Και αν δεν τα «στρίψει»;

Του συναδέλφου Μ. Αποστόλου από εδώ

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, σε ένα μεγάλο κόσμο. Μια χώρα 10εκ ανθρώπων για χώρες ανατολικά της μεσογείου θεωρούνται μεσαίου μεγέθους πόλεις.

Είναι ταυτόχρονα τόπος ευλογημένος, που ρίχνεις σπόρο στα βράχια και ανθίζει το ομορφότερο λουλούδι. Ένας τόσο μικρός τόπος, με τόσο μεγάλη ιστορία, κοιτίδα της δημοκρατίας και του πολιτισμού. Έλαχε λοιπόν σε αυτή τη σπιθαμή γης να είναι σήμερα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για έναν ολόκληρο κόσμο. Ο λόγος είναι τόσο απλός, μα τόσο σημαντικός. Ο ελληνικός λαός, περήφανα, αψήφησε, την τρομοκρατία των «οικονομικών πάντσερ». Εξέλεξε μια κυβέρνηση, η οποία αν και με εγγενείς αντιφάσεις, δηλώνει ότι θα θέσει τέρμα στην εθνική ταπείνωση, την οικονομική εξαθλίωση και θα βάλει τις βάσεις για την αντιστροφή της προδιαγεγραμμένης πορείας από τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις.

Η μέχρι τώρα στάση της κυβέρνησης, μιας Αριστερής κυβέρνησης, έχει καταφέρει να συσπειρώσει το λαϊκό κίνημα στην κατεύθυνση που έθεσε προεκλογικά. Όσοι προεξοφλούσαν την «κυβίστηση», απογοητεύτηκαν από τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυριακής. Τις δηλώσεις του Α. Τσίπρα στη βουλή θα εύχονταν να μπορούσε τις είχε πει ο Σαμαράς, και οι σύμβουλοί του να μην αναγκάζονταν να «βαράνε προσοχή» στον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι προγραμματικές δηλώσεις ήταν επιβεβαίωση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, λαμβάνοντας υπόψιν τον κύκλο επαφών με Ευρωπαίους αξιωματούχους. Ήταν πλήρης η κάλυψη όλων των υπουργικών εξαγγελιών του προηγούμενου διαστήματος και συγκροτούν την γραμμή της ελληνικής διαπραγμάτευσης. Είναι σαφές ότι αυτή η γραμμή εμπεριέχει μια σοβαρή αντίφαση. Από τη μια την πλήρη αυτοτέλεια στη χάραξη εθνικής οικονομικής πολιτικής και από την άλλη στο σεβασμό των κανόνων της ΕΕ και της Ευρωζώνης, με πρωτοκαθεδρία όμως στο πρώτο. Η κυβέρνηση δηλώνει ότι η ΕΕ δεν έχει καταστατικά την εφαρμογή της λιτότητας, αλλά  την αλληλεγγύη, δεν έχει καταστατικά την υποταγή στις απαιτήσεις του ηγεμόνα, που ονομάζεται Γερμανία, αλλά στην ελευθερία στην άσκηση πολιτικής σε εθνικό επίπεδο. Μέχρι σήμερα συμβαίνει το πρώτο.

 Ο μόνος τρόπος για να μπορούν αυτά τα δυο να συνυπάρχουν και να παύσει η αντίφαση, είναι  να ερμηνεύσεις τους κανόνες αυτούς διαφορετικά. Και πολύ πιο βασικό είναι οι υπόλοιποι να συμφωνήσουν σε μια νέα ερμηνεία που θα αμφισβητεί αυτό που μέχρι σήμερα συμβαίνει. Όποιος θεωρεί ότι υπάρχει πιθανότητα, τουλάχιστον με δεκαδικά ψηφία- που να έχει νόημα να ληφθεί υπόψιν- να συμφωνήσουν οι «Γερμανοί είναι φίλοι μας» που θα έλεγε και ο Αρτέμης Μάτσας, και να υλοποιηθούν οι προγραμματικές εξαγγελίες και να υπάρξει απομείωση του χρέους και να συνεχίσει η χρηματοδότηση της χώρας, απλώς  ονειροβατούν.

Όσο σημαντικό είναι για την ελληνική κυβέρνηση να κουρευτεί το χρέος και να αρθεί η λιτότητα, άλλο τόσο σημαντικό είναι για την ΕΕ να μην υπάρχει υποχώρηση σε μια κυβέρνηση «Radical Left» με μπολσεβίκους στο υπουργικό συμβούλιο. Όσο σημαντικό είναι για τον ελληνικό λαό και την κυβέρνησή του, να κερδίσει χρόνο και να πετύχει νίκες σε επίπεδο διαπραγμάτευσης, εκτοξεύοντας το Podemos στο 50% στις επόμενες εκλογές και δημιουργώντας εστίες αντινεοφιλελεύθερης πολιτικής, είναι εξίσου σημαντικό για την αστική τάξη, να συντριβεί ο ατίθασος ελληνικός λαός, στέλνοντας μήνυμα σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Η λοιπή κοινοβουλευτική Αριστερά και η εξωκοινοβουλευτική, επένδυσαν όλη την πολιτική τους εκστρατεία στο ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει τον λαό». Την πρώτη μέρα ότι αυτά που κάνει η κυβέρνηση είναι επικοινωνιακά και θα τα ξεπουλήσει, τις επόμενες μέρες περίμενε εναγωνίως κάποια δήλωση κάποιου υπουργού που θα αμφισβητούσε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Αυτή η κυβέρνηση, ευτυχώς για τον ελληνικό λαό, συνεχίζει με αμείωτη ένταση να ξηλώνει μια-μια τις ρυθμίσεις του μνημονίου, να παίρνει πίσω ένα-ένα τα μέτρα που  γινόταν νόμος του κράτους με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Κάθε μέρα που περνάει η σύγκρουσή με τους «εταίρους» έρχεται πιο κοντά και με μεγαλύτερη ένταση. Η πρώτη μονομερής ενέργεια από τον Ντράγκι έγινε, πριν καν να έχει πάρει ψήφο εμπιστοσύνης η ελληνική κυβέρνηση.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει βαθιά ότι θα καταφέρει να πείσει την Ευρώπη να αλλάξει και να αποδεχθεί τις θέσεις του και δρα με αυτόν τον τρόπο. Δεν φαίνεται να έχει Plan Β σε περίπτωση που η ΕΕ θέλει να πνίξει την Ελλάδα με τον «ζουρλομανδία» που λέγεται ευρώ. Αργά η γρήγορα θα πρέπει να συγκροτήσει τέτοιο σχέδιο, επειδή η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και τα περιθώρια ελιγμών είναι μικρά. Στο προσκλητήριο αυτό κανείς δεν δικαιολογείται να απέχει. Η μάχη έχει ήδη ξεκινήσει και ως γνωστόν ο πόλεμος κερδίζεται από τις εφεδρείες. Η υπόλοιπη Αριστερά προεξοφλεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχωρήσει διότι νομοτελειακά θα πρέπει να γίνει και προετοιμάζεται, με όρους θεοκρατικής αντίληψής , για αυτό το ενδεχόμενο.

Κι αν δεν τα στρίψει; Κι αν όντως αυτά που είπε ο Α. Τσίπρα στη βουλή τα υλοποιήσει. Η υπόλοιπη Αριστερά έχει Plan B, για το πώς θα συμβάλει θετικά στη σύγκρουση αυτή, ή θα περιμένει να δικαιωθεί η προφητεία που λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτύχει και θα έρθει η σειρά της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς;

Η πρωτοβουλία των 1000 προχώρησε σε εκλογική σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ, με μοναδικό όρο να υλοποιήσει το δικό του πρόγραμμα, που κατά τη γνώμη της είναι ένα πρώτο μεγάλο βήμα για να αλλάξει κατεύθυνση αυτή η χώρα. Σε αυτό στόχο θα δώσει όλες της τις δυνάμεις. Ίσως μετά από 70 και πλέον χρόνια από τη δημιουργία του ΕΑΜ, ο λαός γίνει αφέντης στον τόπο του.