Η καταστροφική πυρκαγιά στην Βαρυμπόμπη και αλλού…

 Η καταστροφική πυρκαγιά στην Βαρυμπόμπη και αλλού… 

Αυτές τις μέρες παρακολουθήσαμε τις, για άλλη μια φορά, καταστροφικές πυρκαγιές στην Βαρυμπόμπη, στην Λίμνη Ευβοίας και αλλού. Όλοι συγκλονιστήκαμε από το μέγεθος της καταστροφής και συγκινηθήκαμε από την υπεράνθρωπη προσπάθεια των πυροσβεστών να σβήσουν τις φωτιές. Όλοι είδαμε να καταστρέφονται περιουσίες και παραγωγικές μονάδες. 

Όμως αναρωτηθήκαμε αν θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί όλη αυτή η καταστροφή με την κατάλληλη οργάνωση του κρατικού μηχανισμού? 

Έτσι υπάρχουν για άλλη μια φορά ερωτήματα που ζητούν απάντηση : 

1. Πόσο θα είναι το κόστος πυρόσβεσης όλων αυτών των εκτάσεων? 

2. Πόσο θα είναι το κόστος της εκκένωσης των πληττόμενων οικιστικών περιοχών? 

3. Πόσο είναι το κόστος των αποζημιώσεων των πολιτών και των επιχειρήσεων που καταστράφηκε η περιουσία τους? 

4. Πόσο είναι το κόστος της αναδάσωσης των καμένων δασών? 

• Αντί αυτού πόσο θα ήταν το κόστος της μελέτης και εγκατάστασης προληπτικού συστήματος πυρόσβεσης στα δάση με μεγάλη έκταση και δύσκολη προσβασιμότητα από πεζοπόρα τμήματα πυροσβεστών, ώστε να είχε περιοριστεί η καταστροφή στην γέννηση της? 

• Το Πράσινο ταμείο δεν είχε τους πόρους να χρηματοδοτήσει την μελέτη και την εγκατάσταση τέτοιων συστημάτων? 

• Για άλλη μια φορά η πολιτική ηγεσία και το φερέφωνο της η, κατά όνομα Πολιτική Προστασία, θα κρυφτεί πίσω από την «κλιματική αλλαγή» για να κρύψει τις πραγματικές πολιτικές ευθύνες που έχει για την διάλυση του κρατους? 

• Οι οικονομολόγοι που ουσιαστικά παίρνουν τις ουσιαστικές πολιτικές αποφάσεις για το μέλλον των πολιτών αυτής της χώρας θα μας απαντήσουν αν με καθαρά οικονομικούς όρους είναι πιο φθηνό να αντιμετωπίζουμε αυτές τις καταστροφές όταν αυτές συμβαίνουν ή να ακολουθούμε μια προληπτική πολιτική που θα τις απέτρεπε? 

• Επιτέλους μέχρι πότε θα αφήσουμε το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο να ελέγχει τις ζωές μας και το μέλλον των απογόνων μας, με μόνο στρεβλό κριτήριο την απόδοση κέρδους, αδιαφορώντας για τις καταστροφές σε πολλά επίπεδα που επιφέρει η επιλογή αυτή? 

Μήπως ήρθε η ώρα να αντιδράσουμε σ’ αυτή την λογική, πριν θυσιάσουμε όλη μας την αξιοπρέπεια στις απαιτήσεις του κέρδους και προσωπικού πλουτισμού, ενάντια σε κάθε λογική κοινωνικής οργάνωσης, κοινωνικών παροχών και κρατικών δομών? 

Μήπως ήρθε η ώρα να αισθανθούμε όλοι Πολίτες που θα διεκδικήσουν συμμετοχή στα κοινά και όχι απλοί ψηφοφόροι που απλώς κάθε τετραετία (καμμιά φορά και πιο νωρίς) θα επιλέγουμε υπάλληλους του κεφαλαίου να ορίζουν την ζωή μας. 

Σοφιανόπουλος Σταύρος μέλος της Συσπείρωσης Αριστερών Αρχιτεκτόνων.