Μηχανικοί στο Δημόσιο Σχολείο

Αναδημοσιεύουμε και προσυπογράφουμε το παρακάτω κείμενο που λάβαμε από συναδέλφους εκπαιδευτικούς μηχανικούς.

Οι Μηχανικοί που εισήχθησαν τα τελευταία χρόνια στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση με τη διαδικασία του ΑΣΕΠ, είναι από τους χαμηλότερα αμειβόμενους δημοσίους υπαλλήλους και από τους χαμηλότερα αμειβόμενους εκπαιδευτικούς. Οι λόγοι είναι οι εξής:

1. Δεν τους αναγνωρίζεται ο πέμπτος χρόνος σπουδών ως μεταπτυχιακό, ώστε να προστίθεται στο μισθό τους έστω αυτό το ελάχιστο επίδομα μεταπτυχιακών σπουδών, που ανέρχεται στο ποσό των 45ευρώ/μήνα.
2. Παραμένουν υποχρεωτικά ασφαλισμένοι στο ΤΣΜΕΔΕ, έχοντας όμως έτσι μεγαλύτερες κρατήσεις από τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς ασφαλισμένους στο Δημόσιο, χωρίς να γίνεται αντίστοιχη διόρθωση.
3. Παρά το ότι δεν έχουν το δικαίωμα να ασκούν ελεύθερο επάγγελμα, όπως και οι λοιποί δημόσιοι υπάλληλοι μηχανικοί, δεν τους καταβάλλεται το αντίστοιχο ειδικό επίδομα αντιστάθμισης.
4. Δεν τους αναγνωρίζεται η προηγούμενη εμπειρία στο ελεύθερο επάγγελμα, τη μελέτη και την κατασκευή, παρά το ότι τα μαθήματα που διδάσκουν, όπως π.χ. οικοδομική, σιδηρές κατασκευές και μπετόν, η/μ εγκαταστάσεις, ειδικά προγράμματα ηλεκτρονικής σχεδίασης όπως 3D AUTOCAD, τεχνολογίες, σχέδιο κ.ά. επί της ουσίας την προϋποθέτουν. Αποτέλεσμα είναι μηχανικοί 35 και 40 ετών, με μεγάλη επαγγελματική εμπειρία και μεταπτυχιακά να αμείβονται με εξευτελιστικούς μισθούς της τάξεως των 1000ευρώ, τους οποίους πρέπει να δαπανούν για να πληρώνουν το ενοίκιο και τα έξοδα διαμονής στην περιοχή διορισμού τους, που είναι πάντα μακριά από την κύρια κατοικία για όλους τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς. Επί της ουσίας δηλαδή χρηματοδοτούν με το μισθό τους - όπως και όλοι οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους - την εκπαίδευση των παιδιών της ελληνικής επαρχίας, πληρώνοντας έτσι για την ανύπαρκτη πολιτική αποκέντρωσης και ισότιμης ανάπτυξης της περιφέρειας.

Μετά και τις τελευταίες περικοπές μισθών και δώρων στο δημόσιο τομέα, το εισόδημα των μηχανικών που διδάσκουν στο Δημόσιο Σχολείο είναι εξευτελιστικό, αναντίστοιχο με τα τυπικά και ουσιαστικά τους προσόντα και τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη φτώχια και την εξαθλίωση.

Οι πολιτικές επιλογές για την παιδεία, βυθίζουν το δημόσιο σχολείο στην υποβάθμιση και τον αφανισμό. Για τα παιδιά μας σχεδιάζουν μια ζωή ευτελισμένη, σύμφωνη με τα πρότυπα που προβάλλουν και καλλιεργούν συστηματικά για τη νεολαία μας τα πανίσχυρα ΜΜΕ και την οδηγούν σε αβέβαιους δρόμους. Σε αυτή την κατεύθυνση, τα κονδύλια για την παιδεία όλο μειώνονται και οι λειτουργοί της υποβαθμίζονται με όλους τους δυνατούς τρόπους.

Το Δημόσιο Σχολείο μπορεί και πρέπει να αποτελεί ένα δυνατό κοινωνικό πόλο μόρφωσης, ηθικής και συναισθηματικής συγκρότησης, πνευματικής και αισθητικής καλλιέργειας, στον αντίποδα της βίας και της κοινωνικής αποσύνθεσης.