Αναδημοσιεύουμε κείμενο της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων
Η οικονομική κρίση και η πολιτική του Μνημονίου που οδηγεί στην ένταση της ύφεσης, στην ανεργία και την οικονομική εξαθλίωση μεγάλων μερίδων λαϊκών στρωμάτων πλήττει ολοένα και μεγαλύτερα στρώματα της δικηγορίας και πρώτα πρώτα τα πιο αδύναμα τμήματά της: τους έμμισθους συνεργάτες και ασκούμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, αλλά και τους υπαλληλοποιημένους εμμίσθους δικηγόρους τραπεζών και εταιρειών. Ηδη από παντού ακούμε περιπτώσεις εμμίσθων συναδέλφων που αναγκάστηκαν να αποδεχθούν μειώσεις στις ήδη χαμηλές-έως πενιχρές- απολαβές τους, αλλά και για απολύσεις χωρίς καταβολή αποζημίωσης.
Αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των δικηγόρων νιώθει άμεσα τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης με τη μείωση της πελατείας, τα φέσια και την αύξηση του κόστους ζωής. Στις συνθήκες αυτές η προσφυγή στη δικαιοσύνη (που ούτως ή άλλως δυσλειτουργεί) έχει καταστεί απαγορευτική για την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Η επιβολή ΦΠΑ εκτίναξε το κόστος πρόσβασης κατά 23% και κατέστησε ακόμα πιο απαγορευτική την σχέση δικηγόρου-εντολέα, με αποτέλεσμα τις απολύσεις σε δικηγορικά γραφεία, την ανεργία, την έξοδο από το επάγγελμα
Το επόμενο βήμα, η λεγόμενη «απελευθέρωση του επαγγέλματος» θα αναδιαρθρώσει συνολικά τη δικηγορία. Η κατάργηση της ελάχιστης αμοιβής, αλλά και των γεωγραφικών περιορισμών, όχι απλώς θα επιβάλλει την υπαλληλοποίηση των δικηγόρων της επαρχίας (και θα την εντείνει στις μεγάλες πόλεις) προς όφελος των μεγάλων δικηγορικών εταιρειών, αλλά θα έχει συνέπειες για όλους, αφού χάρη στο σύστημα της ελάχιστης αμοιβής εξασφαλίζονταν κάποιες ελάχιστες εγγυήσεις άσκησης της δικηγορίας, αλλά και η ύπαρξη συστήματος κοινωνικής ασφάλισης για τους δικηγόρους. Γιατί η ελάχιστη αμοιβή που τίθεται υπό απειλή δεν είναι μόνο οι προεισπράξεις στα δικαστήρια, αλλά και οι παραστάσεις στα συμβόλαια και οι ελάχιστες αμοιβές που καθιερώνει ο κώδικας και ειδικοί νόμοι (προσδιορισμός αμοιβής με βάση το αντικείμενο της αγωγής, απαλλοτριώσεις κλπ). Από κει που ζητούσαμε την κατάργηση της μεταλλικής δραχμής θα φτάσουμε να την αποζητούμε!!
Οσο για το ασφαλιστικό, με τις πρόσφατες ρυθμίσεις ξεθεμελιώθηκαν σημαντικές κατακτήσεις, ιδίως για τους δικηγόρους μεταξύ 40 έως 50 ετών. Με την μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης οι συντάξεις για τους ασφαλισμένους πριν την 1-1-93 κυριολεκτικά κατακρημνίσθηκαν στο μισό, ενώ με την κατάργηση των ελαχίστων αμοιβών υπάρχει ο κίνδυνος να εκτιναχθούν στα ύψη οι εισφορές των ασφαλισμένων με αποτέλεσμα τη βίαιη εξώθηση από το επάγγελμα της πλειοψηφίας των δικηγόρων που αδυνατούν ήδη να πληρώσουν τις εισφορές τους.
Η επίθεση ενάντια στους δικηγόρους και στον δικαστικό μηχανισμό δεν είναι τυχαία Υποκρύπτει μια πολιτική βίαιης απαξίωσης και του επαγγέλματος και του δικαστικού μηχανισμού. Πολιτική που από το 1990 προωθούσαν οι κυβερνητικοί υπηρέτες του νεοφιλελευθερισμού (είτε φορούσαν το μανδύα της ΝΔ, είτε του ΠΑΣΟΚ) και που προσέκρουε στις αντιστάσεις των αγώνων μας (με κορυφαία εκδήλωση τις μεγάλες απεργίες 1992-1993). Οπως και σε πολλούς άλλους κοινωνικούς κλάδους, όποια κατάκτηση δεν κατόρθωσε να ξεθεμελιώσει ο νεοφιλελευθερισμός τα προηγούμενα χρόνια το επιχειρεί σήμερα στο έδαφος της οικονομικής κρίσης.
Η ολοένα και πιο άθλια κατάσταση των δικαστηρίων θυμίζει τη γενικότερη στάση του Κράτους απέναντι σε όποιον δημόσιο φορέα επιθυμεί να ξεπουλήσει: οικονομικός στραγγαλισμός, απαξίωση στην κοινή γνώμη, ιδιωτικοποίηση. Ηδη, με τις ρυθμίσεις για τη διαμεσόλαβηση, ένα μέρος της απονομής δικαιοσύνης ιδιωτικοποιείται. Ιδιωτικοποιήση της δικαιοσύνης σημαίνει ακόμα πιο ταξική δικαιοσύνη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κέντρο διαμεσολάβησης έτρεξε να φτιάξει (προτού καν ψηφισθει ο νόμος) ο Σύνδεσμος Ανωνύμων Εταιρειών και ΕΠΕ.
Στο χώρο της δικηγορίας η κατεύθυνση είναι επίσης σαφής: πλήρης εξαφάνιση των αυτααπασχολούμενων δικηγόρων, είτε με τη βίαιη εξώθησή τους από το επάγγελμα, είτε με την υπαλληλοποίηση τους, ακόμη μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης για έμμισθους δικηγόρους και ασκουμένους και αύξηση κερδοφορίας για λίγες μεγάλες δικηγορικές εταιρείες που και αυτές πιέζονται για συγχωνεύσεις με δικηγορικά γραφεία αλλά και με πολυεπαγγελματικές εταιρείες του εξωτερικού,
Και βέβαια το μεγάλο ερώτημα είναι: υπό τις συνθήκες αυτές πόσοι δικηγόροι αντέχουν να διατηρούν την αξιοπρέπεια τους και να ασχολούνται με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών
Η στρατηγική της «απελευθέρωσης» του δικηγορικού επαγγέλματος δεν σημαίνει τίποτε άλλο από εξουδετέρωση του ρόλου τους ως υπερασπιστή δικαιωμάτων
Ομως το σφαγείο των δικαιωμάτων και κατακτήσεων δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει λύση και για την διασφάλιση της δυνατότητας άσκησης δικηγορίας με όρους αξιοπρέπειας (δημόσιες επενδύσεις στη λειτουργία του δικαστικού μηχανισμού, κατοχύρωση πραγματικού legal aid, επέκταση προεισπράξεων σε μεγάλες ιδιωτικές συμβάσεις, νομοθετική κατοχύρωση μισθών ασκουμένων/εμμίσθων συνεργατών),αλλά και για έναν άλλο τρόπο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης με πρώτο και κύριο βήμα τη στάση πληρωμών και τη διαγραφή του χρέους. Από τους αγώνες μας θα εξαρτηθεί το μέλλον μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου