Με αφορμή την θλιβερή επικαιρότητα των καταστροφικών πυρκαγιών στην Αττική, αναρτάμε μια ενδιαφέρουσα διπλωματική εργασία που αναλύει την πολεοδομική εξέλιξη της Νέας Μάκρης, μιας παράκτιας περιοχής όμορης της πληγείσας (Μάτι).
Μήλα Μαρία, ΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΧΥΣΗ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΔΟΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΧΩΡΟ. ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΜΙΑΣ ΧΩΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΤΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ. ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ. Διπλωματική εργασία στο Διεπιστημονικό – Διατμηματικό πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ” Ε.Μ.Π.– ΑΘΗΝΑ Φεβρουάριος 2009, σελ. 211, κείμενο, βιβλιογραφία, πίνακες, φωτογραφίες, αεροφωτογραφίες, χάρτες. Αναρτάται στην ATTIKIPEDIA στις 31.07.2018
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αντικείμενο της διπλωματικής εργασίας αποτελεί η εξέλιξη μιας περιαστικής περιοχής όπως ο Δήμος της Νέας Μάκρης από τις αρχές του 20ου αιώνα που ξεκίνησε ως ένας αμιγής προσφυγικός πυρήνας στο κέντρο και τόπος παραθερισμού περιφερειακά, κυρίως κατά τα μεταπολεμικά χρόνια και εντεύθεν, ενώ από τη δεκαετία του 90’ έως σήμερα μετατρέπεται σε περιοχή Α’ κατοικίας. Ο Δήμος Νέας Μάκρης έχει έκταση 36.368 τ.μ. και βρίσκεται στα ΒΑ του Νομού Αττικής, σε απόσταση 34 χιλ. από το κέντρο της Αθήνας, στη δυτική ακτή του νότιου Ευβοϊκού Κόλπου. Η εν λόγω περιοχή συνδυάζει φυσικογεωγραφικά το ήπιο κλίμα, την παρουσία του Πεντελικού όρους με τις μεγάλες δασωμένες εκτάσεις και τη μεγάλου μήκους ακτογραμμή της με τους πολυάριθμους αμμώδεις κολπίσκους της. Τα πλεονεκτήματα αυτά σε σχέση με την μικρή απόσταση από την πόλη προσέλκυσαν και προσελκύουν ένα μεγάλο αριθμό παραθεριστών, τουριστών και σήμερα πλέον μόνιμων κατοίκων. Σημαντικό ρόλο στη φυσιογνωμία της περιοχής διαδραματίζουν, ο πλούσιος υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας, τα ρέματα που δημιουργούν ζώνες πρασίνου και παρεισφρύουν στον πολεοδομικό ιστό του Δήμου, καθώς και η ευρύτερη έκταση του μοναδικού έλους της περιοχής. Η οικιστική ανάπτυξη είτε με αυθαίρετη δόμηση, είτε με τις διατάξεις της εκτός σχεδίου νομοθεσίας, κυριάρχησε σε κάθε είδους ανάπτυξη που προϋπήρξε στην περιοχή ή θα μπορούσε να δημιουργηθεί, πολιτιστική και τεχνολογική επιφέροντας πολλές επιπτώσεις στο φυσικό και κοινωνικοοικονομικό χώρο. Η οικιστική και τουριστική ανάπτυξη του Δήμου, δεν έγιναν κατόπιν ενός γενικότερου σχεδιασμού, αλλά ακολούθησαν την οικιστική εξέλιξη. Ως εκ τούτου, σημειώνονται έντονα προβλήματα στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής και στην ποιότητα ζωής των κατοίκων. Τα σπουδαιότερα από αυτά είναι η διάσπαρτη δόμηση, το οδικό δίκτυο, η έλλειψη συγκοινωνιών, η έλλειψη κοινοχρήστων χώρων, κοινωφελών δικτύων και υποδομών, τα απορρίμματα των οικισμών, τα λύματα, η μόλυνση των υπόγειων υδάτων, η ποιότητα του πόσιμου νερού και των υδάτων κολύμβησης, η μείωση αστικού και περιαστικού πρασίνου, η υποβάθμιση της αιγιαλίτιδας ζώνης και η ρύπανση της ατμόσφαιρας. Συμπερασματικά, η εργασία κατέδειξε ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη:
για χωρικό αναπτυξιακό σχεδιασμό στο Δήμο, που θα εστιάζει στην προστασία και διαφύλαξη του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος της περιοχής,
πολιτική βούληση από όλους τους φορείς κεντρικού κράτους και τοπικής αυτοδιοίκησης για εφαρμογή της νομοθεσίας και κινητοποίησης των μηχανισμών ελέγχου αυτής και πάνω από όλα
μεγαλύτερη συμμετοχή των ίδιων των κατοίκων στα προβλήματα και το σχεδιασμό του Δήμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου