Περιβάλλον και… Πράσινη Ανάπτυξη

συσπειρωση αριστερων μηχανικων

με αφορμή το συνέδριο του ΤΕΕ

περιβάλλον και… πράσινη ανάπτυξη

Όσο πληθαίνουν τα φαινόμενα της αποσταθεροποίησης του κλίματος, που δεν αφήνουν πλέον καμιά αμφιβολία ότι δεν πάει άλλο, ότι η γη δεν είναι άπειρη και ότι συστηματικά καταστρέφεται από την άκρατη αρπαγή των πόρων της στο όνομα της «ανάπτυξης» και των κερδών του κεφαλαίου, τόσο όλοι αυτοί που κλείνανε ματιά κι αυτιά στις επισημάνσεις των επιστημόνων και στις κραυγές απόγνωσης των χιλιάδων θυμάτων, αρχίζουν να σκέφτονται πως κάτι θα πρέπει να γίνει, πως μαζί με τη γη θα καταστραφούμε κι όλοι εμείς που ζούμε πάνω της. Δεν είναι πλέον μόνο μερικοί «γραφικοί οικολόγοι» ή «κολλημένοι αριστεριστές» που φωνάζουν, το έδαφος έχει αρχίσει να τρέμει κάτω από τα πόδια όλων μας, των τόσο υπάκουων και «φιλήσυχων» καταναλωτών.

Αυτό από μόνο του φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν είναι ικανό να φρενάρει τις αχαλίνωτες ορέξεις του καπιταλισμού -καθώς όμως δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα ούτε να κινητοποιήσει πλειοψηφικά κομμάτια εκείνων που υφίστανται την εκμετάλλευση και γίνονται θύματα αυτού του συστήματος- στάθηκε ικανό να ανοίξει καινούρια πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, μέσα από ιδεολογήματα του τύπου «αειφόρος ανάπτυξη», «ανάπτυξη και περιβάλλον» ή «πράσινη ανάπτυξη» (και πράσινα άλογα).

«Εμπόριο δικαιωμάτων ρύπανσης», «ΑΠΕ» («Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας» ή μάλλον Αστείρευτες Πηγές Εισοδήματος - για το κεφάλαιο), «αειφόρος ανάπτυξη και φιλικές προς το περιβάλλον τεχνολογίες», «διαχείριση απορριμμάτων» και άλλα τέτοια ακούγονται όλο και πιο συχνά από τα στόματα των κάθε είδους «ειδικών» και «συμβούλων» και όχι μόνο. Στόχος τους; να πλασάρουν τα προϊόντα τους και να εξασφαλίσουν τα κέρδη τους, αποκοιμίζοντας γι άλλη μια φορά τους «ιθαγενείς» με χάντρες και καθρεφτάκια του σήμερα, δηλαδή με θηριώδη τζιπ «αντιρρυπαντικής τεχνολογίας» (που καίνε με τον τόνο «καθαρά καύσιμα»), με αιολικά πάρκα (που ξυρίζουν ολόκληρα βουνά και νησιά για να στηθούν), με φωτοβολταϊκά (που αντικαθιστούν την αγροτική παραγωγή με συλλέκτες), με «βιοκαύσιμα» (που για να παραχθούν, εξαφανίζουν όσα δάση και ζούγκλες έχουν απομείνει στον πλανήτη) και άλλα τέτοια πολλά.

Η φαντασία στην υπηρεσία του κέρδους είναι πράγματι πολύ γόνιμη. Εκεί που δεν είναι γόνιμη είναι στο να σκεφτεί ότι, ίσως, θα ήταν προτιμότερος ο περιορισμός της κατασπατάλησης φυσικών πόρων και ενέργειας αντί για νέες ενεργειακές (και ενεργοβόρες) τεχνολογίες, κάτι τέτοιο όμως δεν αφήνει κέρδη…

το περιβάλλον σήμερα στη χώρα μας…

Σε περιοχές όπως η χώρα μας, που έχουν ρημαχτεί κι ερημοποιηθεί από την πολιτική δεκαετιών άκρατης εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, που η εύρεση εργασίας φαντάζει όνειρο απατηλό και όπου το φάσμα της πείνας εξαπλώνεται και απειλεί ακόμα κι όσους αισθάνονταν λίγο παλιότερα ότι δεν τους αφορά, ανοίγονται πολύ ευρύτεροι ορίζοντες για κέρδη μέσα από τις «θέσεις εργασίας» που προσφέρονται γι αντάλλαγμα, απειροελάχιστες μεν, αλλά που οι «επενδυτές» ευελπιστούν ότι θα είναι επαρκείς για να κλείσουν γι άλλη μια φορά τα μάτια και τα στόματα μπροστά στον όλεθρο των επιλογών τους, επιλογών που ίσως σε άλλες εποχές να δυσκολεύονταν πολύ να περάσουν.

Έργα φαραωνικά, ταγμένα στην υπηρεσία των συμφερόντων μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων (εγχώριων ή εισαγωγής) ή πολυεθνικών της ενέργειας και των νερών, που μέχρι χτες συναντούσαν σθεναρές αντιστάσεις, η οικονομική και κυβερνητική εξουσία πιστεύει ότι θα μπορέσει επιτέλους σήμερα να τα προωθήσει. Έργα δισεκατομμυρίων, το ίδιο βλαβερά και άχρηστα όπως τα -λίγο παλιότερα- Ολυμπιακά, οι υποθαλάσσιες ή κρεμαστές ζεύξεις (που αποκλείουν οριστικά το τραίνο), τα γήπεδα γκολφ (που στραγγίζουν τα λίγα νερά που κατά βάση δεν επαρκούν ούτε για τις τοπικές ανάγκες)… Έργα που καταστρέφουν ό,τι έχει απομείνει στην ταλαίπωρη τούτη χώρα… Εκτροπή του Αχελώου, εξόρυξη χρυσού που θα μετατρέψει σε σεληνιακό τοπίο, έρημο και δηλητηριασμένο, ολόκληρη σχεδόν τη βόρεια Ελλάδα (Χαλκιδική, Θράκη κλπ), δωρεάν προσφορά δασών, νησιών (και άλλων πολλών) στις πολυεθνικές της αναψυχής και του τουρισμού, προσφορά της διαχείρισης των απορριμμάτων και της ενέργειας σε πολυεθνικές με ζημιογόνες για την κοινωνία και καταστροφικές τεχνολογίες («καύση σύμμεικτων υπολειμμάτων» – άρα όχι ανακύκλωση και επανάχρηση κ.α.), έρχονται να συνεχίσουν το όργιο πολιτικών που επί δεκαετίες πριμοδοτούσαν την αλόγιστη κατασπατάληση των φυσικών πόρων, το αυτοκίνητο αντί για το τραίνο, την εγκατάλειψη της γεωργικής γης αντί για γεωργική πολιτική με στόχο τη διατροφική επάρκεια, την κατανάλωση με οποιοδήποτε τίμημα…

… το ΤΕΕ…

Σήμερα το ΤΕΕ, αφού πρώτα συνηγόρησε με τη στάση της διοίκησής του στην επιβολή των πιο καταστροφικών για την κοινωνία και το περιβάλλον πολιτικών, στην επιβολή των μνημονίων και στο ξεπούλημα της χώρας και του περιβάλλοντός της, διοργανώνει συνέδριο για «το περιβάλλον και την ανάπτυξη». Για το περιβάλλον που ποτέ του δε σεβάστηκε, προκειμένου να δώσει «επιστημονική» κάλυψη στις κυβερνητικές επιλογές. Για το περιβάλλον, για λογαριασμό του οποίου (!) έχει θέσει σε λειτουργία το μηχανισμό νομιμοποίησης κάθε είδους οικοδομικής αυθαιρεσίας και καταπάτησης της δημόσιας γης.

Το συνέδριο βέβαια δεν το διοργανώνει μόνο του, ούτε φυσικά με τα σκληρά πληττόμενα από την ανεργία μέλη του (που τα θυμάται μόνο άμα είναι να μπουν μπροστά και να κινητοποιηθούν γιατί θίγονται τα μικροσυμφέροντά του), αλλά με την αγαστή συμμετοχή -και χορηγία- όλων αυτών που χρόνια τώρα συστηματικά καταστρέφουν το περιβάλλον ή κερδοσκοπούν ασύστολα με «φιλικές προς το περιβάλλον» τεχνολογίες και πολιτικές διατήρησης και επαύξησης της κατανάλωσης. Με τη συμμετοχή των ίδιων εκείνων μελών της κυβέρνησης που με τις πολιτικές τους απαξιώνουν τόσο το περιβάλλον, όσο και το αντικείμενο εργασίας των μηχανικών – μελών του ΤΕΕ, ενώ διαλύουν συστηματικά κάθε κρατική υπηρεσία που μπορούσε και προέβαλε αντιστάσεις -έστω περιορισμένες- στους κάθε είδους βιασμούς του περιβάλλοντος και στην κατασπατάληση των οικονομικών και φυσικών πόρων αυτής της χώρας. Των ίδιων εκείνων που για το περιβάλλον καταργούν με fast track διαδικασίες και όποιο χωροταξικό σχεδιασμό υπήρχε. Με τη συμμετοχή των ίδιων εκείνων που για τη διασφάλιση των επιχειρηματικών κερδών απ την καταστροφή της φύσης, στέλνουν τις σιδερόφρακτες διμοιρίες των σωμάτων καταστολής και προστασίας (όχι του πολίτη, αλλά του κεφαλαίου) να ανοίξουν κεφάλια και να πυρπολήσουν δάση (όπως στις Σκουριές σήμερα ή στην Κερατέα χτες).

… κι εμείς

Κι εμείς «άβουλοι και μοιραίοι αντάμα» θα περιμένουμε να χιονίσει για να δούμε άσπρη μέρα; Θα το καταπιούμε κι αυτό όπως τόσα άλλα, προσδοκώντας μπας και κάποιος άλλος, κάποια κυβέρνηση, κάποιος πατερούλης τέλος πάντων, θα μας οδηγήσει στη σωτηρία; Ή μαζί με την κοινωνία θα ορθώσουμε «πύργο ατίθασο απέναντι τους», για να πάρουμε πίσω τις ζωές μας.

http://syspeirosiaristeronmihanikon.blogspot.gr/