Αποτελέσματα για την εκλογή Προέδρου ΤΕΕ και λίγα σχόλια για αυτά

Αναλυτικά τα αποτελέσματα των δύο ψηφοφοριών :

Σάββατο 9 Μαΐου

Ψήφισαν : 153

Ανδρεδάκης (ΡΠΜ) 46

Μήλης (ΔΗΣΥΜ) 26

Σεραφίδης (ΕλΕΜ) 30

Λευκά 45

Άκυρα 6

Κυριακή 10 Μαΐου

Ψήφισαν : 146

Στασινός (ΔΚΜ) 66

Ανδρεδάκης (ΡΠΜ) 54

Σεραφίδης (ΕλΕΜ)  22

Λευκά 3

Άκυρα 1

Η υποψηφιότητα Ανδρεδάκη είχε και τη φανερή στήριξη μεγάλου μέρους της ΔΗΣΥΜ κυρίως γύρω από τον πρώην πρόεδρο Σπίρτζη.

Απλά ερωτήματα προς ειλικρινά (αλλά και σκοπίμως) "αγανακτισμένους" αριστερούς συναδέλφους σχετικά με τα αποτελέσματα.

1. Μπορούν να μας υποδείξουν ποιό πρόγραμμα, ποιές πολιτικές θέσεις, ποιές δεσμεύσεις και κατευθύνσεις υπέβαλλε ο καθ' όλα αξιόλογος και συμπαθής συνάδελφος Ανδρεδάκης? Το μόνο που βρήκαμε σχετικά, είναι η ανακοίνωση στήριξης της υποψηφιότητας του από την παράταξη του. Κείμενο γενικόλογο, με πολλαπλές ερμηνείες, τυπικό μια γλώσσας που λέει πολλά αλλά και τίποτα ταυτόχρονα. Θεωρούν ότι αυτό είναι επαρκές για μια τόσο υπεύθυνη θέση όσο αυτή του προέδρου του ΤΕΕ, ειδικά σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία και μετά από πέντε χρόνια μνημονιακής λεηλασίας; Ή μήπως αρκεί η επίκληση της αριστερής ταυτότητας?

2. Το παραπάνω σημείο δεν είναι τυχαίο, αριστεροί Πρόεδροι του ΤΕΕ έχουν υπάρξει ήδη αρκετοί, αριστερό στην κατεύθυνση του ΤΕΕ, δε ζήσαμε ακόμα (μάλλον δεν πρόκειται κιόλας). Θυμίζουμε στους παλαιότερους το Λιάσκα και πιο πρόσφατα τον Αλαβάνο. Ειδικά ο τελευταίος, απόλυτα ικανός και γνώστης των ζητημάτων και με τις καλύτερες των προθέσεων διαχειρίστηκε μια περίοδο νεοφιλελεύθερης επέλασης με ψήγματα ευαισθησίας, αλλά επί της ουσίας υλοποίηση των και από το Επιμελητήριο. Πως αποτιμάμε όλη αυτή την περίοδο αριστερών προέδρων και νεοφιλελεύθερων πολιτικών για το επάγγελμα, τα έργα, την ασφάλιση, το περιβάλλον, τα δικαιώματα?

3. Μήπως η ασάφεια αυτή, βολεύει την υλοποίηση συμμαχιών χωρίς αρχές με αμφιλεγόμενα πρόσωπα και παρατάξεις? Ο μέχρι πριν λίγους μήνες αντίπαλος της ΡΠΜ Σπίρτζης, από τον υπουργοποίηση του και μετά, μετατράπηκε αυτόματα σε προνομιακό σύμμαχο. Και η πολιτική του τα πέντε χρόνια ποι διοίκησε το επιμελητήριο ξεχάστηκε ή τώρα συμφωνούμε? Οι πιστοποιήσεις, οι εξετάσεις, τα υποχρεωτικά αμοιβόμενα σεμινάρια, η κατάργηση των αμοιβών, η απαίτηση ασφαλιστικής ενημερότητας από το 68% των συναδέλφων που χρωστάνε στο ΤΣΜΕΔΕ? Τι θα έκανε με όλα αυτά ένας αριστερός πρόεδρος με τη στήριξη αυτών που τα υλοποίησαν? Με την Τράπεζα Αττικής και τα 400 εκατ που έχουν ήδη χαθεί και τα 200 που θα δώσουν σε 1-2 μήνες πάλι? Τι να λέμε τώρα αφού μεταξύ των πρωταγωνιστών της στήριξης του συναδέλφου Ανδρεδάκη, είναι και ο Πρόεδρος του ΤΣΜΕΔΕ και Διευθυντής της Άττικα συνάδελφος Γαμβρίλης. Ο θύτης μπορεί να πάει μαζί με το θύμα?

4. Μόλις πριν ένα χρόνο ενώ συζητούσαμε με τους συναγωνιστές της ΡΠΜ τη δυνατότητα δημιουργίας μετώπου (αριστερού, αγωνιστικού και αντιπολιτευτικού στις κυρίαρχες δυνάμεις του ΤΕΕ - κυρίαρχες γιατί η αποχή των συναδέλφων και οι δικές μας αδυναμίες τις έκαναν τέτοιες), επιλέχθηκε η προνομιακή συμπόρευση τους με τη ΔΗΠΑΜ της Τ. Μοροπούλου, ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια αριστερής συνεργασίας. Σήμερα, μετά από όλη αυτή τη φασαρία πως αποτιμά η ΡΠΜ αυτές τις επιλογές? Είχαν διάρκεια, αποτέλεσμα, συνέπεια? Και τη στάση κράτησε σήμερα η χθεσινή σύμμαχός?

5. Μπορούμε να κουκουλώνουμε πολύ υπαρκτές διαφορές που έχουν οι παρατάξεις της αριστεράς σε σημαντικά ζητήματα; θυμίζουμε ενδεικτικά δύο πρόσφατες α) επαγγελματικά δικαιώματα και β) διαθέσιμα ΤΣΜΕΔΕ στη ΤτΕ. Για αυτά θα υπάρξουν απαντήσεις και θέληση συννενόησης? Όπου προσπαθήσαμε από κοινού (παρά τις διαφορές μας) κάτι καταφέραμε (βλέπε κοινή εισήγηση στην Α/ΤΕΕ για το ασφαλιστικό)

6. Το ΤΕΕ ως ΝΠΔΔ και τεχνικός σύμβουλος της πολιτείας έχει μια ειδική σχέση με το κράτος και τη νομή του. Η κατάκτηση του διαμέσω της κατάκτησης του κυβερνητικού κέντρου (γιατί αυτό επιδιώχθηκε με την υποψηφιότητα Ανδρεδάκη) και με την απουσία των κοινωνικών προϋποθέσεων στήριξης, ταιριάζει σε μια αριστερά που θέλει να είναι ριζοσπαστική και κινηματική? Και τη στάση θα έχει απέναντι στην κυβέρνηση - διεκδικητική και αγωνιστική ή κυβερνητικού συνδικαλισμού?

7. Η νίκη Στασινού και ΔΚΜ είναι πράγματι επώδυνη και πρέπει όλοι να στοχαστούμε κριτικά και αυτοκριτικά στο πως φτάσαμε ως εδώ. Τα εύκολα αναθέματα είναι ιδανικά μονάχα για προσωρινό παραταξιακό "μπετονάρισμα". Η συσπείρωση (όπως και όλες οι παρατάξεις της αριστεράς) οφείλουν να δράσουν, να κινητοποιήσουν και να εμπνεύσουν τους μηχανικούς που ζουν από τις δουλειά τους (εντός, εκτός και εναντίον του ΤΕΕ) και τότε μπορεί και να αλλάξουν και το ΤΕΕ. Μέχρι τότε

υγ. τα παραπάνω  αποτελούν αυστηρά προσωπική τοποθέτηση ένος "αυτοαποκαλούμενου αριστερού"