ΜΕΤΑ: Για το νομοσχέδιο κυβέρνησης ΝΔ και Βορίδη που αφορά στην τηλεργασία στο δημόσιο τομέα
Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει να εργαλειοποιεί την πανδημία, κατά την προσφιλή της τακτική τον τελευταίο χρόνο, θέτοντας σε δημόσια διαβούλευση, μέσω του υπουργού Εσωτερικών, Μ. Βορίδη, σχέδιο νόμου δέκα σελίδων, το οποίο υποτίθεται «ρυθμίζει» την τηλεργασία στο Δημόσιο. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο για τους δημόσιους υπαλλήλους χωρίς καν αναφορά στον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, γεμάτο ασαφείς διατάξεις, που παραπέμπουν τα πάντα για να ρυθμιστούν με Προεδρικά Διατάγματα και Υπουργικές Αποφάσεις. Είναι ένα νομοσχέδιο με το οποίο δεν εισάγονται στην πραγματικότητα συγκεκριμένες ρυθμίσεις και που παραπέμπει περισσότερο σε μια αγχωτική προσπάθεια της κυβέρνησης να εισάγει στο Δημόσιο, αυτή την χρονική στιγμή, μια νέα μορφή εργασίας, την τηλεργασία, συνδέοντάς την ταυτόχρονα, αποκλειστικά και μόνο, με τη «χρήση Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών».
Η χρονική στιγμή προώθησης του νομοσχεδίου έχει τη σημασία της: γίνεται τώρα που η τηλεργασία παρουσιάζεται επικοινωνιακά σαν το «υπερόπλο» ενάντια στην πανδημία, στο πλαίσιο της κυβερνητικής προσπάθειας να εξαφανιστεί η πραγματικά εγκληματική διαχείρισή της και η αληθινή κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στους εργασιακούς χώρους, όπου έχουν «ξεχαστεί» και τα βασικά για την υγιεινή και ασφάλεια: γιατροί εργασίας, χωροθέτηση εργασιακών θέσεων, εξαερισμός, φωτισμός, μέσα ατομικής προστασίας, επιδημιολογική επιτήρηση, ωράρια εργασίας κ.λπ.
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση αποκρύπτει με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα το χαμηλό ποσοστό ψηφιοποίησης και διαλειτουργικότητας πληροφοριακών συστημάτων του Δημοσίου, την απαράδεκτη κατάσταση των υποδομών και σε υλικό και σε πληροφορικά συστήματα, τις μόνιμα υποστελεχωμένες ή/και με μη κατάλληλο προσωπικό στελεχωμένες έως και ανύπαρκτες Διευθύνσεις και Τμήματα Πληροφορικής, πίσω από το παραμύθι του «πατήματος ενός κουμπιού» και της σκόπιμης σύγχυσης μεταξύ της τηλεργασίας και της αναγκαίας απλούστευσης (και με ηλεκτρονικό τρόπο) των διαδικασιών του Δημοσίου, με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών.
▬ απειλεί εργασιακά δικαιώματα και συνδέεται άμεσα με το επερχόμενο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, που θα “ρυθμίσει” μεταξύ άλλων και την τηλεργασία στον ιδιωτικό Τομέα,
▬ δημιουργεί κατηγορίες εργαζομένων «διαφορετικών ταχυτήτων», νέου τύπου εργασιακές σχέσεις που οδηγούν μεσο-μακροπρόθεσμα σε διαφορετικές αμοιβές, διαφορετικές συνθήκες εργασίας, διαφορετικό τρόπο εξέλιξης έως και απολύσεις. Η εξαγγελία του κ. Μ. Βορίδη, τελευταίως, ότι μπορεί να προχωρήσουν σε προσλήψεις προσωπικού μόνο για τηλεργασία, επιβεβαιώνει τις παραπάνω εκτιμήσεις μας.
▬ θέτει σε κίνδυνο κατακτήσεις, όπως το ωράριο και οι άδειες (κανονικές, αναρρωτικές, ανατροφής τέκνων κ.λπ.),
▬ αποτελεί προθάλαμο για το outsourcing υπηρεσιών του Δημοσίου. Ήδη, το Υπουργείο Εργασίας αναθέτει την απονομή συντάξεων σε ιδιώτες λογιστές και δικηγόρους που …θα εργάζονται εξ αποστάσεως,
▬ μετακυλίει την ευθύνη στον εργαζόμενο για την οργάνωση και λειτουργία του χώρου εργασίας του για τις αντίστοιχες υποδομές αλλά και για την ασφάλεια των δεδομένων και των επικοινωνιών,
▬ ενισχύει την κοινωνική ανισότητα και μεταβιβάζει μέρος του λειτουργικού κόστους του Δημοσίου στον ίδιο τον εργαζόμενο, καθώς θεωρεί δεδομένο ότι κάθε εργαζόμενος έχει και πληρώνει σύνδεση στο διαδίκτυο, αφού δεν κάνει καμιά αναφορά σε αυτό σε αντίθεση με τον εξοπλισμό, έχει ξεχωριστό δωμάτιο για να τηλεργάζεται, έχει γραφεία, έχει καρέκλες,
▬ θεσμοθετεί το διευθυντικό δικαίωμα στην επιλογή των αντικειμένων εργασίας, των τηλεργαζόμενων και των όρων εργασίας, συνδέοντας επίσης αποκλειστικά το αντικείμενο και την φύση της εργασίας με τις Τεχνολογίες Πληροφορικής. Άραγε, με ποια συλλογιστική έχουν προκύψει οι 40 εργάσιμες μέρες ανά έτος (ή ανά 3μηνο καθώς δεν είναι σαφές στο σχετικό άρθρο) τηλεργασίας και το ποσοστό του 25% σε τηλεργαζόμενους; Άραγε, ποιους θα επιλέγουν οι διευθυντές (στην συντριπτική τους πλειονότητα ορισμένοι εκτός κρίσεων, με ανάθεση από την πολιτική ηγεσία) για να τηλεργάζονται κάθε φορά;
▬ δεν κάνει καμιά αναφορά σε ενίσχυση πόρων (υλικών και ανθρώπινων) των Διευθύνσεων/Τμημάτων Πληροφορικής του Δημοσίου, ενώ αυτά που αναφέρονται στο άρθρο 6 και αφορούν στις υποδομές και την ασφάλεια των δεδομένων – επιστημονικά είναι στην σωστή θεώρηση – απέχουν παρασάγγες από την πραγματικότητα του Ελληνικού Δημοσίου. Πράγμα που σημαίνει ότι χωρίς αυτές τις υποδομές και αυτούς τους όρους, η τηλεργασία θα είναι μαύρη τρύπα σε ό,τι αφορά την ασφάλεια και την προστασία των δεδομένων.
▬ δεν αποσαφηνίζει ποιες είναι οι «έκτακτες ανάγκες και συνθήκες» κατά τις οποίες θα επιβάλλεται η τηλεργασία. Είναι προφανώς άλλο πράγμα η ανάγκη περιορισμού του συγχρωτισμούλόγω της πανδημίας κι άλλο η αδυναμία πρόσβασης στον χώρο εργασίας, για παράδειγμα, εξαιτίας μιας απεργίας στα ΜΜΜ ή ζημιών στο χώρο εργασίας, για την άμεση αποκατάσταση των οποίων υπεύθυνο είναι το ίδιο το Δημόσιο.
▬ οδηγεί τους εργαζομένους σε απομάκρυνση από το φυσικό χώρο εργασίας και τους συναδέλφους, εδραιώνοντας ένα κλίμα αποσυλλογικοποίησης, σε μια εποχή που η συσπείρωση γύρω από τα συνδικάτα και οι μαζικοί αγώνες είναι το μόνο όπλο για την αντιμετώπιση της επίθεσης που δέχεται το εργατικό κίνημα,
▬ πολλαπλασιάζει σημαντικά τον κίνδυνο επιβάρυνσης των εργαζόμενων γυναικών, καθώς νομιμοποιεί την επιστροφή της γυναίκας στον «φυσικό της χώρο» και η κοινωνική αναπαραγωγή επανιδιωτικοποείται σε απόλυτο βαθμό. Με επιβολή της τηλεργασίας από το σπίτι επιχειρούν να καταργήσουν στην πράξη τα δικαιώματα για γονικές άδειες ή ακόμη και λοχείας, παιδικούς σταθμούς, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών ή φροντίδας ηλικιωμένων. Σε μια ψηφιακή εκδοχή του φορντισμού, η νέα οργάνωση εργασίας επιτρέπει στη γυναίκα να ασκεί ταυτόχρονα τους πολλαπλούς της ρόλους και επομένως πολλαπλασιάζεται ο βαθμός εκμετάλλευσης της από τους εργοδότες και την πατριαρχική οικογένεια. Δεν θα διακοπεί η εργασία όταν αρρωστήσει το παιδί της εργαζόμενης, αντίθετα καταργείται στην πράξη η υποχρέωση του εργοδότη ή και του κράτους να λαμβάνει μέριμνα για εναρμόνιση του ωραρίου εργασίας των γονιών (πιο συχνά της μητέρας) με αυτό του ολοήμερου σχολείου, του παιδικού σταθμού. Οι πολλαπλοί ρόλοι, στους οποίους καλούνται να ανταποκριθούν οι εργαζόμενες γυναίκες δε θα έχουν καν χρονική αλληλουχία, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα (9πμ.-5μμ. εργασία εκτός σπιτιού και μετά τις 5μμ εργασία για τις δουλειές του σπιτιού), αλλά θα επιτελούνται πλέον ταυτόχρονα.
Το ΜΕΤΑ θεωρεί ότι υπηρετεί επικοινωνιακές σκοπιμότητες και μόνον το να ταυτίζουν κάποιοι την τηλεργασία με την τεχνολογική πρόοδο. Εμείς υποστηρίζουμε την πραγματική αξιοποίηση της τεχνολογίας προς όφελος των πολιτών και δεν αντιμετωπίζουμε φοβικά τη χρήση της.
Ωστόσο, εκτιμούμε ότι το νομοσχέδιο δεν επιλύει κανένα από τα υπαρκτά προβλήματα της δημόσιας διοίκησης, όπως: η υποστελέχωση των δημόσιων υπηρεσιών, οι κομματικοί και πελατειακοί μηχανισμοί, καθώς και η ανάγκη για ψηφιοποίηση και απλούστευση των διαδικασιών. Επιπλέον, δεν ικανοποιεί κανένα από τα πάγια και δίκαια αιτήματα των εργαζομένων στο Δημόσιο, όπως η κάλυψη όλων των λειτουργικών κενών με μόνιμο προσωπικό και η μείωση του εργάσιμου χρόνου.
Αντιθέτως, όπως και στην εκπαίδευση, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την τηλεργασία ως μέσον για να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την ευνοιοκρατία και το ρουσφέτι στο χώρο του Δημοσίου, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και για να αντιμετωπίσει «έκτακτες καταστάσεις», όπως είναι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, οι καταλήψεις και η έλλειψη προσωπικού.
Το ΜΕΤΑ θα αντιταχθεί σε αυτές τις αντιδραστικές αλλαγές στα εργασιακά και καλεί τους/τις εργαζομένους/ες σε οργάνωση και πάλη για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα και τα δικαιώματα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου