Το μέλλον διαρκεί πολύ, ας του δώσουμε χώρο

Πηγή

Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ έχει συντελεστεί. Οι αποχωρήσεις μελών και στελεχών συνεχίζονται. Η αντιδημοκρατική διολίσθηση του κόμματος και η υποκατάστασή του από ένα άτυπο προεδρικό κέντρο, η έλλειψη οργανικών δεσμών με την πληττόμενη κοινωνία και ο κυβερνητισμός, οδήγησαν στην απουσία σχεδίου σύγκρουσης με τους « θεσμούς» των κυρίαρχων τάξεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την απαλλαγή της χώρας από τη λιτότητα και τα μνημόνια και τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους. Οι εξελίξεις αυτές δεν ήταν αναπότρεπτες, όπως ισχυρίζεται τώρα ο πρωθυπουργός. Η εξαθλίωση/υποβάθμιση της κοινωνικής πλειοψηφίας και ο περιορισμός της κυριαρχίας της χώρας από τους δανειστές πρέπει να ανατραπούν. Ο αντιμνημονιακός αγώνας θα συνεχιστεί, αντλώντας από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των πρώτων μνημονιακών χρόνων και το ηρωικό ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, που έφερε εκ νέου τις λαϊκές τάξεις στο προσκήνιο.

Δεν αμφισβητούμε την ανάγκη κοινής εκλογικής παρουσίας των δυνάμεων εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ που δεν συμφιλιώνονται με τα νέα ήθη και επιθυμούν να συμμετάσχουν ενεργά στους αγώνες του μέλλοντος . Αναγνωρίζουμε τη μεγάλη πολιτική και ηθική σημασία του «όχι» των βουλευτών/τριών που εξέφρασαν από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ το λαϊκό αίσθημα και απέρριψαν έμπρακτα τη νέα αφήγηση της απουσίας εναλλακτικής λύσης. Καταλαβαίνουμε, επίσης, ότι ο χρόνος πιέζει. Διαφωνούμε, όμως, ριζικά να δρομολογηθούν τετελεσμένα στη μεγάλη υπόθεση δημιουργίας ενός κοινωνικού και πολιτικού αντιμνημονιακού κινήματος-μετώπου ή/και κόμματος με ριζοσπαστικά και προπάντων δημοκρατικά χαρακτηριστικά, που θα προκύψει έμπρακτα μέσα από τις λαϊκές τάξεις και θα δώσει τον λόγο και τη συνευθύνη των αποφάσεων σ’ αυτές.

Τα κόμματα της μετα-δημοκρατίας είναι αρχηγικά, συγκεντρωτικά, επικεντρώνονται στο κοινοβούλιο και αναπαράγουν την υλικότητα των μηχανισμών του κράτους. Αλλά, αν στόχος μας είναι μια λαϊκή «επανάσταση», δηλ. μια πραγματική σύγκρουση με τους «θεσμούς» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωζώνη, τότε πρέπει να επινοήσουμε, βασισμένοι στις καλύτερες ιστορικές παραδόσεις της αριστεράς και στις πρόσφατες των κινημάτων παγκόσμια, τις οργανωτικές και πολιτικές μορφές που θα εκφράζουν από τώρα τη δημοκρατία του λαού και θα οδηγούν στην κοινωνική χειραφέτηση. Το μέλλον διαρκεί πολύ. Ας του δώσουμε χώρο.