Ξεπούλημα της ΔΕΗ

Αναδημοσιεύουμε άρθρο του Ανδρέα Αβραμίδη* από την Εποχή

O παραλογισμός του αυτονόητου

Σε κωμωδία εξελίσσεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκεράσει τις διαφορετικές απόψεις υπουργών της για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Οι διαφωνίες μεταξύ της Τ. Μπιρμπίλη και του υπουργείου οικονομικών δεν αφορούν διαφορετικές πολιτικές, αλλά την ταχύτητα υλοποίησης της ίδιας πολιτικής. Συγκεκριμένα, διαφωνούν για το αν θα πρέπει να παραδοθεί η ΔΕΗ στους κερδοσκόπους τώρα που η τιμή της μετοχής της είναι χαμηλή ή αργότερα. Επίσης διαφωνούν και για το αν θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν τα Δίκτυα στο σύνολό τους ή μήπως πρέπει να διατηρήσει το Κράτος τον έλεγχό τους. Εν τέλει εκείνο που επιδιώκουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι η εκποίηση των Δημόσιων ηλεκτρενεργειακών υποδομών και δραστηριοτήτων, υπακούοντας στις εντολές της ΕΕ και των πολυεθνικών της ενέργειας.

Τα συνδικάτα

Στο παζάρι αυτό συμμετέχει και η ΓΣΕΕ που δήλωσε δια του Προέδρου της πως προτείνει να διατηρηθεί ο έλεγχος των Δικτύων από το Κράτος (Ολομέλεια ΓΣΕΕ 14/3/2011). Θέση που εξ αντανακλάσεως δηλώνει «Ναι» στην πώληση μονάδων παραγωγής και ενός μειοψηφικού πακέτου στα δίκτυα! Απαράδεκτο για ένα θεσμό που υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Η εκποίηση της ΔΕΗ και της Ηλεκτρικής ενέργειας, γενικότερα, είναι σταθερή πολιτική όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, η δε ταχύτητα υλοποίησής της είναι ανάλογη του εκφοβισμού και εκβιασμού των εργαζομένων και της ίδιας της κοινωνίας. Μόνιμος υποστηρικτής της πολιτικής αυτής η συμβιβασμένη και συναινετική πλειοψηφία των συνδικαλιστών στην ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ. Από το 1999, όταν και ψηφίσθηκε ο πρώτος νόμος που καταργούσε την αυτασφάλιση και θεσμοθετούσε την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, στήριξαν όλες τις επιλογές των κυβερνήσεων, όπως π.χ. την μετοχοποίηση του 49% και συνεχίζουν και σήμερα να συναινούν στον κατακερματισμό της ΔΕΗ και την δημιουργία θυγατρικών Διανομής και Μεταφοράς.
Η οικονομική κρίση έχει περιορίσει την ζήτηση σε ελληνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται υπερεπάρκεια εγκατεστημένης ισχύος, φαινόμενο που θα ενταθεί στο μέλλον αν πάρουμε υπόψη τον στόχο μείωσης της κατανάλωσης κατά 20% έως το 2020. Συνέπεια αυτών είναι τα όποια κερδοσκοπικά συμφέροντα στην ενέργεια να στρέφονται στην λεηλασία της ΔΕΗ, η οποία εξελίσσεται σε ακόμα δύο μέτωπα, αυτό των λιγνιτικών μονάδων και των υδροηλεκτρικών.

Λιγνιτικά: τα σίγουρα κέρδη

Έως και 3000MW εγκατεστημένης ισχύος σε λιγνιτικούς σταθμούς θέλουν να βάλουν στο χέρι, όπως όλα δείχνουν, τα ιδιωτικά συμφέροντα. Αυτή είναι η κατεύθυνση που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της δημιουργίας ανταγωνιστικής αγοράς στην παραγωγή από λιγνίτη. Αφού ξεκίνησαν διαμαρτυρόμενοι πως δήθεν η ΔΕΗ έχει την αποκλειστικότητα αξιοποίησης των λιγνιτικών κοιτασμάτων, πέρασαν στην, μέσω της τρόικας, απαίτηση για πώληση Μονάδων της ΔΕΗ. Λόγω αντιδράσεων, διερευνήθηκαν ανεπιτυχώς ισοδύναμου αποτελέσματος σενάρια, όπως η ανταλλαγή ενέργειας, και καταλήξανε στο δίλημμα ενοικίαση ή πώληση Μονάδων. Το δεδομένο της ανταγωνιστικότερης παραγωγής από λιγνίτη σε σχέση με την παραγωγή από άλλα καύσιμα, όπως π.χ. το φυσικό αέριο και η πρόβλεψη πως ακόμα και μετά την επιβολή του κόστους των δικαιωμάτων ρύπανσης θα παραμείνει ανταγωνιστικότερη, κάνουν τα κερδοσκοπικά συμφέροντα να πιέζουν για την εντός του έτους ενοικίαση ή την αγορά από αυτούς των Μονάδων της ΔΕΗ.

Υδροηλεκτρικά: το φιλέτο

Τα 3.000MW εγκατεστημένης ισχύος αποτελούν το ισχυρότερο σημείο της ΔΕΗ. Είναι στρατηγικής σημασίας και ανυπολόγιστης αξίας, διότι : 1) είναι Ανανεώσιμη Πηγή Ενέργειας, που σημαίνει λαμπρό μέλλον 2) θα αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία στο μέλλον ως μονάδες αποθήκευσης ενέργειας, που θα παράγεται από άλλες μορφές ΑΠΕ, αλλά και για την ισορροπία του συστήματος και 3) γιατί όποιοι τα κατέχουν διαχειρίζονται νερά, που είναι πολύτιμα και χρησιμοποιούνται πέρα από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και για ύδρευση οικισμών και άρδευση γεωργικών εκτάσεων.
Καμιά ιδιωτική εταιρεία, όσο πλούσια και μεγάλη να είναι, δεν μπορεί να κατασκευάσει αυτές τις υποδομές. Μπορεί να τις αποκτήσει μόνο αν «πείσει» την κυβέρνηση να της τα πουλήσει. Το έγκλημα αυτό κατά του λαού –μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηρισθεί- βρίσκεται σε εξέλιξη με την δεδηλωμένη απόφαση της κυβέρνησης να αποσπάσει -κατ' αρχάς- από την ΔΕΗ τη διαχείριση των φραγμάτων. Η προδοτική αυτή απόφαση της κυβέρνησης για τα συμφέροντα του λαού, που υποτίθεται ότι υπηρετεί, πρέπει να βρει την απάντηση και την αντίσταση που της αναλογεί.

Ο παραλογισμός
του αυτονόητου

Επαναλαμβάνει συνεχώς ο ΓΑΠ πως η ασκούμενη πολιτική είναι πολιτική του αυτονόητου. «Αυτονόητο» λοιπόν είναι να μην έχει καμιά ευθύνη ο ίδιος για την πολύχρονη παρουσία του σε κυβερνήσεις που χρεοκόπησαν την χώρα μας. «Αυτονόητο» είναι επίσης να διαλύει και να εκποιεί μια ενιαία και καθετοποιημένη ΔΕΗ με τη μικρότερη τιμή κιλοβατωρών στην ΕΕ, αντικαθιστώντας την με πλήθος εταιρειών που θα κερδοσκοπούν στην πλάτη του Λαού. «Αυτονόητο» επίσης είναι να εξαφανίζει την ασφαλιστική περιουσία των εργαζομένων και των συνταξιούχων, που είναι ενσωματωμένη στην περιουσία της ΔΕΗ και που εξ αιτίας της δημιουργήθηκε και διατηρείται η χαμηλότερη τιμή κιλοβατώρας.

Ταξική η πολιτική τους,
ταξική και η απάντησή μας

Η απάντηση στην αντικοινωνική πολιτική τους στην ενέργεια δεν είναι μόνο υπόθεση των εργαζομένων της, αλλά ταξική. Αφορά την Αριστερά. Αφορά το ταξικό και αγωνιστικό κομμάτι του Εργατικού Κινήματος, που κυρίως συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, αλλά και των συμμάχων του στους αγρότες, τους νέους και τους αυτοαπασχολούμενους. Η απάντηση πρέπει να συνοδεύεται από πρόταση που να καλύπτει τις σημερινές και μελλοντικές ανάγκες του λαού και να βρίσκεται σε αρμονία με το περιβάλλον. Η πρόταση αυτή ήταν και είναι ο ενιαίος Δημόσιος φορέας ενέργειας, η 100% Δημόσια ΔΕΗ με κοινωνικοποιημένα τα μέσα Παραγωγής και με εργατικό έλεγχο.

ΔΕΗ και περιβάλλον

Η καταστροφή στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας μάς έχει συγκλονίσει όλους και ιδιαίτερα εμάς τους εργαζόμενους στην ΔΕΗ. Όλοι ευχόμαστε να μπορέσουν οι συνάδελφοι εκεί να αντιμετωπίσουν γρήγορα τα προβλήματα ψύξης των αντιδραστήρων, ώστε αν αποφευχθεί μια περιβαλλοντική καταστροφή πλανητικών διαστάσεων. Αν και δεν υπάρχει αντιστοιχία στο μέγεθος της επικινδυνότητας μεταξύ των πυρηνικών μονάδων και των δικών μας, εν τούτοις και εμείς εδώ θα πρέπει - σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες - να θέσουμε σε προτεραιότητα τα ζητήματα ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος.

assedei.blogspot.com

* Ο Ανδρέας Αβραμίδης είναι συνδικαλιστής της ΑΣΣΕ/ΔΕΗ.