Ο­ΣΕ: Η συ­ντή­ρη­ση του σι­δη­ρό­δρο­μου στα χέ­ρια με­γα­λο­ερ­γο­λά­βου

Από την Εποχή, του συναδέλφου Γιάν­νη Αντω­νιά­δη  Μη­χα­νι­κού στον Ο­ΣΕ, μέ­λος του Γ.Σ.
της Πα­νελ­λή­νιας Ομο­σπον­δίας Σι­δη­ρο­δρο­μι­κώ­ν

Εργο-μα­μούθ ε­τοι­μά­ζε­ται να δη­μο­πρα­τη­θεί α­πό τον Ο­ΣΕ με την α­νά­θε­ση του συ­νό­λου της συ­ντή­ρη­σης της υ­πο­δο­μής του σι­δη­ρο­δρο­μι­κού δι­κτύου σε έ­ναν με­γα­λο­ερ­γο­λά­βο, ο ο­ποίος θα ε­γκα­τα­στα­θεί για δέ­κα του­λά­χι­στον χρό­νια. Ο δια­γω­νι­σμός θα α­φο­ρά την ε­κτέ­λε­ση των έρ­γων μο­νο­ε­τούς, διε­τούς, τε­τρα­ε­τούς και ο­κτα­ε­τούς κύ­κλου συ­ντή­ρη­σης, αλ­λά και των νέων έρ­γων α­νά­τα­ξης του δι­κτύου, ό­που α­παι­τού­νται, με ε­κτι­μώ­με­νο κό­στος 1 δισ. ευ­ρώ. Σύμ­φω­να με δη­μο­σιεύ­μα­τα της ε­φη­με­ρί­δας «Ημε­ρη­σία», «στό­χος της η­γε­σίας του υ­πουρ­γείου Υπο­δο­μών αλ­λά και της διοί­κη­σης του Ο­ΣΕ εί­ναι μέ­σα στο κα­λο­καί­ρι ο δια­γω­νι­σμός να βγει στον «αέ­ρα». Μέ­χρι το τέ­λος Ιου­λίου, η κυ­βέρ­νη­ση θέ­λει να δε­σμευ­τεί α­πέ­να­ντι στους υ­πο­ψή­φιους ε­πεν­δυ­τές της ΤΡΑΙ­ΝΟ­ΣΕ για την έ­ναρ­ξη της δια­δι­κα­σίας. Μά­λι­στα, κα­τά τη διάρ­κεια των δια­πραγ­μα­τεύ­σεων με τους τρεις εν­δια­φε­ρό­με­νους για την ΤΡΑΙ­ΝΟ­ΣΕ (τη ρου­μα­νι­κή Grupo Feroviar Roman, την ελ­λη­νο­ρω­σι­κή κοι­νο­πρα­ξία ΓΕΚ ΤΕΡ­ΝΑ-RZD και τη γαλ­λι­κή SNCF), έ­χει τε­θεί ως προϋπό­θε­ση για την κα­τά­θε­ση προ­σφο­ρών η έ­ναρ­ξη του δια­γω­νι­σμού για τη συ­ντή­ρη­ση του δι­κτύου.»
Μπρο­στά στις α­παι­τή­σεις των ε­πί­δο­ξων «γα­μπρών» της ΤΡΕ­ΝΟ­ΣΕ, η Διοί­κη­ση του Ο­ΣΕ ε­πι­λέ­γει έ­να έρ­γο τε­ρα­στίου με­γέ­θους, με πά­σης φύ­σεως ερ­γα­σίες (κα­τα­σκευές γραμ­μών, οι­κο­δο­μι­κές ερ­γα­σίες, η­λεκ­τρο­μη­χα­νο­λο­γι­κές ε­γκα­τα­στά­σεις), κα­θώς και τη συ­ντή­ρη­ση και δη­μιουρ­γία νέων ε­γκα­τα­στά­σεων υ­πο­δο­μών. Να ση­μειώ­σου­με δε ό­τι το έρ­γο αυ­τό να ε­κτεί­νε­ται σε ό­λη την ελ­λη­νι­κή ε­πι­κρά­τεια, ό­που υ­πάρ­χει σι­δη­ρό­δρο­μος (α­πό τον Έβρο μέ­χρι τη Πε­λο­πόν­νη­σο). Εί­ναι φως φα­νά­ρι ό­τι με­θο­δεύε­ται α­πό την κυ­βέρ­νη­ση το ξε­πού­λη­μα της ΤΡΕ­ΝΟ­ΣΕ, που ή­δη βρί­σκε­ται στο ΤΑΙ­ΠΕ­Δ, με α­πο­τέ­λε­σμα η χώ­ρα να μην έ­χει πια κρα­τι­κό σι­δη­ρό­δρο­μο.
Πλή­ρης ε­λευ­θε­ρία κι­νή­σεων
Τα δη­μό­σια δι­καιώ­μα­τα του Ο­ΣΕ που εί­ναι η ε­κτέ­λε­ση, η πα­ρα­κο­λού­θη­ση και η πι­στο­ποίη­ση των έρ­γων συ­ντή­ρη­σης και α­νά­τα­ξης του σι­δη­ρο­δρο­μι­κού δι­κτύου εί­ναι βέ­βαιο ό­τι θα εκ­χω­ρη­θούν στην πρά­ξη στον με­γα­λο­ερ­γο­λά­βο και ταυ­τό­χρο­να νέο ι­διο­κτή­τη της ΤΡΕ­ΝΟ­ΣΕ, που ε­πι­θυ­μεί κα­τά πως φαί­νε­ται την πλή­ρη ε­λευ­θε­ρία κι­νή­σεων, χω­ρίς κα­νέ­να δη­μό­σιο έ­λεγ­χο α­πό τον Ο­ΣΕ ό­σον α­φο­ρά την ποιό­τη­τα και την α­σφά­λεια των με­τα­φο­ρών. Κι­νού­με­νοι σε αυ­τή την κα­τεύ­θυν­ση, η­γε­σία του υ­πουρ­γείου και διοί­κη­ση του Ο­ΣΕ δεν α­πο­κλείουν το έρ­γο να χρη­μα­το­δο­τη­θεί α­πό τρά­πε­ζες και ι­διώ­τες (ΣΔΙΤ) με ό,τι αυ­τό συ­νε­πά­γε­ται. Αν ε­πι­βε­βαιω­θούν οι ε­ξε­λί­ξεις, α­πό το υ­πάρ­χον προ­σω­πι­κό του Ο­ΣΕ έ­να μέ­ρος θα συ­νε­χί­σει να ερ­γά­ζε­ται στη δια­χεί­ρι­ση της κυ­κλο­φο­ρίας, ε­νώ άλ­λο μέ­ρος θα α­να­λά­βει ρό­λο ε­λε­γκτή της συ­ντή­ρη­σης, συ­νε­πι­κου­ρώ­ντας το έρ­γο που θα πα­ρέ­χουν οι ι­διώ­τες. Στό­χος του Ο­ΣΕ, σύμ­φω­να με την «Ημε­ρη­σία», εί­ναι να έ­χει δύο πη­γές ε­σό­δων και δύο πη­γές ε­ξό­δω­ν: έ­σο­δα α­πό την κρα­τι­κή ε­πι­χο­ρή­γη­ση (πε­ρί­που 100 ε­κατ. ε­τη­σίως) και τα τέ­λη χρή­σης, και έ­ξο­δα α­πό τη μι­σθο­δο­σία (συν τα πά­για) και τη σύμ­βα­ση για τη συ­ντή­ρη­ση της γραμ­μής.
Αντί­θε­τος ο ΣΑ­ΤΑ
Την πλή­ρη α­ντί­θε­σή του στην πρό­θε­ση του Ο­ΣΕ να ε­νο­ποιή­σει σε μια με­γά­λη ερ­γο­λα­βία ό­λα τα έρ­γα για την ε­πό­με­νη δε­κα­ε­τία, ε­ξέ­φρα­σε, με ε­πι­στο­λή του προς τον Ο­ΣΕ στα μέ­σα Απρι­λίου 2014, ο Πα­νελ­λή­νιος Σύν­δε­σμος Τε­χνι­κών Εται­ρειών (ΣΑ­ΤΑ) που εκ­προ­σω­πεί πά­νω α­πό 900 τε­χνι­κές ε­ται­ρείες, για λό­γους που ά­πτο­νται των ό­ρων α­ντα­γω­νι­σμού, αλ­λά και για τε­χνι­κούς λό­γους. Από που­θε­νά πά­ντως δεν προ­κύ­πτει ό­τι ο δη­μό­σιος Ο­ΣΕ α­δυ­να­τεί να εγ­γυη­θεί την ποιό­τη­τα και την α­σφά­λεια της υ­πο­δο­μής σε ό­ποια ε­ται­ρεία θε­λή­σει να κι­νή­σει τρέ­να στις ρά­γες του ού­τε ό­τι α­δυ­να­τεί να δια­χει­ρι­στεί με ευέ­λι­κτο τρό­πο (με προ­γραμ­μα­τι­σμό, ιε­ράρ­χη­ση α­να­γκών, συμ­βά­σεις συ­ντη­ρή­σεων και κα­τα­σκευών μι­κρών και με­σαίων προϋπο­λο­γι­σμών) τη συ­ντή­ρη­ση της υ­πο­δο­μής του. Ο δη­μό­σιος και ε­νιαίος ελ­λη­νι­κός σι­δη­ρό­δρο­μος μπο­ρεί να προ­σφέ­ρει τε­ρά­στιο με­τα­φο­ρι­κό – ε­πι­βα­τι­κό και κυ­ρίως ε­μπο­ρι­κό – έρ­γο, με κοι­νω­νι­κή ευαι­σθη­σία και σε­βα­σμό στο πε­ρι­βάλ­λον, αρ­κεί να υ­πάρ­ξει η πο­λι­τι­κή βού­λη­ση. Η διά­λυ­ση, η εκ­ποίη­ση, η ι­διω­τι­κο­ποίη­ση, ού­τε οι­κο­νο­μία, αλ­λά ού­τε και κα­λύ­τε­ρες υ­πη­ρε­σίες πρό­σφε­ραν ού­τε πρό­κει­ται να προ­σφέ­ρουν στον ελ­λη­νι­κό λαό.
Γιάν­νης Αντω­νιά­δης - Μη­χα­νι­κός στον Ο­ΣΕ, μέ­λος του Γ.Σ.
της Πα­νελ­λή­νιας Ομο­σπον­δίας Σι­δη­ρο­δρο­μι­κώ­ν