Η Ευρεσιτεχνία των «Λουτρών» –

 του Κώστα Λουλουδάκη

Θα μπορούσε ο καθημερινός κώδικας επικοινωνίας μας, η γλώσσα μας δηλαδή, να αντανακλά τη χαρακτηριστική για την νοοτροπία μας έκφανση; Οι Γερμανοί απευθύνονται στον συνάνθρωπό τους χρησιμοποιώντας τρίτο πρόσωπο πληθυντικού. Είναι χαρακτηριστικό της ταυτότητάς τους να μην υπάρχει αμεσότητα στις προσωπικές τους σχέσεις, αλλά μια σιδηρά πειθαρχία που αρχίζει και καταλήγει στο εξιδανικευμένο, με καταγωγή από «αρχαία κοιτάσματα», Τευτονικό έθνος.

Οι αστοί πολιτικοί, «αρχοντικές» πρωσικές οικογένειες, βιομήχανοι, μεγαλο-αγρότες και ιερατικό κατεστημένο αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα συγκεντρωτικό και τερατόμορφο κράτος βασισμένο στα αρχέτυπα των αιματοβαμμένων Τευτόνων ιπποτών, οι οποίοι σκοτώνουν τις σατανικές δυνάμεις που απειλούν την Γερμανική φυλή. Οι υποδεέστεροι λαοί πρέπει να υπηρετούν την Γερμανική φυλή ή να εξοντωθούν για να ανοίξει ο ζωτικός χώρος, το λεγόμενο Lebensraum.

Στην Γερμανία αυτές οι μυθοπλασίες απελευθέρωσαν τεράστιες δυνάμεις μέσα από τη συλλογική συγκίνηση και την παράκρουση που προκαλούσαν οι φυλετικές θεωρίες, καθώς μεγάλη μερίδα του εργατικού κόσμου ήταν μικροαστικοποιημένη και προσηλωμένη στην αποικιακή αυτοκρατορική νοοτροπία και στην αλαζονεία του δήθεν πιο πολιτισμένου και ηγεμονικού ευρωπαϊκού έθνους. Και είναι σίγουρο πως δεν έχουν αλλάξει πολλά από τότε όσον αφορά στη νοοτροπία μεγάλης μερίδας των Γερμανών πολιτών.

«To Lebensraum, η εύρεση ζωτικού χώρου, που ως θεωρία αναπτύχθηκε από τον ζωολόγο βιολόγο και γεωγράφο Friedrich Ratzel και καθιερώθηκε ως πολιτική και οικονομική ιδεολογία από τον Γερμανό καγκελάριο Theobald von Bethmann-Hollweg (1909-1917), πρέσβευε ρητά τη φυλετική ανωτερότητα, Herrenvolk, δηλαδή κυρίαρχο έθνος των Γερμανών, οι οποίοι, λόγω της υπεροχής τους, σωματικής, ψυχικής, γενετικής, είχαν το δικαίωμα να εκτοπίσουν όποιους θεωρούσαν υπανθρώπους (Untermenschen), αυτούς της κατώτερης φυλετικής στάθμης. Όπως φαίνεται λοιπόν, τίποτα από όσα ακολούθησαν δεν ήταν πρωτότυπη ιδέα του Αδόλφου Χίτλερ, αλλά κάτι σύνηθες και αναπόσπαστο στοιχείο της γερμανικής κουλτούρας εκείνης της εποχής». (Κώστας Λουλουδάκης «Από το Τρίτο Ράιχ στην Ευρωπαϊκή Ένωση» Εκδόσεις ΚΨΜ 2017)

Ωστόσο, η ιδεολογία αυτή απόκτησε δύναμη, όταν οι κοινωνικές συνθήκες επέτρεψαν την αποδέσμευσή της και την διάδοσή της μέσα στα μεγαλοαστικά κοινωνικά στρώματα, μα και στα λούμπεν στοιχεία που επιστρατεύτηκαν για να υπηρετήσουν την «φυλή», την «τιμή» και το «αίμα»∙ δηλαδή, τα συμφέροντα του γερμανικού καπιταλισμού που απειλούνταν από τον δράκο του κομμουνισμού και του εβραϊκού Μπολσεβικισμού. Με απλά λόγια, ο φασισμός αποδείχτηκε χρήσιμος, όταν ο καπιταλισμός χρειάστηκε διέξοδο στο αδιέξοδό του μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και είναι από την πολιτισμένη και βιομηχανικά αναπτυγμένη Γερμανία, από την οποία ξεπήδησε η πιο βάρβαρη μαζική δολοφονία στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Και δεν μιλάω μόνο για τον πόλεμο που, έτσι κι αλλιώς, ήταν ένα έγκλημα τερατωδών διαστάσεων αντάξιο της άριας γερμανικής φυλής, αλλά μιλώ για την κάθοδο στην κόλαση: τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκεί όπου η βαρβαρότητα ξεπέρασε το πιο ευφάνταστο σενάριο ταινίας τρόμου! Που μόνο η ύπαρξη τους θα έπρεπε να ωθήσει την Γη να ξεχάσει και να αποπέμψει την ανθρωπότητα.

Στο Μπούχενβαλντ, στο Μαουτχάουζεν – Γκούζεν, στο Μπέργκεν – Μπέλζεν, στο Νταχάου, στο Μαϊντάνεκ, στο Άουσβιτς –Μπίρκεναου, στην Τρεμπλίνκα και αλλού, οι Γερμανοί της άριας φυλής, με τις φιλόξενες προθέσεις, κατάφεραν το σημαντικό επίτευγμα να πείσουν τους εαυτούς τους πως το πρόβλημα των «παρασιτικών» ανθρώπων, Τσιγγάνων, Εβραίων Σλάβων, ομοφυλόφιλων, ανάπηρων ή κομμουνιστών δεν είναι ανθρώπινο ζήτημα ή ζήτημα ηθικής, αλλά αποκλειστικά ζήτημα βαθιάς πολιτικής μεταρρύθμισης και επιβαλλόμενης κοινωνικής υγιεινής. Επίσης, είναι γνωστές οι φιλόδοξες προθέσεις των Γερμανών επιστημόνων, οι οποίοι είχαν εκπονήσει ένα «Τετραετές Πλάνο» που περιέγραφε την μεθοδολογία που θα έπρεπε να ακολουθηθεί από τα φασιστικά στρατεύματα προκειμένου να επιτευχθεί αναγκαία μείωση του πληθυσμού της ΕΣΣΔ κατά 30 ή ακόμα καλύτερα κατά 40 εκατομμύρια. Σύμφωνα με το «Τετραετές Πλάνο», η ΕΣΣΔ θα μετατρεπόταν σε «Ινδία της Γερμανίας».

Σχεδιαζόταν εκτός από την άμεση στρατηγική εξόντωσης του γηγενούς στοιχείου, μια ταυτόχρονη μετανάστευση εποίκων Γερμανών στην Ανατολική Ευρώπη. Το Γ’ Ράιχ θα τους παραχωρούσε αγροκτήματα, τρακτέρ, αυτοκίνητα και δούλους, αφού όλοι οι Σλάβοι κομμουνιστές «ήσαν μια οικογένεια κουνελιών και γι’ αυτό καμία εργασιακή δεοντολογία δεν έχει νόημα» . Προέβλεπε μάλιστα ότι η «Ουκρανία και, στην συνέχεια, η λεκάνη του Βόλγα θα αποτελέσουν μια μέρα τους σιτοβολώνες της Ευρώπης. Θα προμηθεύουμε επίσης την Ευρώπη σίδηρο. Στην Κριμαία θα έχουμε εσπεριδοειδή, φυτείες ελαστικού κόμμεος, και βάμβακος. Θα δίνουμε στους Ουκρανούς κεφαλομάντηλα, γυάλινες χάντρες για κοσμήματα και όλα όσα επιθυμούν οι σλάβικες κουνελο-οικογένειες […]. Η ομορφιά της Κριμαίας θα είναι προσιτή στους Γερμανούς μέσω ενός αυτοκινητόδρομου. Αυτή θα αποτελέσει μια παραλλαγή της ιταλικής ή της γαλλικής Ριβιέρας. Κάθε Γερμανός πολίτης θα έχει την ευκαιρία να επισκέπτεται ο ίδιος τα κατακτημένα εδάφη με το Volkswagen του» . (Κώστας Λουλουδάκης «Από το Τρίτο Ράιχ στην Ευρωπαϊκή Ένωση» Εκδόσεις ΚΨΜ 2017 και Ian Kershaw: «ΧΙΤΛΕΡ ΝΕΜΕΣΗΣ» εκδόσεις scripta σελ 371) 

Όλα αυτά χρησίμευαν στην γερμανική άρια φυλή, διότι σύμφωνα με τον Γερμανικό μύθο της ανωτερότητας : «Ενιαίο ανθρώπινο γένος δεν υπάρχει. Ιστορία και αν υπάρχει είναι μονάχα της άριας φυλής. Οι άλλοι λαοί έχουν προορισμό να γίνουν φορτηγά ζώα, να υπηρετήσουν τη γερμανική φυλή ή να εξοντωθούν για να της ανοίξουν ζωτικό χώρο».(Χαράλαμπος Θεοδωρίδης «Εισαγωγή στην Φιλοσοφία» Εκδόσεις Εστία σελ 418)

Αξίζει να αναφέρουμε ότι η βιομηχανική παραγωγή θανάτου στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως αυτή περιγράφηκε στη «Διάσκεψη του Wannsee», που είχε ως διοργανωτή τον Reinhard Heydrich, ονομάστηκε «Τελική Λύση». Σχεδιάστηκε ως ένα σύστημα παράλληλης εξόντωσης, μέσω σειράς εκτελέσεων ηλικιωμένων, νηπίων και όσων για διάφορους λόγους ήταν ανίκανοι να εργαστούν, μέσω διαφόρων επιστημονικών πειραμάτων, και τέλος μέσω της καταναγκαστικής εργασίας στις Γερμανικές βιομηχανίες.

Ο διαχωρισμός των κρατουμένων γινόταν άπαξ και έμπαινε το τρένο στο στρατόπεδο ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, σε παιδιά και νήπια, σε αρρώστους και υγιείς, σε νέους και γέρους. Την επιλογή την έκαναν γιατροί! Αν δημιουργούνταν αναστάτωση, τότε τα φασιστικά κτήνη που εκτελούσαν το επάγγελμα του φρουρού, την αντιμετώπιζαν με μαστίγια και άγρια σκουλιά. Οι φρουροί με τα μαστίγια, ένθερμοι διαχειριστές του τρόμου, είχαν στρατολογηθεί από τον υπόκοσμο και από τις τάξεις των κοινών ποινικών κρατουμένων, ενώ την διατήρηση της φασιστικής τάξης εντός των στρατοπέδων την είχαν αναλάβει τα άγρια σκυλιά της οργάνωσης Hundestaffel.

Μετά τον διαχωρισμό σε όσους και όσες δεν είχαν επιλεγεί για εργασία ή για ιατρικά πειράματα, εμφανιζόταν ένας άνδρας των SS και τους διέταζε να αφήσουν τις βαλίτσες τους επί τόπου, να πάρουν μαζί τους μόνο πράγματα αξίας, τα χαρτιά τους, και σαπούνι για να πλυθούν στα «λουτρά». Εκεί τους περίμεναν άνδρες με άσπρες ρόμπες και με το περιβραχιόνιο του Ερυθρού Σταυρού, οι οποίοι χώριζαν τους άνδρες από τις γυναίκες και τα παιδιά. Τα γυναικόπαιδα τα οδηγούσαν σε ένα θάλαμο όπου, αφού πρώτα τα κούρευαν γουλί, τα διέταζαν να γδυθούν, έπειτα να διπλώσουν όμορφα τα ρούχα τους, μετά να παραδώσουν τα έγγραφά τους και τα χρήματα ή τα χρυσαφικά τους, και τέλος κρατώντας μόνο το σαπούνι τους τα οδηγούσαν στο «λουτρό»…Εκεί άρχιζε ο θρήνος και η κόλαση…Μα ένας γυμνός άνθρωπος που έχει χάσει την δύναμη και την αξιοπρέπειά του, πώς να παλέψει;

Μετά από είκοσι λεπτά η πόρτα των «λουτρών» άνοιγε και μια ομάδα ζωντανών κρατουμένων, -για να καταφέρουν την πιο χυδαία επιβίωση εκεί όπου ο θάνατος από σφαίρα ήταν πολυτέλεια,- έμπαινε μέσα με πένσες στα χέρια και αφαιρούσε από τους νεκρούς ασημένια ή χρυσά δόντια, αλυσίδες και βέρες. Τα αγαθά αυτά τα παρέδιδαν στους φύλακες προς δόξα της Γερμανίας και του Φύρερ της, και φυσικά προς κατάθεση στις ελβετικές τράπεζες. 

Αλλά σε όσους θανάτωναν στα «λουτρά» οι Γερμανοί, σίγουρα έδειχναν φιλευσπλαχνία και φροντίδα, θα λέγαμε, σε σύγκριση με τα παιδιά, τις γυναίκες και τους άνδρες που επιλέγονταν για ιατρικά πειράματα τα οποία χρηματοδοτούσε η κολοσσιαία κοινοπραξία I.G. Farben, η οποία προέκυψε από τις εταιρείες Hochst, AGFA, BASF και βέβαια την γνωστή μας Bayer. Η τελευταία μάλιστα αγόραζε από τα SS γυναίκες κρατούμενες για να προχωρήσει σε ιατρικά πειράματα. (Auschwitz: The Role of IG Farben-Bayer (https://www.globalresearch.ca/auschwitz-tthe-role-of-ig-farben-bayer/5526720)

Η συγκεκριμένη κοινοπραξία χρηματοδοτούσε τα απάνθρωπα πειράματα του φασίστα γιατρού Josef Mengele, ο οποίος αρεσκόταν να αφαιρεί χωρίς αναισθησία όργανα, να προχωρά σε σκόπιμη μόλυνση «υποκείμενων» ώστε να δοκιμάζει πρωτότυπα φάρμακα της Bayer, και να κάνει πειράματα σε παιδιά κυρίως σε δίδυμα με στόχο τη μελέτη των γενετικών γνωρισμάτων, στην εξαγωγή συμπερασμάτων για τις φυλετικές διαφορές, την ευγονική, και τη γενετική ταυτότητα του ανθρώπου. (Τhe guardian: The dwarves of Auschwitz https://www.theguardian.com/world/2013/mar/23/the-dwarves-of-auschwitz)

Η IG Farben-Bayer υποστήριξε, επίσης, τα πειράματα στείρωσης σε κρατούμενες του Άουσβιτς–Μπίρκεναου και του Νταχάου, του Καθηγητή γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Königsberg, Karl Clauberg, για να βρεθεί μια αποτελεσματική χημική μέθοδος ευνουχισμού που θα την χρησιμοποιούσε στα κατεχόμενα σοβιετικά εδάφη. 

«Οι γιατροί των στρατοπέδων προχωρούσαν σε διαδοχικές μεταμοσχεύσεις, ακρωτηριασμούς, αφαιρούσαν κομμάτια, έκαναν πειράματα σε καθένα από τα όργανα των κρατουμένων και επινοούσαν μεθόδους μαζικής στείρωσης εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, ώστε να μην μπορούν να τεκνοποιήσουν και να επιμολύνουν, όπως πίστευαν οι φασιστείς, την «άρια φυλή».

Αλήθεια, τι είδους άνθρωπος έπρεπε να είναι κανείς ώστε να δολοφονεί με αυτήν τη κτηνώδη διαδικασία στο όνομα της επιστήμης χιλιάδες παιδιά;

Ή μήπως από ένα σημείο και πέρα το κόστος σε ανθρώπινες ζωές δεν παίζει κανένα ρόλο, διότι αυτό που έχει σημασία είναι να παράγουμε αποτέλεσμα; Ιδίως στον τομέα της επιστήμης και μάλιστα κατά την διάρκεια του πολέμου;

Ένας από αυτούς τους σαδιστές γιατρούς των SS που πολύ αγάπησαν οι αμερικανικές υπηρεσίες, ανάμεσα σε άλλους, όπως οι: Hans Antmann, Kurt Blome , Erich Traub , Walter Schreiber, Richard Lindenberg , ήταν και ο Hubertus Strughold.

Ο Η. Strughold ήταν ο υπεύθυνος της «αεροπορικής ιατρικής» και διενεργούσε τα πειράματά του υπό την αιγίδα του Hermann Göring!

Μεταπολεμικά, τα απορρυπαντικά της CIA ξέπλυναν τον φασίστα γιατρό των SS και καθαρό από φρικαλεότητες και ιατρικές θηριωδίες και τον εγκατέστησαν σε μια αεροπορική στρατιωτική βάση στο Σαν Αντόνιο. Το φασιστικό κελεπούρι που άκουγε στο όνομα Hubertus Strughold ήταν ο επικεφαλής του Κέντρου Αεροπορικής Ιατρικής της «National Aeronautics and Space Administration» της γνωστής μας NASA!

Μάλιστα, οι Αμερικανοί, ευγνώμονες στον φασίστα γιατρό των SS, καθιέρωσαν το βραβείο «Hubertus Strughold», που δίδεται από την «Αεροδιαστημική Ιατρική Ένωση» σε επιστήμονες που συνέβαλαν στην έρευνα στον τομέα του διαστήματος που σχετίζεται με την ιατρική.

Οι αμερικανικές υπηρεσίες έκαναν τα πάντα ώστε να τον παρουσιάσουν σαν έναν άνθρωπο που υποστήριζε την πρόοδο της επιστήμης και κυρίως υπέρ της ανθρωπότητας! Το βιογραφικό του στην NASA αναφέρει: «Ο Hubertus Strughold M.D, επέζησε από την καταστροφή της πατρίδας του στον πόλεμο, μετοίκησε σε νέα γή, έφτιαξε καινούργια καριέρα σε ένα πεδίο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων φρέσκο σαν το αύριο κι έγινε διεθνώς γνωστός ως η ζωντανή αυθεντία της διαστημικής ιατρικής»! (Νational Geographic: Were the Nazis working for NASA in Secret? http://www.nationalgeographic.com.au/history/nasas-secret-nazis.aspx)

Ο αμετανόητος φασίστας γιατρός των SS κάτω από την προστασία της CIA έφτασε στο σημείο να γράψει βιβλίο με τίτλο: «Η Γερμανική Αεροπορική Ιατρική στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», όπου εξηγούσε πως έκανε μελέτες και έφτασε σε συμπεράσματα αφαιρώντας, όμως, κάθε αναφορά στα βάρβαρα πειράματά του. Αυτό που μετρούσε ήταν το αποτέλεσμα των ανακαλύψεών του και όχι πώς έφτασε εκεί!» (Κώστας Λουλουδάκης –Δημήτρης Κούλαλης : «Το Χρονικό του Αύριο» Εκδόσεις Α/συνέχεια. Απόσπασμα από το άρθρο η «Ναζί στην CIA» του Κώστα Λουλουδάκη)

Ανάμεσα στους κρατουμένους υπήρχαν και πολύτιμα εργατικά χέρια με απαραίτητες δεξιότητες.

Τι γινόταν με αυτούς; 

Όπως έχει επισημανθεί και αλλού, είναι γνωστό ότι στο φασιστικό Γερμανικό στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς, αλλά και σε όλα τα άλλα στρατόπεδα τα οποία μηχανοργάνωσε η αμερικανική πολυεθνική ΙΒΜ, οι ιθύνοντες είχαν αναρτήσει μια μεγάλη επιγραφή που έγραφε: «Η δουλειά απελευθερώνει». Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι οι Γερμανοί δεν το έγραψαν με χλευαστική διάθεση, αντίθετα ήταν το δόγμα τους, η σχεδόν θεολογική θεωρία τους, με ή χωρίς φασισμό.

Μόνο στην εταιρεία I.G. Farben, η οποία είχε εργοστάσιο εντός του στρατοπέδου Άουσβιτς, «δούλεψαν» 85.000 κρατούμενοι και από αυτούς οι 25.000 άφησαν την τελευταία τους πνοή υπέρ του αναπτυξιακού στόχου της εταιρείας. Αν αναλογιστούμε την μεταπολεμική πορεία της I.G. Farben, τότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι η «θυσία» αυτή δεν πήγε χαμένη… (CARTELS: I.G. Farben Comeback http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,888761,00.html)

Άλλωστε, η οικονομική διανόηση της Γερμανίας θεωρούσε τέτοιου είδους θυσίες οικονομικά δικαιολογημένες. Οι οικονομικοί σχεδιαστές της φασιστικής Γερμανικής Ευρώπης εξέταζαν κάθε χώρα, κάθε περιοχή ξεχωριστά, διατύπωναν μια θεωρία «βέλτιστου πληθυσμιακού μεγέθους», και ανάλογα με τον πληθυσμό των κατοίκων αποφαίνονταν κατά πόσο θα μπορούσε να προσφέρει οικονομικό όφελος ή ζημία. «Για παράδειγμα ο οικονομολόγος και τραπεζίτης Helmut Meinhold, επικεφαλής του φασιστικού «Ινστιτούτου Εργατικής Ανάπτυξης» το 1941, υπολόγισε ότι στην Πολωνία υπήρχε ένα εργατικό πλεόνασμα 5,83 εκατομμυρίων Πολωνών συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και των γέρων, που η ύπαρξή τους, σύμφωνα με τον εξαίσιο οικονομολόγο Meinhold, συνεπαγόταν «πραγματική διάβρωση κεφαλαίου» και χαρακτήρισε αυτούς τους ανθρώπους ως Ballastexistenzen, δηλαδή περιττές υπάρξεις». (Laurence Rees: Άουσβιτς Εκδόσεις Πατάκη διάβασε και http://dip21.bundestag.de/dip21/btd/10/057/1005798.pdf).

Μετά τον πόλεμο, ο φασίστας Helmut Meinhold, αφού πρώτα ξεπλύθηκε στην αντικομμουνιστική κολυμβήθρα, έκανε λαμπρή καριέρα στην Γερμανική Ένωση Εργοδοτών Βιομηχανίας Σιδήρου και Χάλυβα. (Διάβασε: Sucht nach der Quadratur des Zirkels http://www.zeit.de/1969/26/sucht-nach-der-quadratur-des-zirkels) 

Ας επισημάνουμε πως τους ικανούς προς εργασία κρατούμενους των φασιστικών Γερμανικών στρατοπέδων τους διαχειριζόταν, τους τιμολογούσε και τους πουλούσε στους βιομηχάνους η εταιρεία που είχαν συστήσει τα SS με την ονομασία: SS-Wirtschafts- und Verwaltungshauptamt , για συντομία: SS-WVHA. Από την SS-WVHA αγόρασαν σκλάβους, εκτός από την I.G. Farben, οι εταιρείες αεροσκαφών Heinkel, Junkers και Messerschmitt, ο όμιλος Friedrich Krupp AG(η σημερινή ThyssenKrupp AG), οι αυτοκινητοβιομηχανίες BMW, Audi, και Daimler-Benz η εταιρεία τσιμέντου Goleszow, η εταιρεία ηλεκτρομηχανολογίας Siemens-Schuckertwerke κ.α.

Χαρακτηριστικά, η I.G. Farben, η δημιουργός του αεριού Zyklon B με το οποίο θανατώνονταν οι περιττοί για την οικονομία άνθρωποι, είχε συμφωνήσει να καταβάλει στην εταιρεία WVHA των SS ημερομίσθιο 3 μάρκων στον ικανό προς εργασία αλλά ανειδίκευτο εργάτη και 4 μάρκων για τον ειδικευμένο εργάτη. Φυσικά το κόστος συντήρησης του εργάτη-δούλου ήταν πολύ μικρότερο από αυτό το ποσό. Γενικά, η «ελαστικότητα» των ικανών προς εργασία, εγκλείστων, μόνο από το στρατόπεδο του Άουσβιτς συνεισέφερε στην Γερμανική οικονομία καθαρό κέρδος ύψους 30 εκατομμυρίων μάρκων. Τεράστιο ποσό για την εποχή.(Auschwitz 1940-1945 Central Issues in the History of the Camp Τόμος I).

Ειρήσθω εν παρόδω, η οικονομική αυτοκρατορία των SS αριθμούσε 500 θυγατρικές που ειδικεύονταν σε ένα ευρύ φάσμα επιχειρήσεων, όπως την εκμετάλλευση του μεταλλικού νερού Apollinaris, το οποίο σήμερα ανήκει στην Coca Cola, την παραγωγή πορσελάνης Porzellan Manufaktur Allach, την προμήθεια και την κατασκευή οικοδομικών υλικών DEST κ.α.

Ας αφηγηθώ μια Ιστορία: Ο Φριτς Χάμπερ ήταν χημικός και διευθυντής του φημισμένου παγκόσμια Ινστιτούτου Μοριακής Χημείας, Κάιζερ Βίλχελμ. Του είχε ανατεθεί από το Γερμανικό κράτος την περίοδο του Μεγάλου Πολέμου, να βρει έναν τρόπο ώστε να καταφέρουν τα γερμανικά στρατεύματα να υπερισχύσουν στον πόλεμο των χαρακωμάτων. Ο Φριτς Χάμπερ ήταν ο άνθρωπος που συνέθεσε το δηλητηριώδες αέριο χλωρίου και επινόησε και τον τρόπο διασποράς του στο μέτωπο. Διατύπωσε, επίσης, μια απλή μαθηματική σχέση ανάμεσα στη συγκέντρωση του αερίου και στον χρόνο εκθέσεως που χρειαζόταν για να επέλθει ο θάνατος. Αυτή η σχέση, C x t = k:, έγινε γνωστή ως «Κανόνας του Χάμπερ». Η γυναίκα του Κλάρα, τον κατηγόρησε ως ανήθικο και απάνθρωπο. Στις διαμαρτυρίες της εκείνος απάντησε: «Ο θάνατος είναι θάνατος ανεξάρτητα από την αιτία.»

Η γυναίκα του αυτοκτόνησε στις 2 Μαΐου 1915. Την ίδια ημέρα ο Χάμπερ αναχώρησε για το Ανατολικό Μέτωπο, για να οργανώσει και να επιβλέψει προσωπικά την απελευθέρωση δηλητηριωδών αερίων. Το 1918, ο Χάμπερ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Κατά τη δεκαετία του 1920,ανέπτυξε το χημικό προϊόν γνωστό ως «Κυκλώνας Β» (Zyklon B), για λογαριασμό της εταιρείας IG Farben- Bayer που χρησιμοποιήθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το 1933, με την άνοδο των φασιστών στην εξουσία, ο Φρίτς Χάμπερ, σε μια προσπάθεια να σωθεί, έγινε Χριστιανός. Ήταν, βλέπετε, Εβραίος…

Το Ζάικλον Β χρησιμοποίησαν οι φασίστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης,το οποίο «νομιμοποιήθηκε» στα 77.000.000 λίτρα «Αgent Οrange» που ράντισαν οι προστάτες της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας» το λαό του Βιετνάμ, για να εξαλείψουν το ζιζάνιο του κομμουνισμού, σκορπώντας λευχαιμία, λέμφωμα του Hodgkin, διάφορα είδη καρκίνου καθώς και τερατογενέσεις. Ακόμα και σήμερα, Βιετναμέζες μητέρες γεννούν παραμορφωμένα μωρά, ως αποτέλεσμα του χημικού, τοξικού, πολέμου που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ. Γεννήθηκαν δεκάδες χιλιάδες παιδιά με σωρεία φρικτών παραμορφώσεων και τρομακτικών σωματικών ανωμαλιών.

Επιπρόσθετα, τα τοξικά δηλητηριώδη και καρκινογόνα αέρια, τα οποία ήταν μια ευγενική χορηγία στην καπιταλιστική «ελευθερία» της πολυεθνικής εταιρείας Monsanto, προκάλεσαν την εξαφάνιση τροπικών δασών, την καταστροφή της βιοποικιλότητας και τη δηλητηρίαση αγροτικών εδαφών του Βιετνάμ. Το “Agent Orange” είναι μία κληρονομιά των ΗΠΑ και της πολυεθνικής Monsanto, προς όλη την ανθρωπότητα που δεν μπορεί, που δεν πρέπει να αφήσουμε να ξεχαστεί! 

Επιβάλλεται να γνωρίζουμε πως το δεύτερο τρίμηνο του 2018 αναμένεται να ολοκληρωθεί η σχεδιαζόμενη εξαγορά της αμερικανικής Monsanto από την Bayer, ύψους 62,5 δισ. δολ., «[…] στο πλαίσιο της εξαγοράς, η Βayer έχει συμφωνήσει ήδη να εκχωρήσει στη βιομηχανία αγροχημικών BASF περιουσιακά στοιχεία έναντι 5,9 δισ. ευρώ. Σε αυτά περιλαμβάνονται η πώληση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της Bayer στον τομέα των σπόρων βαμβακιού, καθώς και ορισμένων προϊόντων για τη βελτίωση των χαρακτηριστικών τους». (Καθημερινή Η εξαγορά Monsanto από Bayer. http://www.kathimerini.gr/951533/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/to-v-trimhno-2018-h-e3agora-monsanto-apo-bayer)

Η ελεύθερη κυκλοφορία των εγκλημάτων και των κεφαλαίων συνεχίζεται αδιάλειπτα με τις ίδιες εταιρείες που, βουτηγμένες στο αίμα και στην ισοπέδωση της Ευρώπης, στον μεταπολεμικό καπιταλισμό, εκτέλεσαν το βιομηχανικό τους «θαύμα» και μεταμορφώθηκαν σε στυλοβάτες του συστήματος. Κανένας δικαστής δεν θα βρεθεί για να καταδικάσει το καπιταλιστικό σύστημα, άρα το έγκλημα θα παραμένει έγκλημα.

Ο Μπρεχτ επεσήμανε ήδη από τη δεκαετία του ’30: «… ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».