Στα 2015, και στα ψιλά των εφημερίδων, πρωτοπέρασε η είδηση ότι το "υπουργείο Υγείας επεξεργάζεται σενάρια για κλιμακωτή συμμετοχή στη δαπάνη για τα φάρμακα χρησιμοποιώντας εισοδηματικά κριτήρια" (εφημερίδα "Τα Νέα" 1/4/2015). Λόγω της ημέρας που πρωτοεμφανίστηκε η είδηση, αυτή αντιμετωπίστηκε ως "Πρωταπριλιάτικο αστείο".
Το ρεπορτάζ όμως παραήταν εκτεταμένο και κατατοπιστικό για να είναι ψεύτικο..."Τα στοιχεία που αφορούν τη συμμετοχή των ασφαλισμένων στη φαρμακευτική τους αγωγή δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης ότι χρόνο με τον χρόνο οι πολίτες βάζουν το χέρι τους πιο βαθιά στην τσέπη. Ειδικότερα, προ κρίσης δεν ξεπερνούσε το 10% μεσοσταθμικά, ενώ σήμερα αγγίζει το 25,8% και σε κάποιες περιπτώσεις το 32%. Ετσι, από 415 εκατομμύρια ευρώ που ήταν η συμμετοχή των ασφαλισμένων το 2012, το 2013 αυξήθηκε στα 559 εκατομμύρια ευρώ και το 2014 έφθασε στα 622 εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα η συμμετοχή των πολιτών αυξάνεται παρά το γεγονός ότι οι τιμές των φαρμάκων έχουν μειωθεί σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια. Οι οικονομολόγοι της Υγείας αναγνωρίζουν μεν την αλματώδη οικονομική επιβάρυνση των ασφαλισμένων, προειδοποιούν ωστόσο ότι εάν εφαρμοσθεί ένα σύστημα που θα βασίζεται αποκλειστικά στα εισοδηματικά κριτήρια θα είναι «τρύπιο», χωρίς αποτελεσματικότητα, λόγω και της αυξημένης φοροδιαφυγής. Και σχολιάζουν ότι με τον τρόπο αυτόν θα «επιβραβεύονται» οι πολίτες που αποκρύπτουν τα έσοδά τους και, αντίστοιχα, θα τιμωρούνται οι έντιμοι." σημείωνε και μάλλον δίκαια...
Τα χρόνια πέρασαν, ο ΣΥΡΙΖΑ εν τω μεταξύ ψήφισε το 3ο μνημόνιο, ξαναέκανε εκλογές, υπέγραψε συμφωνίες για το "Μακεδονικό", παρέδωσε το λιμάνι του Πειραιά στους Κινέζους, τ' αεροδρόμια της χώρας σε ξένους "επενδυτές", καθώς και το σύνολο της δημόσιας περιουσίας στο υπερταμείο - κοινώς έκανε όλα όσα έλεγε ότι ΔΕΝ θα κάνει.
Τι πιο φυσιολογικό λοιπόν, όταν τελείωσε η λίστα αυτών που ΔΕΝ θα έκανε, να επιστρέψει στη λίστα με όσα (επιβαρυντικά για τον μέσο πολίτη) ήθελε να εφαρμόσει. Στο ενδιάμεσο βέβαια - και με τα διάφορα μέτρα της "κακής" ΝΔ στον τομέα της υγείας να έχουν παραμείνει και επί του "αριστερού" ΣΥΡΙΖΑ - το κόστος της φαρμακευτικής δαπάνης για τους ασφαλισμένους πολίτες έφτασε να υπολογίζεται στο 1 δισ. ευρώ (!!!) για το 2018. Και αυτό αφορά μόνο τα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Γιατι σ' αυτά πρέπει να προστεθούν περίπου τα 400 εκατομμύρια (330 εκ. ο τζίρος για το 2016) τα οποία ξοδεύονται για τα Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜΗΣΥΦΑ) – τα οποία δεν αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ. Και αυτό διότι η απελευθέρωση των τιμών τους έχει προκαλέσει… τσουνάμι αυξήσεων στα εν λόγω σκευάσματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ασθενείς.
Αυτά όμως προφανώς και δεν αρκούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι και επισήμως πλέον το υπουργείο Υγείας επεξεργάζεται σχέδιο σύμφωνα με το οποίο η έκπτωση στη συμμετοχή (0% / 10% / 25% επί της παρούσης) θα γίνεται με βάση τη χρονιότητα της πάθησης, την ηλικιακή ομάδα και το οικονομικό status των πολιτών.
Βέβαια όπως έχει αποδειχθεί στο πρόσφατο παρελθόν, το ποιος θεωρείται "προνομιούχος" από τον ΣΥΡΙΖΑ και ποιος όχι, δεν ταιριάζει πάντα με τα όσα πιστεύει ο υπόλοιπος κόσμος. Έτσι το πιο πιθανό είναι σ' αυτή την "αναμόρφωση" του συστήματος, όλοι εκείνοι που πληρώνουν μεγάλες εισφορές στο ασφαλιστικό σύστημα, να κληθούν να πληρώνουν σχεδόν ολόκληρο το ποσό της συνταγής, όσοι φορολογούνται να πληρώνουν το μισό και μόνο οι μη έχοντες εισόδημα (καθώς και όσοι φοροδιαφεύγουν από ανάγκη ή από άποψη) και έχουν μακροχρόνια ασθένεια να μην πληρώνουν τίποτα ή σχεδόν τίποτα.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Πολύ απλά ότι μέχρι πριν μερικά χρόνια (ακόμα και εν καιρού μνημονίου), η συμμετοχή στα φάρμακα σχετικά με μακροχρόνια νοσήματα ήταν μηδενική. Επομένως αυτή η αλλαγή πλέον να οδηγεί σε επιπλέον βάρη, σε όσους συμμετέχουν ΗΔΗ σ' αυτά.
Ο tempora, o mores, την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ το παίζει γαλαντόμος με τα λεφτά του "δήθεν" πλεονάσματος...
Αλλά βέβαια υπάρχει και άλλη προσέγγιση του ζητήματος: πολλοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύονται επαναστάσεις. Την επανάσταση βέβαια δεν την έκαναν (απέναντι στους δανειστές) όταν μπορούσαν και τους έδωσε τη δύναμη ο λαός - αλλά αυτό είναι άλλου Μάρξ κεφάλαιο. Όμως επανάσταση με γεμάτη τσέπη είναι δύσκολο να γίνει - οπότε το σκεπτικό τους είναι πονηρό: εξαθλίωση και υπερφορολόγηση ώστε ο λαός να απηυδήσει και να ξεσηκωθεί, ώστε να γίνει η πολυπόθητη επανάσταση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου