Τον Αύγουστο του 2015 μετακόμισα Ολλανδία. Συγκεκριμένα μετακόμισα στο Χρόνινγεν, όπου έγινα δεκτός σε Research Master στη φιλοσοφία.
By Stavros Kapas
Το Πανεπιστήμιο του Χρόνινγεν θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα και πιο πρωτοκλασάτα στον κόσμο. Οι γνωστές κατατάξεις το βάζουν μέσα στην πρώτη πενηντάδα σε πολλούς επιστημονικούς τομείς, ενώ είναι ανερχόμενο σε πολλούς άλλους. Ένα είναι σίγουρο: στο Πανεπιστήμιο του Χρόνινγεν πέφτει πολύ χρήμα. Φαίνεται πως οι Ολλανδοί ήξεραν πώς να διαχειριστούν τον καπιταλισμό και δεν τα φάγανε όλοι μαζί όπως στην Ελλάδα.
Το πρώτο που συνειδητοποίησα σε ακαδημαϊκό επίπεδο είναι η χαοτική διαφορά σε υποδομές. Τα ελληνικά Πανεπιστήμια φαίνονται ανέκδοτα μπροστά στους αυτόματους δανειστές βιβλίων, τις ατέλειωτες βιβλιοθήκες, τα τεχνολογικοκάτι κτήρια, τις υπερσύγχρονες αίθουσες και τον πάνοπλο εξοπλισμό του Πανεπιστημίου του Χρόνινγεν. Και δεν είναι καν το μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο στην Ολλανδία. Ήρθα εδώ όμως γιατί με πληρώνανε σαν βοηθό.
Το κλασσικό συναίσθημα του επαρχιώτη που μόλις έφτασε στη μεγάλη πόλη είναι να νιώσει μειονεκτικά, λένε. Ύστερα δακρύζει από συγκίνηση μπροστά στο μεγαλείο που ξεδιπλώνεται μπροστά του. Αμέσως μετά θα πρέπει να κοιτάξει να ενσωματωθεί στον πολιτισμό. Δεν αντέδρασα ακριβώς έτσι είναι η αλήθεια, αλλά ψάρωσα αρκετά. Το θέμα για μένα ήταν να ερευνήσω αν ο πολιτισμός αυτός συμβαδίζει με ένα υψηλότερο επίπεδο στην ποιότητα της ζωής και τις σχέσεις των ανθρώπων. Η απάντηση δεν άργησε να έρθει.
Βλέπουμε πάρα πολλούς ανθρώπους να φεύγουν από την απολίτιστη και βάρβαρη Ελλάδα και να οδεύουν προς τον πολιτισμό καβάλα σε ένα παραφουσκωμένο από βλακεία άλογο. Ως πολιτισμό εννοώ τις θεωρούμενες καλές καπιταλιστικές χώρες. Μετά κοιτάνε με περιφρόνια πίσω. Έχουν πολύ σύντομα γίνει ευρωπαίοι. Είναι αυτοί που βάζουν φωτογραφίες από όλα τα κοσμικά πάρτυ που πάνε, την καλή καπιταλιστική ζωή στη Νορβηγία, Σουηδία, Ολλανδία και αλλού.