Αναδημοσίευση από Κεράσια και Κρίνοι
Καλοκαίρι 1988: Οι καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης κατεβαίνουν σε απεργία μέσα στις εξετάσεις που κρατάει 37 μέρες με μισθολογικά κυρίως αιτήματα. Κερδίζουν (και μαζί μ' αυτούς και οι δάσκαλοι) 30.000 δρχ επίδομα τριμήνου και 15.000 δρχ μηνιαίο επίδομα βιβλιοθήκης. Δηλαδή 25.000 δρχ αύξηση το μήνα σε συνολικό μισθό γύρω στις 75.000 δρχ (αύξηση περίπου 30%!!!!).*
 |
| Πηγή |
Σαν
σήμερα πριν από 25 χρόνια, στις 7 Μαΐου του 1988 οι καθηγητές μέσης
εκπαίδευσης με συντριπτική πλειοψηφία αποφασίζουν απεργία διαρκείας μέσα
στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
Tο Nοέμβριο του 1987, επί υπουργίας Aντώνη Tρίτση, γίνονται προειδοποιητικές απεργίες (24ωρη στις 25-11-87, 48ωρη στις 8 και 9 - 12-87, τρεις φορές τριήμερη από 5 μέχρι 17-12-1987, από 10 μέχρι 12-2-88 και από 16 μέχρι 18-3-88). O A. Tρίτσης παραιτείται από τη θέση του υπουργού Παιδείας και αναλαμβάνει ο Aπόστολος Kακλαμάνης. Η νέα απεργία των εκπαιδευτικών αποφασίζεται στις 7-5-1988, για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. H απεργία έληξε με δικαστική απόφαση στις 23-6-1988, με την οποία χαρακτηρίστηκε παράνομη και καταχρηστική. O νέος υπουργός Παιδείας Γ. Παπανδρέου θα προχωρήσει στην καθιέρωση των “τριμήνων” (υπερωριακό επίδομα εξωδιδακτικού έργου).**
"Στην ουσία με την προσφυγή (στα δικαστήρια) μπαίνει για συζήτηση το αν έχουν οι Καθηγητές το δικαίωμα να απεργούν ή όχι! Σήμερα στις εξετάσεις, αύριο σε κάθε σχολική περίοδο"! Ζεράρ Μοντάν, Γ.Γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών - FISE, 1.6.1988.***
Όπως διαβάζουμε στον Τύπο της εποχής, και τότε υπήρξε μεγάλη λασπολογία και σχεδιασμένες κινήσεις εναντίον αυτής της απεργίας και δημιουργείτο τεχνητό κλίμα για να τροφοδοτηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός που θα στρέψει γονείς και μαθητές απέναντι στους απεργούς καθηγητές. Σε άρθρο που δημοσιεύεται σε τοπική εφημερίδα του νομού Ηλείας και υπογράφεται από πρώην πρόεδρο της τοπικής ΕΛΜΕ διαβάζουμε:
"Όταν από επίσημα κυβερνητικά χείλη προτρέπεται η κοινή Γνώμη και ο Τύπος, «να πάρουν θέση, μπροστά στον κίνδυνο, που διαγράφεται» (Απ. Κακλαμάνης, Υπουργός Παιδείας, Εφημ. «ΠΡΩΤΗ», 27 Μαου 1988), όταν, με άλλα λόγια, απευθύνεται έκκληση στον Τύπο να ακολουθήσει το «υπόδειγμα τής δημοσιογραφίας», τον «αυριανισμό», όταν υποθάλπεται και καλλιεργείται επίσημα από την πολιτεία ο τύπος τού «αγανακτισμένου πολίτη» ( γράμμα «γονιού», που επαρουσίασε ο κ. Υπουργός στις 23-5-1988), τότε όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν τον τόπον!
Βρέθηκε ο «αγανακτισμένος» πολίτης-«γονιός», με εξασφαλισμένη από τώρα θέση φοιτητή για τον γιό του στο Πανεπιστήμιο τού Στρασβούργου! Τί, κι άν οι Καθηγητές παλεύουν για την αναβάθμιση τής Εκπαίδευσης! Αυτός δεν τα έχει ανάγκη αυτά, γιατί ο γόνος του φοιτά στο Αμερικανικό Κολλέγιο τής Αθήνας!
Βέβαια, πρέπει να είναι κανείς αφελής, για να πιστεύει, ότι η προσφυγή τού συγκεκριμένου κυρίου Δικηγόρου στα δικαστήρια και η αίτησή του, να χαρακτηρισθεί «παράνομη και καταχρηστική» η απεργία τών Καθηγητών, είναι μεμονωμένη ενέργεια και ότι δεν εντάσσεται σε γενικώτερο σχέδιο αποδυνάμωσης και χτυπήματος αυτού τού έντιμου και ακηδεμόνευτου αγώνα!".
Ενδιαφέρον παρουσιάζει - για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας και για τη σημερινή συγκυρία - να παρακολουθήσουμε τα τεκταινόμενα στην εκπαιδευτική κοινότητα και το συνδικαλιστικό της όργανο εκείνη την εποχή. Μια από τις λίγες πηγές είναι τα αντιτετράδια της Εκπαίδευσης που γεννιούνται τότε, στις αρχές της Άνοιξης του 1988. Στο επετειακό τους διαδικτυακό αφιέρωμα για τα 20 χρόνια, μπορούμε να βρούμε πολύτιμες πληροφορίες. Όπως γράφουν "Τα "αντιτετράδια", την περίοδο της μεγάλης απεργίας του 1988, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη συγκρότηση σε πανελλαδικό επίπεδο των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων", την πολιτική δύναμη που και σήμερα είναι αυτή που μέσα στην ΟΛΜΕ πρότεινε την Απεργία μέσα στις εξετάσεις. Μια πρόταση που υιοθετήθηκε - εξ ανάγκης - και από τις άλλες δυνάμεις, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πλην της παράταξης του ΚΚΕ! Και το 1988 όμως η στάση του ΚΚΕ ήταν η ίδια. Να τι έγραφε ο Ριζοσπάστης στις 18.4.1988: "Σ΄αυτές τις κρίσιμες στιγμές η ΔΕΕ (Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Εκπαιδευτικών) προτείνει να προχωρήσουμε σ' ελεγχόμενες κινητοποιήσεις και την περίοδο των εξετάσεων, που δε θα οδηγούν στη ματαίωσή τους". Την ίδια εποχή οι μαζικές Γενικές Συνελεύσεις απορρίπτουν τις δειλές μορφές αγώνα που προτείνει η ΟΛΜΕ (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΔΕΕ). Δημιουργούνται επιτροπές στα σχολεία, σε ΕΛΜΕ και Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή. Από τον οριζόντιο συντονισμό των ΕΛΜΕ αποφασίζεται αυτόνομα η απεργία. Ίσως η μεγαλύτερη κινητοποίηση εκπαιδευτικών στην Ελλάδα, που πέρα από τη "θυσία" δυο υπουργών παιδείας (Τρίτση, Κακλαμάνη) για να φυσήξει ούριος άνεμος για τον Γ. Παπανδρέου (!!!) είχε πολλαπλά θετικά αποτελέσματα, παρά τον υπονομευτικό ρόλο των τριών παρατάξεων που εκπροσωπούνταν στην ΟΛΜΕ και που ομόφωνα εισηγήθηκαν τη λήξη της, με ιδιαίτερο τον υπονομευτικό ρόλο της ΠΑΣΚ που την αποφασιστική για την απεργία στιγμή παραιτήθηκε από τα αξιώματα της στην ΟΛΜΕ για να μείνει έτσι το όργανο των εκπαιδευτικών χωρίς ηγεσία και να χτυπηθεί νομικά η απεργία.
Η "Επιτροπή Πρωτοβουλίας Εκπαιδευτικών για την Απεργία στις εξετάσεις είχε επισημάνει: "Οι κατακτήσεις αυτής της απεργίας δεν είναι αποτέλεσμα της δουλειάς των ηγεσιών που υποχώρησαν, συκοφάντησαν και συμβιβάστηκαν. Είναι αποτέλεσμα της δράσης εκείνων που πρότειναν, υπεράσπισαν και αγωνίστηκαν. Εκείνων που πρέπει να συνεχίσουν". (Ιούλιος 1988)****
*Πηγή: Αποικία Ορεινών Μανιταριών
**Πηγή: αντιτετράδια της Εκπαίδευσης
***Πηγή
****Πηγή: αντιτετράδια της Εκπαίδευσης
Διαβάστε ένα ντοκουμέντο της εποχής: Στάση ζωής και αξιοπρέπειας ο αγώνας των καθηγητών
Tο Nοέμβριο του 1987, επί υπουργίας Aντώνη Tρίτση, γίνονται προειδοποιητικές απεργίες (24ωρη στις 25-11-87, 48ωρη στις 8 και 9 - 12-87, τρεις φορές τριήμερη από 5 μέχρι 17-12-1987, από 10 μέχρι 12-2-88 και από 16 μέχρι 18-3-88). O A. Tρίτσης παραιτείται από τη θέση του υπουργού Παιδείας και αναλαμβάνει ο Aπόστολος Kακλαμάνης. Η νέα απεργία των εκπαιδευτικών αποφασίζεται στις 7-5-1988, για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. H απεργία έληξε με δικαστική απόφαση στις 23-6-1988, με την οποία χαρακτηρίστηκε παράνομη και καταχρηστική. O νέος υπουργός Παιδείας Γ. Παπανδρέου θα προχωρήσει στην καθιέρωση των “τριμήνων” (υπερωριακό επίδομα εξωδιδακτικού έργου).**
"Στην ουσία με την προσφυγή (στα δικαστήρια) μπαίνει για συζήτηση το αν έχουν οι Καθηγητές το δικαίωμα να απεργούν ή όχι! Σήμερα στις εξετάσεις, αύριο σε κάθε σχολική περίοδο"! Ζεράρ Μοντάν, Γ.Γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών - FISE, 1.6.1988.***
Όπως διαβάζουμε στον Τύπο της εποχής, και τότε υπήρξε μεγάλη λασπολογία και σχεδιασμένες κινήσεις εναντίον αυτής της απεργίας και δημιουργείτο τεχνητό κλίμα για να τροφοδοτηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός που θα στρέψει γονείς και μαθητές απέναντι στους απεργούς καθηγητές. Σε άρθρο που δημοσιεύεται σε τοπική εφημερίδα του νομού Ηλείας και υπογράφεται από πρώην πρόεδρο της τοπικής ΕΛΜΕ διαβάζουμε:
"Όταν από επίσημα κυβερνητικά χείλη προτρέπεται η κοινή Γνώμη και ο Τύπος, «να πάρουν θέση, μπροστά στον κίνδυνο, που διαγράφεται» (Απ. Κακλαμάνης, Υπουργός Παιδείας, Εφημ. «ΠΡΩΤΗ», 27 Μαου 1988), όταν, με άλλα λόγια, απευθύνεται έκκληση στον Τύπο να ακολουθήσει το «υπόδειγμα τής δημοσιογραφίας», τον «αυριανισμό», όταν υποθάλπεται και καλλιεργείται επίσημα από την πολιτεία ο τύπος τού «αγανακτισμένου πολίτη» ( γράμμα «γονιού», που επαρουσίασε ο κ. Υπουργός στις 23-5-1988), τότε όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν τον τόπον!
Βρέθηκε ο «αγανακτισμένος» πολίτης-«γονιός», με εξασφαλισμένη από τώρα θέση φοιτητή για τον γιό του στο Πανεπιστήμιο τού Στρασβούργου! Τί, κι άν οι Καθηγητές παλεύουν για την αναβάθμιση τής Εκπαίδευσης! Αυτός δεν τα έχει ανάγκη αυτά, γιατί ο γόνος του φοιτά στο Αμερικανικό Κολλέγιο τής Αθήνας!
Βέβαια, πρέπει να είναι κανείς αφελής, για να πιστεύει, ότι η προσφυγή τού συγκεκριμένου κυρίου Δικηγόρου στα δικαστήρια και η αίτησή του, να χαρακτηρισθεί «παράνομη και καταχρηστική» η απεργία τών Καθηγητών, είναι μεμονωμένη ενέργεια και ότι δεν εντάσσεται σε γενικώτερο σχέδιο αποδυνάμωσης και χτυπήματος αυτού τού έντιμου και ακηδεμόνευτου αγώνα!".
Ενδιαφέρον παρουσιάζει - για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας και για τη σημερινή συγκυρία - να παρακολουθήσουμε τα τεκταινόμενα στην εκπαιδευτική κοινότητα και το συνδικαλιστικό της όργανο εκείνη την εποχή. Μια από τις λίγες πηγές είναι τα αντιτετράδια της Εκπαίδευσης που γεννιούνται τότε, στις αρχές της Άνοιξης του 1988. Στο επετειακό τους διαδικτυακό αφιέρωμα για τα 20 χρόνια, μπορούμε να βρούμε πολύτιμες πληροφορίες. Όπως γράφουν "Τα "αντιτετράδια", την περίοδο της μεγάλης απεργίας του 1988, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη συγκρότηση σε πανελλαδικό επίπεδο των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων", την πολιτική δύναμη που και σήμερα είναι αυτή που μέσα στην ΟΛΜΕ πρότεινε την Απεργία μέσα στις εξετάσεις. Μια πρόταση που υιοθετήθηκε - εξ ανάγκης - και από τις άλλες δυνάμεις, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πλην της παράταξης του ΚΚΕ! Και το 1988 όμως η στάση του ΚΚΕ ήταν η ίδια. Να τι έγραφε ο Ριζοσπάστης στις 18.4.1988: "Σ΄αυτές τις κρίσιμες στιγμές η ΔΕΕ (Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Εκπαιδευτικών) προτείνει να προχωρήσουμε σ' ελεγχόμενες κινητοποιήσεις και την περίοδο των εξετάσεων, που δε θα οδηγούν στη ματαίωσή τους". Την ίδια εποχή οι μαζικές Γενικές Συνελεύσεις απορρίπτουν τις δειλές μορφές αγώνα που προτείνει η ΟΛΜΕ (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΔΕΕ). Δημιουργούνται επιτροπές στα σχολεία, σε ΕΛΜΕ και Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή. Από τον οριζόντιο συντονισμό των ΕΛΜΕ αποφασίζεται αυτόνομα η απεργία. Ίσως η μεγαλύτερη κινητοποίηση εκπαιδευτικών στην Ελλάδα, που πέρα από τη "θυσία" δυο υπουργών παιδείας (Τρίτση, Κακλαμάνη) για να φυσήξει ούριος άνεμος για τον Γ. Παπανδρέου (!!!) είχε πολλαπλά θετικά αποτελέσματα, παρά τον υπονομευτικό ρόλο των τριών παρατάξεων που εκπροσωπούνταν στην ΟΛΜΕ και που ομόφωνα εισηγήθηκαν τη λήξη της, με ιδιαίτερο τον υπονομευτικό ρόλο της ΠΑΣΚ που την αποφασιστική για την απεργία στιγμή παραιτήθηκε από τα αξιώματα της στην ΟΛΜΕ για να μείνει έτσι το όργανο των εκπαιδευτικών χωρίς ηγεσία και να χτυπηθεί νομικά η απεργία.
Η "Επιτροπή Πρωτοβουλίας Εκπαιδευτικών για την Απεργία στις εξετάσεις είχε επισημάνει: "Οι κατακτήσεις αυτής της απεργίας δεν είναι αποτέλεσμα της δουλειάς των ηγεσιών που υποχώρησαν, συκοφάντησαν και συμβιβάστηκαν. Είναι αποτέλεσμα της δράσης εκείνων που πρότειναν, υπεράσπισαν και αγωνίστηκαν. Εκείνων που πρέπει να συνεχίσουν". (Ιούλιος 1988)****
*Πηγή: Αποικία Ορεινών Μανιταριών
**Πηγή: αντιτετράδια της Εκπαίδευσης
***Πηγή
****Πηγή: αντιτετράδια της Εκπαίδευσης
Διαβάστε ένα ντοκουμέντο της εποχής: Στάση ζωής και αξιοπρέπειας ο αγώνας των καθηγητών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου