Ευρωεκλογές 2014: Nα φύγουν κι «έχει ο Θεός» ή Να φύγουν κι έχει Σχέδιο ο λαός;

της συναδέλφου και μέλους της συσπείρωσης Βαγγελιώς Σωτηροπούλου*

Η ευκαιρία μιας ψήφου ελεύθερης άποψης δεν πρέπει να χαθεί

Πλησιάζοντας στις ευρωεκλογές, η διαμάχη σε κεντρικό επικοινωνιακό επίπεδο παίρνει όλο και περισσότερο το χαρακτήρα εθνικών εκλογών.

Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση κάνουν ότι μπορούν για να εμποδίσουν το λαό να αξιοποιήσει την σπάνια ευκαιρία μιας ψήφου με βάση την ελεύθερα διαμορφωμένη άποψή του για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Στα πλαίσια αυτής της τακτικής ο μπαμπούλας της εξόδου από την ευρωζώνη τέθηκε και πάλι σε κυκλοφορία. Αυτό συμφέρει το μπλοκ εξουσίας, διότι κάθε δυναμική αύξησης του ΣΥΡΙΖΑ που θα του εξασφάλιζε άνετο νικηφόρο προβάδισμα απέναντι στη ΝΔ, τσακίζεται στα βράχια του ευρωτρόμου. Έτσι όσα αίσχη και να κάνει η κυβέρνηση Σαμαρά, ακόμα κι αν φιλοξενεί χρυσαυγίτες στο γραφείο του πρωθυπουργού, ακόμα και αν σπρώχνει τη χώρα στην άβυσσο, δεν πληρώνει το ανάλογο πολιτικό κόστος. Παραδόξως ο μπαμπούλας συμφέρει – όχι βέβαια μακροπρόθεσμα – αλλά με όρους τρέχουσας ψηφοθηρίας και το ΣΥΡΙΖΑ, διότι όσο το μπλοκ εξουσίας τον κατηγορεί ότι ενδέχεται να μας βγάλει από το ευρώ, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ μαζεύει ψήφους αριστερών που ελπίζουν ότι σε κάποιο υπόγειο της Κουμουνδούρου, μαζί με την Αριστερή Πλατφόρμα, κρύβεται ακόμα κάποιο σχέδιο σύγκρουσης με την τρόικα και το ευρώ, το οποίο την κρίσιμη στιγμή θα ξεσκονιστεί και θα τεθεί σε εφαρμογή.

Οι ημέρες της «ησυχίας» ούτως  ή άλλως έχουν τελειώσει

Φυσικά και ευχόμαστε την πτώση της κυβέρνησης. Προφανώς μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – ΔΗΜΑΡ είναι καλύτερη από μια κυβέρνηση Σαμαρά, τουλάχιστον από άποψη αισθητικής. Είναι επίσης λογικό κανείς να προτιμά μια βελτίωση της καθημερινής του ζωής, που θα προκύψει ήρεμα, απλά και χωρίς να αναγκαστεί να αναλάβει ρίσκα. Δυστυχώς όμως η κρίση που ζούμε, η θέση της χώρας μας στον καταμερισμό εργασίας της ΟΝΕ και της ΕΕ διαμορφώνουν ένα τόσο ασφυκτικό πλαίσιο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο οικονομικής βελτίωσης της ζωής μας χωρίς την έξοδο από την ευρωζώνη, χωρίς σύγκρουση με τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Συνεπώς, οι αντιμνημονιακές κορώνες, των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα συγκρουστούν με την πραγματικότητα.  Οποιαδήποτε προσπάθεια να εφαρμοστούν μέτρα οικονομικής ανακούφισης κάποιων κατηγοριών της κοινωνίας, θα προσκρούσει στις οικονομικές δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στην ΕΕ για το χρέος και τα πλεονάσματα. Οποιοσδήποτε προϋπολογισμός καταρτιστεί, θα πρέπει να εγκριθεί από το Βερολίνο, και το Βερολίνο θα τον εγκρίνει μόνον εάν του παρουσιαστούν «ισοδύναμα» μέτρα περικοπών. Η σύγκρουση λοιπόν  είναι αναπόφευκτη και αφού είναι αναπόφευκτη, πρέπει να δούμε πότε έχει περισσότερες πιθανότητες η έκβασή της να είναι προς όφελος του λαού και να μην οδηγήσει σε ακροδεξιά ρεβάνς. Η έκβαση της θα εξαρτηθεί από δύο παράγοντες : α) την αγωνιστική ετοιμότητα του λαού και β) την ύπαρξη συγκροτημένου σχεδίου ανάταξης της οικονομίας και δημιουργίας πραγματικών θέσεων εργασίας με πρώτο βήμα την έξοδο από την ευρωζώνη και στη συνέχεια το ξήλωμα όλων των φραγμών που θέτει η ΕΕ στην παραγωγική αναγέννηση της χώρας, στην ανάπτυξη της δημόσιας παιδείας και υγείας.

Δυστυχώς καμία από τις δυο προϋποθέσεις δεν περιλαμβάνεται στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καν σε θέση,  να δώσει μια σοβαρή απάντηση  στο απλό ερώτημα, τι θα κάνει αν η οι Μέρκελ και Σόιμπλε δεν «δεχτούν» τις προτάσεις του Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ λοιπόν, ή θα βρεθεί σε αδιέξοδο ή θα παραπέμψει τις «αλλαγές» στο μέλλον, όταν και εφ όσον αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί στην Ε.Ε., ενώ συγχρόνως θα διαχειρίζονται την «κατάσταση». Αυτά που λέγονται ως ψίθυροι της αριστερής πλατφόρμας, ότι την τελευταία στιγμή τα πράγματα θα οδηγηθούν στην σύγκρουση  με την ευρωζώνη, η ότι θα υπάρξει δημοψήφισμα για την παραμονή στο ευρώ αποτελούν πολιτικά ανέκδοτα. Οι ευρωπαϊκές ελίτ θα αρνηθούν στον οποιοδήποτε την εφαρμογή πολιτικών αντίθετων με την λιτότητα. Οι τράπεζες μπορούν να κλείσουν σε μια μέρα,  ο κόσμος θα στριμωχτεί πανικόβλητος στα σούπερ μάρκετ και τα πράγματα μπορούν να ακολουθήσουν το άδοξο τέλος της σύντομης κυπριακής «επανάστασης». Η έξοδος από το ευρώ δεν μπορεί να γίνει σε μια νύχτα, χωρίς να υπάρχει έτοιμο τεχνικό σχέδιο και μάλιστα με πολλές πιθανές διακλαδώσεις, και κύρια χωρίς έναν συνειδητό λαϊκό παράγοντα που θα είναι έτοιμος και αποφασισμένος να μην υποκύψει στις εξωτερικές και εσωτερικές πιέσεις αλλά και αν χρειαστεί να αντιμετωπίσει  δυσκολίες που μπορούν να προκύψουν   σε μια μεταβατική περίοδο. 

Κατά συνέπεια είναι απολύτως απαραίτητο να ενισχυθεί εκλογικά και οργανωτικά το ΣΧΕΔΙΟ Β και μετεκλογικά να διαμορφωθεί σε συνεργασία με άλλες δυνάμεις ένα πλατύ αντι- ΕΕ πολιτικό ρεύμα και μέτωπο.   Έτσι μόνο μπορεί να υπάρξει ταχύτατη λαϊκή συνειδητοποίηση για την ανάγκη εξόδου από την ευρωζώνη και την Ε.Ε., και άμεση αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών . Το επίσημο πολιτικό σύστημα είναι σε απόλυτη ρευστότητα αν όχι σε διάλυση και μια κυβέρνηση ενός τέτοιου μετώπου ακόμη και τον επόμενο χρόνο είναι εφικτή.

*Η  Βαγγελιώ Σωτηροπούλου είναι υποψήφια ευρωβουλευτής με το ΣΧΕΔΙΟ Β