Συμβολή στο διάλογο μεταξύ των αριστερών δυνάμεων στο ΤΕΕ

31/10/2013

Συντρόφισσες και σύντροφοι της ΑΕΠ – ΕΜ,

Θέλοντας να συμβάλουμε στον ανοιχτό διάλογο που έχει ανοίξει μεταξύ μας έστω και καθυστερημένα, οφείλουμε και δικαιούμαστε μια δημόσια τοποθέτηση σχετικά με τα σχόλια που καταθέτετε στο κείμενο σας http://www.aepem.gr/node/59.

1. Στο χώρο των μηχανικών, πιο συγκεκριμένα των εργαζόμενων με «μπλοκάκι», των αυτοαπασχολούμενων και ανέργων, επετεύχθη το προηγούμενο διάστημα μια σημαντική νίκη, μέσα από την κινητοποίηση ενός εύρους πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

Οι ψηφισμένες με τον 3986/2011 εξοντωτικές αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών δεν έχουν ως σήμερα εφαρμοστεί στους μηχανικούς, παρότι έχουν εφαρμοστεί στους άλλους κλάδους συνασφαλισμένων του ΕΤΑΑ (γιατροί, οδοντίατροι, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι), παρότι σχετικά είχε εισηγηθεί η ΔΕ του ΕΤΑΑ στις 23.08.12, με τις ψήφους των εκπροσώπων του ΤΕΕ και παρότι στάλθηκαν ειδοποιητήρια με τις αυξημένες εισφορές για το 1ο εξάμηνο του 2013¹.

Είναι ίσως η μόνη έμπρακτη ακύρωση νόμου στην εποχή των μνημονίων.

Είναι μια μικρή, αλλά σημαντική νίκη μετά από σχεδόν μια 10ετία συνεχόμενων επιθέσεων εκ μέρους των κυβερνήσεων και των διοικήσεων του ΤΕΕ απέναντι στην μεγάλη πλειοψηφία των μηχανικών, επιθέσεων που έχουν φέρει τον κλάδο στην χειρότερη κατάσταση την τελευταία 50ετία. Εκτίναξη της ανεργίας, έλλειψη πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δραστική μείωση των μισθών για όσους έχουν ακόμα μεροκάματο.

Για να αποφασίσει η ΔΕ του ΕΤΑΑ στις 29/4/13 την μη εφαρμογή του μνημονιακού νόμου, είχαν προηγηθεί από το καλοκαίρι του 2012 αναρίθμητες εξορμήσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας και δυναμικές συγκεντρώσεις στην Αντιπροσωπία του ΤΕΕ, στην Διοικούσα του ΤΕΕ, στην Διοικούσα του ΤΣΜΕΔΕ, στην Διοικούσα του ΕΤΑΑ, με συμμετοχή και πρωτοβουλία της Ανοιχτής Συνέλευσης Μηχανικών, των σωματείων του κλάδου (ΣΜΤ, ΕΜΔΥΔΑΣ), ακόμα και της ηγεσίας του ΤΕΕ, (το οποίο κάτω από την πολιτική πίεση του κινήματος αναγκάστηκε όψιμα να στηρίξει τις κινητοποιήσεις).

2. Η περίοδος από την ψήφιση του 3986/2011 μέχρι και την επιτυχία της προσωρινής ακύρωσης των εισφορών, αν και είναι γεμάτη από επιθέσεις απέναντι στην πλειοψηφία των συναδέλφων (αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, καταλήστευση των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ, διάλυση των ΣΣΕ, αύξηση της φορολογίας, διάλυση του κλάδου υγείας μέσω ΕΟΠΠΥ , επέλαση των fast track, απαξίωση του επαγγέλματος μέσω της κατάργησης των ελάχιστων αμοιβών, της διαδικασίας των συνεχών πιστοποιήσεων και της αναγνώρισης των κολεγίων),, εντούτοις χαρακτηρίζεται από κινηματική «ξηρασία». Στο ζήτημα της αδυναμίας κινητοποίησης των μηχανικών και η ΣΑΜ και η ΑΕΠ ταλαντευτήκαμε πάνω σε μια σειρά από ζητήματα, όπως:

• αν επαρκούσαν οι υφιστάμενες μορφές συλλογικής εκπροσώπησης των μηχανικών ή αν θα έπρεπε να προσανατολιστούμε στην συγκρότηση νέων, δεδομένου ότι τόσο το ΤΕΕ, όσο και τα σωματεία αδυνατούσαν (για διαφορετικούς λόγους) το 2ο εξάμηνο του 2012 να κινητοποιήσουν μαζικά τους μηχανικούς
• αν έπρεπε από την αρχή να στοχεύσουμε κεντρικά προς το Υπουργείο Εργασίας ή αν θα έπρεπε να καλούμε τους συναδέλφους να κινητοποιηθούν σε μια κλιμακούμενη μορφή ανατρέποντας αποφάσεις των ενδιάμεσων οργάνων (ΤΕΕ, ΤΣΜΕΔΕ, ΕΤΑΑ) με τελικό στόχο την κινητοποίηση στο Υπουργείο Εργασίας
• αν έπρεπε να ανεχτούμε την παρουσία της ηγεσίας του ΤΕΕ στις κινητοποιήσεις που καλούσαμε κάτω από τη δική μας ηγεμονία, εκμεταλλευόμενοι την νομιμοποίηση των κινητοποιήσεων σε ένα ευρύτερο ακροατήριο, ή αν θα έπρεπε να κινηθούμε εντελώς ξεχωριστά και εναντίον της, δεδομένης της ουσιωδώς φιλομνημονιακής στάσης παρά την «αντιμνημονιακή» της φρασεολογία. Στάση που επέλεξαν οι δυνάμεις της Πανεπιστημονικής με περιορισμένα αποτελέσματα.

Θεωρούμε ότι οι αντιθέσεις αυτές λύθηκαν διαλεκτικά και στην πράξη μέσα στο κίνημα, με τη συμβολή κάθε διαφορετικής αντίληψης στα ζητήματα που ιεραρχούσε ως κυρίαρχα. Οι διαφορετικές πολιτικές προτάσεις στο εσωτερικό της Ανοιχτής Συνέλευσης Μηχανικών, στην οποία συνυπάρχουν μέλη της ΣΑΜ και της ΑΕΠ, (και της ΡΠΜ, όπως φυσικά και πολλοί άλλοι συνάδελφοι), συχνά ολοκλήρωναν η μια την άλλη, συνεισέφεραν στο κίνημα και συμπυκνώθηκαν μέσα στα αιτήματα και τις κινηματικές πρωτοβουλίες της Ανοιχτής Συνέλευσης Μηχανικών, πάνω σε τρεις άξονες:

• πολύ καθαρή αιτηματολογία και θέσεις (καμία αύξηση ασφαλιστικών εισφορών, κανένας συνάδελφος χωρίς περίθαλψη, ούτε ένα ευρώ από τα αποθεματικά του ταμείου στην Attica Bank)
• ανοιχτή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις πολιτικών δυνάμεων ακόμα και ευρύτερων της Αριστεράς, ανένταχτων μηχανικών, σωματείων, συλλόγων, φορέων μηχανικών κάτω από τις παραπάνω θέσεις, χωρίς προϋπόθεση κεντρικής πολιτικής συμφωνίας (άρα το ΚΚΕ δυστυχώς έμεινε απέξω)
• επιμονή στην πρακτική της παράλυσης των συνεδριάσεων των ΔΕ ΤΕΕ, ΤΣΜΕΔΕ, ΕΤΑΑ μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας, παρά την μικρή-σχετικά- κινητοποίηση κόσμου σε σχέση με το μέγεθος της επίθεσης που δεχόταν (η καλύτερη κινητοποίηση στο ΕΤΑΑ ήταν της τάξης των 800 μηχανικών, που όμως είναι από τις μεγαλύτερες στον χώρο των μηχανικών από το 2006)

3. Λίγο καιρό μετά, μπροστά στις εκλογές του ΤΕΕ, η πολιτική διεργασία μέσα από την οποία προέκυψε αυτή η σημαντική κινηματική νίκη, μένει μετέωρη. Αυτή η παρακαταθήκη, η διαλεκτική πάλη διαφορετικών αντιλήψεων στο εσωτερικού του κινηματικού μετώπου, με παρονομαστή την αποτίναξη του μνημονίου μέσω της ίδιας της κινητοποίησης των πληττόμενων συναδέλφων μηχανικών, αδυνατεί να αποκτήσει ενιαία πολιτική έκφραση.

Η άποψή μας είναι ότι σε αυτή τη συγκυρία δεν θα έπρεπε να είναι προαπαιτούμενο η συνολική και «εκ των άνω», αλλά η ουσιαστική πολιτική συμφωνία πάνω στα μέτωπα αγώνα που μπορούν να κινητοποιήσουν και να εμπλέξουν τους πληττόμενους συναδέλφους. Βάση του εκλογικού μετώπου θα έπρεπε να είναι αφενός η υιοθέτηση μιας πολιτικής γραμμής ανατροπής της κυβέρνησης με όρους κινήματος, αφετέρου η πολιτική οριοθέτηση απέναντι σε όσα το κίνημα παλεύει. Επίσης όμως να διερευνά τη δυνατότητα ευρύτερων συσπειρώσεων μεταξύ των δυνάμεων που συντάσσονται σε αντι-μνημονιακή κατεύθυνση στα πλαίσια ενός αναγκαίου μεταβατικού προγράμματος για τη σωτηρία των εργαζόμενων όπως περιγράφηκαν και από τα δύο σχήματα. (διαγραφή του χρέους, ρήξη με τις πολιτικές και τις δομές της ΕΕ και της ΟΝΕ, εθνικοποίηση των τραπεζών και στρατηγικών επιχειρήσεων, εργατικός έλεγχος στην παραγωγή και την κοινωνία).

Για αυτό η απεύθυνση της συσπείρωσης ² προς την ΑΕΠ ήταν χωρίς προϋποθέσεις στη βάση των κοινών κινηματικών και πολιτικών κεκτημένων.

Η συμμετοχή μελών της ΡΠΜ στην Ανοιχτή Συνέλευση και στις κινητοποίησεις, μας υποχρεώνει σε ανοιχτό διάλογο μαζί τους, όχι όμως χωρίς προϋποθέσεις. Εκτιμώντας ότι ακόμα και ως σήμερα η ΡΠΜ κατεβαίνει στις εκλογές του ΤΕΕ χωρίς πολιτικές δεσμεύσεις για τους μηχανικούς, με μόνο αίτημα αυτό της κυβερνητικής αλλαγής, και επιπλέον αφήνοντας σκόπιμα όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά τόσο για την συγκρότηση προεδρείου με τις δυνάμεις που βρίσκονται εντός – εκτός του ΠΑΣΟΚ, όσο και για την ανακεφαλαιοποίηση της Τράπεζας Αττικής, θέσαμε ως προαπαιτούμενο την διατύπωση ξεκάθαρων θέσεων για την όποια μεταξύ μας συζήτηση, όχι μόνο στα ζητήματα των μηχανικών αλλά και στα πλαίσια ενός αναγκαίου μεταβατικού προγράμματος.

Σε ότι αφορά δε την ολέθρια στάση των παρατάξεων του ΣΥΝ τα τελευταία πολλά χρόνια στο ΤΕΕ, δεν διαφωνούμε μαζί σας στο ελάχιστο. Πλην όμως θεωρούμε σημαντικό η ΡΠΜ να μην ακολουθήσει αυτό το δρόμο.

4. Δεν είναι σωστή η ερμηνεία σας ότι η πρόταση της συσπείρωσης είναι κλαδικού και όχι πολιτικού τύπου. Αφενός γιατί στην περίοδο της κοινωνικής καταστροφής των μνημονίων η υπεράσπιση των συμφερόντων των πληττόμενων μηχανικών οπουδήποτε διεξάγεται η αστική επίθεση (με όχημα τα σωματεία, τις ανοιχτές συνελεύσεις, ακόμα και τα αιρετά όργανα ΤΕΕ) δεν είναι αγώνας μόνο ενάντια στο μνημόνιο, αλλά και συνολικά ενάντια στην πολιτική ηγεμονία του κεφαλαίου.. Αφετέρου, γιατί η υιοθέτηση ενός τέτοιου προγράμματος πάλης (αυτό που ονομάζουμε μεταβατικό πρόγραμμα) αποτελεί ένα δρόμο σωτηρίας της κοινωνικής πλειοψηφίας πέρα από τους μηχανικούς, στην κατεύθυνση της κοινωνικής ανατροπής. Είναι τελικά αγώνας για μια άλλη κοινωνία.

Ωστόσο, ειδικά σε ότι αφορά στον απεγκλωβισμό από τους εξαναγκασμούς της ΕΕ, στο μεταβατικό πρόγραμμα (για το οποίο άλλωστε υπάρχει συμφωνία) και στην χάραξη ενός άλλου δρόμου οργάνωσης της κοινωνίας και της παραγωγής κάτω από την εξουσία των εργαζομένων, είναι προφανές ότι η συζήτηση παραμένει ανοιχτή. Οφείλουμε να τη διεξάγουμε σε μια βάση πιο συγκεκριμένη. Άλλωστε είναι μια συζήτηση που δεν απασχολεί μόνο τις παρατάξεις των μηχανικών στο ΤΕΕ, αλλά αποτελεί ευρύτερο θέμα διαπάλης. Για το ίδιο το θέμα του «μηχανισμού» ΤΕΕ, οι προσεγγίσεις μας είναι ομόκεντρες σε σχέση με την αντιδραστική μετάλλαξη του, όμως στη συσπείρωση εκτιμάμε ότι ακόμα και μέσα από το ΤΕΕ κάτω από το βάρος του κινήματος υπάρχει έδαφος διεκδίκησης κάποιων μικρών αλλά σημαντικών υλικών νικών για τους εργαζόμενους μηχανικούς. Η διαμόρφωση μια αριστερής αγωνιστικής πλειοψηφίας θα αποτελούσε χρήσιμο εργαλείο στα χέρια τόσο της αγωνιζόμενης κοινωνίας (ενάντια στα μνημόνια, τα χαράτσια, στην περιβαλλοντική καταστροφή τύπου Σκουριών, Κερατέας κλπ), όσο και για τις χιλιάδες των συναδέλφων που κινούνται μεταξύ μετανάστευσης και δήμευσης περιουσιών λόγω οφειλών (με κατάργηση των πιστοποιήσεων-εξετάσεων-επί πληρωμή σεμιναρίων, με επαναφορά των ελάχιστων αμοιβών, με αγώνα για ριζικές αλλαγές στο ασφαλιστικό προς όφελος των συναδέλφων).

Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι τα σημεία που αποτελούν σημείο μεταξύ μας διαφωνίας, υπολείπονται σε πολιτική σημασία από την αναγκαιότητα μιας κοινής πολιτικής παρουσίας.

Δεδομένου μάλιστα ότι δυνάμεις από την ΣΑΜ και της ΑΕΠ (ακόμα και της ΡΠΜ) τελικά κατεβαίνουν από κοινού μαζί σε δεκάδες «μικρότερες» κάλπες των εκλογών του ΤΕΕ (7 από τις 9 επιστημονικές επιτροπές, πολλά περιφερειακά τμήματα), αποδεικνύεται ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις πολιτικές και κοινωνικές για μια συνεκτική και ενωτική παρουσία στην καθοριστική «κεντρική» κάλπη των εκλογών. Εκεί δηλαδή που το σύστημα «θα παίξει τα ρέστα του» για την ανάδειξη μιας φιλομνημονιακής, φιλοκυβερνητικής και αντιδραστικής διοίκησης.

5. Δεν μας ενδιαφέρει να επιμερίσουμε τις ευθύνες για το ανολοκλήρωτο της ενωτικής εκλογικής προσπάθειας. Θεωρούμε δεδομένο ότι θα είμαστε μαζί στο κίνημα και τις κρίσιμες πολιτικές μάχες που έρχονται, μαζί στην μάχη μέσα στα όργανα του ΤΕΕ, απέναντι στις παρατάξεις που εδώ και χρόνια διοικούν το ΤΕΕ και σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις επιτίθενται στα συμφέροντα της πληττόμενης πλειοψηφίας των συναδέλφων μηχανικών. Μας ενδιαφέρει να δεσμευτούμε αρχικά για την διεξαγωγή μιας μόνιμης, οργανωμένης και ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης που να ξεπερνά το ζήτημα των εκλογών και θα περιλαμβάνει το σύνολο του δυναμικού των δύο σχημάτων. Η συζήτηση αυτή θα πρέπει να καταλήξει συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες και πρακτικές, ενοποιώντας περαιτέρω την πολιτική παρουσία των δύο σχημάτων, απευθυνόμενοι σε κάθε άνεργο, εργαζόμενο και πληττόμενο συνάδελφο που πλήττεται από την αστική επίθεση. Προϋπόθεση για αυτό αποτελεί η παραδοχή από όλους της αυτοτέλειας των πολιτικών-συνδικαλιστικών συσπειρώσεων, ο σεβασμός στις πολιτικές απόψεις και διαδρομές και η θέληση για συμπόρευση.

με συντροφικούς χαιρετισμούς

συσπείρωση αριστερών μηχανικών

1

http://synelefsimixanikon.wordpress.com/%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BF/

2

http://syspeirosiaristeronmihanikon.blogspot.gr/2013/10/blog-post_5741.html