«Αυτή η ανεργία»

Κύριοι συνάδελφοι, η ανεργία

πρόβλημα πολύ ακανθώδες.

Εφ’ ω και είναι ευκαιρία

το Συμβούλιόν μας το εργώδες

να της αφιερώσει μίαν… συζήτησιν.

Διότι είναι καθαρά θεομηνία

διά το έθνος η ανεργία.

Αίνιγμα αποτελεί διά πάντα τίμιον

πολίτην και υγιώς σκεπτόμενον

της ανεργίας το φαινόμενον.

Και επιπλέον, εξόχως επιζήμιον.

Κύριοι, οι καιροί ου μενετοί!

Θα απετέλει δε αδυναμίαν μας θανάσιμον,

εάν ημείς, του έθνους οι εκλεκτοί,

δεν εύρωμεν μίαν δικαιολογίαν βάσιμον,

και την εμπιστοσύνην ούτω χάσωμεν

του λαού, ήτις μας είναι λίγο χρήσιμος.

Πρέπει, λοιπόν, δεόντως να αντιδράσωμεν.

Διότι θα είναι συμφορά μοιραία και κρίσιμος

εάν κρούσματα κοινωνικής έχομεν αναταραχής,

ενώ ευρισκόμεθα επί ξηρού ακμής!

Θα ήτο διά το έθνος απειλή ολεθρία,

που το μαστίζει τόση ανεργία!

Δεν συμφωνείτε, κύριοί μου;

Το συμφερότερον, κατά την άποψίν μου,

είναι ν’ αποφασίσωμεν ότι το πρόβλημα ελύθη,

και να το παραδώσωμεν στην λήθη.

-Την άποψή σας, να τη βράσουμε! Η ανεργία,

πληγή και παιδεμός του τόπου,

θα λείψει μοναχά τη μέρα όπου

θα μπείτε εσείς στην ανεργία!

(Μπ. Μπρεχτ, Ποιήματα, μτφ. Μάριος Πλωρίτης, Εκδόσεις Θεμέλιο) 
Το αλιεύσαμε από εδώ