Πολυπόλεμος μνημονιακών οικοσυστημάτων και υποσυστημάτων εξουσίας με απρόβλεπτες διαστάσεις, εξέλιξη και τελική έκβαση

Γιάννης Νικολόπουλος από εδώ

Καναλάρχες, Δικαιοσύνη, Αντιπροεδρία της Κυβέρνησης, Προεδρία της Δημοκρατίας, δανειστές, Τράπεζα της Ελλάδος, Μέγαρο Μαξίμου σε έναν άνευ προηγουμένου αλληλοσπαραγμό.

Στην αρχή, ήταν οι τη­λε­ο­πτι­κές άδειες, με αψι­μα­χί­ες, ανοι­κτή σύρ­ρα­ξη και σύ­γκρου­ση πα­λιών και νέων, αδειο­δο­τη­μέ­νων ή μη, κα­να­λαρ­χών και κυ­βερ­νη­τι­κών πα­ρα­γό­ντων, πό­λε­μος που δεν έχει κο­πά­σει και δεν πρό­κει­ται να τερ­μα­τι­στεί ούτε μετά από την οποιου­δή­πο­τε πε­ριε­χο­μέ­νου από­φα­ση στο Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας για τη συ­νταγ­μα­τι­κό­τη­τα ή όχι του νόμου Παππά και τα ασφα­λι­στι­κά μέτρα όλων (των υπο­ψη­φί­ων ή αδειο­δο­τη­μέ­νων) ενα­ντί­ον όλων (πα­λιών και νέων κα­να­λαρ­χών).

Στη συ­νέ­χεια, και με επει­σό­δια ευ­θέ­ως ανά­λο­γα, ως προς τον αριθ­μό και την έντα­ση, εκεί­νων των τη­λε­ο­πτι­κών αδειών, ήταν η Δι­καιο­σύ­νη (εντός ή εκτός ει­σα­γω­γι­κών), πό­λε­μος που σο­βού­σε πι­θα­νώς από την ανά­δει­ξη της Βα­σι­λι­κής Θάνου στη θέση της προ­έ­δρου του Αρεί­ου Πάγου και σί­γου­ρα απο­κρυ­σταλ­λώ­θη­κε από την πρώτη στιγ­μή κατά την οποία ανα­βαθ­μί­στη­κε μέσα στη συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ, ο επί κυ­βερ­νή­σε­ων Κα­ρα­μαν­λή διοι­κη­τής της ΕΥΠ και δι­κα­στι­κός πα­ντός δε­ξιού και­ρού και υπό­θε­σης τη δε­κα­ε­τία του 2000, Δη­μή­τρης Πα­παγ­γε­λό­που­λος. Αυτός είναι ο πραγ­μα­τι­κός υπουρ­γός Δι­καιο­σύ­νης της συ­γκυ­βέρ­νη­σης, ενώ ο κα­θη­γη­τής Ποι­νι­κού Δι­καί­ου, Νίκος Πα­ρα­σκευό­που­λος έχει πε­ρισ­σό­τε­ρο δια­κο­σμη­τι­κό και διεκ­πε­ραιω­τι­κό ρόλο.

Το «υπο­σύ­στη­μα» επιρ­ρο­ής Πα­παγ­γε­λό­που­λου βρί­σκε­ται σε ανοι­κτή σύ­γκρου­ση με το «υπο­σύ­στη­μα» επιρ­ρο­ής Χα­ρά­λα­μπου Αθα­να­σί­ου (πρώην ανώ­τα­τος δι­κα­στι­κός και ει­σαγ­γε­λι­κός λει­τουρ­γός και υπουρ­γός Δι­καιο­σύ­νης στις κυ­βερ­νή­σεις Σα­μα­ρά), στην κατά τα άλλα «ανε­ξάρ­τη­τη» Δι­καιο­σύ­νη και τα χα­ρα­κώ­μα­τα έχουν σκα­φτεί από νωρίς (υπο­θέ­σεις Βγε­νό­που­λου και Τσα­τά­νη, άγνω­στη τύχη και διε­ρεύ­νη­ση λι­στών φο­ρο­δια­φυ­γής και κα­τα­θέ­σε­ων σε τρά­πε­ζες και οφσόρ του εξω­τε­ρι­κού, Οι­κο­νο­μι­κή Ει­σαγ­γε­λία) με τις απώ­λειες σε κύρος και θέ­σεις να πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται για το «υπο­σύ­στη­μα» πιο ultra «δε­ξιών» ανα­φο­ρών (τε­λευ­ταίο πα­ρά­δειγ­μα, η απο­πο­μπή Ισί­δω­ρου Ντο­γιά­κου από τη θέση του προϊ­στα­μέ­νου της Ει­σαγ­γε­λί­ας Εφε­τών, μέσω της δευ­τε­ρο­βάθ­μιας πει­θαρ­χι­κής από­φα­σης για τη στέ­ρη­ση απο­δο­χών - το... φο­βε­ρό πα­ρά­δο­ξο και ει­ρω­νεία της τύχης είναι ότι θα τον ανα­πλη­ρώ­νει έως την εκλο­γή και ανά­λη­ψη κα­θη­κό­ντων του δια­δό­χου του, η... Ιω­άν­να Τσα­τά­νη!). Σε αυτό το πεδίο μαχών, «πέ­φτουν κορ­μιά» σε μια αι­μα­τη­ρή, πα­ρα­σκη­νια­κή παρ­τί­δα σκα­κιού που ακόμη βρί­σκε­ται στις πρώ­τες της κι­νή­σεις.

Ο Δρα­γα­σά­κης τρα­βά­ει την τάπα του χρέ­ους από τον πυθ­μέ­να του κυ­βερ­νη­τι­κού κα­ρα­βιού.

Κα­τό­πιν, εί­χα­με την απο­κά­λυ­ψη μπρο­στά στους οφθαλ­μούς όλων, των ανοι­κτών και διευ­ρυ­νό­με­νων ρηγ­μά­των μέσα στους δύο πό­λους του μνη­μο­νια­κού, πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος, τον κυ­βερ­νη­τι­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την αντι­πο­λι­τευό­με­νη ΝΔ. Ο Αντι­πρό­ε­δρος της Κυ­βέρ­νη­σης, Γιάν­νης Δρα­γα­σά­κης άδεια­σε στε­γνά τον πρω­θυ­πουρ­γό, Αλέξη Τσί­πρα για το θέμα του χρέ­ους, το χρο­νι­κό και θε­σμι­κό πλαί­σιο πι­θα­νής (ούτε καν σί­γου­ρης) διευ­θέ­τη­σης του, μια «πα­τσα­βού­ρα» επι­κών δια­στά­σε­ων που έσκα­σε στην πρό­σο­ψη του Με­γά­ρου Μα­ξί­μου προ­κα­λώ­ντας ελά­χι­στα κα­λυμ­μέ­νο εκνευ­ρι­σμό - μια από τις πε­ρι­πτώ­σεις όπου κα­τα­λα­βαί­νει και ο τε­λευ­ταί­ος κατά Σόι­μπλε ανό­η­τος ότι, όχι δεν βρέ­χει, αλλά τον φτύ­νουν.

Για να εί­μα­στε από­λυ­τα ει­λι­κρι­νείς, ο Δρα­γα­σά­κης, ούτως ή άλλως αρ­χι­τέ­κτο­νας και πρω­τα­γω­νι­στής τόσο της «ρε­α­λι­στι­κής» γραμ­μής μέσα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και στις πα­ρυ­φές της πρω­θυ­πουρ­γι­κής κα­μα­ρί­λας και της ηγε­τι­κής ομά­δας, όσο και της συμ­φω­νί­ας της 13ης Ιου­λί­ου και του τρί­του μνη­μο­νί­ου, είπε την αλή­θεια - αλή­θεια που έχει απο­τυ­πω­θεί ρητά στο κεί­με­νο και της συμ­φω­νί­ας και του τρί­του μνη­μο­νί­ου. Κά­ποιου εί­δους διευ­θέ­τη­ση του χρέ­ους (σί­γου­ρα, όχι δια­γρα­φή, σί­γου­ρα όχι απο­μεί­ω­ση, πι­θα­νή επι­μή­κυν­ση σε βάθος 30ε­τί­ας με ανά­λο­γη «διευ­κό­λυν­ση» στην απο­πλη­ρω­μή των τόκων) έχει με­τα­τε­θεί, με τις υπο­γρα­φές των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ και την υπερ­ψή­φι­ση και από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Πο­τά­μι, για μετά το 2018 (και βλέ­που­με...). Άρα όσα είπε ο Τσί­πρας για «απο­μεί­ω­ση εντός του 2017» και «σχε­τι­κές απο­φά­σεις που δεν εξαρ­τώ­νται από τις εκλο­γές σε μια χώρα (σ.σ. εν­νο­ού­σε φυ­σι­κά τη Γερ­μα­νία)» ήταν για μια ακόμη φορά φύκια για με­τα­ξω­τές κορ­δέ­λες και κα­θρε­φτά­κια στους ιθα­γε­νείς που πι­θα­νό­τα­τα δεν έχουν κάνει και τον κόπο να δια­βά­σουν τα δη­μο­σιευ­μέ­να έγ­γρα­φα της συμ­φω­νί­ας και του τρί­του μνη­μο­νί­ου.

(Πα­ρέν­θε­ση : Σε σχέση με αυτήν την επι­κών δια­στά­σε­ων «πα­τσα­βού­ρα» που προ­ήλ­θε εξ οι­κεί­ων, το σκλη­ρό «όχι» των εκ­προ­σώ­πων του κουαρ­τέ­του στις πρω­θυ­πουρ­γι­κές «δε­σμεύ­σεις» της ΔΕΘ, πχ για το πά­γω­μα των οφει­λών των ελευ­θε­ρο­ε­παγ­γελ­μα­τιών είναι πα­ρω­νυ­χί­δα και πταί­σμα).

Η το­πο­θέ­τη­ση Δρα­γα­σά­κη ου­σια­στι­κά τρά­βη­ξε την πο­λι­τι­κή τάπα από τον πυθ­μέ­να του κυ­βερ­νη­τι­κού κα­ρα­βιού, καθώς η όποια κοι­νω­νι­κή απή­χη­ση δια­θέ­τει ακόμη η συ­γκυ­βέρ­νη­ση και ο Αλέ­ξης Τσί­πρας προ­σω­πι­κά, στη­ρί­ζε­ται αφε­νός στην υπο­τι­θέ­με­νη απο­μεί­ω­ση του χρέ­ους και αφε­τέ­ρου στην ορι­στι­κή πά­τα­ξη της δια­πλο­κής και της δια­φθο­ράς. Επει­δή το δεύ­τε­ρο σκέ­λος του με­γα­λε­πή­βο­λου, πρω­θυ­πουρ­γι­κού και κυ­βερ­νη­τι­κού «αφη­γή­μα­τος» πνέει τα λοί­σθια, με επί­κε­ντρο τις τη­λε­ο­πτι­κές άδειες, το πρώτο σκέ­λος ήταν η σα­νί­δα σω­τη­ρί­ας και το με­γά­λο κα­ρό­το για τις πλα­τιές μάζες, οι οποί­ες, με μνη­μο­νια­κή, πο­λι­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή συ­νέ­πεια, απο­λαμ­βά­νουν στις πλά­τες τους, μόνο το μα­στί­γιο της ανερ­γί­ας, της φτώ­χειας, της φο­ρο­λο­γι­κής αφαί­μα­ξης και της πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­σης.

Κυ­βερ­νη­τι­κός «ναυα­γο­σώ­στης» ο Πρό­ε­δρος της Δη­μο­κρα­τί­ας σε ομι­λία με πολ­λούς απο­δέ­κτες.

Την ώρα λοι­πόν που το κυ­βερ­νη­τι­κό κα­ρά­βι μπά­ζει σχε­δόν από πα­ντού νερά, εμ­φα­νί­στη­κε ένας όχι και τόσο ανα­πά­ντε­χος «ναυα­γο­σώ­στης». Ο Πρό­ε­δρος της Δη­μο­κρα­τί­ας, Προ­κό­πης Παυ­λό­που­λος, στο πλαί­σιο των εκ­δη­λώ­σε­ων για την Ημέρα της Δη­μο­κρα­τί­ας (15 Σε­πτεμ­βρί­ου) έκανε μια ομι­λία - άσφαι­ρη «ξηρή κα­ται­γί­δα» ενα­ντί­ον του κακού, άθλιου και επά­ρα­του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, ο οποί­ος υπο­νο­μεύ­ει τη δη­μο­κρα­τία, πο­δη­γε­τεί την πο­λι­τι­κή και δια­λύ­ει το ευ­ρω­παϊ­κό κε­κτη­μέ­νο του κοι­νω­νι­κού κρά­τους - αυτά είναι, με­τα­ξύ άλλων, λόγια του Παυ­λό­που­λου. Η το­πο­θέ­τη­ση αυτή ήρθε δύο μέρες μετά την ομο­λο­γία Δρα­γα­σά­κη για τα χρο­νο­δια­γράμ­μα­τα και το πλαί­σιο πι­θα­νής διευ­θέ­τη­σης του χρέ­ους μετά το 2018, δύο ει­κο­σι­τε­τρά­ω­ρα προ­τού ο Τσί­πρας βρε­θεί στη Σύ­νο­δο της Μπρα­τι­σλά­βας, όπου η Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση θα πα­ρα­δέρ­νει με­τα­ξύ δο­μι­κών αδιε­ξό­δων και γε­νι­κευ­μέ­νης πο­λι­τι­κής και οι­κο­νο­μι­κής σήψης, και (κυ­ρί­ως...) με­ρι­κά ει­κο­σι­τε­τρά­ω­ρα προ­τού ο αρ­χη­γός της ΝΔ, Κυ­ριά­κος Μη­τσο­τά­κης εμ­φα­νι­στεί στο βήμα της ΔΕΘ ως το «επό­με­νο, κα­λύ­τε­ρο, μνη­μο­νια­κό πο­λι­τι­κό προ­ϊ­όν» της χώρας.

Αυτή η τε­λευ­ταία «σύμ­πτω­ση» έχει προ­κα­λέ­σει ανο­μο­λό­γη­το εκνευ­ρι­σμό στην οδό Πει­ραιώς (έδρα πια της ΝΔ), γε­γο­νός που φα­νε­ρώ­νουν οι δη­μο­σιο­γρα­φι­κοί μύ­δροι ενα­ντί­ον του Παυ­λό­που­λου, τους οποί­ους εξα­πέ­λυ­σε για πα­ρά­δειγ­μα ο Σκάι από τα δελ­τία ει­δή­σε­ων του, κα­τη­γο­ρώ­ντας τον Παυ­λό­που­λο για «δι­χα­σμό των πο­λι­τών», «υπέρ­βα­ση του πο­λι­τεια­κού του ρόλου», «πα­ρέμ­βα­ση στα πο­λι­τι­κά πράγ­μα­τα της χώρας», «ποι­νι­κο­ποί­η­ση των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων από­ψε­ων και όσων πι­στεύ­ουν σε αυτές». Κε­ρα­σά­κι στην τούρ­τα, την οποία «κέ­ρα­σε» ο Σκάι στην Προ­ε­δρία της Δη­μο­κρα­τί­ας ήταν η «υπεν­θύ­μι­ση» ότι ο Παυ­λό­που­λος υπήρ­ξε «μέρος του πο­λι­τι­κού προ­σω­πι­κού της χώρας, που την οδή­γη­σε στη χρε­ο­κο­πία, όταν μο­νι­μο­ποί­η­σε 250.000 συμ­βα­σιού­χους στο δη­μό­σιο» - οι φρά­σεις στα ει­σα­γω­γι­κά αυ­τού­σιες από το ρε­πορ­τάζ του τη­λε­ο­πτι­κού σταθ­μού.

ΚΕ­ΕΛ­ΠΝΟ, Διοι­κη­τής Στουρ­νά­ρας και αυτή την Τρά­πε­ζα Ατ­τι­κής, ποιος (πραγ­μα­τι­κά) θα την ελέγ­ξει;

Και μέσα σε όλα, υπήρ­ξε η διό­λου ξαφ­νι­κή επα­νεκ­κί­νη­ση της ει­σαγ­γε­λι­κής έρευ­νας για τα δια­φη­μι­στι­κά κον­δύ­λια του ΚΕ­ΕΛ­ΠΝΟ και τη διο­χέ­τευ­ση τους σε ΜΜΕ και δη­μο­σιο­γρά­φους το διά­στη­μα 2011-2013, έρευ­να που ήδη έχει οδη­γή­σει σε ποι­νι­κές διώ­ξεις με τις επι­βα­ρυ­ντι­κές περί κα­τα­χρα­στών του δη­μο­σί­ου δια­τά­ξεις, για μέλη του ΔΣ του Κέ­ντρου. Την ώρα που η Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δος απέρ­ρι­πτε τις κυ­βερ­νη­τι­κές προ­τά­σεις για τους νέους επι­κε­φα­λής της Τρά­πε­ζας Ατ­τι­κής (ανά­με­σα τους και ο πο­λυ­πράγ­μων και πο­λυ­τά­λα­ντος χα­μαι­λέ­ων πα­ντός πο­λι­τι­κού και­ρού, Πα­να­γιώ­της Ρου­με­λιώ­της, με­τα­ξύ άλλων εκ­πρό­σω­πος της Ελ­λά­δας στο ΔΝΤ το 2010), η Οι­κο­νο­μι­κή Ει­σαγ­γε­λία επα­νεκ­κί­νη­σε την έρευ­να για τη σύ­ζυ­γο του Διοι­κη­τή Γιάν­νη Στουρ­νά­ρα, Λίνα Νι­κο­λο­πού­λου (απλή συ­νε­πω­νυ­μία με τον υπο­γρά­φο­ντα αυτό το κεί­με­νο, εί­μα­στε πολ­λοί οι... Νι­κο­λο­που­λαί­οι της χώρας!), κά­νο­ντας έφοδο στο σπίτι και το γρα­φείο της (γει­το­νι­κά κτή­ρια στην Κη­φι­σιά).

Η Νι­κο­λο­πού­λου εμπλέ­κε­ται στην υπό­θε­ση ως ιδιο­κτή­τρια μιας εκ των δια­φη­μι­στι­κών εται­ρειών δη­μο­σί­ων σχέ­σε­ων που διο­χέ­τευ­σαν με το αζη­μί­ω­το μέρος της κα­μπά­νιας του ΚΕ­ΕΛ­ΠΝΟ στα ΜΜΕ, και μά­λι­στα εκεί­νη που με­τα­ξύ άλλων αφο­ρού­σε την πρό­λη­ψη και τη με­τά­δο­ση μορ­φών καρ­κί­νου σαν «λοι­μώ­δους νο­σή­μα­τος».

Η έρευ­να στο σπίτι του ζεύ­γους Στουρ­νά­ρα, η ανα­κοί­νω­ση της Νι­κο­λο­πού­λου που έβρι­θε πο­λι­τι­κών και προ­σω­πι­κών ανα­φο­ρών του στιλ «χτυ­πά­νε εμένα επει­δή θέ­λουν να χτυ­πή­σουν τον άντρα μου», ο χαμός που ακο­λού­θη­σε στα (πολύ φι­λι­κά προς το ζεύ­γος Στουρ­νά­ρα ) ΜΜΕ, οι δια­δο­χι­κές, τη­λε­φω­νι­κές συ­νο­μι­λί­ες του Στουρ­νά­ρα με τον Τσί­πρα και του Στουρ­νά­ρα με τον διοι­κη­τή της ΕΚΤ, Μάριο Ντρά­γκι προ­οιω­νί­ζο­νται ένα νέο πεδίο εν­δο­μνη­μο­νια­κών, αστι­κών μαχών, όπου στη βι­τρί­να υπάρ­χει η εξε­λισ­σό­με­νη έρευ­να για το ΚΕ­ΕΛ­ΠΝΟ, (έρευ­να που αγ­γί­ζει και το πρό­σω­πο μιας ακόμη επώ­νυ­μης συ­ζύ­γου, της Τζέ­νης Κου­ρέα - Κρε­μα­στι­νού, προ­έ­δρου του ΚΕ­ΕΛ­ΠΝΟ την επί­μα­χη πε­ρί­ο­δο, συ­ζύ­γου του βου­λευ­τή του ΠΑΣΟΚ και αντι­προ­έ­δρου της Βου­λής, Δη­μή­τρη Κρε­μα­στι­νού), ενώ στο βάθος της πραγ­μα­τι­κής ανα­μέ­τρη­σης, υπάρ­χει ο διοι­κη­τι­κός και εν τέλει οι­κο­νο­μι­κός έλεγ­χος επί της Τρά­πε­ζας Ατ­τι­κής, της μόνης μη - συ­στη­μι­κής τρά­πε­ζας της χώρας.

Πο­λυ­πό­λε­μος για «εχθρούς» και «φί­λους» με απρό­βλε­πτη έκ­βα­ση.

Γε­νι­κώς, μια ωραία ατμό­σφαι­ρα, όπως θα έλεγε και ο Ντί­νος Ηλιό­που­λος. Μπρο­στά στα μάτια μας, εξε­λίσ­σε­ται ένας αλ­λη­λο­σπα­ραγ­μός οι­κο­συ­στη­μά­των , με κοινά όσο και «πα­ρα­δει­σέ­νια» είδη πο­λι­τι­κών και οι­κο­νο­μι­κών όντων, σαρ­κο­φά­γων και παμ­φά­γων, να έχουν πέσει με μανία αλ­λη­λο­ε­ξό­ντω­σης στις αρέ­νες της πραγ­μα­τι­κής εξου­σί­ας, επι­χει­ρη­μα­τι­κής, οι­κο­νο­μι­κής και πο­λι­τι­κής, πρώτα για τον έλεγ­χο της ενη­μέ­ρω­σης και άξονα τα κα­νά­λια, κα­τό­πιν τη Δι­καιο­σύ­νη (εντός ή εκτός ει­σα­γω­γι­κών) και εν συ­νε­χεία την Τρά­πε­ζα Ατ­τι­κής (και συ­νο­λι­κά, το τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα) και τις προ­ε­κτά­σεις της, στη κυ­βέρ­νη­ση και την Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δος.

Τέ­τοια γε­νι­κευ­μέ­νη αστά­θεια, αλ­λη­λο­ϋ­πο­νό­μευ­ση (ακόμη και εντός των τυ­πι­κά ίδιων κυ­βερ­νη­τι­κών και κομ­μα­τι­κών γραμ­μών, βλέπε Δρα­γα­σά­κης!) και από­πει­ρες ολο­κλη­ρω­τι­κής κα­τί­σχυ­σης επί των πρό­σκαι­ρων ή μό­νι­μων αντι­πά­λων και εχθρών, το αστι­κό σύ­στη­μα της Ελ­λά­δας έδει­ξε μόλις πέντε χρό­νια πριν, το φθι­νό­πω­ρο του 2011, με τα γνω­στά απο­τε­λέ­σμα­τα (κυ­βέρ­νη­ση Λουκά Πα­πα­δή­μου).

Επα­νά­λη­ψη σαν φάρσα; Εν­δε­χο­μέ­νως. Πά­ντως κάθε πρό­βλε­ψη είναι πα­ρα­κιν­δυ­νευ­μέ­νη, καθώς πέρα από τις προ­φα­νείς ομοιό­τη­τες πο­λυ­ε­πί­πε­δης σύ­γκρου­σης υπάρ­χουν και σα­φείς, ση­μα­ντι­κές και κομ­βι­κές δια­φο­ρές - ο Τσί­πρας ακόμη απο­λαμ­βά­νει της εμπι­στο­σύ­νης και της στή­ρι­ξης των ευ­ρω­παί­ων «εταί­ρων» εξ ού και, τις δύ­σκο­λες ώρες, κα­τα­φεύ­γει (και διαρ­ρέ­ει αυτό στον Τύπο...) στα τη­λε­φω­νι­κά ρα­ντε­βού απευ­θεί­ας με την κα­γκε­λά­ριο, Αν­γκε­λα Μέρ­κελ. Ο Τσί­πρας πα­ρα­μέ­νει ο εκλε­κτός, εκτός εάν...

Εκτός εάν, οι τη­λε­ο­πτι­κές άδειες εξε­λι­χθούν πια ανοι­κτά και επηρ­ρε­ά­ζο­ντας και τους πιο φα­να­τι­κούς οπα­δούς του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στο από­λυ­το πο­λι­τι­κό και επι­κοι­νω­νια­κό Βα­τερ­λώ, με επό­με­νο σταθ­μό τις αί­θου­σες του ΣτΕ, αν η ορια­κά εντός των τει­χών ανα­μέ­τρη­ση στη Δι­καιο­σύ­νη πάρει ολο­κλη­ρω­τι­κές και ανε­ξέ­λεγ­κτες δια­στά­σεις, αν ο κύ­κλος αί­μα­τος που έχει ανοί­ξει γύρω από την Τρά­πε­ζα Ατ­τι­κής χτυ­πή­σει κα­μπα­νά­κια στη Φραν­κφούρ­τη για τη μελ­λο­ντι­κή τύχη του Γιάν­νη Στουρ­νά­ρα, αν η δεύ­τε­ρη αξιο­λό­γη­ση δεν κλεί­σει όχι απλώς με ολο­κλη­ρω­τι­κή πα­ρά­δο­ση των κυ­βερ­νη­τι­κών πα­ρα­γό­ντων στις δια­θέ­σεις του κουαρ­τέ­του, αλλά με «το κάτι πα­ρα­πά­νω», το οποίο πάντα απαι­τού­σαν και πε­τύ­χαι­ναν να επι­βά­λουν οι δα­νει­στές στις μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις όλου του φά­σμα­τος και των συ­γκυ­βερ­νη­τι­κών σχη­μά­των και απο­χρώ­σε­ων.

Η συ­νέ­χεια του πο­λυ­πο­λέ­μου θα δοθεί πρώτα στη Μπρα­τι­σλά­βα, όπου ο Τσί­πρας θα επι­διώ­ξει μια νέα δή­λω­ση πί­στης των «εταί­ρων» στο πρό­σω­πο του (μια ελά­χι­στα ανα­κου­φι­στι­κή για τον ίδιο χει­ρο­νο­μία) και κα­τό­πιν στη ΔΕΘ, και την υπο­δο­χή που θα επι­φυ­λά­ξουν κυ­ρί­ως τα ξένα, τα ευ­ρω­παϊ­κά ΜΜΕ και οι κυ­βερ­νή­σεις των αντί­στοι­χων κρα­τών στον Κυ­ριά­κο Μη­τσο­τά­κη και τις δικές του μνη­μο­νια­κές εξαγ­γε­λί­ες και «υπο­σχέ­σεις».