (πρόληψη, διαλογή και επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση, κομποστοποίηση) και η οδηγία 2008/98 της Ε.Ε.. Ο ιδιώτης επενδυτής απαιτεί πολύ «καύσιμο -σκουπίδι» με στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους του από την παραγόμενη ενέργεια.
Στον αντίποδα της ανωτέρω καταστροφικής, περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά, απαράδεκτης πολιτικής διαχείρισης υπάρχει η πολιτική που στηρίζεται στον δημόσιο χαρακτήρα, τον κοινωνικό έλεγχο, τη συμμετοχή της κοινωνίας και την αποκεντρωμένη διαχείριση σε επίπεδο δήμων ή όμορων δήμων. Μια πολιτική που βασίζεται στις αρχές της εγγύτητας και της μικρής κλίμακας. Μια πολιτική κοινωνικής συμμετοχής, όπου τα οφέλη ανταποδίδονται στην κοινωνία. Μια συνολική πολιτική ορθολογικής διαχείρισης, με έμφαση σε πολιτικές μείωσης όγκου απορριμμάτων, διαλογής στην πηγή, επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης χρήσιμων υλικών, ελαχιστοποίησης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και πάνω από όλα, φιλική στο περιβάλλον.
Εδώ και πολύ καιρό, οι όποιες σκέψεις για ολοκληρωμένα συστήματα ανακύκλωσης, και δημιουργία ΧΥΤΥ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων) έχουν μείνει απλά...σκέψεις. Βασική αιτία για αυτό είναι, όπως φαίνεται, τα ισχυρά συμφέροντα των πανταχού παρόντων «εθνικών» εργολάβων, που αξιώνουν την παράταση αυτής της ζοφερής κατάστασης για δεκαετίες!
Το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος που παραδίδει το φυσικό περιβάλλον στις κερδοσκοπικές διαθέσεις του κεφαλαίου και παράλληλα ενισχύει την ιδιωτικοποίηση του τομέα της αποκομιδής απορριμμάτων των δήμων, έχει ψηφιστεί στη Βουλή από την κυβέρνηση Παπαδήμου, τον περασμένο Φλεβάρη. Με συντονισμένες κινήσεις, η ΠΟΕ-ΟΤΑ έχει μπλοκάρει ως τώρα την υλοποίηση της απόφασης.
Ωστόσο, η ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών, κατά την πρόσφατη συνάντηση της με την Ομάδας Δράσης, παρουσίασε στον επικεαφαλής της, Χόρστ Ράιχενμπαχ και τους συνεργάτες του, σχέδιο μεταρρυθμίσεων το οποίο μεταξύ άλλων παραχωρεί την αποκομιδή των σκουπιδιών σε ιδιώτες.
H ιδιωτικοποίηση στη διαχείριση απορριμμάτων (ακόμη και στη διαλογή), θα επιφέρει μείωση θέσεων εργασίας, θα εκτινάξει τα δημοτικά τέλη και τους λογαριασμούς της ΔΕΗ (μέσω αύξησης τέλους ΑΠΕ). Από την άλλη πλευρά θα αποτελέσει «ταφόπλακα» στα στάδια που προβλέπει η ορθολογική διαχείριση (πρόληψη, διαλογή και επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση, κομποστοποίηση) και η οδηγία 2008/98 της Ε.Ε.. Ο ιδιώτης επενδυτής απαιτεί πολύ «καύσιμο -σκουπίδι» με στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους του από την παραγόμενη ενέργεια.
Στον αντίποδα της ανωτέρω καταστροφικής, περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά, απαράδεκτης πολιτικής διαχείρισης υπάρχει η πολιτική που στηρίζεται στον δημόσιο χαρακτήρα, τον κοινωνικό έλεγχο, τη συμμετοχή της κοινωνίας και την αποκεντρωμένη διαχείριση σε επίπεδο δήμων ή όμορων δήμων. Μια πολιτική που βασίζεται στις αρχές της εγγύτητας και της μικρής κλίμακας. Μια πολιτική κοινωνικής συμμετοχής, όπου τα οφέλη ανταποδίδονται στην κοινωνία. Μια συνολική πολιτική ορθολογικής διαχείρισης, με έμφαση σε πολιτικές μείωσης όγκου απορριμμάτων, διαλογής στην πηγή, επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης χρήσιμων υλικών, ελαχιστοποίησης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και πάνω από όλα, φιλική στο περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου