Κινδυνεύει το 70% των περιοχών Natura

SOS από εννιά οικολογικές οργανώσεις. Της Χαράς Τζαναβάρα από ΕφΣυν

Ξαπλώστρες και μετακινούμενες καντίνες είναι τα μέτρα… προστασίας που με τη «βούλα» του υπουργείου Περιβάλλοντος επιτρέπονται σε τέσσερις οικολογικά ευαίσθητες περιοχές στην Αντίπαρο. Πρόκειται για την παραλία Βαθύς Βόλος, που περιλαμβάνεται στο δίκτυο NATURA των βιότοπων ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, την Ψαρολυκή, τη λιμνοθάλασσα Παλιάς Αλυκής και την Αλυκή Κάβου, που ανήκουν στους προστατευόμενους με ειδικό διάταγμα παράκτιους υδροβιότοπους. Η «μεγάλη οικολογική αξία των περιοχών» μνημονεύεται στην επίμαχη απόφαση, αλλά το υπουργείο πετά το «μπαλάκι» στον δήμο καλώντας τον «να μεριμνά για την αποφυγή αισθητικής υποβάθμισης και αλλοίωσης του περιβάλλοντος».

Είναι το τελευταίο, αλλά δυστυχώς όχι το μόνο παράδειγμα που επιβεβαιώνει «την εγκληματική αδιαφορία» του αρμόδιου υπουργείου, όπως επισημαίνουν σε κοινή επιστολή τους εννιά σημαντικές οικολογικές οργανώσεις. Στην επιστολή τους προς την ηγεσία του ΥΠΕΚΑ προαναγγέλλουν προσφυγή στην Ε.Ε. και επισημαίνουν, μεταξύ άλλων, ότι «η ελληνική φύση έχει αφεθεί στην τύχη της από την Πολιτεία, την ίδια στιγμή που μια σειρά νομοσχέδια και πρωτοβουλίες υποβαθμίζουν το περιβάλλον». Υπογραμμίζουν ότι λόγω των καθυστερήσεων στην εκπόνηση μελετών προστασίας κινδυνεύουν να χαθούν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, καθώς τα προγράμματα πρέπει να έχουν εγκριθεί ώς το τέλος του χρόνου. Αποκαλύπτουν ότι δεν έχουν οριστεί φορείς διαχείρισης για το 70% των περιοχών NATURA και ότι η οριοθέτηση πολλών προστατευόμενων περιοχών έχει γίνει με υπουργικές αποφάσεις και όχι με προεδρικά διατάγματα, προφανώς για να παρακαμφθεί το ΣτΕ.

Στην επιστολή, που συνυπογράφουν οι οργανώσεις Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία περιβάλλοντος και πολιτισμού, Ελληνική εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Μεσόγειος SOS, Εταιρεία προστασίας Πρεσπών, Καλλιστώ MOm-εταιρεία προστασίας της μεσογειακής φώκιας και WWF Ελλάς, περιγράφονται συγκεκριμένα περιστατικά που δείχνουν το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι προστατευόμενες περιοχές. Συγκεκριμένα:

* Στη Ζάκυνθο, εν μέσω τουριστικής περιόδου, σημαντικές παραλίες ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας παραμένουν αφύλακτες, επειδή ο φορέας διαχείρισης του θαλάσσιου πάρκου δεν έχει πόρους για να πληρώσει τους φύλακες.

* Στον κόλπο της Κυπαρισσίας, που είναι η δεύτερη παραλία ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας στη Μεσόγειο, όπως και στις παραλίες του Ρεθύμνου, δεν υπάρχει καν φορέας προστασίας.

* Στον Σχινιά, όπου ήδη εκδηλώθηκε πυρκαγιά, ο φορέας διαχείρισης αδυνατώντας να προστατεύσει το μοναδικό πευκοδάσος αναγκάστηκε να απαγορεύσει την πρόσβαση όλων των τροχοφόρων για καθορισμένα χρονικά διαστήματα.

* Στο εθνικό πάρκο βόρειας Πίνδου σχεδιάζεται η εκτροπή του Αώου, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι επιπτώσεις στην προστατευόμενη περιοχή και στη διατήρηση του ποταμού.

* Στο εθνικό πάρκο Αλοννήσου-βορείων Σποράδων, μια από τις σημαντικότερες περιοχές διαβίωσης της απειλούμενης με εξαφάνιση σε παγκόσμια κλίμακα θαλάσσιας φώκιας, η φύλαξη είναι ανύπαρκτη.