Σημειώσεις για το ασφαλιστικό, το ΚΕΑΟ, την ανοικτή συνέλευση μηχανικών

Σημειώσεις για το ασφαλιστικό, το ΚΕΑΟ, την ανοικτή συνέλευση μηχανικών

Τα ασφαλιστικά ταμεία και το ασφαλιστικό σύστημα αποτελούν κατάκτηση των εργαζομένων (την εποχή που μπορούσαν να επιβάλουν τέτοιες κατακτήσεις) και έχουν ως στόχο την αλληλεγγύη και την προστασία των πιο αδύναμων, όσων δεν εργάζονται, όσων συνταξιοδοτούνται. Επιβλήθηκαν στο κράτος που αναγκάστηκε να κάνει τέτοιες παραχωρήσεις στους εργαζόμενους μπροστά στον κίνδυνο να χάσει την εξουσία του από τις επαναστάσεις που σάρωναν τον πλανήτη τον προηγούμενο αιώνα. Συστατικό τους στοιχείο αποτελεί η αλληλεγγύη (μεταξύ γενεών ασφαλισμένων) δεδομένου ότι μέχρι πρόσφατα λειτουργούσαν κυρίως με αναδιανεμητικό χαρακτήρα (δηλαδή οι εισφορές των νυν ασφαλισμένων πληρώνουν τις τρέχουσες συντάξεις) επιβαρύνοντας περισσότερο του έχοντες και λειτουργώντας εξισωτικά ως προς τις συντάξεις. Αποτέλεσαν στοιχείο που βοήθησε στη συγκρότηση της ενότητας μεταξύ εργαζομένων απέναντι στις λογικές του ατομισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού (πόσα θα πάρω εγώ, εγώ τι θα δώσω). Από τη δεκαετία του 80 και μετά η υποχώρηση των κοινωνικών κινημάτων και η κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων και πρακτικών, οδήγησε σε κρατικές πολιτικές που ξεκίνησαν την αποδόμηση του αναδιανεμητικού χαρακτήρα και την αντικατάσταση του από τον ανταποδοτικό (ότι δίνεις παίρνεις, ατομικός λογαριασμός κάθε ασφαλισμένου). Πολιτικές που σημαδεύτηκαν από πολλαπλές και συνεχείς νομοθετικές παρεμβάσεις (με πιο χαρακτηριστική στην περίπτωση μας τον 2084/92 που χώρισε τους ασφαλισμένους σε προ και μετά το 93 εντάσσοντας τους δεύτερους σε ένα ανταποδοτικό σύστημα) οι οποίες ενισχύουν τις ατομικιστικές λογικές, τον πόλενο των γενεών, τις αντιλήψεις ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη σύνταξη του (ή όπως λέγεται συχνά “γιατί να πληρώνουμε οι νεότεροι της συντάξεις των παλαιότερων” κλπ) . Επόμενο βήμα που σταδιακά προχωρά (διεθνώς έχει εξελιχθεί πολύ περισσότερο) αποτελεί το κεφαλαιοποιητικό σύστημα όπου πλέον παύει η κρατική υποχρέωση καταβολής συντάξεων και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (πέρα ίσως από μια ελάχιστη φτώχειας, βλέπε πρόσφατους νόμους που εγγυώνται μόνο τα 360€ βασικής σύνταξης) και αυτή γίνεται ατομική ευθύνη σε ιδιωτικούς ασφαλιστικές εταιρίες (σύνταξης και υγείας, βλέπε και όλη την πρόσφατη ιστορία με τον ΕΟΠΥ).

Στην περίπτωση μας η κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων εντός του χώρου μας είναι αυτή που επέτρεψε τη συμμετοχή του Ταμείου σε Τραπεζικά και χρηματιστηριακά παιχνίδια (όχι χωρίς αντιστάσεις βέβαια και σε μικρότερο βαθμό είναι η αλήθεια, σε σχέση με άλλα ταμεία), είναι αυτή που φόρτωσε τα βάρη κυρίως στους νεότερους ασφαλισμένους επιβάλλοντας συνεχείς αυξήσεις εισφορών (2084, 3518/2006, μεσοπρόθεσμο). Ο διακομματικός μηχανισμός που διαχρονικά διοίκησε ΤΕΕ και ΤΣΜΕΔΕ πρωτοστάτησε σε αυτά και συνειδητά δε φρόντισε να σταματήσει τον παραλογισμό του να χρεώνεις με εισφορές κάποιον με ελάχιστο ή και μηδενικό εισόδημα, όπως και αντιστάθηκε σε όλες τις προσπάθειες δημιουργίας Ταμείου Ανεργίας.

Οι εργαζόμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι ασφαλισμένοι αδιαπραγμάτευτα, οφείλουν να έχουν λόγο και παρέμβαση στα των Ταμείων τους, γιατί αποτελούν περιουσία τους και μηχανισμούς αλληλεγγύης και προστασίας τους. Αυτό υποτίθεται ότι κατοχύρωνε κάποτε και το αυτοδιοίκητο των ταμείων, η εγκατάλειψη του οποίου, προσφέρει τα ταμεία βορά στους εγκάθετους τοποτηρητές που η πολιτική εξουσία τοποθετεί στις διοικήσεις τους. Η κατάντια στην οποία τα έχουν φέρει οι κυρίαρχες πολιτικές δεν πρέπει να οδηγήσει σε λογικές εγκατάλειψης, διάλυσης και καταστροφής τους, που αντικειμενικά ενισχύουν τις κυρίαρχες λογικές πλήρους ιδιωτικοποίησης. Το να μηδενιστούν αυτή τη στιγμή (ή στο σύντομο μέλλον) για παράδειγμα τα έσοδα των ταμείων θα οδηγήσει σε μη πληρωμή συντάξεων τόσο για τους νυν συνταξιούχους (που πλήρωσαν με τη σειρά τους τους προηγούμενους), όσο και για τις επόμενες γενιές. Επιπρόσθετα το κράτος ειδικά για το ΤΣΜΕΔΕ και άλλα ταμεία, έχει αποποιηθεί την ευθύνη καταβολής ακόμα και της ελάχιστης σύνταξης των 360 € με αντάλλαγμα τη διατήρηση των αναδιανεμητικών πόρων όπως το 2% στις μελέτες. Με τη διάταξη του άρθρου 37 του Ν. 3863/2010 ορίστηκε ότι: «από 1-1- 2015 και εφεξής το κράτος αναλαμβάνει την χρηματοδότηση της βασικής σύνταξης όλων των φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και του Ν.Α.Τ., πλην του ΕΤΑΑ και Ε.ΤΑ.Π. ΜΜΕ. και του Συστήματος Ασφάλισης Προσωπικού της Τράπεζας της Ελλάδας».

Δε μπορούμε συνεπώς αυθαίρετα να ταυτίζουμε τις τράπεζες, την εφορία και τη φορολογία με τα Ταμεία και τις ασφαλιστικές εισφορές. Την ταύτιση αυτή επιχειρεί να την κάνει το μνημόνιο, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις που τις υπηρετούν. Προσπαθούν να την επιβάλουν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις και οι υπουργοί “εργασίας” τους. Αποκορύφωμα αυτής της κίνησης αποτέλεσε το φούσκωμα του δημόσιου χρέους (το οποίο σήμερα βρίσκεται στο 180% του ΑΕΠ, ψηλότερα από όταν ξεκίνησε η κρίση) ακριβώς γιατί φόρτωσαν σε αυτό τις συνεχείς αναχρηματοδοτήσεις των Τραπεζών, με πιο πρόσφατα τα 50 δις € που δόθηκαν στις 4 συστημικές τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίηση τους, την ίδια στιγμή που “κούρεψαν” τα αποθεματικά όλων των ταμείων τα οποία υποχρεωτικά είχαν κατατεθεί στην ΤτΕ καθιστώντας τα αυτομάτως προβληματικά. Για την ακρίβεια μετατρέπουν το ιδιωτικό χρέος του τραπεζικού συστήματος σε δημόσιο (φυσικά φορτώνοντας το πάνω στους εργαζόμενους με πολλούς τρόπους).

Το ΚΕΑΟ αποτελεί την πλέον επιθετική κίνηση από πλευράς κράτους να εξομοιώσει τα χρέη προς την εφορία με αυτά προς ασφαλιστικά ταμεία και να κινήσει διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης. Δρώντας συμπληρωματικά με όλες τις προηγούμενες ασφαλιστικές ρυθμίσεις (μείωση συντάξεων, διάλυση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αύξηση εισφορών) συντείνει στο α) να εκβιάσει να πληρωθούν οφειλόμενες εισφορές από τα τελευταία υπολείμματα καταθέσεων υπό την απειλή κατασχέσεων β) να εξωθήσει εκτός επαγγέλματος χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους που δε μπορούν να ανταποκριθούν μπροστά στο φόβο για τα χειρότερα (ώστε να μετατραπούν σε εργαζόμενους χωρίς καθόλου δικαιώματα) έτοιμους για εργασία χωρίς δικαιώματα γ) να συμβάλει μαζί με άλλες κινήσεις (άρση προστασίας πρώτης κατοικίας) στην αναδιανομή περιουσίας, ειδικά ακίνητης, από τα κάτω προς τα πάνω δ) να μετατοπίσει το πρόβλημα από το ποιοι πραγματικά ευθύνονται για την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, στους ίδιους τους ασφαλισμένους και μάλιστα στους πιο αδύναμους από αυτούς ε) πιθανά να μεταφέρει ζεστό χρήμα κατευθείαν στη μαύρη τρύπα του χρέους, δεδομένου ότι κανείς δε γνωρίζει αν τα λεφτά που εισπράττει θα επιστραφούν στα ταμεία

Ο πυρήνας του προβλήματος βεβαίως, που σαν συνέλευση έχουμε αναδείξει τον τελευταίο καιρό και δεν πρέπει να ξεχνάμε καθόλου, είναι ο ίδιος ο τρόπος ασφάλισης του ΤΣΜΕΔΕ. Δηλαδή το πρόβλημα του ΚΕΑΟ (ή άλλες πιθανά διαδικασίες που θα χρησιμοποιηθούν) προκύπτει και διογκώνεται γιατί δημιουργούνται οφειλές επειδή:

α) οι εισφορές είναι εδώ και καιρό υπέρογκες και αδύνατο να πληρωθούν από την πλειοψηφία των συναδέλφων που ζουν από τη δουλειά τους, οι πρόσφατες δε αυξήσεις έδωσαν τη χαριστική βολή, αν δε μειωθούν άμεσα και αναδρομικά το πρόβλημα θα επιτείνεται. Στα τελευταία κείμενα και στις παρεμβάσεις της συνέλευσης επιτέλους έχουμε αρχίσει να προβάλλουμε το ζήτημα αυτό, καιρός είναι να βρούμε και τρόπους για να μπορέσουμε να το επιβάλλουμε (απαιτεί νομοθετική ρύθμιση και δε μπορεί να περάσει από αποφάσεις φορέων όπως το ΕΤΑΑ ή το ΤΣΜΕΔΕ)

β) η ασφάλιση ιδιότητας όπως ισχύει διαχρονικά (από ίδρυσης του) στο ΤΣΜΕΔΕ έχει ιδιαιτερότητες που έχουν φτάσει στα όρια τους, ακριβώς επειδή επιβάλλει υποχρεωτικές (και υπέρογκες) εισφορές ακόμα και σε αυτούς μη μηδενικό ή ελάχιστο εισόδημα. Αυτό πρέπει να αλλάξει επίσης άμεσα. Πρέπει να αναγνωριστεί ο άνεργος και υποαπασχολούμενος μηχανικός ώστε να μην έχει την υποχρέωση καταβολής εισφορών. Αυτό όπως και το παραπάνω πρέπει να γίνουν αναδρομικά, ώστε να υπάρξει διαγραφή οφειλών από όσους αποδεδειγμένα δεν είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν.

γ) αποτελεί μοναδική περίπτωση ασφαλισιτκού ταμείου που δεν προβλέπει τη λειτουργία Ταμείου Ανεργίας και άλλων παροχών προς όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα.

δ) οι διαδικασίες διακανονισμού οφειλών ήταν πάντα προβληματικές (ασφυκτικές και με τοκογλυφικές επιβαρύνσεις) και με το νέο νόμο έχουν ήδη υλοποιήσει διαδικασίες τύπου ΚΕΑΟ (μια και συνέδεσαν οφειλές με τραπεζικό λογαριασμό και ακίνητη περιουσία) για όσους συναδέλφους εντάχθηκαν στη νέα ρύθμιση.

ε) η στέρηση της ασφαλιστικής ενημερότητας επιπλέον στερεί τη δυνατότητα σε όσους έχουν ασφαλιστικά χρέη να μπορούν να διεκδικήσουν εργασία

Αν δε λυθούν τα παραπάνω που αποτελούν τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος (φυσικά μαζί με την αναδουλειά, την ανεργία, την υποαπασχόληση), το πρόβλημα της υπερχρέωσης μηχανικών με εισφορές που αδυνατούν να πληρωθούν θα συνεχίζει εντεινόμενο, μέχρι κάποια στιγμή να σκάσει με ενδεχόμενη κατάρρευση όλου του ασφαλιστικού συστήματος σε βάρος όλων μας (συνταξιούχων και ασφαλισμένων). Δηλαδή οι οφειλές θα τρέχουν ανεξάρτητα του τι θα γίνει με το ΚΕΑΟ και κάποια στιγμή θα τις βρούμε μπροστά μας (από το πιο απλό να μην πάρεις σύνταξη ποτέ, μέχρι προσωποκράτηση κλπ) μην έχουμε καμιά αμφιβολία, η φαντασία τους στον τρόπο εξόντωσης μας είναι ανεξάντλητη.

Όσον αφορά τις εισφορές που δεν εισπράττονται δεν πρέπει να επιτρέψουμε τη μετακίνηση της συζήτησης από αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα σε αυτούς που το υφίστανται (όπως κάνουν αυτή τη στιγμή). Κάνουμε ξεκάθαρη τη διάκριση μεταξύ αυτών που συνειδητά και διαχρονικά δεν πληρώνουν εισφορές και αυτών που δεν έχουν δυνατότητα να πληρώσουν. Διεκδικούμε απλά και ξεκάθαρα την άμεση καταβολή στο Ταμείο των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας. Αντί να κυνηγάει το ταμείο και η κυβέρνηση όσους “χρωστάνε” γιατί δεν είχαν επαρκή εισοδήματα, ας διεκδικήσει επιτέλους :

• από τους μεγαλοοφειλέτες εργοδότες και από όσους διαχρονικά ζημιώνουν το ταμείο από τη γενίκευση του ΔΠΥ
• από το κράτος τα χρωστούμενα του από τη μη απόδοση της τριμερούς χρηματοδότησης
• την αποκατάσταση των κλεμμένων αποθεματικών μέσω του ληστρικού PSI που καταλήστεψαν το ταμείο
• τα εκατομμύρια που χάθηκαν στην Τράπεζα Αττικής και τις συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις της, καθώς και αυτά από τα χρηματιστηριακά παιχνίδα
• τα χρήματα από τις εγγυητικές επιστολές που καταπίπτουν

Επίσης δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι διαδικασίες κατασχέσεων και αναγκαστικής είσπραξης δεν αφορούν μόνο ή κυρίως τα ασφαλιστικά ταμεία, αντιγράφω από στοιχεία του Υπ. Οικονομικών:

Ενώ τα «κόκκινα δάνεια» στις τράπεζες υπολογίζεται τέλος 2013, να φθάσουν 70 δις € (στην ουσία 90 δις αν υπολογίσουμε και τις ρυθμίσεις που δεν είναι βιώσιμες), από την άλλη τα χρέη στις εφορίες θα ξεπεράσουν τα 65 δις, στα ασφαλιστικά ταμεία τα 21 δις και στις ΔΕΚΟ τα 2 δις. Δηλαδή σύνολο 87 δις €. Ταυτόχρονα τα χρέη του δημοσίου προς ιδιώτες υπολογίζονται σε 6 δις €, ενώ οι καταπτώσεις εγγυήσεων σε βάρος του δημοσίου από «κόκκινα δάνεια τρίτων» ανέρχονται σε 1 δις. Ειδικότερα τα ληξιπρόθεσμα χρέη στις εφορίες, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών (Οκτώβρης ’13), ανήλθαν σε 63 δις (ρυθμός αύξησης 930 εκατ. το μήνα), ενώ το 2012 ήταν 56,7 δις €, το 2011 σε 43,9 δις, το 2010 σε 38,7 δις, το 2009 σε 33,5 δις, το 2008 σε 29,4 δις, το 2006 σε 25,6 δις και το 2003 σε 11,5 δις.

Από το σύνολο των χρεών, τα 23 δις αφορούσαν χρέη 2.697.791 φυσικών προσώπων (36%), ενώ τα 40 δις χρέη ήταν 487.686 εταιριών και άλλων νομικών προσώπων (64%). Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος του 2012 ο αριθμός των οφειλετών (φυσικά και νομικά πρόσωπα) ανέρχονταν σε 2.696.729, ενώ τον Οκτώβρη ’13 είχαν φθάσει 3.183.477 οφειλέτες. Αυτό δείχνει το βάθος του κοινωνικού προβλήματος. Μια από τις αιτίες αύξησης των χρεών ήταν το «χαράτσι» στα ακίνητα, το οποίο αμφισβητήθηκε έντονα από νομική, οικονομική και κοινωνική άποψη. Στο σύνολο των χρεών τα 26,7 δις € ήταν πρόστιμα (42,5%) τα οποία δύσκολα θα εισπραχθούν, ενώ τα 13,8 δις ήταν οφειλές από ΦΠΑ (22,1%), τα 11,5 δις οφειλές φόρου εισοδήματος (18,3%), κά. Κάθε οφειλέτης φυσικό πρόσωπο, χρωστούσε μέσο όρο 8.526 €, ενώ κάθε νομικό πρόσωπο, κατά μέσο όρο 81.807 €. Ωστόσο ο κύριος όγκος χρεών ήταν από εύπορα εισοδηματικά στρώματα, δεδομένου ότι οφειλέτες ως 3.000 € ανέρχονταν γύρω στο 90% του συνόλου, ενώ αντίστροφα οι μεγάλοι οφειλέτες γύρω στα 10.000 φυσικά και νομικά πρόσωπα, είχαν το 90% των χρεών.!

Σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Διεύθυνσης Ελέγχων και Εισπράξεων του υπουργείου Οικονομικών, στο διάστημα Γεν’-Οκτ’ 2013, έγιναν 13.597 πλειστηριασμοί (56 σπίτια την ημέρα), πραγματοποιήθηκαν 93.330 κατασχέσεις σε «χέρια τρίτων» (καταθέσεις σε τράπεζες, κά), εκδόθηκαν 35.380 παραγγελίες κατάσχεσης και ασκήθηκαν 22.613 ποινικές διώξεις. Από τις αιτήσεις ποινικής δίωξης, με βάση το άρθρο 25 του Ν.1882/90, για χρέη που έχουν ρυθμιστεί αλλά οι φορολογούμενοι λόγω κρίσης δεν μπορούν να εξοφλήσουν (μη καταβολή τριών συνεχών δόσεων ή εφ’ άπαξ εξόφληση) αφορούν 11.849 οφειλέτες με συνολικό ύψος οφειλής 2,3 δις €. Οι 132 εφορίες της χώρας «βομβαρδίζουν» καθημερινά κάθε οφειλέτη με μέτρα αναγκαστικής είσπραξης, ενώ διασώζονται από την κατάσχεση μισθοί, συντάξεις και καταθέσεις μέχρι 1.000 € (μόνο αν δηλωθούν σχετικά).

Μία συνεπώς διάσταση των ιδιωτικών χρεών, είναι και η μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών κυρίως από επιχειρήσεις (οι μισθωτοί τις καταβάλλουν πριν πάρουν μισθό), καθώς από ελεύθερους επαγγελματίες και από αγρότες. Το σύνολο των οφειλών το Σεπτέμβρη ’13 ανέρχονταν σε 22 δις (ΙΚΑ-ΕΤΑΜ 12,8 δις και ΟΑΕΕ 9,2 δις, ΟΓΑ 0,5 δις για το ΕΤΑΑ δε βρήκα στοιχεία, είναι σίγουρα λιγότερα). Το ΙΚΑ είχε 125.000 οφειλέτες με οφειλή άνω των 5.000 ευρώ, ο ΟΑΕΕ 388.000 οφειλέτες με οφειλή άνω των 5.000 ευρώ, ενώ στον ΟΓΑ από τις 619.259 ενεργούς ασφαλισμένους το 37,3% δεν κατέβαλε τις προβλεπόμενες εισφορές). Μεγάλο μέρος των χρεών στο ΙΚΑ είναι από μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ στον ΟΑΕΕ κυρίως από μικρές. Από τις παραπάνω οφειλές, εισπράξιμες θεωρούνται μόνο το ¼ (γύρω στα 4-4,5 δις) κυρίως από το ΙΚΑ, το οποίο τελευταία έχει προβεί σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων ακόμα και για χρέη 10.000 €.

Η υπερφορολόγηση (για την οποία έχουμε δεσμευθεί να κάνουμε ειδική συζήτηση αλλά και παρεμβάσεις) της δραστηριότητας του μηχανικού (26% από το πρώτο ευρώ, εφαρμογή τεκμηρίων, τέλος επιτηδεύματος, χαράτσι ακινήτων, υπέρογκα πρόστιμα) αποτελεί μια ειδική πτυχή, η οποία επίσης σύντομα θα οδηγήσει σε διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης πολλούς από εμάς, μια και η δυνατότητα παρέμβασης του κινήματος στις κατά τόπους ΔΟΥ είναι απείρως δυσκολότερη από αυτή που έχουμε σε ΤΕΕ, ΤΣΜΕΔΕ, ΕΤΑΑ. Είναι πολύ πιθανό συνεπώς να γλυτώσουμε την κατάσχεση από το ΚΕΑΟ λόγω ΤΣΜΕΔΕ, αλλά να μας τη φέρει η εφορία, ακόμα και η τράπεζα για κάποιο δάνειο που έχουμε.

Η κεντρικότητα του ΚΕΑΟ έχει να κάνει με την τομή που επιχειρεί λόγω της μετατροπής των ασφαλιστικών οφειλών σε δημόσια, με διαδικασίες είσπραξης δημοσίων εσόδων, οι οποίες έχουν διαφορετικό χαρακτήρα, έχουν δημιουργηθεί για άλλους λόγους και κυρίως εξαρτώνται από το εισόδημα. Εκεί πρέπει να επιμείνουμε και σε νομική αναζήτηση, ώστε να πιέσουμε για «να μην αποσταλεί κανένα στοιχείο ασφαλισμένου και καμία πράξη βεβαίωσης οφειλής στο ΚΕΑΟ».

Επιπρόσθετα για να μην υπάρχει καμία τάση μηδενισμού της μέχρι τώρα δουλειάς μας να υπενθυμίσω ότι σε αντίθεση με άλλα ομοειδή ταμεία (ΟΑΕΕ, Ταμείο Νομικών, Γιατροί κλπ) είμαστε αρκετά μπροστά μια και:

α) έχουμε αναδείξει το ζήτημα και έχουμε πληροφορήσει σχετικά τους συναδέλφους

β) έχουμε αναγκάσει τους φορείς να τοποθετηθούν καταρχήν αρνητικά στο ΚΕΑΟ (όχι με τον τρόπο που επιδιώκαμε), ενώ χωρίς αμφιβολία αυτό που θα επιθυμούσαν ΤΕΕ, ΤΣΜΕΔΕ και ΕΤΑΑ, θα ήταν να περάσουν όλα στα κρυφά και να μην πάρει κανείς χαμπάρι τίποτα (όπως στον ΟΑΕΕ που εστάλησαν εκατοντάδες χιλιάδες πράξεις βεβαίωσης οφειλών και όλοι τρέχουν).

γ) έχουμε μια πρώτη απόφαση, μικρής παράτασης χρόνου για να οργανωθούμε καλύτερα

δ) είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε τη μάχη με την ένταση και την αποφασιστικότητα που είχαμε και το Φλεβάρη – Απρίλη του 2013 όταν πετύχαμε την προσωρινή αναστολή υλοποίησης των ληστρικών αυξήσεων.

ε) έχουμε ξεκινήσει μια σειρά από επαφές και συμμαχίες με δικηγόρους, το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς, ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ που μπορούν να μας βοηθήσουν να επεκτείνουμε τη δράση μας

Να θυμηθούμε εδώ ότι και την προηγούμενη περίοδο αυτή είχαμε έντονες αντιπαραθέσεις στη συνέλευση (σε συναγωνιστικό κλίμα ευτυχώς) γύρω από τα ερωτήματα:

α) επικεντρώνουμε στο Υπουργείο και την κυβέρνηση ως κατεξοχήν υπεύθυνους για την πολιτική αυτή ή στο ΤΣΜΕΔΕ και στο ΕΤΑΑ ως κόμβους στους οποίους μπορούμε να πετύχουμε μετατοπίσεις και να έχουμε κάποια έστω και μικρά αποτελέσματα?

β) εξαναγκάζουμε το ΤΕΕ και το ΤΣΜΕΔΕ να υποστηρίξουν τις θέσεις μας (ή έστω τα σημεία που θεωρούμε ότι είναι κρίσιμα) ή τους απαξιώνουμε και κινούμαστε αυτοτελώς

γ) πιέζουμε τους φορείς που θεσμικά εκπροσωπούνται στα ΔΣ ΤΣΜΕΔΕ και ΕΤΑΑ να πάρουν θέση ή τους καταγγέλλουμε για τα άθλια πεπραγμένα τους (που δεν είναι και λίγα) και τους στήνουμε απέναντι

δ) αποδεχόμαστε συμβιβασμούς που απέχουν από τις θέσεις μας και τα αιτήματα μας, ώστε να κατοχυρωθεί κάποια επιτυχία έστω και μικρή?

Τέτοιοι συμβιβασμοί θυμίζω ήταν τόσο η αποδοχή κοινωνικών και οικονομικών κριτηρίων για το σφράγισμα των βιβλιαρίων (οι 45.000 € μάλιστα φορολογητέο οικογενειακό εισόδημα για δύο έτη ήταν ένα χαμηλό όριο), όσο και η αποδοχή της αναστολής των ληστρικών αυξήσεων (ενώ το αίτημα μας φυσικά ήταν και είναι αυτές να ακυρωθούν και να παρθούν πίσω οριστικά).

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι τυχόν μικρές επιτυχίες (όπως οι περσινές) μπορούν εύκολα (?) να αναιρεθούν αν δε συνοδεύονται από θεσμική κατοχύρωση (αλλαγή νόμων), όπως αυτό ήδη έγινε με την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όπου έχουμε γυρίσει σε χειρότερο επίπεδο από ότι 2 χρόνια πριν ή κινδυνεύουμε να γίνει στην περίπτωση που το ΣτΕ απορρίψει την προσφυγή του ΤΕΕ και φορτωθούμε αυξημένες εισφορές 3 ετών. Μην ξεχνάμε ότι και οι αυξήσεις εισφορών ήταν σαφέστατη μνημονιακή δέσμευση (ο Βρούτσης το έλεγε σε κάθε ευκαιρία), όπως και το ΚΕΑΟ, παρόλα αυτά πετύχαμε κάτι που φάνταζε ακατόρθωτο. Επίσης είναι σαφές ότι το ΤΕΕ αξιοποίησε και αξιοποιεί για δικό του όφελος τις δράσεις μας και τις επιτυχίες μας. Η αξία των μικρών αυτών νικών είναι εξαιρετικά σημαντική, μια και χωρίς αυτές απλά δε θα υπήρχαμε ως ανοικτή συνέλευση μια και αυτές έπεισαν πολλούς από τους μετέχοντες ότι κάτι διαφορετικό και λίγο πιο αποτελεσματικό μπορεί να γίνει σε σχέση με τα μέχρι τώρα δεδομένα.

Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και ένας άλλος τρόπος πιο παραδοσιακός, αυτός της συνηθισμένης κινητοποίησης διαμαρτυρίας, όπου η κινητοποίηση έχει στόχο ψηλά στα κλιμάκια εξουσίας, δηλαδή στον Υπουργό, την κυβέρνηση, την ΕΕ παραθέτουμε τα αιτήματα, διατρανώνουμε την αντίθεση μας με τις πολιτικές τους και διαλυόμαστε ήσυχα (άντε να γίνει και κανείς μικροτσαμπουκάς για να ανάψουν τα αίματα), αλλά οι πολιτικές της καταστροφής υλοποιούνται κανονικά (και απλά κάποιοι περιμένουν τις εκλογές για να κάνουν ταμείο). Αυτό που επιλέξαμε την προηγούμενη περίοδο (και σωστά κατά τη γνώμη μου) ήταν το να θέσουμε τους «αδύναμους κρίκους» της κυρίαρχης πολιτικής στο χώρο μας, προ των ευθυνών τους, ώστε να εξαναγκαστούν να πάρουν θέση (έστω και μερική) ενάντια στις πολιτικές τις οποίες έχουν κληθεί να υπηρετήσουν και να εκβιάσουμε λύσεις. Μην ξεχνάμε ότι η μόνιμη επωδός όλων των φορέων που παρεμβαίνουμε δεν είναι άλλη από το «είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε το νόμο», οι μέχρι σήμερα κινητοποιήσεις μας έχουν αποδείξει ότι οι κινητοποιούμενοι συνάδελφοι με μαζικότητα, αλλά κυρίως αποφασιστικότητα μπορούν να επιβάλλουν μια διαφορετική «νομιμότητα» (που όπως είδαμε και πέρσι έχει μια διασταλτική έννοια). Δε σκοπεύουμε εμμέσως συνεπώς να τους βγάλουμε λάδι «ότι δε μπορούν να κάνουν αλλιώς», οφείλουμε να τους αναγκάσουμε να κάνουν αλλιώς.

Τα ενδεχόμενα τώρα της επόμενης περιόδου είναι τα εξής:

1. Οι κινητοποιήσεις μας πετυχαίνουν τέτοια μαζικότητα και συγκρουσιακότητα που αναγκάζουν αυτή ή επόμενη κυβέρνηση να αλλάξει το νόμο (πριν ξεκινήσει κάποια διαδικασία αναγκαστικής είσπραξης)
2. Αναγκάζουμε το ΕΤΑΑ, κατόπιν πιέσεων στους φορείς που εκπροσωπούνται στο ΔΣ του, να τοποθετηθεί ενάντια στο ΚΕΑΟ και να μην αποστείλει στοιχεία
3. Αγοράζουμε χρόνο μέσω των διολισθήσεων αναβολής απόφασης αποστολής στοιχείων, περιμένοντας κάποιο καλύτερο συσχετισμό
4. Το ΕΤΑΑ κατόπιν σχετικών εισηγήσεων των φορέων διαχωρίζει με κάποιου είδους κριτήρια τις οφειλές και στέλνει κάποιες στο ΚΕΑΟ και κάποιες όχι
5. Το ΕΤΑΑ στα κρυφά στέλνει τα στοιχεία στο ΚΕΑΟ (πχ με σχετική απόφαση ή με εντολή προέδρου ή με απειλές από του Υπουργείο προς τους υπαλλήλους)

Σε αυτή τη φάση έχουμε συνομολογήσει στις συνελεύσεις ότι κινούμαστε με βάση τους 3 πρώτους στόχους, σε επόμενη φάση ανάλογα με τα δεδομένα μπορεί να επανεκτιμήσουμε

Συνοψίζοντας (και επαναλαμβάνοντας πράγματα που έχουν ειπωθεί στις πρόσφατες συνελεύσεις)

Το ΚΕΑΟ δεν πρέπει να το δούμε ξεχωριστά από τα υπόλοιπα στοιχεία που συγκροτούν το ασφαλιστικό των μηχανικών (ύψος εισφορών, διακανονισμοί, υποχρέωση καταβολής εισφορών κλπ), η απομόνωση του είναι μεγάλο λάθος

Κυρίαρχο στοιχείο για εμάς είναι η μη αναγνώριση του ΚΕΑΟ ως φορέα που μπορεί να διαχειριστεί το ζήτημα των οφειλών εισφορών, το ζήτημα αυτό να παραμείνει αποκλειστική αρμοδιότητα των ταμείων, ώστε να λυθεί με τρόπο που περιγράφηκε παραπάνω

Το ζήτημα των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών πρέπει να ενώσει την κοινωνία απέναντι στις βάρβαρες μνημονιακές πολιτικές και αυτό αφορά οφειλέτες σε τράπεζες, κράτος και ταμεία με διακριτό τρόπο ανά περίπτωση αλλά με κοινό αντίπαλο.

Συνεχίζουμε και παρεμβαίνουμε στους φορείς, με διπλό στόχο, να καλούν και να προπαγανδίζουν τις κινητοποιήσεις που αποφασίζουμε (το κάλεσμα του ΤΕΕ στην τελευταία διπλασίασε ή τριπλασίασε τον κόσμο που ήρθε) και να αποδέχονται τα αιτήματα μας, δεν τους αφήνουμε να κάνουν την πάπια και να κρύβονται.

Η αυτονομία της συνέλευσης απέναντι στους φορείς είναι δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη, η λειτουργία της είναι ο μόνος τρόπος να κινητοποιηθούν συνάδελφοι και να πετύχουμε νίκες. Η δημοκρατική της λειτουργία, η εναλλαγή σε υπευθυνότητες, η ουσιαστική εμπλοκή περισσότερων συναδέλφων, ο σεβασμός των αποφάσεων, η συλλογική λειτουργία και όχι η προσωπικές προβολές, ο ουσιαστικός διάλογος και όχι οι εύκολοι χαρακτηρισμοί είναι ο τρόπος σωστής λειτουργίας

Το τι αποτελέσματα μπορούμε να πετύχουμε κάθε φορά εξαρτάται από την κινητοποίηση και την ενεργή εμπλοκή των συναδέλφων που μπορούμε να συγκεντρώσουμε, από την εξωστρέφεια και όχι από τις συζητήσεις φοιτητικού αμφιθεάτρου

28/1/2014

πετρόπουλος δημήτρης