Για την πολιτική συσπείρωση των πληττόμενων κοινωνικών τμημάτων των μηχανικών

Εκλογές ΤΕΕ 2016 / Κείμενο Συμβολής

του Σ. Κοντομάρη

«Για την πολιτική συσπείρωση των πληττόμενων κοινωνικών τμημάτων των μηχανικών»

Την ίδια στιγμή που η πλειοψηφία της Κοινωνίας, αλλά και η πλειοψηφία των μηχανικών, βυθίζεται συνεχώς και περισσότερο στην κινούμενη άμμο της ανεργίας, της φτώχιας και της ανέχειας, το Κεφάλαιο και το επίσημο πολιτικό προσωπικό κλιμακώνουν την επίθεση και επιχειρούν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους.

Ταυτόχρονα με την επίθεση στις ΣΣΕ, στα εργασιακά δικαιώματα, στον μισθό, στη σύνταξη, στο επίδομα ανεργίας, στο σχολείο, στο νοσοκομείο, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα Κόμματα του 3ου Μνημονίου (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΠΟΤΑΜΙ,ΕΚ) συμπαρατάσσονται ιδεολογικά απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία επαναλαμβάνοντας με κάθε ευκαιρία ότι δεν υπάρχει άλλος «εφικτός» δρόμος από τη σιδηρά δημοσιονομική πειθαρχία, ότι μόνο έτσι θα έρθει η «ανάπτυξη».

Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί κάθε διαθέσιμο επικοινωνιακό μέσο, για να δικαιολογήσει ότι εφαρμόζει ένα «φιλεργατικό μνημόνιο» και ότι υπάρχει κοινωνικό όφελος από την παραμονή του στην Κυβέρνηση.

Σε ευθεία αντιπαράθεση με το 62% του ελληνικού λαού, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκε ένα στόχο πολιτικά βαθύτερο από το Μνημόνιο, την ασφυκτική πρόσδεση της Ελλάδας στις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας που προϋπήρχαν και διαμόρφωσαν το Μνημόνιο.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να μάχεται για την - με κάθε κοινωνικό κόστος - παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ και το €, επιλογή που αντικειμενικά υπηρετεί τους Έλληνες επιχειρηματίες, εφοπλιστές, ξενοδόχους, εργολάβους, βιομήχανους, προκειμένου να κρατήσουν την εργατική τάξη της Χώρας σε βαθύ, αδιαπέραστο και αιώνιο σκοτάδι. Προκειμένου να ξεριζώσουν από τη νέα γενιά, την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, για μια καλύτερη προοπτική, να καλλιεργήσουν την παραίτηση και την απογοήτευση.

Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι (στην πλειοψηφία τους επιστήμονες) εγκαταλείπουν την Ελλάδα, ψάχνοντας για μια θέση εργασίας, αρνούμενοι να εργασθούν σε συνθήκες «λάστιχο» και με μισθούς πείνας στα ντόπια αφεντικά. Εκατομμύρια παραμένουν άνεργοι χωρίς ορατή προοπτική να βρουν εργασία. Χιλιάδες επιχειρηματίες κλείνουν τις επιχειρήσεις τους αποθησαυρίζοντας κέρδη βαμμένα με το αίμα και τον ιδρώτα των σημερινών ανέργων. Η ραχοκοκαλιά της Ελλάδας, φτιαγμένη από τους φόρους δεκαετιών του ελληνικού λαού ξεπουλιέται στο ξένο κεφάλαιο και τους έλληνες συν-επενδυτές. Αεροδρόμια, λιμάνια, νερό, ενέργεια γίνονται βορά στην μηχανή του χρέους.

Αν από κάτι μπορούμε διδαχθούμε μέσα από την συνεχιζόμενη αυτή καταστροφή, στην προσπάθεια μας να ξανασηκώσουμε γρήγορα ανάστημα, αυτό είναι ένα και μόνο πράγμα: Ότι οι μνημονιακές πολιτικές δεν εφαρμόζονται σε «όλη» τη Χώρα και σε «όλο» το λαό με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως η Κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει. Ότι ενώ οι πολιτικές αυτές κυριολεκτικά τσακίζουν συγκεκριμένες κοινωνικές τάξεις και κοινωνικά τμήματα, την ίδια στιγμή οι επιπτώσεις είναι εμφανώς ηπιότερες σε κοινωνικά τμήματα που ανήκουν στην κοινωνική συμμαχία του Κεφαλαίου.

Την ίδια στιγμή που ο μέσος μισθός για το 70% των εργαζομένων έχει πέσει κάτω από τα 500€ το μήνα, υπάρχουν ακόμα «συνδικαλιστές» και «σωματεία» που παζαρεύουν το «επίδομα» με την ανοχή στις απολύσεις και τα εργατικά ατυχήματα. Μια συνδικαλιστική αριστοκρατία που συνεχίζει να αναπαράγεται σε όλους τους μαζικούς φορείς πάνω στη γραμμή «της εξαίρεσης του κλάδου μας», στη γραμμή του «ξεπουλήστε τα όλα αρκεί να κρατήσουμε το μισθό μας». Μια αριστοκρατία ξένη και εχθρική προς τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, πρόθυμος συνομιλητής και υπηρέτης κάθε νέας αντεργατικής επίθεσης.

Και παρότι το ΤΕΕ δεν είναι σωματείο, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία που κατοικοεδρεύει εδώ και πολλές δεκαετίες στην Διοίκησή του παραδίδει ανελλιπώς μαθήματα συντεχνιασμού και πολιτικής συναλλαγής, παραμένοντας πιστός Τεχνικός Σύμβουλος ενός Κράτους πιστού στο Κεφάλαιο.

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο χαρακτήρας του ΤΕΕ ως καθαρά επιστημονικού φορέα έχει χαθεί (αν υπήρξε και ποτέ τέτοιος..) και σήμερα αποτελεί πεδίο πολιτικής και επαγγελματικής συναλλαγής, μηχανισμό πρόσβασης σε ευρωπαϊκά προγράμματα και χρηματοδοτήσεις, εργαλείο επιβολής των «παλιών» έναντι των «νέων», ορισμένων «ισχυρών» ειδικοτήτων έναντι άλλων «αδύναμων», και όλοι μαζί έναντι του υπόλοιπου τεχνικού κόσμου.

Όλοι γνωρίζουμε ποιόν ακριβώς ιδιωτικό ωφελιμισμό των Διπλωματούχων Μηχανικών κατάφερναν να εκφράζουν οι Παρατάξεων που διαχρονικά εκλέγονται στην συν-Διοίκηση του ΤΕΕ, πώς οι παρατάξεις αυτές βρισκόταν σε αρμονία με τα κοινωνικά συμφέροντα που εκπροσωπούσαν, πώς συνέτειναν στην εφαρμογή των Μνημονίων, τι στάση κράτησαν πριν και μετά το Δημοψήφισμα.

Όλοι γνωρίζουμε ότι παρά τις πολύ μικρές διαφορές τους, οι Παρατάξεις αυτές αναφέρονται διαχρονικά στους Διπλωματούχους Μηχανικούς ως «βασικότατο παράγοντα για την αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την οικονομική της ανάταξη». Ότι οι Παρατάξεις αυτές μιλούν στο όνομα μιας «λύσης ανάπτυξης και εξόδου» από την κρίση «για όλη την Κοινωνία», διαβλέποντας ή επιδιώκοντας διαταξικές, κλαδικές ή εθνικές λύσεις που είναι δυνατό να οδηγούν στην «έξοδο της Χώρας από τα οικονομικά δεσμά» και στην δημιουργία όρων «ανάπτυξης και προκοπής». Ότι οι παρατάξεις αυτές μιλούν στο όνομα της «διάσωσης» «των μικρών και μεσαίων» εργοληπτικών και μελετητικών επιχειρήσεων της χώρας, και στο όνομα της «απαιτούμενης αναπτυξιακής προσπάθειας, για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και του λαού».

Όμως η κρίση έχει τροποποιήσει σημαντικά τις κοινωνικές εκπροσωπήσεις της προηγούμενης περιόδου. Η εκμετάλλευση του τεχνικού κόσμου την περίοδο της Ολυμπιάδας και των «μεγάλων έργων» είναι διαφορετική από την εκμετάλλευση της περιόδου που διανύουμε, με χαρακτηριστικά τη βίαιη καταστροφή κεφαλαίου και την δραστική συρρίκνωση της Κατασκευής. Το κοινωνικό συμβόλαιο του Κεφαλαίου με ορισμένες μερίδες μηχανικών έχει σαφώς τροποποιηθεί και σε ορισμένες περιπτώσεις διαρραγεί.

Τα τελευταία χρόνια συνεχώς και περισσότεροι συνάδελφοι ελεύθεροι επαγγελματίες υποβαθμίστηκαν βίαια στον τεχνικό και κοινωνικό καταμερισμό, εργάζονται πολύ λιγότερο χρόνο και για πολύ λιγότερα χρήματα. Από μια ενδιάμεση κοινωνική και οικονομική θέση βρίσκονται πια στο όριο της επιβίωσης και πολύ λίγα μπορούν να περιμένουν από τον ατομικό πολιτικο-επαγγελματικό επιβιωτισμό. Αντίστοιχα πολλοί μισθωτοί έχασαν την εργασία τους ή αναγκάστηκαν να δεχτούν μεγάλες μειώσεις. Από την ραγδαία μείωση του εργασιακού κόστους των μηχανικών συγκεκριμένα συμφέροντα εργολάβων και επιχειρηματιών τόσο στον κατασκευαστικό κλάδο, όσο και ευρύτερα, κέρδισαν και συνεχίζουν να κερδίζουν.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως παρά τα εκρηκτικά προβλήματα των μηχανικών τα τελευταία χρόνια, η έκκληση σε κινητοποίηση στο κλίμα του «όλοι μαζί οι μηχανικοί», αφήνει παγερά αδιάφορη την πλειοψηφία των συναδέλφων. Η διαταξική έκκληση «αγωνιστικής» συμπόρευσης των δοκιμαζόμενων συναδέλφων μαζί με τους εργολάβους, το ΤΕΕ, το ΤΣΜΕΔΕ, το κατεστημένο των Πολεοδομιών και των Υπουργείων, εκλαμβάνεται μόνο ως εμπαιγμός από την πλειοψηφία των Συναδέλφων που πλήττονται.

Η κρίση φωτίζει κοινωνικούς και ταξικούς ανταγωνισμούς που έμεναν για πολλά χρόνια στο σκοτάδι.

Είναι άλλο το συμφέρον του απόφοιτου που δεν γράφεται στο ΤΕΕ γιατί δεν μπορεί να αντέξει τις εξοντωτικές ασφαλιστικές εισφορές και άλλο το συμφέρον των «οι εκπροσώπων» του που της ψήφισαν,

Είναι άλλο το συμφέρον του απόφοιτου που δεν γράφεται στο ΤΕΕ  και άλλο του εργολάβου δημοσίων έργων με απευθείας ανάθεση που τον παίρνει υπάλληλο «με μαύρα».

Είναι άλλο το συμφέρον του άνεργου, του εργαζόμενου με μπλοκάκι, του υποαπασχολούμενου, του voucherά και άλλο του «συναδέλφου» εργοδότη του.

Είναι άλλο το συμφέρον του μισθωτού του ιδιωτικού τομέα και άλλο του «συναδέλφου» διευθυντή του.

Είναι άλλο το συμφέρον του Δημοσίου Υπαλλήλου ή του μισθωτού στον Ευρύτερο Δημόσιο Τομέα που μάχεται για τη διασφάλιση του Δημοσίου Συμφέροντος, και άλλο του «συναδέλφου» που νοιάζεται μόνο για την τσέπη του.

Άλλο το συμφέρον του Κινήματος που μάχεται για καθολική κοινωνική ασφάλιση, και άλλες οι «εγγυοδοτικές» και «πιστωτικές» ανάγκες των «συναδέλφων» που χειροκροτούν την μεταφορά πόρων από το ΤΣΜΕΔΕ στην Attica.

Η όξυνση των ταξικών αντιθέσεων στο εσωτερικό ενδιάμεσων κοινωνικών στρωμάτων όπως οι μηχανικοί, και η πραγματικά δολοφονική ατζέντα του Κεφαλαίου για το επόμενο διάστημα (εργασιακά, συνδικαλιστικός νόμος, δημοσιονομικός κόφτης κλπ) καθιστούν τις επικείμενες εκλογές στο ΤΕΕ στις 20 Νοέμβρη 2016 κρίσιμη ευκαιρία και μάχη. Ευκαιρία και μάχη ώστε η κοινωνική πλειοψηφία των πιο σκληρά πληττόμενων τμημάτων των μηχανικών που συστηματικά απέχει από τις εκλογές γιατί δεν βρίσκει καμιά πολιτική προοπτική και έκφραση, να πειστεί ότι δικαιούται και μπορεί να κερδίσει τα υλικά της συμφέροντα σε αντιπαράθεση και σε πόλεμο με το ΤΕΕ που γνωρίζουμε.

Να επιβάλλει την ατζέντα των δικών της αιτημάτων για εργασία, ασφάλιση, δικαιώματα, για υπεράσπιση του Δημόσιου Χώρου και Πλούτου, για την δική της πολιτική συμβολή στο κοινωνικό πρόβλημα.

Να ανατρέψει όλους τους ταξικούς φραγμούς που επιβάλλει το ΤΕΕ, τον φραγμό των υποχρεωτικών και δυσβάσταχτων εισφορών για τους άνεργους και τους νέους, τον φραγμό των επαγγελματικών μητρώων και των πιστοποιήσεων, τον φραγμό των ευέλικτων σχέσεων εργασίας, των voucher και του ΔΠΥ, τον φραγμό του Επιμελητηρίου-Τράπεζα που λειτουργεί ανταποδοτικά ως επιχείρηση προς τα μέλη-πελάτες.

Να τους ανατρέψει με όχημα μια νέα συλλογικότητα των βίαια πληττόμενων μηχανικών που δεν έχουν άλλο δρόμο από το να αντισταθούν συλλογικά απέναντι στην ανελέητη επίθεση που δέχονται από το Κεφάλαιο και την Κυβέρνηση. Μια συλλογικότητα απόλυτα προσανατολισμένη στην υπεράσπιση και διεύρυνση των ιδιαίτερων ταξικών συμφερόντων της, με αναφορά στην πλειοψηφία των πληττόμενων μηχανικών, ως τμήμα της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας. Μια συλλογικότητα με κοινωνικό πυρήνα τους νέους συναδέλφους που υφίστανται αντικειμενικά μια συντριπτική ταξική συμπίεση.

Αναγκαίος όρος συγκρότησης αυτού του υποκειμένου αποτελεί το οριστικό διαζύγιο με την πολιτική του «περίπου», του περίπου αριστερού, του περίπου αντικυβερνητικού, του περίπου αντιμνημονιακού, του περίπου αντιδιαχειριστικού, του περίπου ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, του περίπου ενάντια στις παρατάξεις που διοίκησαν και διοικούν το ΤΕΕ, του περίπου ενάντια στην αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, του περίπου ενάντια στον διαταξικό (αλλά τελικά εργοδοτικό) χαρακτήρα του ΤΕΕ.

Δεν έχει σημασία αν κάποιος το πει Μέτωπο, άλλος Υποκείμενο, άλλος Συλλογικότητα. Σημασία έχει να συγκροτηθεί σε ρήξη και υπέρβαση με επιλογές που διαιρούν και δεν συσπειρώνουν, με πρακτικές αναγωγής της οποιαδήποτε πολιτικής διαφωνίας ή κριτικής σε «κομματική εμμονή».

Με την επίγνωση ότι αυτή η νέα συλλογικότητα δεν μπορεί παρά να είναι μεταβατική και με στόχο να ξεπεράσει τον εαυτό της, ωστόσο εκκινεί αυτονόητα από παρατάξεις που τα προηγούμενα χρόνια παρενέβαιναν στο χώρο του ΤΕΕ (ΣΑΜ, ΑΕΠ, ΑΜΑΚ, ΤΟΜΗ) σε σύγκρουση με τον διαταξικό του χαρακτήρα και την «διαπαραταξιακή» συνεννόηση για το «καλό του ΤΕΕ και των μηχανικών», όπως επίσης αυτονόητα εκκινεί και από κάθε συνάδελφο που έγκαιρα και όχι όψιμα, όχι εκ των υστέρων και όχι εκ του ασφαλούς, εγκατέλειψε την Μνημονιακή και  Κυβερνητική ΡΠΜ.

Η εξαιρετικά ταλαιπωρημένη έννοια της Αριστεράς στον χώρο των μηχανικών δικαιούται επιτέλους να βρει μια ενωτική αλλά και βαθύτερη πολιτική συμφωνία και έκφραση, μια ενωτική αλλά και βαθύτερη αμεσοδημοκρατική λειτουργία, με ολομελειακή συζήτηση σε όλα τα ζητήματα και λήψη απόφασης με σύνθεση και ομοφωνία.

Δικαιούται μια συλλογικότητα που τα αναγκαία κοινωνικά αιτήματα δεν θα υποτάσσονται στην πολιτική ισορροπία, που τα αιτήματά της στον χώρο του ΤΕΕ θα είναι προωθητικά στον αγώνα και στον δρόμο για την αποτίναξη των ζυγών της επιτροπείας του Κουαρτέτου, της Κυβέρνησης και του Κεφαλαίου.

1. Κάτω η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κάθε Κυβέρνηση που διαχειρίζεται, υπερασπίζεται και εφαρμόζει Μνημόνια. Να καταργηθούν όλοι οι Μνημονιακοί νόμοι, συμβάσεις και διατάξεις.

2. Έξω τώρα η Ελλάδα από την ΕΕ και το €

3. Διαγραφή όλου του Λαϊκού Χρέος των Νοικοκυριών των φτωχών και των ανέργων

4. Αξιοπρεπή εργασία, ασφάλιση, περίθαλψη, πρόνοια για όλη την Κοινωνία χωρίς προϋποθέσεις, για όλους τους Έλληνες και Μετανάστες, τις οικογένειες και τα παιδιά τους

5. Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με αυξήσεις και πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Κατάργηση του ΔΠΥ ως μορφή εξαρτημένης σχέσης εργασίας.

6. Έξω το ΤΣΜΕΔΕ από την Τράπεζα Αττικής, τα τραπεζικά και χρηματιστηριακά παιχνίδια. Άμεση καταβολή των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας. Άμεση κάλυψη των απωλειών από το psi και την Τράπεζα Αττικής. Επιστροφή των κλεμμένων του ΤΣΜΕΔΕ και όλων των Ταμείων από το ληστρικό «κούρεμα».

7. Όχι στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς για χρέη σε εφορία-ταμεία-τράπεζες για άνεργους- υποαπασχολούμενους- εργαζόμενους. Διαγραφή χρεών προς το ΤΣΜΕΔΕ όσων αποδεδειγμένα δεν είχαν εισοδήματα να πληρώσουν εισφορές, διαγραφή των προσαυξήσεων σε όλους

8. Ούτε ένα ευρώ αύξηση εισφορών καμιάς κατηγορίας ασφαλισμένου, άμεση μείωση των εισφορών. Αύξηση των παροχών και των καλύψεων. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που εφαρμόζονται. Κατάργηση του απαράδεκτου διαχωρισμού «παλιών» – «νέων», κατάργηση των ασφαλιστικών κατηγοριών.

9. Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς προϋποθέσεις σε όλους τους μηχανικούς. Ίδρυση Ταμείου Ανεργίας & Προνοιακών Παροχών Μηχανικών για τους δοκιμαζόμενους συναδέλφους. Παροχές Μητρότητας (εφάπαξ επίδομα, αξιοπρεπής κάλυψη εξόδων εγκυμοσύνης, επίδομα λοχείας κλπ)

10.Εθνικοποίηση των στρατηγικής σημασίας και κοινής ωφέλειας επιχειρήσεων, καθώς και του συνόλου της εκποιημένης δημόσιας περιουσίας, υπό εργατικό έλεγχο και χωρίς αποζημίωση προς τους ιδιώτες. Όχι στα ΣΔΙΤ και τις Συμβάσεις παραχώρησης.