Αναδημοσίευση από το Πριν, της Φλώρα Παπαδέδε, Γενική Γραμματέας Συλλόγου Επιστημόνων ΔΕΗ – ΚΗΕ
Η
άθλια τρικομματική κυβέρνηση σε συνεργασία με την τρόικα προωθεί το
ξεπούλημα της λεγόμενης «Μικρής ΔΕΗ», που απαρτίζεται από πολλές μονάδες
αλλά και 1,5 εκατομμύριο Έλληνες καταναλωτές! Το τελικό αποτέλεσμα της
παράδοσης της ενέργειας στις πολυεθνικές θα είναι πανάκριβο ρεύμα για το
λαό. Μέσα στον ενιαίο αγώνα διεκδικούμε την εθνικοποίηση ολόκληρου του
ενεργειακού τομέα της χώρας προς όφελος του λαού.
Θέλουν «ΝΕΑ ΔΕΗ»: Ούτε δημόσια, ούτε επιχείρηση
«Υπήρχε κάποτε μια χώρα, η Γιουγκοσλαβία…». Έτσι ξεκινούσε, για όποιον θυμάται, η ταινία Underground του Κουστουρίτσα. Με τα ίδια λόγια μπορούμε να περιγράψουμε το κατάντημα της στρατηγικότερης υποδομής της χώρας μας, της μοναδικής της βαριάς βιομηχανίας: Υπήρχε κάποτε μια Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού…
Από τον Οκτώβριο του 2003, η ΔΕΗ έπαψε να είναι δημόσια! Όχι μόνο γιατί εκποιήθηκε σε ιδιώτες το 49% του μετοχικού της κεφαλαίου. Αλλά κυρίως γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι εγχώριές της κυβερνήσεις «απελευθέρωσαν» την ηλεκτρική ενέργεια από κάθε έννοια δημόσιου συμφέροντος και κοινωνικού αγαθού. Η ΔΕΗ ιδρύθηκε «σκοπόν έχουσα τον εξηλεκτρισμόν καθ’ άπασαν την χώραν» και με βασική της υποχρέωση να «παρέχει την παραγόμενην ηλεκτρικήν ενέργειαν προς τους αγροτικούς και αστικούς πληθυσμούς εις την ευθηνοτέραν δυνατήν τιμήν». Στον αντίποδα ακόμα και του Β.Ν.Δ. 1468/1950, η «ελεύθερη αγορά» την υποβάθμισε σε μια επιχείρηση με σκοπό να ξεζουμίζει τη λαϊκή κατανάλωση με συνεχείς αυξήσεις, προκειμένου να διευκολύνει την είσοδο των ιδιωτών στην αγορά της, να τους επιδοτεί πλουσιοπάροχα από το ταμείο της και «να προσφέρει αξία στους μετόχους της» – όπως δήλωνε το 2008 ο Π. Αθανασόπουλος, τέως CEO της ΔΕΗ και ως πριν μερικές μέρες Πρόεδρος του Ταμείου Εκποίησής της (ΤΑΙΠΕΔ). Οι μνημονιακές χούντες την έχρισαν ακόμα και εκβιαστή – φοροεισπρακτικό μηχανισμό για τα χαράτσια σε βάρος «των αγροτικών και αστικών πληθυσμών».
Από τον Μάιο του 2012, η ΔΕΗ έπαψε να είναι επιχείρηση! Η «απελευθέρωση» απαίτησε τη διάσπαση της ενιαίας και καθετοποιημένης δομής της ΔΕΗ που της επέτρεπε οικονομίες κλίμακας και συντονισμένη λειτουργία κι άφησε στη θέση της τρεις –για την ώρα– εταιρείες: ΔΕΗ Παραγωγή – Εμπορία (ορυχεία-σταθμοί παραγωγής, πωλήσεις), ΑΔΜΗΕ (διασυνδεδεμένο σύστημα μεταφοράς υψηλής τάσης) και ΔΕΔΔΗΕ (δίκτυο διανομής μέσης και χαμηλής τάσης). Καθεμιά με αυξανόμενα κόστη λειτουργίας, επενδύσεων, δανεισμού κ.λπ. λόγω της συρρίκνωσης του μεγέθους και με συμβόλαια πώλησης στη θέση της προηγούμενης λειτουργικής συνεργασίας. Καθεμιά να προσθέτει για τις δραστηριότητές της το δικό της 13% ΦΠΑ και 6%-8% «εύλογο κέρδος» στο λογαριασμό του ρεύματος. Και οι τρεις μαζί με «προβλήματα ρευστότητας» λόγω επιδότησης των «ανταγωνιστών» (μόνο τα φέσια των ιδιωτών «παρόχων» Ενέργκα και Ελλάς Πάουερ ξεπερνούν τα 300 εκατομμύρια ευρώ και οι απλήρωτοι λογαριασμοί του Μυτιληναίου τα 140 εκατ. ευρώ). Και οι τρεις οδεύουν για ξεπούλημα… Τα κοράκια της αγοράς ήδη διαγκωνίζονται: Να πωληθεί πρώτα η «μικρή ΔΕΗ», το 17% του Ομίλου ή ο ΑΔΜΗΕ;
Το ξεπούλημα της «μικρής ΔΕΗ»
Πώληση μιας «μικρής ΔΕΗ» ή ίσως και μιας μικρής Ελλάδας; Η «ελληνική» κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα απελευθερώσει πλήρως την ηλεκτρική ενέργεια από τα «δεσμά» της, επιλέγοντας το μοντέλο που εφαρμόστηκε στην ιταλική Ενέλ. Θα αποσχίσει από τη ΔΕΗ τους Λιγνιτικούς Σταθμούς Παραγωγής Μελίτης και Αμυνταίου, τον Ατμοηλεκτρικό Σταθμό (ΑΗΣ) Κομοτηνής (φυσικό αέριο) και το Υδροηλεκτρικό Συγκρότημα Νέστου, δηλαδή συνολική ισχύ 2.660 MW, καθώς και το Ορυχείο Βεύης (270 Mt) και θα τα πουλήσει σε ιδιωτικό μονοπώλιο. Όμως η Κομισιόν και οι αγορές διψούν σήμερα για περισσότερο «αίμα» απ’ αυτό που έχυσε πριν 10 χρόνια η Ενέλ. Μαζί με τις μονάδες θα πωληθεί στον ιδιώτη και το 20% της αγοράς της, δηλαδή 1.500.000 πελάτες ή αλλιώς το σύνολο των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων σε Μακεδονία-Θράκη! Η δουλοπαροικία του χρέους που επέβαλλαν στο λαό μας σε όλη της την ωμότητα: Εκποίηση πλουτοπαραγωγικών και …ανθρώπινων πόρων!!!
Κι ενώ η δυνατότητα αλλαγής προμηθευτή αναγορεύτηκε σε πεμπτουσία του δόγματος της «απελευθέρωσης», οι καταναλωτές της Βόρειας Ελλάδας παραδίδονται δεμένοι στο ιδιωτικό μονοπώλιο. Φεουδαρχικό δίκαιο επί «ελεύθερης αγοράς» προκειμένου όχι μόνο να εξασφαλιστεί πελατεία, αλλά και «να κουμπώσει γεωγραφικά με την υπόλοιπη δραστηριότητα της νέας εταιρείας» – όπως αναφέρει η μελέτη του ΤΑΙΠΕΔ!
Μη σταθούμε στις γελοίες προφάσεις: πως η πώληση της «μικρής ΔΕΗ» εξυπηρετεί τη χρηματοδότηση της κατασκευής της Πτολεμαΐδας V, αφού η ΔΕΗ δεν έχει πια κέρδη και ρευστό να την κάνει. Ποιος πουλά 2.660 MW για να φτιάξει 660 MW; Ποιος πουλά 20% μιας περιουσίας με αξία πολύ πάνω από 16 δισεκατομμύρια ευρώ, για να εισπράξει 500 εκατ. ευρώ; Μόνο όποιος συνειδητά επιλέγει να ισοπεδώσει τις ζωές ενός ολόκληρου λαού για να πλουτίζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι και τα μονοπώλια που συνδέονται μαζί τους: Οι πολιτικές δυνάμεις που μας οδήγησαν στη χρεωκοπία με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ευρώ. Από τη μετοχοποίηση του 49% της ΔΕΗ, το ελληνικό Δημόσιο εισέπραξε 1,4 δισ. ευρώ. Τα μερίσματα μόνο που έδωσε η ΔΕΗ το 2001-2009 ήταν 1,1 δισ.! Την ίδια περίοδο και με χρήματα του ελληνικού λαού επιδότησε τους «ανταγωνιστές» της με 10,4 δισ.!! Όταν από το σύνολο των αποκρατικοποιήσεων 1998-2009 το Δημόσιο εισέπραξε μόλις 22,6 δισ. ευρώ!!! Αυτό είναι το κόστος της «απελευθέρωσης των αγορών». Αυτές είναι οι πολιτικές που διόγκωσαν το δημόσιο χρέος.
Να σταθούμε σε κάτι πολύ σοβαρότερο: Όλες οι προς πώληση μονάδες και οι καταναλωτές βρίσκονται στο Βόρειο Σύστημα. Βάσει του προγράμματος απόσυρσης των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ: ο ΑΗΣ Πτολεμαΐδας (540 MW) θα κλείσει οριστικά το 2014, ο ΑΗΣ Καρδιάς (1.200 MW) το 2023, όπως και ο ΑΗΣ Αμυνταίου (600 MW). Σε μια δεκαετία, από λιγνιτικές μονάδες μένει μόνο ο ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου (1.550 MW) και η Πτολεμαΐδα V (660 MW) – αν τελικά κατασκευαστεί και εφόσον ανήκει στη ΔΕΗ. Παρεμπιπτόντως, το σχέδιο «μικρή ΔΕΗ» στάλθηκε για έγκριση στον πραγματικό εντολέα της μελέτης, την Κομισιόν, που ζητά επί πενταετία να πωληθεί ο Αγ. Δημήτριος και όχι το Αμύνταιο… Ίδια πρόθεση έχει ανακοινώσει και η γερμανική RWE, επί εποχής Αθανασόπουλου ακόμα και «μνημόνιου συνεργασίας» με τη ΔΕΗ. Να μαντέψουμε ποια θα είναι η τελική σύνθεση μονάδων της «μικρής ΔΕΗ» και ποιο το ιδιωτικό μονοπώλιο που θα την «αγοράσει»;
Τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι σχεδιάζεται κατάτμηση του ηλεκτρικού συστήματος της χώρας και απόσχιση του βόρειου τμήματός του, προκειμένου να «κουμπώσει» με το Target Model της ΕΕ για την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας το 2014 και τη δημιουργία περιφερειακών χρηματιστηρίων και αγορών. Η περιφερειακή αγορά που σχεδιάζει για μας η ΕΕ, σύμφωνα με τη ΡΑΕ, είναι αυτή των δυτικών Βαλκανίων. Δηλαδή, όλων των επίσημων και ανεπίσημων προτεκτοράτων που δημιούργησαν ΗΠΑ και Γερμανία, μετά τη διάλυση της χώρας που λεγόταν κάποτε Γιουγκοσλαβία… Η «μικρή ΔΕΗ» δεν είναι απλώς ένα ακόμα ξεπούλημα μέσα στην ολοκληρωτική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Η απόσχιση τμήματος της στρατηγικότερης υποδομής μιας χώρας, της ηλεκτροδότησής της, και η παράδοσή της στον απευθείας έλεγχο των επιχειρηματικών μονοπωλίων αποτελεί θρυαλλίδα στην ίδια την εδαφική της ακεραιότητα. Η επίθεση της τρόικας και των αγορών είναι σαφής: Δεν πρέπει να υπάρχει ΔΕΗ γιατί δεν πρέπει να υπάρχει ενιαία αγορά ενέργειας στη χώρα. Γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν ενιαίοι κανόνες, ενιαία δικαιώματα, κανένας στοιχειωδώς ενοποιητικός όρος ζωής. Γιατί μόνο σε τέτοιες συνθήκες επιβάλλονται και «ανθούν» Ειδικές Οικονομικές Ζώνες. Και η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης είναι πρώτη στο σχεδιασμό εγκατάστασής τους…
Είκοσι χρόνια παραμυθιάζουν το λαό μας με ενεργειακούς κόμβους, αγωγούς και πακτωλούς επενδύσεων. Τόσο, που πολλοί το πιστεύουν ως και στην Αριστερά. Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Έγιναν όμως πόλεμοι και κάμποσα προτεκτοράτα… Κάθε τόσο κι ένα, πάνω στους υποθετικούς δρόμους χάραξής τους. Να τους βρίσκονται για όταν και άμα ποτέ «επενδύσουν». Έτσι σχεδιάζει το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, οι «αγορές», η «παγκοσμιοποίηση»… Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κάποιοι καθησυχάζουν εαυτούς αναφερόμενοι στο «μικρό ιμπεριαλιστή των Βαλκανίων», σε άλλη διάλεκτο η αλήστου μνήμης «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη! Όμως οι καιροί απαιτούν από όλους να ανοίξουμε τα μάτια μας και να αναρωτηθούμε: Αυτό το μέλλον θέλουμε για τον τόπο μας;
Στη Γιουγκοσλαβία, ο πρώτος στόχος που βομβάρδισαν οι Αμερικανοί δεν ήταν αεροδρόμια ή αποθήκες πυρομαχικών, αλλά το Κέντρο Ελέγχου Ηλεκτρικής Ενέργειας! Ο λαός μας αντιμετωπίζει τρία χρόνια τώρα οικονομικό πόλεμο από ΕΕ και ΔΝΤ με όχημα το χρέος και το ευρώ. Πρέπει να παλέψει για την κυριαρχία του, να υπερασπιστεί τα στρατηγικά του όπλα. Πώς; Αντιστεκόμενος στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, της κοινής μας περιουσίας. Διεκδικώντας ανάμεσα στα άλλα, εθνικοποίηση ολόκληρου του ενεργειακού τομέα της χώρας και βάζοντάς τον να λειτουργήσει για ανάπτυξη σε όφελος του λαού.
Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον πλήρη ανορθολογισμό των απελευθερωμένων αγορών. Η απόλυτη κερδοσκοπική φούσκα που ονομάστηκε «πράσινη ανάπτυξη», σε συνδυασμό με την «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας οδήγησαν τη χώρα μας, αλλά και κάθε χώρα όπου εφαρμόστηκαν, στο πιο αντι-οικονομικό, ενεργοβόρο, δαπανηρό και περιβαλλοντοκτόνο μοντέλο ηλεκτροδότησης στα παγκόσμια χρονικά. Κι ενώ πάνω από το 60% των ελληνικών νοικοκυριών υποφέρουν από ενεργειακή φτώχεια –ένας νεόκοπος όρος που εμφανίστηκε μαζί με τις «απελευθερώσεις» στη χώρα-μοντέλο τους, τη Βρετανία– τρόικα, κυβέρνηση και «παράγοντες της αγοράς» κραυγάζουν και συναποφασίζουν ακόμα περισσότερη «απελευθέρωση»!
Δεν είναι μόνο τα πάνω από 1 δισ. ευρώ χρέη που σώρευσε η επιδότηση των ιδιωτών ηλεκτροπαραγωγών σε όλους τους ημιδημόσιους, υπό εκποίηση φορείς (ΔΕΗ Μητρική, ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ, ΛΑΓΗΕ) που δημιούργησε η «απελευθέρωση» στη θέση του «επάρατου» κρατικού μονοπωλίου της ΔΕΗ. Το 2008 η συνολική εγκατεστημένη ισχύς στο διασυνδεδεμένο σύστημα ήταν 11.000 MW. Μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης και μείωσης της ζήτησης κατά 11,1%, η εγκατεστημένη ισχύς έφτασε τα 16.400 MW! Και αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο με συνεχή εγκατάσταση μονάδων ΑΠΕ! Παράγει όμως όλη αυτή η ισχύς; Όχι. Οι ΑΠΕ –ειδικά τα αιολικά– δεν παράγουν αδιάλειπτο, ασφαλές ρεύμα που έχει ανάγκη ένα ψυγείο, πόσω μάλλον ένα χειρουργείο. Απλώς εγχύουν στοχαστικά: Όταν και όσο φυσάει, όταν και όσο έχει ήλιο… Το 2012, 3.238 MW ΑΠΕ «παρήγαγαν» το 6,38% της συνολικής ηλεκτροπαραγωγής και 4.220 MW λιγνιτικών το 56,5%. Με 108,5% αύξηση έγχυσης από ΑΠΕ μεταξύ 2008-2012, η «βρώμικη» λιγνιτική παραγωγή μειώθηκε μόλις κατά 3%. Κι αυτό, λόγω κράτησης των μονάδων της ΔΕΗ για να πωλούν οι πανάκριβες ιδιωτικές μονάδες φυσικού αερίου. Οι ΑΠΕ δεν υποκαθιστούν θερμική ισχύ. Η μόνη αξιόπιστη παραγωγή βάσης στη χώρα μας παραμένει ο λιγνίτης.
Η ανορθολογική κατασκευή της απελευθερωμένης κερδοσκοπίας δεν κρύβεται πια. Το παραδέχεται επίσημα μέχρι και ο εκπρόσωπος των ιδιωτικών μονοπωλίων, η ΡΑΕ: «Η μεγάλη διείσδυση των ΑΠΕ αλλάζει τη δομή και λειτουργία της εγχώριας αγοράς: Μειώνονται οι ισοδύναμες ώρες λειτουργίας των συμβατικών σταθμών, χωρίς να μειώνεται αντίστοιχα η ανάγκη σε εγκατεστημένη ισχύ τους. Συνεπώς, το σύστημα παραγωγής καθίσταται συνολικά ακριβότερο, λόγω μεγαλύτερης εγκατεστημένης ισχύος (συμβατικής και ΑΠΕ), που χρησιμοποιείται με μικρότερο βαθμό φόρτισης, άρα με μεγαλύτερο κόστος κεφαλαίου.
Διαφοροποιούνται σημαντικά τα χαρακτηριστικά λειτουργίας των συμβατικών μονάδων, ώστε να επιτυγχάνεται η αναγκαία τεχνική συμβατότητα μεταξύ τεχνολογιών ΑΠΕ και συμβατικών σταθμών». Δηλαδή, χρήση πανάκριβων, ενεργοβόρων αεριοστροβίλων φυσικού αερίου, καθώς μόνο αυτοί μπορούν να ακολουθήσουν τις συνεχείς, τυχαίες αυξομειώσεις φορτίου των ΑΠΕ.
Ποιος θα πληρώσει; Η ΡΑΕ απαντά ωμά: «Η προφανής λύση είναι το σύνολο πλέον της πληρωμής των ΑΠΕ να προέρχεται από το Λογαριασμό του Ειδικού Τέλους (ΕΤΜΕΑΡ)», δηλαδή απευθείας από τους λογαριασμούς της λαϊκής κατανάλωσης!
Τρία δισ. ευρώ επιδοτήσεις σε τέσσερα χρόνια! Οι ιδιωτικές εταιρείες κερδοσκοπούν, ενώ ο λαός δεν μπορεί να πληρώσει
Ο ηλεκτρισμός δεν αποθηκεύεται, δεν μεταφέρεται με τρένα, δεν εξάγεται σε κοντέινερ και ανταλλάσσεται πραγματικά μόνο σε χώρες που συνορεύουν. Γι’ αυτό τα φαραωνικά πρότζεκτ τύπου DESERTEC και Helios ξόφλησαν ήδη. Η «πράσινη ανάπτυξη» ρημάζει δάση, αιγιαλούς, βουνά, καλλιεργήσιμες εκτάσεις και ζώνες Νατούρα, μετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο πεδίο κερδοσκοπικής αρπαχτής. Σαν τα «υβριδικά» συστήματα που θέλει να εγκαταστήσει η EdF στην Κρήτη: Με τις ανεμογεννήτριες στα Χανιά και τους υδροστρόβιλους στο Λασίθι! Αρκούν γυμνασιακές γνώσεις φυσικής για να καταλάβει κανείς ότι η «παραγωγή» των ανεμογεννητριών δεν θα φτάσει ποτέ στους υδροστρόβιλους. Θα αντλούν ρεύμα από τις «βρώμικες» μονάδες της ΔΕΗ και θα πωλούν το «πράσινο» 99,45 ευρώ/MWh!
Μόνο τα τέσσερα τελευταία χρόνια, οι άμεσες επιδοτήσεις στους ιδιώτες επιχειρηματίες (χωρίς κίνητρα επένδυσης, νομοθετικά υποχρεωτική προτεραιότητα έγχυσης, σκάνδαλα με την ΟΤΣ κ.ο.κ.) έφτασαν τα 3 δισ. ευρώ! Τα χρήματα που εξοικονόμησαν όχι οι «Έλληνες φορολογούμενοι», αλλά οι μέτοχοι της ΔΕΗ, από το κόψιμο στη μέση των μισθών 22.000 εργαζομένων στη ΔΕΗ ήταν λιγότερα από 700 εκατ. ευρώ.
Σήμερα, 1.260.000 νοικοκυριά αδυνατούν να πληρώσουν το ρεύμα τους.
Καθημερινά γίνονται 1.000 αποκοπές. Το Target Model της ΕΕ για την
ηλεκτρική ενέργεια που θα εφαρμοστεί το 2014, προκρίνει τα διμερή
συμβόλαια μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών. Δηλαδή, οι βιομηχανίες και
οι μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις θα συνάπτουν απευθείας συμφωνίες με
τις εταιρείες ηλεκτροπαραγωγής καθορίζοντας μεταξύ τους την τιμή. Όσοι
«αδυνατούν να εκπροσωπηθούν», δηλαδή η λαϊκή κατανάλωση, θα συνεχίσουν
να αγοράζουν μέσω εταιρειών Εμπορίας από το Σύστημα, αλλά στις τιμές της
αγοράς πλέον. Καμαρώστε τις στον Πίνακα. Η ΔΕΗ πουλά σήμερα, πανάκριβα,
72 ευρώ/MWh… Τα οικιακά τιμολόγια «απελευθερώνονται» από τα «δεσμά» της
κρατικά ρυθμιζόμενης και ενιαίας γεωγραφικής τιμής, την 1.7.2013. Αν
σας φέρνει στο μυαλό δεκαετίες του ’60 και πριν, όταν στα μακρινά, στα
ορεινά και στα νησιά δεν υπήρχε ρεύμα, η ομοιότητα δεν είναι
συμπτωματική.
Εθνικοποίηση ενέργειας και δημόσιων αγαθών
Ο ελληνικός λαός πρέπει να βάλει τέρμα σε αυτό τον παραλογισμό. Η χώρα διαθέτει αξιόλογη πηγή ενέργειας, το λιγνίτη. Η συστηματική εκμετάλλευσή του συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξή της, στη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης και στη δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας. Υπάρχει περιβαλλοντικό ζήτημα, ανάγκη περιβαλλοντικής προστασίας; Ναι. Δεν είναι όμως απάντηση η χρυσοπληρωμένη «πράσινη» οικολογική καταστροφή. Ούτε η ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο για να αποσβένουν γρήγορα οι ιδιώτες «επενδυτές» και να κερδίζει γρηγορότερα κάθε Γκάζπρομ. Το φυσικό αέριο όταν καίγεται απευθείας στα σπίτια ή στη βιομηχανία έχει απόδοση 98%. Όταν καίγεται στα καζάνια για να παραχθεί ηλεκτρισμός, ακόμα και στις πιο σύγχρονες Μονάδες Συνδυασμένου Κύκλου, αξιοποιείται μόνο 55%, δηλαδή το μισό πετιέται στον αέρα! Μαζί με τα οξείδια του αζώτου (ΝΟx) και το «κακό» όζον που σχηματίζει…
Η ανάπτυξη ολοκληρωμένων υποδομών και δικτύου πόλεων για απευθείας κατανάλωσή του, θα αξιοποιούσε στο έπακρο αυτό το σπάνιο φυσικό πόρο που αποτελεί ισοδύναμη μορφή ενέργειας με τον ηλεκτρισμό. Θα υποκαθιστούσε πραγματικά λιγνιτική παραγωγή, μακραίνοντας τη ζωή του εγχώριου πόρου. Θα συνέβαλε σε ένα οικονομικό, ασφαλές και αποδοτικό μοντέλο ηλεκτροπαραγωγής με πραγματική ωφέλεια για το περιβάλλον, και όχι χρηματιστηριακές αποδόσεις στο εμπόριο «δικαιωμάτων ρύπων». Η πρόταση δεν είναι καινοφανής. Την ανέδειξε το ΚΚΕ τη δεκαετία του ’90, τότε που νοιάζονταν ακόμα για τον τόπο και τους ανθρώπους του κι άνοιγε ουσιαστικές προοπτικές…
Ο σημερινός καπιταλισμός δεν κατασκευάζει πελάτες. Δεν βάζει λεφτά σε μια ιδιωτικοποίηση δημόσιας εταιρείας. Μόνο βγάζει. Πιο παρασιτικός από ποτέ, λεηλατεί και καταστρέφει κάθε επένδυση που έγινε και κάθε υποδομή που φτιάχτηκε μεταπολεμικά από το λαό μας. Δεν δημιουργεί εξατομικευμένη ζήτηση αναζητώντας νέα πεδία επιχειρηματικής κερδοφορίας. Αυτά έγιναν την προηγούμενη εικοσαετία, άσχετα αν κάποιοι τα ανακαλύπτουν τώρα, και είχαν μέγιστη συμβολή στην εκδήλωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Οι δημιουργοί της απαντούν πλέον με κατάργηση και στέρηση κάθε δικαιώματος στη ζήτηση, στα κοινωνικά αγαθά, στην ικανοποίηση βασικότατων αναγκών σε εκατομμύρια ανθρώπους. Οι πρώην εξατομικευμένοι πελάτες των απελευθερωμένων αγορών πετιούνται μαζικά στα αζήτητα. Για τις αγορές αποτελούν απλά περιττούς ανθρώπους που δεν δικαιούνται πρόσβαση σε τίποτα. Η αντίστοιχη κρίση του Μεσοπολέμου «απαλλάχθηκε» από αυτούς στο σφαγείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στα Άουσβιτς…
Αυτή είναι η ΕΕ και οι «απελευθερώσεις» της και όχι ό,τι θα ήθελε ή ονειρεύεται κανείς. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα δεν χωράνε θέσεις τύπου «διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα» ή «επαναφορά στο Δημόσιο όσων ΔΕΚΟ ιδιωτικοποιήθηκαν», που αφήνουν ανέγγιχτη την πολιτική των απελευθερώσεων και τα ιδιωτικά μονοπώλια. Ούτε ο αναχωρητικός κυνισμός του «έτσι είναι ο καπιταλισμός». Όποιος δεν θέλει να συγκρουστεί υπερασπίζοντας τη χώρα του και το δικαίωμα στην επιβίωση και την ευημερία του λαού της, βρίσκει 9+1 τρόπους να «εξυγιαίνει» την ΕΕ ή/και να μεταθέτει το ζήτημα σε φαντασιακές «κοινωνικοποιήσεις βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής» στο σοσιαλιστικό επέκεινα.
Σήμερα χρειάζεται το πλατύτερο δυνατό μέτωπο για την υπεράσπιση των κοινωνικών και γι’ αυτό δημόσιων αγαθών, των βασικότερων αναγκών διαβίωσης του σύγχρονου ανθρώπου. Δεν είναι υπόθεση ενός κλάδου ή ενός τμήματος εργαζομένων. Είναι άμεσο ζήτημα επιβίωσης του λαού. Η υγεία, η παιδεία, η ασφάλιση, το νερό, το ηλεκτρικό, η θέρμανση, οι συγκοινωνίες, οι επικοινωνίες, ή θα είναι αποκλειστικά δημόσια αγαθά, δηλαδή εθνικοποιημένα κρατικά μονοπώλια ή απλώς δεν θα υπάρχουν.
Θέλουν «ΝΕΑ ΔΕΗ»: Ούτε δημόσια, ούτε επιχείρηση
«Υπήρχε κάποτε μια χώρα, η Γιουγκοσλαβία…». Έτσι ξεκινούσε, για όποιον θυμάται, η ταινία Underground του Κουστουρίτσα. Με τα ίδια λόγια μπορούμε να περιγράψουμε το κατάντημα της στρατηγικότερης υποδομής της χώρας μας, της μοναδικής της βαριάς βιομηχανίας: Υπήρχε κάποτε μια Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού…
Από τον Οκτώβριο του 2003, η ΔΕΗ έπαψε να είναι δημόσια! Όχι μόνο γιατί εκποιήθηκε σε ιδιώτες το 49% του μετοχικού της κεφαλαίου. Αλλά κυρίως γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι εγχώριές της κυβερνήσεις «απελευθέρωσαν» την ηλεκτρική ενέργεια από κάθε έννοια δημόσιου συμφέροντος και κοινωνικού αγαθού. Η ΔΕΗ ιδρύθηκε «σκοπόν έχουσα τον εξηλεκτρισμόν καθ’ άπασαν την χώραν» και με βασική της υποχρέωση να «παρέχει την παραγόμενην ηλεκτρικήν ενέργειαν προς τους αγροτικούς και αστικούς πληθυσμούς εις την ευθηνοτέραν δυνατήν τιμήν». Στον αντίποδα ακόμα και του Β.Ν.Δ. 1468/1950, η «ελεύθερη αγορά» την υποβάθμισε σε μια επιχείρηση με σκοπό να ξεζουμίζει τη λαϊκή κατανάλωση με συνεχείς αυξήσεις, προκειμένου να διευκολύνει την είσοδο των ιδιωτών στην αγορά της, να τους επιδοτεί πλουσιοπάροχα από το ταμείο της και «να προσφέρει αξία στους μετόχους της» – όπως δήλωνε το 2008 ο Π. Αθανασόπουλος, τέως CEO της ΔΕΗ και ως πριν μερικές μέρες Πρόεδρος του Ταμείου Εκποίησής της (ΤΑΙΠΕΔ). Οι μνημονιακές χούντες την έχρισαν ακόμα και εκβιαστή – φοροεισπρακτικό μηχανισμό για τα χαράτσια σε βάρος «των αγροτικών και αστικών πληθυσμών».
Από τον Μάιο του 2012, η ΔΕΗ έπαψε να είναι επιχείρηση! Η «απελευθέρωση» απαίτησε τη διάσπαση της ενιαίας και καθετοποιημένης δομής της ΔΕΗ που της επέτρεπε οικονομίες κλίμακας και συντονισμένη λειτουργία κι άφησε στη θέση της τρεις –για την ώρα– εταιρείες: ΔΕΗ Παραγωγή – Εμπορία (ορυχεία-σταθμοί παραγωγής, πωλήσεις), ΑΔΜΗΕ (διασυνδεδεμένο σύστημα μεταφοράς υψηλής τάσης) και ΔΕΔΔΗΕ (δίκτυο διανομής μέσης και χαμηλής τάσης). Καθεμιά με αυξανόμενα κόστη λειτουργίας, επενδύσεων, δανεισμού κ.λπ. λόγω της συρρίκνωσης του μεγέθους και με συμβόλαια πώλησης στη θέση της προηγούμενης λειτουργικής συνεργασίας. Καθεμιά να προσθέτει για τις δραστηριότητές της το δικό της 13% ΦΠΑ και 6%-8% «εύλογο κέρδος» στο λογαριασμό του ρεύματος. Και οι τρεις μαζί με «προβλήματα ρευστότητας» λόγω επιδότησης των «ανταγωνιστών» (μόνο τα φέσια των ιδιωτών «παρόχων» Ενέργκα και Ελλάς Πάουερ ξεπερνούν τα 300 εκατομμύρια ευρώ και οι απλήρωτοι λογαριασμοί του Μυτιληναίου τα 140 εκατ. ευρώ). Και οι τρεις οδεύουν για ξεπούλημα… Τα κοράκια της αγοράς ήδη διαγκωνίζονται: Να πωληθεί πρώτα η «μικρή ΔΕΗ», το 17% του Ομίλου ή ο ΑΔΜΗΕ;
Το ξεπούλημα της «μικρής ΔΕΗ»
Πώληση μιας «μικρής ΔΕΗ» ή ίσως και μιας μικρής Ελλάδας; Η «ελληνική» κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα απελευθερώσει πλήρως την ηλεκτρική ενέργεια από τα «δεσμά» της, επιλέγοντας το μοντέλο που εφαρμόστηκε στην ιταλική Ενέλ. Θα αποσχίσει από τη ΔΕΗ τους Λιγνιτικούς Σταθμούς Παραγωγής Μελίτης και Αμυνταίου, τον Ατμοηλεκτρικό Σταθμό (ΑΗΣ) Κομοτηνής (φυσικό αέριο) και το Υδροηλεκτρικό Συγκρότημα Νέστου, δηλαδή συνολική ισχύ 2.660 MW, καθώς και το Ορυχείο Βεύης (270 Mt) και θα τα πουλήσει σε ιδιωτικό μονοπώλιο. Όμως η Κομισιόν και οι αγορές διψούν σήμερα για περισσότερο «αίμα» απ’ αυτό που έχυσε πριν 10 χρόνια η Ενέλ. Μαζί με τις μονάδες θα πωληθεί στον ιδιώτη και το 20% της αγοράς της, δηλαδή 1.500.000 πελάτες ή αλλιώς το σύνολο των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων σε Μακεδονία-Θράκη! Η δουλοπαροικία του χρέους που επέβαλλαν στο λαό μας σε όλη της την ωμότητα: Εκποίηση πλουτοπαραγωγικών και …ανθρώπινων πόρων!!!
Κι ενώ η δυνατότητα αλλαγής προμηθευτή αναγορεύτηκε σε πεμπτουσία του δόγματος της «απελευθέρωσης», οι καταναλωτές της Βόρειας Ελλάδας παραδίδονται δεμένοι στο ιδιωτικό μονοπώλιο. Φεουδαρχικό δίκαιο επί «ελεύθερης αγοράς» προκειμένου όχι μόνο να εξασφαλιστεί πελατεία, αλλά και «να κουμπώσει γεωγραφικά με την υπόλοιπη δραστηριότητα της νέας εταιρείας» – όπως αναφέρει η μελέτη του ΤΑΙΠΕΔ!
Μη σταθούμε στις γελοίες προφάσεις: πως η πώληση της «μικρής ΔΕΗ» εξυπηρετεί τη χρηματοδότηση της κατασκευής της Πτολεμαΐδας V, αφού η ΔΕΗ δεν έχει πια κέρδη και ρευστό να την κάνει. Ποιος πουλά 2.660 MW για να φτιάξει 660 MW; Ποιος πουλά 20% μιας περιουσίας με αξία πολύ πάνω από 16 δισεκατομμύρια ευρώ, για να εισπράξει 500 εκατ. ευρώ; Μόνο όποιος συνειδητά επιλέγει να ισοπεδώσει τις ζωές ενός ολόκληρου λαού για να πλουτίζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι και τα μονοπώλια που συνδέονται μαζί τους: Οι πολιτικές δυνάμεις που μας οδήγησαν στη χρεωκοπία με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ευρώ. Από τη μετοχοποίηση του 49% της ΔΕΗ, το ελληνικό Δημόσιο εισέπραξε 1,4 δισ. ευρώ. Τα μερίσματα μόνο που έδωσε η ΔΕΗ το 2001-2009 ήταν 1,1 δισ.! Την ίδια περίοδο και με χρήματα του ελληνικού λαού επιδότησε τους «ανταγωνιστές» της με 10,4 δισ.!! Όταν από το σύνολο των αποκρατικοποιήσεων 1998-2009 το Δημόσιο εισέπραξε μόλις 22,6 δισ. ευρώ!!! Αυτό είναι το κόστος της «απελευθέρωσης των αγορών». Αυτές είναι οι πολιτικές που διόγκωσαν το δημόσιο χρέος.
Να σταθούμε σε κάτι πολύ σοβαρότερο: Όλες οι προς πώληση μονάδες και οι καταναλωτές βρίσκονται στο Βόρειο Σύστημα. Βάσει του προγράμματος απόσυρσης των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ: ο ΑΗΣ Πτολεμαΐδας (540 MW) θα κλείσει οριστικά το 2014, ο ΑΗΣ Καρδιάς (1.200 MW) το 2023, όπως και ο ΑΗΣ Αμυνταίου (600 MW). Σε μια δεκαετία, από λιγνιτικές μονάδες μένει μόνο ο ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου (1.550 MW) και η Πτολεμαΐδα V (660 MW) – αν τελικά κατασκευαστεί και εφόσον ανήκει στη ΔΕΗ. Παρεμπιπτόντως, το σχέδιο «μικρή ΔΕΗ» στάλθηκε για έγκριση στον πραγματικό εντολέα της μελέτης, την Κομισιόν, που ζητά επί πενταετία να πωληθεί ο Αγ. Δημήτριος και όχι το Αμύνταιο… Ίδια πρόθεση έχει ανακοινώσει και η γερμανική RWE, επί εποχής Αθανασόπουλου ακόμα και «μνημόνιου συνεργασίας» με τη ΔΕΗ. Να μαντέψουμε ποια θα είναι η τελική σύνθεση μονάδων της «μικρής ΔΕΗ» και ποιο το ιδιωτικό μονοπώλιο που θα την «αγοράσει»;
Τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι σχεδιάζεται κατάτμηση του ηλεκτρικού συστήματος της χώρας και απόσχιση του βόρειου τμήματός του, προκειμένου να «κουμπώσει» με το Target Model της ΕΕ για την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας το 2014 και τη δημιουργία περιφερειακών χρηματιστηρίων και αγορών. Η περιφερειακή αγορά που σχεδιάζει για μας η ΕΕ, σύμφωνα με τη ΡΑΕ, είναι αυτή των δυτικών Βαλκανίων. Δηλαδή, όλων των επίσημων και ανεπίσημων προτεκτοράτων που δημιούργησαν ΗΠΑ και Γερμανία, μετά τη διάλυση της χώρας που λεγόταν κάποτε Γιουγκοσλαβία… Η «μικρή ΔΕΗ» δεν είναι απλώς ένα ακόμα ξεπούλημα μέσα στην ολοκληρωτική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Η απόσχιση τμήματος της στρατηγικότερης υποδομής μιας χώρας, της ηλεκτροδότησής της, και η παράδοσή της στον απευθείας έλεγχο των επιχειρηματικών μονοπωλίων αποτελεί θρυαλλίδα στην ίδια την εδαφική της ακεραιότητα. Η επίθεση της τρόικας και των αγορών είναι σαφής: Δεν πρέπει να υπάρχει ΔΕΗ γιατί δεν πρέπει να υπάρχει ενιαία αγορά ενέργειας στη χώρα. Γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν ενιαίοι κανόνες, ενιαία δικαιώματα, κανένας στοιχειωδώς ενοποιητικός όρος ζωής. Γιατί μόνο σε τέτοιες συνθήκες επιβάλλονται και «ανθούν» Ειδικές Οικονομικές Ζώνες. Και η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης είναι πρώτη στο σχεδιασμό εγκατάστασής τους…
Είκοσι χρόνια παραμυθιάζουν το λαό μας με ενεργειακούς κόμβους, αγωγούς και πακτωλούς επενδύσεων. Τόσο, που πολλοί το πιστεύουν ως και στην Αριστερά. Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Έγιναν όμως πόλεμοι και κάμποσα προτεκτοράτα… Κάθε τόσο κι ένα, πάνω στους υποθετικούς δρόμους χάραξής τους. Να τους βρίσκονται για όταν και άμα ποτέ «επενδύσουν». Έτσι σχεδιάζει το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, οι «αγορές», η «παγκοσμιοποίηση»… Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κάποιοι καθησυχάζουν εαυτούς αναφερόμενοι στο «μικρό ιμπεριαλιστή των Βαλκανίων», σε άλλη διάλεκτο η αλήστου μνήμης «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη! Όμως οι καιροί απαιτούν από όλους να ανοίξουμε τα μάτια μας και να αναρωτηθούμε: Αυτό το μέλλον θέλουμε για τον τόπο μας;
Στη Γιουγκοσλαβία, ο πρώτος στόχος που βομβάρδισαν οι Αμερικανοί δεν ήταν αεροδρόμια ή αποθήκες πυρομαχικών, αλλά το Κέντρο Ελέγχου Ηλεκτρικής Ενέργειας! Ο λαός μας αντιμετωπίζει τρία χρόνια τώρα οικονομικό πόλεμο από ΕΕ και ΔΝΤ με όχημα το χρέος και το ευρώ. Πρέπει να παλέψει για την κυριαρχία του, να υπερασπιστεί τα στρατηγικά του όπλα. Πώς; Αντιστεκόμενος στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, της κοινής μας περιουσίας. Διεκδικώντας ανάμεσα στα άλλα, εθνικοποίηση ολόκληρου του ενεργειακού τομέα της χώρας και βάζοντάς τον να λειτουργήσει για ανάπτυξη σε όφελος του λαού.
Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον πλήρη ανορθολογισμό των απελευθερωμένων αγορών. Η απόλυτη κερδοσκοπική φούσκα που ονομάστηκε «πράσινη ανάπτυξη», σε συνδυασμό με την «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας οδήγησαν τη χώρα μας, αλλά και κάθε χώρα όπου εφαρμόστηκαν, στο πιο αντι-οικονομικό, ενεργοβόρο, δαπανηρό και περιβαλλοντοκτόνο μοντέλο ηλεκτροδότησης στα παγκόσμια χρονικά. Κι ενώ πάνω από το 60% των ελληνικών νοικοκυριών υποφέρουν από ενεργειακή φτώχεια –ένας νεόκοπος όρος που εμφανίστηκε μαζί με τις «απελευθερώσεις» στη χώρα-μοντέλο τους, τη Βρετανία– τρόικα, κυβέρνηση και «παράγοντες της αγοράς» κραυγάζουν και συναποφασίζουν ακόμα περισσότερη «απελευθέρωση»!
Δεν είναι μόνο τα πάνω από 1 δισ. ευρώ χρέη που σώρευσε η επιδότηση των ιδιωτών ηλεκτροπαραγωγών σε όλους τους ημιδημόσιους, υπό εκποίηση φορείς (ΔΕΗ Μητρική, ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ, ΛΑΓΗΕ) που δημιούργησε η «απελευθέρωση» στη θέση του «επάρατου» κρατικού μονοπωλίου της ΔΕΗ. Το 2008 η συνολική εγκατεστημένη ισχύς στο διασυνδεδεμένο σύστημα ήταν 11.000 MW. Μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης και μείωσης της ζήτησης κατά 11,1%, η εγκατεστημένη ισχύς έφτασε τα 16.400 MW! Και αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο με συνεχή εγκατάσταση μονάδων ΑΠΕ! Παράγει όμως όλη αυτή η ισχύς; Όχι. Οι ΑΠΕ –ειδικά τα αιολικά– δεν παράγουν αδιάλειπτο, ασφαλές ρεύμα που έχει ανάγκη ένα ψυγείο, πόσω μάλλον ένα χειρουργείο. Απλώς εγχύουν στοχαστικά: Όταν και όσο φυσάει, όταν και όσο έχει ήλιο… Το 2012, 3.238 MW ΑΠΕ «παρήγαγαν» το 6,38% της συνολικής ηλεκτροπαραγωγής και 4.220 MW λιγνιτικών το 56,5%. Με 108,5% αύξηση έγχυσης από ΑΠΕ μεταξύ 2008-2012, η «βρώμικη» λιγνιτική παραγωγή μειώθηκε μόλις κατά 3%. Κι αυτό, λόγω κράτησης των μονάδων της ΔΕΗ για να πωλούν οι πανάκριβες ιδιωτικές μονάδες φυσικού αερίου. Οι ΑΠΕ δεν υποκαθιστούν θερμική ισχύ. Η μόνη αξιόπιστη παραγωγή βάσης στη χώρα μας παραμένει ο λιγνίτης.
Η ανορθολογική κατασκευή της απελευθερωμένης κερδοσκοπίας δεν κρύβεται πια. Το παραδέχεται επίσημα μέχρι και ο εκπρόσωπος των ιδιωτικών μονοπωλίων, η ΡΑΕ: «Η μεγάλη διείσδυση των ΑΠΕ αλλάζει τη δομή και λειτουργία της εγχώριας αγοράς: Μειώνονται οι ισοδύναμες ώρες λειτουργίας των συμβατικών σταθμών, χωρίς να μειώνεται αντίστοιχα η ανάγκη σε εγκατεστημένη ισχύ τους. Συνεπώς, το σύστημα παραγωγής καθίσταται συνολικά ακριβότερο, λόγω μεγαλύτερης εγκατεστημένης ισχύος (συμβατικής και ΑΠΕ), που χρησιμοποιείται με μικρότερο βαθμό φόρτισης, άρα με μεγαλύτερο κόστος κεφαλαίου.
Διαφοροποιούνται σημαντικά τα χαρακτηριστικά λειτουργίας των συμβατικών μονάδων, ώστε να επιτυγχάνεται η αναγκαία τεχνική συμβατότητα μεταξύ τεχνολογιών ΑΠΕ και συμβατικών σταθμών». Δηλαδή, χρήση πανάκριβων, ενεργοβόρων αεριοστροβίλων φυσικού αερίου, καθώς μόνο αυτοί μπορούν να ακολουθήσουν τις συνεχείς, τυχαίες αυξομειώσεις φορτίου των ΑΠΕ.
Ποιος θα πληρώσει; Η ΡΑΕ απαντά ωμά: «Η προφανής λύση είναι το σύνολο πλέον της πληρωμής των ΑΠΕ να προέρχεται από το Λογαριασμό του Ειδικού Τέλους (ΕΤΜΕΑΡ)», δηλαδή απευθείας από τους λογαριασμούς της λαϊκής κατανάλωσης!
Τρία δισ. ευρώ επιδοτήσεις σε τέσσερα χρόνια! Οι ιδιωτικές εταιρείες κερδοσκοπούν, ενώ ο λαός δεν μπορεί να πληρώσει
Ο ηλεκτρισμός δεν αποθηκεύεται, δεν μεταφέρεται με τρένα, δεν εξάγεται σε κοντέινερ και ανταλλάσσεται πραγματικά μόνο σε χώρες που συνορεύουν. Γι’ αυτό τα φαραωνικά πρότζεκτ τύπου DESERTEC και Helios ξόφλησαν ήδη. Η «πράσινη ανάπτυξη» ρημάζει δάση, αιγιαλούς, βουνά, καλλιεργήσιμες εκτάσεις και ζώνες Νατούρα, μετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο πεδίο κερδοσκοπικής αρπαχτής. Σαν τα «υβριδικά» συστήματα που θέλει να εγκαταστήσει η EdF στην Κρήτη: Με τις ανεμογεννήτριες στα Χανιά και τους υδροστρόβιλους στο Λασίθι! Αρκούν γυμνασιακές γνώσεις φυσικής για να καταλάβει κανείς ότι η «παραγωγή» των ανεμογεννητριών δεν θα φτάσει ποτέ στους υδροστρόβιλους. Θα αντλούν ρεύμα από τις «βρώμικες» μονάδες της ΔΕΗ και θα πωλούν το «πράσινο» 99,45 ευρώ/MWh!
Μόνο τα τέσσερα τελευταία χρόνια, οι άμεσες επιδοτήσεις στους ιδιώτες επιχειρηματίες (χωρίς κίνητρα επένδυσης, νομοθετικά υποχρεωτική προτεραιότητα έγχυσης, σκάνδαλα με την ΟΤΣ κ.ο.κ.) έφτασαν τα 3 δισ. ευρώ! Τα χρήματα που εξοικονόμησαν όχι οι «Έλληνες φορολογούμενοι», αλλά οι μέτοχοι της ΔΕΗ, από το κόψιμο στη μέση των μισθών 22.000 εργαζομένων στη ΔΕΗ ήταν λιγότερα από 700 εκατ. ευρώ.
Σήμερα, 1.260.000 νοικοκυριά αδυνατούν να πληρώσουν το ρεύμα τους.
Καθημερινά γίνονται 1.000 αποκοπές. Το Target Model της ΕΕ για την
ηλεκτρική ενέργεια που θα εφαρμοστεί το 2014, προκρίνει τα διμερή
συμβόλαια μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών. Δηλαδή, οι βιομηχανίες και
οι μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις θα συνάπτουν απευθείας συμφωνίες με
τις εταιρείες ηλεκτροπαραγωγής καθορίζοντας μεταξύ τους την τιμή. Όσοι
«αδυνατούν να εκπροσωπηθούν», δηλαδή η λαϊκή κατανάλωση, θα συνεχίσουν
να αγοράζουν μέσω εταιρειών Εμπορίας από το Σύστημα, αλλά στις τιμές της
αγοράς πλέον. Καμαρώστε τις στον Πίνακα. Η ΔΕΗ πουλά σήμερα, πανάκριβα,
72 ευρώ/MWh… Τα οικιακά τιμολόγια «απελευθερώνονται» από τα «δεσμά» της
κρατικά ρυθμιζόμενης και ενιαίας γεωγραφικής τιμής, την 1.7.2013. Αν
σας φέρνει στο μυαλό δεκαετίες του ’60 και πριν, όταν στα μακρινά, στα
ορεινά και στα νησιά δεν υπήρχε ρεύμα, η ομοιότητα δεν είναι
συμπτωματική.Εθνικοποίηση ενέργειας και δημόσιων αγαθών
Ο ελληνικός λαός πρέπει να βάλει τέρμα σε αυτό τον παραλογισμό. Η χώρα διαθέτει αξιόλογη πηγή ενέργειας, το λιγνίτη. Η συστηματική εκμετάλλευσή του συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξή της, στη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης και στη δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας. Υπάρχει περιβαλλοντικό ζήτημα, ανάγκη περιβαλλοντικής προστασίας; Ναι. Δεν είναι όμως απάντηση η χρυσοπληρωμένη «πράσινη» οικολογική καταστροφή. Ούτε η ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο για να αποσβένουν γρήγορα οι ιδιώτες «επενδυτές» και να κερδίζει γρηγορότερα κάθε Γκάζπρομ. Το φυσικό αέριο όταν καίγεται απευθείας στα σπίτια ή στη βιομηχανία έχει απόδοση 98%. Όταν καίγεται στα καζάνια για να παραχθεί ηλεκτρισμός, ακόμα και στις πιο σύγχρονες Μονάδες Συνδυασμένου Κύκλου, αξιοποιείται μόνο 55%, δηλαδή το μισό πετιέται στον αέρα! Μαζί με τα οξείδια του αζώτου (ΝΟx) και το «κακό» όζον που σχηματίζει…
Η ανάπτυξη ολοκληρωμένων υποδομών και δικτύου πόλεων για απευθείας κατανάλωσή του, θα αξιοποιούσε στο έπακρο αυτό το σπάνιο φυσικό πόρο που αποτελεί ισοδύναμη μορφή ενέργειας με τον ηλεκτρισμό. Θα υποκαθιστούσε πραγματικά λιγνιτική παραγωγή, μακραίνοντας τη ζωή του εγχώριου πόρου. Θα συνέβαλε σε ένα οικονομικό, ασφαλές και αποδοτικό μοντέλο ηλεκτροπαραγωγής με πραγματική ωφέλεια για το περιβάλλον, και όχι χρηματιστηριακές αποδόσεις στο εμπόριο «δικαιωμάτων ρύπων». Η πρόταση δεν είναι καινοφανής. Την ανέδειξε το ΚΚΕ τη δεκαετία του ’90, τότε που νοιάζονταν ακόμα για τον τόπο και τους ανθρώπους του κι άνοιγε ουσιαστικές προοπτικές…
Ο σημερινός καπιταλισμός δεν κατασκευάζει πελάτες. Δεν βάζει λεφτά σε μια ιδιωτικοποίηση δημόσιας εταιρείας. Μόνο βγάζει. Πιο παρασιτικός από ποτέ, λεηλατεί και καταστρέφει κάθε επένδυση που έγινε και κάθε υποδομή που φτιάχτηκε μεταπολεμικά από το λαό μας. Δεν δημιουργεί εξατομικευμένη ζήτηση αναζητώντας νέα πεδία επιχειρηματικής κερδοφορίας. Αυτά έγιναν την προηγούμενη εικοσαετία, άσχετα αν κάποιοι τα ανακαλύπτουν τώρα, και είχαν μέγιστη συμβολή στην εκδήλωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Οι δημιουργοί της απαντούν πλέον με κατάργηση και στέρηση κάθε δικαιώματος στη ζήτηση, στα κοινωνικά αγαθά, στην ικανοποίηση βασικότατων αναγκών σε εκατομμύρια ανθρώπους. Οι πρώην εξατομικευμένοι πελάτες των απελευθερωμένων αγορών πετιούνται μαζικά στα αζήτητα. Για τις αγορές αποτελούν απλά περιττούς ανθρώπους που δεν δικαιούνται πρόσβαση σε τίποτα. Η αντίστοιχη κρίση του Μεσοπολέμου «απαλλάχθηκε» από αυτούς στο σφαγείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στα Άουσβιτς…
Αυτή είναι η ΕΕ και οι «απελευθερώσεις» της και όχι ό,τι θα ήθελε ή ονειρεύεται κανείς. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα δεν χωράνε θέσεις τύπου «διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα» ή «επαναφορά στο Δημόσιο όσων ΔΕΚΟ ιδιωτικοποιήθηκαν», που αφήνουν ανέγγιχτη την πολιτική των απελευθερώσεων και τα ιδιωτικά μονοπώλια. Ούτε ο αναχωρητικός κυνισμός του «έτσι είναι ο καπιταλισμός». Όποιος δεν θέλει να συγκρουστεί υπερασπίζοντας τη χώρα του και το δικαίωμα στην επιβίωση και την ευημερία του λαού της, βρίσκει 9+1 τρόπους να «εξυγιαίνει» την ΕΕ ή/και να μεταθέτει το ζήτημα σε φαντασιακές «κοινωνικοποιήσεις βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής» στο σοσιαλιστικό επέκεινα.
Σήμερα χρειάζεται το πλατύτερο δυνατό μέτωπο για την υπεράσπιση των κοινωνικών και γι’ αυτό δημόσιων αγαθών, των βασικότερων αναγκών διαβίωσης του σύγχρονου ανθρώπου. Δεν είναι υπόθεση ενός κλάδου ή ενός τμήματος εργαζομένων. Είναι άμεσο ζήτημα επιβίωσης του λαού. Η υγεία, η παιδεία, η ασφάλιση, το νερό, το ηλεκτρικό, η θέρμανση, οι συγκοινωνίες, οι επικοινωνίες, ή θα είναι αποκλειστικά δημόσια αγαθά, δηλαδή εθνικοποιημένα κρατικά μονοπώλια ή απλώς δεν θα υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου