Στα χέρια της Ολομέλεια του ΣτΕ η απόφαση για τις περικοπές δώρων των δημοσίων υπαλλήλων

Θυμίζουμε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ τα κατάργησε το 2012, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διατήρησε τις περικοπές...

Η επταμελής σύνθεση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές σε δώρα Χριστουγέννων Πάσχα και αδείας των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων, που αποφασίστηκαν με το δεύτερο μνημόνιο και άρχισαν να εφαρμόζονται από την 1η Ιανουαρίου του 2013. Η υπόθεση παραπέμπεται για τελική κρίση στην Ολομέλεια του ΣτΕ.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Αθήνα 9,84», το 7μελές ΣΤ τμήμα του ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές δώρων στα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων. Οι περικοπές αυτές προβλέπονταν στο δεύτερο μνημόνιο άρχισαν να εφαρμόζονται από την 1η Ιανουαρίου 2013.

Όπως αναφέρει το σκεπτικό των ανώτατων δικαστών που ανοίγουν το δρόμο για την επιστροφή των δώρων ,οι επίμαχες περικοπές που έγιναν με το νόμο 4093/12 αντίκεινται στα άρθρα 25 και 4 του Συντάγματος και τις απορρέουσες από αυτά αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας.

«Ο νομοθέτης όφειλε αποφαινόμενος τεκμηριωμένα για την αναγκαιότητα του μέτρου, να εξετάσει την ύπαρξη τυχόν εναλλακτικών επιλογών και να συγκρίνει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της καθεμιάς για τον επιδιωκόμενο δημόσιο σκοπό της δημοσιονομικής προσαρμογής καθώς και εάν οι επιπτώσεις της συγκεκριμένης περικοπής αποδοχών στο βιοτικό επίπεδο των θιγόμενων, αθροιζόμενες με τις επιπτώσεις από τα ήδη ληφθέντα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης, και συνδυαζόμενες με τις κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες, οδηγούν σε ανεπίτρεπτη μείωση του επιπέδου ζωής των υπαλλήλων, κάτω του επιπέδου της αξιοπρεπούς διαβίωσης», αναφέρει το σκεπτικό των δικαστών.

Όπως επισημαίνουν τα επιδόματα, εορτών και αδείας, «συνδέονται από τη φύση τους με τις αυξημένες ανάγκες που ανακύπτουν κατά τις εορταστικές περιόδους και κατά την περίοδο των θερινών διακοπών, οι οποίες ανάγκες συντρέχουν για όλους τους υπαλλήλους ανεξάρτητα από το μισθό του καθενός». Καταλήγουν αναφέροντας πως «ο νομοθέτης δεν δικαιολογείτο πλέον να προχωρήσει στην υιοθέτηση του επίμαχου καταργητικού μέτρου, χωρίς προηγουμένώς να έχει εκτιμήσει την προσφορόρητα του μέτρου ενόψει και της διαπίστωσης, ότι τα αντίστοιχα μέτρα που είχε λάβει έως τότε δεν είχαν αποδώσει τα αναμενόμενα». Η υπόθεση παραπέμπεται προς οριστική κρίση στην Ολομέλεια του ΣτΕ.