Το εργατικό ζήτημα τότε και τώρα. Οι αγώνες της εργατικής τάξης στην Ελλάδα για τη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών εργασίας και γενικά για μια καλύτερη ζωή ξεκινούν από τη δεκαετία του 1870. Οι δύσκολες και εξοντωτικές συνθήκες εργασίας σε βιομηχανικές και βιοτεχνικές μονάδες ή σε εμπορικά καταστήματα, ώθησαν τους εργαζόμενους να θέσουν εξαρχής τα εργατικά ζητήματα στις διεκδικήσεις των πρώτων σωματείων που άρχισαν να δημιουργούνται εκείνη την εποχή.
Από την πρώτη απεργία που ξέσπασε από τους εργάτες ξύλου, των ναυπηγείων της Σύρου, στην Ερμούπολη, το 1879, μέχρι τους σύγχρονους απεργιακούς αγώνες, στην εποχή των μνημονίων, το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα έχει δώσει μεγάλες μάχες και θυσίες, έχει δεχτεί ήττες, όμως έχει καταφέρει μεγάλες επιτυχίες και νίκες, αναβιβάζοντας την κοινωνική και πολιτική θέση του κόσμου της εργασίας σε υψηλότερα επίπεδα.
Στις αρχές του 20ου αιώνα πραγματοποιούνται σημαντικές κινητοποιήσεις σε πολλούς κλάδους και πόλεις της χώρας και δημιουργούνται σωματεία και δευτεροβάθμιες οργανώσεις. Κομβικό σημείο αποτέλεσε ο Νόμος 281/1914, περί σωματείων, ο οποίος κατοχύρωσε τα δικαιώματα των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Ταυτόχρονα, η ιδέα μίας κεντρικής συνδικαλιστικής οργάνωσης κερδίζει συνεχώς έδαφος και το 1918 συγκαλείται το Α ́ Πανελλαδικό Εργατικό Συνέδριο. Το ιδρυτικό συνέδριο της ΓΣΕΕ, το οποίο ξεκίνησε στις 21 Οκτωβρίου στην Αθήνα και ολοκληρώθηκε στις 28 Οκτωβρίου στον Πειραιά, ήταν αποτέλεσμα των διεργασιών της περιόδου 1912-1918, και αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, γιατί συνένωσε το συνδικαλισμένο προλεταριάτο κάτω από μια ενιαία οργάνωση.
Για τη συνέχεια της ανάγνωσης, πατήστε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου