Καθολική αποδοχή αρχίζει να κερδίζει η πολιτική εκτίμηση πως η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι έτοιμη να πληρώσει το οποιοδήποτε τίμημα προκειμένου να παρατείνει την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ και το €.
Οι πρόσφατα ψηφισμένες και ολοκληρωτικά καταδικαστικές διατάξεις για την Κοινωνική Ασφάλιση, την Φορολογία και τη Δημόσια Περιουσία, αποτελούν έμπρακτη απόδειξη της οριστικής υπαναχώρησης της Κυβέρνησης από όλες τις προηγούμενες δεσμεύσεις της.
Όσο όμως κι αν ευθυγραμμίζεται με την οικονομική πολιτική των προκατόχων της, υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που δεν καθιστά την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακριβώς ίδια με τις προηγούμενες. Μια λεπτομέρεια ικανή να πυροδοτήσει τη συσσωρευμένη αλλά ως τώρα βουβή κοινωνική ένταση.
Ποια είναι αυτή η «λεπτομέρεια»;
Αν και στο περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής η κυβέρνηση μοιάζει να έχει καταθέσει πλήρως τα όπλα, ωστόσο στην δημόσια εκφορά του λόγου της εμφανίζει μια προκλητική άρνηση να αναγνωρίσει τα δικά της πολιτικά πεπραγμένα, στοιχείο που τη διαφοροποιεί ουσιωδώς από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.
Άρνηση επενδυμένη με ένα μείγμα υποκρισίας και κοινωνικού εξυπνακισμού. Από το «μην πίνετε καφέδες και μην καπνίζετε για να μην σας πιάσει η αύξηση του ΦΠΑ» και τα «99 χρόνια που είναι τίποτα μπροστά στα 400», μέχρι το «πώς κάνετε έτσι για την 13η μείωση των συντάξεων, όταν έχετε φτάσει ήδη 12» και τους νηστικούς από άποψη, αφού δεν τους αρέσουν τα γεμιστά.
Τοποθετήσεις που φανερώνουν ότι εκτός από πολιτική αξιοπιστία, λείπει και η οποιαδήποτε συναίσθηση των κοινωνικών επιπτώσεων των μέτρων που νομοθετούνται, έλλειψη που επιτρέπει την αναζήτηση μιας ορισμένης ποιότητας χιούμορ.
Το κακόγουστο κυβερνητικό μπλακ χιούμορ από τους δεκανείς, διαδέχεται η καθημερινή κακοποίηση των εννοιών του Μαρξισμού, του Κομουνισμού και της Αριστεράς, από τους πιο επαγγελματίες λοχαγούς της Κυβέρνησης.
Ο «κομμουνιστής» κ. Κατρούγκαλος, ο «ταξικός» κόφτης του κ. Τσακαλώτου, ο «εκδικητής» του δημοψηφίσματος κ. Κυρίτσης, ο «Βελουχιώτης» κ. Πολάκης είναι μόνο ορισμένες και ίσως όχι οι πιο ακραίες εκδοχές μιας καθόλου αθώας πολιτικής ελαφρότητας, που αντλείται από πολιτική ημιμάθεια και αστείρευτο θράσος.
Οι φραστικοί λεονταρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα σκληρά μέτρα που «δήθεν» αναγκάζεται να πάρει και εφαρμόζει με «δήθεν» κοινωνικά δίκαιο τρόπο, και τα ανεξάντλητα ψέματα που εκτοξεύονται από τα πρωθυπουργικά χείλη, διαφοροποιούν ουσιωδώς τούτη την μνημονιακή κυβέρνηση από τις προηγούμενες.
Είναι μια κυβέρνηση με στρατηγικό στόχο να ενταφιάσει για πάντα την κοινωνική ελπίδα και αξιοπρέπεια μέσα στο μνήμα της δικής της εκτρωματικής εκδοχής της αριστεράς.
Πριν αποφασίσουμε να ξανατραβήξουμε κόντρα στα θηριώδη κύματα του νεοφιλελευθερισμού και στην βαρβαρότητα του κεφαλαίου, καλά θα κάνουμε τούτη τη φορά να έχουμε πετάξει από τη βάρκα μας τους λαθρεπιβάτες.
Που δεν είναι βέβαια μόνο οι ντελάληδες των παραθύρων, αλλά και οι λιγότερο εκδηλωτικοί συνοδοιπορούντες αυτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου