ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου μας με έκπληξη παρακολουθούμε όλα όσα συμβαίνουν στην περιοχή των Εξαρχείων τους τελευταίους μήνες, με αφορμή τις περιφράξεις τεχνικών έργων. Σε μια περιοχή, με λιγοστούς κοινόχρηστους χώρους, είναι -τουλάχιστον- πολύ ατυχής σχεδιασμός δημοσίων έργων, τα εργοτάξια δύο εντελώς διαφορετικών έργων (μετρό στην πλατεία Εξαρχείων και ανάπλαση λόφου του Στρέφη από ιδιώτη) να στήνονται την ίδια χρονική περίοδο (Αύγουστο κλείστηκε η πλατεία και Οκτώβριο ο Στρέφης), στερώντας από τους κατοίκους μιας πυκνοκατοικημένης περιοχής, το δικαίωμα στο δημόσιο χώρο.
Στην ασφυκτική αυτή κατάσταση έρχεται να προστεθεί από την σύσταση του κάθε εργοταξίου, η καθημερινή παρουσία των ΜΑΤ και των δυνάμεων καταστολής στις περιφράξεις των έργων. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον Αύγουστο, που στήθηκε η περίφραξη του μετρό, οι κάτοικοι διαμαρτύρονται με ειρηνικές διαδηλώσεις και πορείες, αλλά όχι με σωματική βία. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν την Τρίτη, 4/10 να ξυλοκοπηθεί από τις δυνάμεις καταστολής ένας πατέρας μπροστά στα παιδιά του, στο μπασκετάκι του λόφου του Στρέφη, επειδή τόλμησε να υπερασπιστεί το δικαίωμα μιας κοπέλας να παίξει μπάσκετ.[1]
Συγκεκριμένα, ο χώρος του μπάσκετ είναι εκτός της περιοχής της δωρεάς της prodea investment και των τεχνικών έργων που υλοποιούνται από ιδιωτική εργολαβία. Γιατί να απαγορεύεται η χρήση του; Ως μηχανικοί δημοσίων έργων, ξέρουμε πολύ καλά ότι είναι απαραίτητο σε έργα που γίνονται σε χώρους πρασίνου, τα έργα και οι περιφράξεις τους να εκτελούνται τμηματικά (π.χ. στο έργο του Εθνικού Κήπου), ώστε να μη στερούνται οι κάτοικοι τους χώρους πρασίνου κατά την περίοδο κατασκευής. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση δεν εφαρμόστηκε κάτι τέτοιο από τον ιδιώτη; Γιατί η δημοτική αρχή δέχεται να στερεί ο «δωρητής» το δημόσιο χώρο από τους κατοίκους;
Αναφορικά με την πλατεία, οι κάτοικοι θέλουν να σώσουν τα δένδρα της και το χαρακτήρα της, έχοντας καταφέρει, μετά την πανδημία να την επανοικιοποιηθούν από τους εμπόρους ναρκωτικών. Από τεχνική άποψη, το όρυγμα του εργοταξίου θα μπορούσε άνετα να περιοριστεί στο κέντρο του, για να σωθούν τα δένδρα. Από αρχιτεκτονική άποψη, οι κλίμακες των εξόδων του μετρό μπορούν να βγουν στα πεζοδρόμια της οδού Στουρνάρη, για να σωθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας της πλατείας και να μην εκπέσει σε πέρασμα. Από πολεοδομική άποψη, η πρόταση καθηγητών του ΕΜΠ για μεταφορά του σταθμού του μετρό στην οδό Τοσίτσα, προς εξυπηρέτηση του Αρχαιολογικού Μουσείου και του Πολυτεχνείου έχει πιο πολύ νόημα, από την ύπαρξη σταθμού – περάσματος στη συγκεκριμένη πλατεία. Κι ενώ ο σχεδιασμός του μετρό μετακινείται εύκολα εκατοντάδες μέτρα για την εξυπηρέτηση του νέου γηπέδου της ΑΕΚ, δεν μετακινείται λίγες δεκάδες μέτρα για την εξυπηρέτηση του Αρχαιολογικού Μουσείου και των αιτημάτων των κατοίκων.
Στη στέρηση αυτή του κοινόχρηστου χώρου έρχεται να προστεθεί και η ισχυρή ύπαρξη δυνάμεων καταστολής, ακόμα και έξω από δημοτικό σχολείο, την ώρα του σχολάσματος.[2] Πρώτη φορά βλέπουμε τέτοια αστυνομική κινητοποίηση για τη φύλαξη εργοταξίων, όταν μάλιστα δεν έχουν προϋπάρξει περιστατικά βίας από τους κατοίκους. Πρόκειται για γενική και αδικαιολόγητη κορύφωση της αστυνομικής βίας.
Την ίδια μέρα, που ο πατέρας ξυλοκοπήθηκε από δυνάμεις καταστολής μπροστά στα παιδιά του στο λόφο του Στρέφη, ο Δήμαρχος καλούσε το Δημοτικό Συμβούλιο στις 4.10.2022 να καταδικάσει τη βία απ’όπου κι αν προέρχεται. Αυτή τη βία, που βιώνουν οι κάτοικοι μιας γειτονιάς του κέντρου της Αθήνας, ο κος Μπακογιάννης, πότε θα την καταδικάσει;
ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου