Μια πολιτική προσέγγιση για τον «πολυκατακερματισμό» των συστημικών δυνάμεων στο Δήμο Θεσσαλονίκης

Μια πολιτική προσέγγιση για τον «πολυκατακερματισμό»των συστημικών δυνάμεων στο ΔήμοΘεσσαλονίκης

19 υποψήφιοι δήμαρχοι για το Δήμο Θεσσαλονίκης. Βλέπει όμως κάνεις 19 πολιτικά προγράμματα;

Μια σύντομη ματιά στο λόγο και το γενικό πολιτικό κλίμα που αποπνέει ο λόγος των παρατάξεων που κατέρχονται για το Δήμο της πόλης είναι πειστική! Προγράμματα – ευχολόγια , εύκολες λύσεις πάντοτε με την επίκληση στην «ανάπτυξη» και τον αόρατο νόμο της ελεύθερης αγοράς που συνεχώς αυτορυθμίζεται και όλους τους βολεύει, μεγάλα έργα που θα αλλάξουν τη μορφή της πόλης, αλλά και ολίγον από μακεδονομάχους, επιστροφή στο συντηρητισμό και προσπάθεια αντιπαράθεσης γύρω από την «τάξη και ασφάλεια». Το κακό συναγωνίζεται το χειρότερο.

Ο χώρος της δεξιάς- κεντροδεξιας- κεντροαριστεροδεξιας πολυεκπροσωπούμενος σε υποψηφίους στοχεύει να υπερεκπροσωπηθεί στο Δημοτικό συμβούλιο. Οι διαφορετικοί εκπρόσωποι της, ένθερμοι υποστηριχτές του ΝΑΙ και των μνημονίων, αποσκοπούν στην εκμετάλλευση του νέου εκλογικού συστήματος και έτσι να συγκροτήσουν μια νέα δημοτική αρχή “Frankenstein” αποτελούμενη από διαφορετικές παρατάξεις που θα συνεργαστούν στη βάση της μοιρασιάς των δημαρχιακών αξιωμάτων. Προβλεπόμενο αποτέλεσμα: οι παρατάξεις και οι δημοτικοί σύμβουλοι που θα αντιπολιτεύονται τη νέα Δημοτική αρχή θα περιοριστούν κατά πολύ και μάλλον πάρα πολύ.

Αυτό αποτελεί περισσότερο συνέπεια της επικράτησης του ΝΑΙ στο επίσημο πολιτικό σκηνικό και της μνημονιακής προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ που με θέρμη υποδέχτηκαν έμπρακτα, ψηφίζοντας το 3^ο μνημόνιο από κοινού οι πάντα πρόθυμοι ΝΔ-ΚΙΝΑΛ-ΠΟΤΑΜΙ. Ο νέος εκλογικός νόμος για την αυτοδιοίκηση με διαφορικές πολιτικές εξελίξεις και επιλογές το 2015 θα οδηγούσε και σε διαφορετικά μονοπάτια το προεκλογικό αυτοδιοίκητο τοπίο (με πραγματικά ερωτήματα) και όχι στη σημερινή θολούρα.

Τα ερωτήματα όμως που έθεσε το μαζικό κοινωνικό κίνημα και ο λαϊκός παράγοντας παραμένουν ζωντανά και θα συνεχίσουμε να τα θέτουμε μέχρι να βγουν ξανά στο προσκήνιο, υπερασπιζόμενοι τις ανάγκες και τα δικαιώματα των πολλών. Όλα τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις μας στον καιρό της κρίσης, ακόμα και αυτά πού άπτονται της τοπικής αυτοδιοίκησης αναμετρώνται και συγκρούονται με τον πυρήνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και της λιτότητας που επιβάλουν οι εγχώριες ελίτ σε συνεργασία με τους διεθνείς μηχανισμούς του κεφαλαίου.

Έτσι παράλληλα με το πρόγραμμά μας για την τοπική αυτοδιοίκηση και ένα πλαίσιο αμέσων διεκδικήσεων, θέτουμε και το εξής κεντρικό ερώτημα:

Πως μπορεί κάποιος να είναι με το ΝΑΙ και ταυτόχρονα να τάζει βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στην πόλη, ειδικά των κατώτερων και πληττόμενων από την κρίση στρωμάτων;

Όταν το ΝΑΙ προέβλεπε για την αυτοδιοίκηση:

ΝΑΙ στην μείωση της χρηματοδότησης των Δήμων εως και 70%, στην κατεύθυνση πίεσης των Δήμων για κλεισίματα υπηρεσιών και μείωση προσωπικού σε αυτές και συνεργασίες με ιδιώτες.

ΝΑΙ στην απαξίωση της δημόσιας περιουσίας και χάρισμά της σε ιδιώτες.

ΝΑΙ στην χρηματοδότηση μόνο έργων βιτρίνας που γεμίζουν της τσέπες των εργολάβων την ίδια στιγμή που για κοινωνικές υπηρεσίες (πχ παιδικοί σταθμοί, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, διαχείριση απορριμμάτων ) «δεν υπάρχουν λεφτά».

ΝΑΙ στις καταστροφικές επενδύσεις τύπου «Σκουριές»

ΝΑΙ στη μετατροπή της πόλης σε πεδίο κερδοφορίας μέσω της τουριστικοποίσης και το διωγμό όσων δεν μπορούν να ζήσουν πλέον σε αυτή.

Και ο κατάλογός είναι μακρύς καθώς ως γνωστό «ενός κακού (ΝΑΙ) μύρια έπονται». Κι όμως οι εκπρόσωποι των κυρίαρχων παρατάξεων εκπροσωπούν και εκπροσωπούνται πολιτικά από το ΝΑΙ.

‘Όσοι υπερασπιστήκαμε το ΟΧΙ μέχρι τέλους, προβάλλοντας ένα εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση υπέρ των πληττόμενων στρωμάτων το οποίο συμπεριλάμβανε εκτός των άλλων και την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη είχαμε κατηγορηθεί (και όχι μόνο από της λεγόμενες συστημικές δυνάμεις):

1.για ανευθυνότητα καθώς μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν καταστροφική για την χώρα. Τι πιο «υπεύθυνη στάση», όπως μας πρότειναν οι σημερινοί υποψήφιοι των κυρίαρχων παρατάξεων λοιπόν να πούμε «ΝΑΙ», αλλά μετά να διαμαρτύρονται για την υποχρηματοδότηση του Δημου και τις υπόλοιπες επιπτώσεις του σε επίπεδο πόλης...

2.πως εξυπηρετούμε κάποιο υποτιθέμενο σχέδιο Σόιμπλε για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ ή

3.πως είμαστε εκπρόσωποι κάποιων εγχώριων επιχειρηματικών συμφερόντων ή κερδοσκόπων που θα ωφελούνταν από το εθνικό νόμισμα.

Αλήθεια, σήμερα με την υποχώρηση του κινήματος γιατί τα ερωτήματα αυτά δεν τίθενται πλέον από αυτά τα υποτιθέμενα επιχειρηματικά συμφέροντα; Θα ήταν ευκολότερο το έργο τους με την απουσία των πιέσεων του λαϊκού παράγοντα να τεθούν και να «αποπροσανατολίσουν». Η απάντηση είναι απλή. Τα ερωτήματα αυτά τα έθεσε το αντιμνημονιακό κίνημα και μόνο αυτό. Μόνο αυτό μπορεί να τα ξαναθέσει, καθώς η απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα οριοθετούν τις δυνάμεις της εργασίας από τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Μέχρι τότε και όσο το σύστημα μπορεί να θέτει τα δικά του ερωτήματα με όρους αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης μπορούμε να αναρωτιόμαστε «Αν η Μακεδονία είναι μια και ελληνική».

Οι δυνάμεις που συγκροτούμε σήμερα το πλατύ και ενωτικό ψηφοδέλτιο « Η πόλη Ανάποδα- Δύναμη Ανατροπής» συμβάλουμε με το παράδειγμα μας και στο βαθμό που μας αντιστοιχεί στην οικοδόμηση ενός μετώπου αριστερών, ριζοσπαστικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων που με τη δύναμη της ενότητας και με ξεκάθαρο πρόγραμμα θα θέσει ως προτεραιότητά την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, της νεολαίας και των πληττόμενων στρωμάτων. Ένα μέτωπό δυνάμεων αναγκαίο σήμερα που θα ξαναφέρει στο προσκήνιο τα πραγματικά ερωτήματα και θα αναμετρηθεί με αυτά.

Σαμδάνης Κώστας

Μέλος της συλλογικής εκπροσώπησης του σχήματος «Η πόλη Ανάποδα» για το Δήμο Θεσσαλονίκης

& μέλος της Α/ΤΕΕ εκλεγμένος με την ΑΡιστερή Αγωνιστική Ενωτική Συσπείρωση