Συνέντευξη στον Ηλία Δασκαλόπουλο - Φωτογραφίες: Γιάννης Ζινδριλής από εδώ
Τις απόψεις τους σχετικά με τις λύσεις στα κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί της Ευρώπης όπως είναι οι εξώσεις, οι πλειστηριασμοί, η υποδοχή των μεταναστευτικών ροών, ο ελλιπής σχεδιασμός εναλλακτικών πολιτικών στέγασης και η υφαρπαγή γης, εξέφρασαν ακτιβιστές στο περιθώριο της «Διεθνούς Συνάντησης για το Δικαίωμα στη Στέγη» που πραγματοποιήθηκε στις 20 και 21 Ιουνίου στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π.
Ο Federico απ’ τη Νάπολη, ο Fransesco από την Λαμπεντούζα, ο Jacob απ’ το Λονδίνο, η Rita από τη Λισσαβόνα και η Aida απ’ τη Μαδρίτη, μέσα από την κινηματική συμμετοχή, μάχονται σε καθημερινή βάση για το δίκαιο, με στόχο ν’ αναζητήσουν λύσεις μέσα από κοινούς βηματισμούς απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολικές που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια στους πολίτες της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Τη συνάντηση των κινημάτων με τη συμμετοχή είκοσι και πλέον ευρωπαϊκών χωρών, συνδιοργάνωσαν οι: «Αλληλεγγύη για όλους», «Encounter Athens», «Platform against Auctions», «European Coalition for the Right to Housing and the City» και «Rosa Luxemburg Foundations Brussels office».
Federico Tomasone (31, Νάπολη – Ιταλία), “Rosa Luxemburg Foundations Brussels office”
«Στηρίζω τον αγώνα σας ενάντια στη λιτότητα»
«Ήρθα στην Αθήνα για να εκφράσω την αλληλεγγύη μου. Σήμερα εξάλλου (σ.σ. εννοεί το Σάββατο 20/6) ξεκινά η "εβδομάδα αλληλεγγύης" για την Ελλάδα και ήταν πολύ σημαντικό για μένα να έρθω εδώ και να υποστηρίξω αυτήν την προσπάθεια. Όχι μόνο με μια υπογραφή, αλλά με τη φυσική μου παρουσία στον αγώνα που δίνει ο ελληνικός λαός ενάντια στη λιτότητα. Ο δεύτερος λόγος που βρίσκομαι εδώ, είναι για να στηρίξω τα κινήματα που δυναμώνουν αυτήν τη περίοδο σε όλη την Ευρώπη. Για να «χτίσουμε» ένα δίκτυο και να ανταλλάξουμε πρακτικές και ιδέες. Είναι σημαντικό να υποστηρίξουμε αυτόν τον κόσμο και να τον προτρέψουμε να μιλήσει, να γνωριστεί, να έρθουν κοντά ο ένας με τον άλλο. Θέλουμε να είμαστε μαζί τους στη μάχη και ιδιαίτερα απέναντι στις εξώσεις που είναι ένα από τα κεντρικά θέματα της συνάντησης».
«Κόκκινη γραμμή το θέμα της στέγης»
«Από την πλευρά μας εστιάζουμε σε αυτόν τον τομέα (σ.σ. του δικαιώματος στη στέγη) γιατί θεωρούμε ότι είναι “κόκκινη γραμμή”. Αφορά όλο τον κόσμο στην Ευρώπη, απ’ την Σουηδία μέχρι την Ιταλία και από την Πορτογαλία μέχρι τη Σερβία. Πολλοί άνθρωποι εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους προκειμένου να βρεθεί ένας τρόπος για να δημιουργηθεί κέρδος. Η κοινωνική αναπαραγωγή, έγινε ένας τρόπος για να συσσωρευτούν κεφάλαια τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι η οικονομική κρίση προήλθε από την έκρηξη της «φούσκας» των ακινήτων. Γιατί τώρα η κεφαλαιακή συσσώρευση χρειάζεται το βήμα από το παραγωγικό σύστημα σε αυτό που ονομάζουμε αναπαραγωγική κοινωνία για να δημιουργηθεί κέρδος. Είναι ένα από τα όρια του καπιταλισμού στις μέρες μας, που προσπαθεί να διευρυνθεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Και βλέπουμε ότι υπάρχει μια δυνητική πάλη απέναντι σε αυτό. Αν δεις στα εργασιακά δικαιώματα οι αγώνες δεν είναι τόσο εξελιγμένοι στο δικαίωμα στην στέγαση. Θα μπορούσε να είναι μια καλή ευκαιρία για να ξεκινήσουμε έναν αγώνα από κοινού και μια δικτύωση, με συνεχή πάλη σε ολόκληρη την ήπειρο. Πιστεύουμε ότι κάνοντας αυτήν την αρχή μπορούμε να επεκταθούμε και σε άλλα πεδία».
«Ζούμε σε παράξενους καιρούς»
«Πρέπει να επανεξετάσουμε ριζοσπαστικούς τρόπους για να ζήσουμε στην πόλη. Ο πλούτος είναι η κοινωνική σχέση που βρίσκεται πίσω από την ιδέα της στέγασης. Γιατί αν σκεφτούμε τώρα την κοινωνική σχέση που κυβερνά τη στέγαση, είναι το κέρδος και η ιδιωτική ιδιοκτησία. Ζούμε σε παράξενους καιρούς που το σπίτι δεν είναι κάτι που υπάρχει για να διαμένουμε αλλά για να δημιουργείται κέρδος. Κι αυτός δεν τρόπος που επιθυμούμε για το δικό μας μέλλον. Για τα επόμενα βήματα, πρέπει να γίνει ξεκάθαρα μια ερώτηση σχετικά με την ιδιωτική ιδιοκτησία ως ηγετική δύναμη της στέγασης. Πιστεύουμε ότι μια προσέγγιση όπως τα κοινά αγαθά (commons) θα μπορούσε να είναι μια καλή απάντηση σχετικά με την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Γιατί δεν είναι επιτρεπτό το γεγονός ότι για όλους αυτούς τους λόγους υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στο δρόμο ενώ τριγύρω υπάρχουν άδεια σπίτια. Χρειαζόμαστε άλλους τρόπους κοινωνικής σχέσης που θα επιτρέψουν να πάρουμε την ιδιοκτησία που είναι «νεκρή» για να δημιουργείται μόνο κέρδος, και να «γεμίσουμε» αυτήν την ιδιοκτησία με ανθρώπους που την έχουν ανάγκη. Για μένα είναι απλή η απάντηση, δεν είναι τόσο μπερδεμένο θέμα. Είναι το μόνο λογικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε στην εποχή μας».
Fransesco Piobicchi, 43, Λαμπεντούζα – Ιταλία, “Mediterranean Hope Lampedusa”
«Αλληλεγγύη στους μετανάστες»
«Είμαι ακτιβιστής στον τομέα των μεταναστών και ήμουν περίεργος να δω τι συμβαίνει στα ελληνικά σύνορα. Έχουμε ένα πρότζεκτ το οποίο γίνεται από τις ευαγγελικές εκκλησίες της Ιταλίας. Όταν ένας Ιταλός κάνει φορολογική δήλωση, έχει τη δυνατότητα να επιλέξει να δώσει το 8 τοις χιλίοις των φόρων που θα πληρώσει προς την κατεύθυνση που επιθυμεί. Μπορούν να πάνε στην καθολική εκκλησία, στην προκειμένη περίπτωση όποιος θέλει μπορεί να επιλέξει τις ευαγγελικές εκκλησίες. Και με αυτά τα χρήματα κάνουμε πρότζεκτ τέτοιου τύπου. Το πρότζεκτ μας ασχολείται με τα σύνορα και αφορά την αλληλεγγύη προς τους μετανάστες αλλά και προς τον τοπικό πληθυσμό».
«Ν’ ανοίξει η συζήτηση για το θέμα της στέγασης»
«Οι πολιτικές που έχουν να κάνουν με την κατοικία δεν αφορούν μόνο στη μετανάστευση αλλά αφορούν και στον τρόπο με τον οποίο βλέπεις ολόκληρη την κοινωνία. Έχω έρθει εδώ για να βρω λύση στο θέμα της αντιμετώπισης στο πρόβλημα της στέγασης από την πλευρά των μεταναστών. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης, το πρόβλημα της στέγασης, το πρόβλημα της κρίσης και όλα αυτά που ζούμε αυτές τις μέρες, πρέπει να μπουν κάτω από μια μεγαλύτερη συζήτηση που να αφορά στα πάντα. Εγώ κατάλαβα ότι στην Ελλάδα κάνουν αυτά που έκαναν στην Αφρική πριν από 30 χρόνια. Γιατί αυτό που βλέπω είναι ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με το χρέος, με το επαχθές χρέος όπως λένε, και με τη μη νομιμότητα σε οτιδήποτε. Δηλαδή η ανασφάλεια που υπάρχει στους πολίτες αλλά και σε ολόκληρες περιοχές. Και ακριβώς το ίδιο πράγμα βλέπουμε να γίνεται εδώ στην Ελλάδα. Πρέπει να ανοίξουμε μια μεγάλη κουβέντα για τις πολιτικές που εφάρμοσαν τα τελευταία χρόνια το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και οι κυβερνήσεις, πολιτικές που εμείς τώρα τις βλέπουμε λόγω της Ελλάδας, αλλά που υπήρχαν εδώ και τριάντα χρόνια στην Αφρική και στις αραβικές περιοχές».
«Ένα νέο σχέδιο για τη Μεσόγειο»
«Το θέμα του δικαιώματος στη στέγη έχει να κάνει μια νέα αντίληψη του να είσαι πολίτης. Μέχρι τώρα το σύστημα μας δίδαξε δύο μεγάλα ψέματα. Το ένα είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα για όλους και το άλλο, να μισούμε όσους είναι πιο φτωχοί από μας. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να τα συνδυάσουμε. Γιατί πιστεύω ότι στην κρίση υπάρχουν άνθρωποι που πλουτίζουν και οι φτωχοί γίνονται όλο και περισσότεροι. Και νομίζω ότι μέσα απ’ το δεύτερο θέμα, του να είσαι ένας διαφορετικός πολίτης μέσα σε μια άλλη κοινωνία, θα πρέπει να δούμε το θέμα της αλληλεγγύης δημιουργώντας ένα νέο σχέδιο για τη Μεσόγειο που να αφορά όλους τους λαούς, έτσι ώστε να έχουν ίσα δικαιώματα και να μπορούν να εξελιχθούν με διαφορετικό τρόπο. Οι κυβερνήσεις και οι χώρες οι οποίες στο παρελθόν έδιναν όπλα για να μπορούν να κάθονται τώρα και να σφάζονται άνθρωποι, εδώ κάτω θα πρέπει να δημιουργηθεί κάτι σαν διάδρομος έτσι ώστε να εμπλακούν ακόμα και αυτές οι χώρες και να μπορούν αυτά τα άτομα να φτάνουν ασφαλή στην Ευρώπη χωρίς να πνίγονται όπως βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Αρκεί να σκεφτούμε ότι αυτές οι χώρες δεν φτάνει μόνο ότι εφαρμόζουν πολιτικές λιτότητας στο Νότο της Ευρώπης, δηλαδή στις πιο αδύναμες χώρες, αλλά τις υποχρεώνουν να παραλάβουν όλους εκείνους που φεύγουν από τις χώρες στις οποίες δημιούργησαν πόλεμο και με βάση τη συνθήκη του Δουβλίνου να τους περιφράξουν και να τους φυλακίσουν μέσα σ’ αυτές».
Jacob Wills, 26, Λονδίνο – ΗνωμένοΒασίλειο, “Radical Housing Network”
«Κινητοποιήσεις σε ευρωπαϊκή κλίμακα»
«Έχω έρθει στην Αθήνα για διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι για να εδραιώσουμε τους δεσμούς που εμείς ως ευρωπαϊκή συμμαχία έχουμε δημιουργήσει μεταξύ διαφορετικών ομάδων. Στο Λονδίνο νιώθουμε λίγο ότι βρισκόμαστε στη σκιά των γεγονότων και των κοινωνικών κινημάτων που λαμβάνουν χώρα στην Ευρώπη. Θέλουμε επομένως να τις εδραιώσουμε, ν' αποκτήσουμε δύναμη και να μάθουμε από τις διαφορετικές τακτικές που χρησιμοποιούνται σε άλλα μέρη της ηπείρου, βάσει του συγκεκριμένου πλαισίου που αυτές υιοθετούνται, και να τις χρησιμοποιήσουμε στην συνέχεια, αν είναι δυνατόν, στο Λονδίνο. Μια τελευταία πτυχή έχει να κάνει με το να μπορέσουμε να εντοπίσουμε πως εμείς θα μπορούσαμε να κάνουμε μια εκστρατεία συλλογική, για να μπορέσουμε να κινητοποιήσουμε όλους τους πολίτες σε ευρωπαϊκή κλίμακα».
«Υπάρχουν παρόμοια προβλήματα»
«Έχουμε πολλά να μάθουμε. Για εμάς στη Βόρεια και στην Κεντρική Ευρώπη δεν τίθεται θέμα πλειστηριασμών. Έχουμε λίγους πλειστηριασμούς γιατί έχουμε πολύ χαμηλά επιτόκια. Αλλά θέλουμε να δούμε πως ακριβώς θα πρέπει ν’ αντιδράσουμε εάν τα επιτόκια ανεβούν κι επομένως αυξηθούν και οι πλειστηριασμοί. Μπορώ να δω ότι έχουν δημιουργηθεί κάποιες ομαδοποιήσεις στην Ευρώπη σε ό,τι έχει να κάνει με τα προβλήματα. Δηλαδή υπάρχουν παρόμοια προβλήματα που αντιμετωπίζει μια ομάδα χωρών κάθε φορά. Και ιδιαίτερα στις μεσογειακές χώρες, στη Νότια Ευρώπη τα προβλήματα είναι παρόμοια, ανάμεσα στην Ανατολική και την Κεντρική Ευρώπη, υπάρχουν διαφορές σχετικά με την στέγαση, τις κοινωνικές κατοικίες, με τις συνθήκες. Θέλουμε να δούμε και να καταλάβουμε πως ακριβώς αντιμετωπίζονται όλα αυτά τα θέματα».
«Η λύση να είναι αποκεντρωμένη»
«Αυτές οι εκδηλώσεις (σ.σ. εννοεί τη Διεθνή Συνάντηση για το Δικαίωμα στη Στέγη) είναι σημαντικές για εμάς. Γιατί μπορούμε να μοιραστούμε μεταξύ μας τις διαφορετικές τακτικές, να εξηγήσουμε μεταξύ μας το πλαίσιο στο οποίο βρισκόμαστε. Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το θέμα της στέγασης στην Ευρώπη, αυτό που διαπίστωσα, ήταν ότι υπήρχε μια δυσκολία στο να διατηρούμε την πορεία που είχαμε ξεκινήσει μεταξύ των διαφορετικών συναντήσεων. Γιατί ο καθένας από μας ήταν εστιασμένος σε τοπικό επίπεδο. Προσπαθούσαμε να λύσουμε τα προβλήματα τοπικά. Όποτε η λύση πρέπει να είναι αποκεντρωμένη, θα πρέπει να αναπτύξουμε δομές που να μας επιτρέπουν να διατηρήσουμε την ενέργεια σε αυτό το χώρο, να μπορέσουμε να διαλευκάνουμε ποιές είναι οι ομοιότητες και να βρούμε τους κοινούς μας εχθρούς. Μόνο έτσι, με αυτήν την έρευνα, θα μπορέσουμε να καταλήξουμε σε αποτελεσματική δράση».
Rita Silva, 39, Λισσαβόνα – Πορτογαλία, “HABITA”
«Μπορούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας»
«Στην Πορτογαλία κινητοποιώ τους ανθρώπους για το δικαίωμα στη στέγη, αυτός εξάλλου είναι ο σκοπός του κινήματος που εκπροσωπώ. Κι επειδή συμμετέχω στη δημιουργία του ευρωπαϊκού συντονισμού για το δικαίωμα στη στέγη, στην οποία επίσης συμμετέχουν διαφορετικές οργανώσεις, απλοί άνθρωποι κι επιστήμονες, θέλουμε μέσα από αυτή τη διεργασία και την συνάντηση να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε να παλέψουμε από κοινού για το δικαίωμα στη στέγη μέσα στην πόλη. Οι μάχες που δίναμε ως τώρα ήταν τοπικές και καταλάβαμε ότι αυτή η διαδικασία θα πρέπει να είναι ευρεία, καθώς ο νεοφιλελευθερισμός και οι αγορές στην Ευρώπη ενώνουν δυνάμεις, ενώ εμείς παλεύαμε ως τώρα ξεχωριστά σε τοπικό επίπεδο. Η συνάντηση στην Αθήνα πραγματοποιείται για να βάλει μαζί στο ίδιο τραπέζι τους ανθρώπους των κινημάτων που έρχονται για να συζητήσουν σχετικά με την πολιτική στο θέμα της στέγασης και να οργανωθούν καλύτερα».
«Κοινά τα προβλήματα στην Ευρώπη»
«Όλα τα κινήματα, απ’ την Ανατολική έως τη Δυτική Ευρώπη και από το Βορρά μέχρι το Νότο, εκτός ίσως απ’ την Σκανδιναβία -τουλάχιστον για την ώρα- συνειδητοποιήσαμε ότι υποφέρουμε από την διαδικασία της φιλελευθεροποίησης της στέγασης και της γης, της κερδοσκοπίας, της καταστροφής της κοινωνικής κατοικίας, την προώθηση της ιδιοκτησίας και της έξωσης. Όλα αυτά είναι ζητήματα που αφορούν όλους μας, είτε ζούμε στην Ισπανία, είτε στην Ελλάδα, είτε στην Αγγλία ή στη Γαλλία. Όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη διαδικασία».
«Οι πολιτικές πρέπει ν’ αλλάξουν προς το συμφέρον όλων»
«Είμαστε σε μια περίοδο αντίστασης. Ειδικά εσείς στην Ελλάδα αυτό το γνωρίζετε καλά, καθώς ο λαός εξέλεξε μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αλλά οι υπόλοιποι στην Ευρώπη, που έχουμε δεξιές και νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, πρέπει να οργανώσουμε καλύτερα την αντίστασή μας, την ικανότητά μας να ενισχύσουμε τα κινήματά μας σε κολλεκτιβικές και αλληλέγγυες δράσεις. Πρέπει να κάνουμε κοινές προτάσεις και εργαζόμαστε επάνω σε αυτόν τον τομέα. Αυτός ο συντονισμός για τη στέγη που είναι πολύ νέος ακόμα, έχει στόχο να οικοδομήσει μια σχέση μεταξύ διαφορετικών κινημάτων, πολιτικών νοοτροπιών, ιστορικών διαδρομών και επαφών, ενισχύοντας την αντίσταση μέσα από την αλληλεγγύη, στην ανάλυση του τι συμβαίνει αυτήν την περίοδο με την χρηματιστικοποίηση της στέγασης. Πρέπει να βρούμε κοινούς βηματισμούς για κοινές δράσεις, ενισχύοντας ο ένας την δράση του άλλου. Ή ακόμα και να καταθέσουμε κοινές προτάσεις στην Ευρώπη και στις χώρες που ζούμε. Πρέπει να αλλάζουμε 180 μοίρες την κατεύθυνση σχετικά με τις πολιτικές για τη στέγη και την πόλη. Τώρα όλες οι πολιτικές υπάρχουν για τις ελίτ και πρέπει να αλλάξουν προς το συμφέρον όλων. Κατά την προσωπική μου άποψη πρέπει να πάρουμε πίσω τα σπίτια από τις ιδιωτικές αγορές και να μην υπάρχει ιδιόκτητη γη. Η ρύθμιση είναι πολύ δύσκολη, καθώς είναι σα να λέμε ότι θέλουμε να ρυθμίσουμε το οικονομικό σύστημα».
Aida Maria Quinatoa, 50, Μαδρίτη– Ισπανία“PAH - Plataforma Afectados por las Hipotecas Madrid”
«Αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια»
«Ήρθα εδώ γιατί πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι μια αδελφική χώρα. Για πρώτη φορά, η Ελλάδα, όταν έγιναν οι πρόσφατες εκλογές, είπε: “θα νικήσουμε ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, θα νικήσουμε απέναντι στην απάτη”. Εκ μέρους μας εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας κι όταν μιλάμε για αλληλεγγύη εννοούμε να δώσουμε το χέρι στον ελληνικό λαό. Εμείς όπως και άλλοι λαοί της Ευρώπης, πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη. Ο εχθρός είναι ένας, πρέπει να τον δείξουμε και πρέπει να πούμε “φτάνει πια”. Εμείς έχουμε αξιοπρέπεια και η μάχη μας πρέπει να συνεχιστεί παντού».
«Εμείς είμαστε οι πολλοί»
«Ειδικά οι πέντε χώρες που βρίσκονται στη Νότια Ευρώπη, αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα. Υπάρχουν χώρες όπως η Αγγλία και η Γερμανία, αλλά οι φτωχοί βρίσκονται στην περιφέρεια. Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα που μας ενώνει. Οι υπεύθυνοι είναι οι τραπεζίτες, οι αγορές, η τρόικα, όλοι εκείνοι που εφαρμόζουν… μαφιόζικες πολιτικές. Εμείς είμαστε οι πολλοί».
«Κάνουν μπίζνες με τη στέγη στην πλάτη του λαού»
«Τα επόμενα βήματα πρέπει να είναι η οργάνωση, η μάχη και η διαμαρτυρία στους δρόμους. Να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη όλοι οι υπεύθυνοι, δεν υπάρχει άλλη λύση. Στο φόντο του προβλήματος βρίσκεται η έλλειψη χρημάτων. Δεν υπάρχει αναδιανομή του πλούτου και κάνουν μπίζνες με την στέγη στην πλάτη του λαού. Άρα αυτό το πρόβλημα πρέπει να το δείξουμε, να γίνει ορατό. Να δείξουμε τους υπεύθυνους. Όταν ο κόσμος καταλάβει ποια είναι η αλήθεια, όταν ο λαός είναι οργανωμένος στην αντίσταση, μπορεί να αλλάξει αυτό το σύστημα που είναι κοινωνικά άδικο».
Τις απόψεις τους σχετικά με τις λύσεις στα κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί της Ευρώπης όπως είναι οι εξώσεις, οι πλειστηριασμοί, η υποδοχή των μεταναστευτικών ροών, ο ελλιπής σχεδιασμός εναλλακτικών πολιτικών στέγασης και η υφαρπαγή γης, εξέφρασαν ακτιβιστές στο περιθώριο της «Διεθνούς Συνάντησης για το Δικαίωμα στη Στέγη» που πραγματοποιήθηκε στις 20 και 21 Ιουνίου στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π.
Ο Federico απ’ τη Νάπολη, ο Fransesco από την Λαμπεντούζα, ο Jacob απ’ το Λονδίνο, η Rita από τη Λισσαβόνα και η Aida απ’ τη Μαδρίτη, μέσα από την κινηματική συμμετοχή, μάχονται σε καθημερινή βάση για το δίκαιο, με στόχο ν’ αναζητήσουν λύσεις μέσα από κοινούς βηματισμούς απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολικές που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια στους πολίτες της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Τη συνάντηση των κινημάτων με τη συμμετοχή είκοσι και πλέον ευρωπαϊκών χωρών, συνδιοργάνωσαν οι: «Αλληλεγγύη για όλους», «Encounter Athens», «Platform against Auctions», «European Coalition for the Right to Housing and the City» και «Rosa Luxemburg Foundations Brussels office».
Federico Tomasone (31, Νάπολη – Ιταλία), “Rosa Luxemburg Foundations Brussels office”
«Στηρίζω τον αγώνα σας ενάντια στη λιτότητα»
«Ήρθα στην Αθήνα για να εκφράσω την αλληλεγγύη μου. Σήμερα εξάλλου (σ.σ. εννοεί το Σάββατο 20/6) ξεκινά η "εβδομάδα αλληλεγγύης" για την Ελλάδα και ήταν πολύ σημαντικό για μένα να έρθω εδώ και να υποστηρίξω αυτήν την προσπάθεια. Όχι μόνο με μια υπογραφή, αλλά με τη φυσική μου παρουσία στον αγώνα που δίνει ο ελληνικός λαός ενάντια στη λιτότητα. Ο δεύτερος λόγος που βρίσκομαι εδώ, είναι για να στηρίξω τα κινήματα που δυναμώνουν αυτήν τη περίοδο σε όλη την Ευρώπη. Για να «χτίσουμε» ένα δίκτυο και να ανταλλάξουμε πρακτικές και ιδέες. Είναι σημαντικό να υποστηρίξουμε αυτόν τον κόσμο και να τον προτρέψουμε να μιλήσει, να γνωριστεί, να έρθουν κοντά ο ένας με τον άλλο. Θέλουμε να είμαστε μαζί τους στη μάχη και ιδιαίτερα απέναντι στις εξώσεις που είναι ένα από τα κεντρικά θέματα της συνάντησης».
«Κόκκινη γραμμή το θέμα της στέγης»
«Από την πλευρά μας εστιάζουμε σε αυτόν τον τομέα (σ.σ. του δικαιώματος στη στέγη) γιατί θεωρούμε ότι είναι “κόκκινη γραμμή”. Αφορά όλο τον κόσμο στην Ευρώπη, απ’ την Σουηδία μέχρι την Ιταλία και από την Πορτογαλία μέχρι τη Σερβία. Πολλοί άνθρωποι εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους προκειμένου να βρεθεί ένας τρόπος για να δημιουργηθεί κέρδος. Η κοινωνική αναπαραγωγή, έγινε ένας τρόπος για να συσσωρευτούν κεφάλαια τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι η οικονομική κρίση προήλθε από την έκρηξη της «φούσκας» των ακινήτων. Γιατί τώρα η κεφαλαιακή συσσώρευση χρειάζεται το βήμα από το παραγωγικό σύστημα σε αυτό που ονομάζουμε αναπαραγωγική κοινωνία για να δημιουργηθεί κέρδος. Είναι ένα από τα όρια του καπιταλισμού στις μέρες μας, που προσπαθεί να διευρυνθεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Και βλέπουμε ότι υπάρχει μια δυνητική πάλη απέναντι σε αυτό. Αν δεις στα εργασιακά δικαιώματα οι αγώνες δεν είναι τόσο εξελιγμένοι στο δικαίωμα στην στέγαση. Θα μπορούσε να είναι μια καλή ευκαιρία για να ξεκινήσουμε έναν αγώνα από κοινού και μια δικτύωση, με συνεχή πάλη σε ολόκληρη την ήπειρο. Πιστεύουμε ότι κάνοντας αυτήν την αρχή μπορούμε να επεκταθούμε και σε άλλα πεδία».
«Ζούμε σε παράξενους καιρούς»
«Πρέπει να επανεξετάσουμε ριζοσπαστικούς τρόπους για να ζήσουμε στην πόλη. Ο πλούτος είναι η κοινωνική σχέση που βρίσκεται πίσω από την ιδέα της στέγασης. Γιατί αν σκεφτούμε τώρα την κοινωνική σχέση που κυβερνά τη στέγαση, είναι το κέρδος και η ιδιωτική ιδιοκτησία. Ζούμε σε παράξενους καιρούς που το σπίτι δεν είναι κάτι που υπάρχει για να διαμένουμε αλλά για να δημιουργείται κέρδος. Κι αυτός δεν τρόπος που επιθυμούμε για το δικό μας μέλλον. Για τα επόμενα βήματα, πρέπει να γίνει ξεκάθαρα μια ερώτηση σχετικά με την ιδιωτική ιδιοκτησία ως ηγετική δύναμη της στέγασης. Πιστεύουμε ότι μια προσέγγιση όπως τα κοινά αγαθά (commons) θα μπορούσε να είναι μια καλή απάντηση σχετικά με την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Γιατί δεν είναι επιτρεπτό το γεγονός ότι για όλους αυτούς τους λόγους υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στο δρόμο ενώ τριγύρω υπάρχουν άδεια σπίτια. Χρειαζόμαστε άλλους τρόπους κοινωνικής σχέσης που θα επιτρέψουν να πάρουμε την ιδιοκτησία που είναι «νεκρή» για να δημιουργείται μόνο κέρδος, και να «γεμίσουμε» αυτήν την ιδιοκτησία με ανθρώπους που την έχουν ανάγκη. Για μένα είναι απλή η απάντηση, δεν είναι τόσο μπερδεμένο θέμα. Είναι το μόνο λογικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε στην εποχή μας».
Fransesco Piobicchi, 43, Λαμπεντούζα – Ιταλία, “Mediterranean Hope Lampedusa”
«Αλληλεγγύη στους μετανάστες»
«Είμαι ακτιβιστής στον τομέα των μεταναστών και ήμουν περίεργος να δω τι συμβαίνει στα ελληνικά σύνορα. Έχουμε ένα πρότζεκτ το οποίο γίνεται από τις ευαγγελικές εκκλησίες της Ιταλίας. Όταν ένας Ιταλός κάνει φορολογική δήλωση, έχει τη δυνατότητα να επιλέξει να δώσει το 8 τοις χιλίοις των φόρων που θα πληρώσει προς την κατεύθυνση που επιθυμεί. Μπορούν να πάνε στην καθολική εκκλησία, στην προκειμένη περίπτωση όποιος θέλει μπορεί να επιλέξει τις ευαγγελικές εκκλησίες. Και με αυτά τα χρήματα κάνουμε πρότζεκτ τέτοιου τύπου. Το πρότζεκτ μας ασχολείται με τα σύνορα και αφορά την αλληλεγγύη προς τους μετανάστες αλλά και προς τον τοπικό πληθυσμό».
«Ν’ ανοίξει η συζήτηση για το θέμα της στέγασης»
«Οι πολιτικές που έχουν να κάνουν με την κατοικία δεν αφορούν μόνο στη μετανάστευση αλλά αφορούν και στον τρόπο με τον οποίο βλέπεις ολόκληρη την κοινωνία. Έχω έρθει εδώ για να βρω λύση στο θέμα της αντιμετώπισης στο πρόβλημα της στέγασης από την πλευρά των μεταναστών. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης, το πρόβλημα της στέγασης, το πρόβλημα της κρίσης και όλα αυτά που ζούμε αυτές τις μέρες, πρέπει να μπουν κάτω από μια μεγαλύτερη συζήτηση που να αφορά στα πάντα. Εγώ κατάλαβα ότι στην Ελλάδα κάνουν αυτά που έκαναν στην Αφρική πριν από 30 χρόνια. Γιατί αυτό που βλέπω είναι ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με το χρέος, με το επαχθές χρέος όπως λένε, και με τη μη νομιμότητα σε οτιδήποτε. Δηλαδή η ανασφάλεια που υπάρχει στους πολίτες αλλά και σε ολόκληρες περιοχές. Και ακριβώς το ίδιο πράγμα βλέπουμε να γίνεται εδώ στην Ελλάδα. Πρέπει να ανοίξουμε μια μεγάλη κουβέντα για τις πολιτικές που εφάρμοσαν τα τελευταία χρόνια το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και οι κυβερνήσεις, πολιτικές που εμείς τώρα τις βλέπουμε λόγω της Ελλάδας, αλλά που υπήρχαν εδώ και τριάντα χρόνια στην Αφρική και στις αραβικές περιοχές».
«Ένα νέο σχέδιο για τη Μεσόγειο»
«Το θέμα του δικαιώματος στη στέγη έχει να κάνει μια νέα αντίληψη του να είσαι πολίτης. Μέχρι τώρα το σύστημα μας δίδαξε δύο μεγάλα ψέματα. Το ένα είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα για όλους και το άλλο, να μισούμε όσους είναι πιο φτωχοί από μας. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να τα συνδυάσουμε. Γιατί πιστεύω ότι στην κρίση υπάρχουν άνθρωποι που πλουτίζουν και οι φτωχοί γίνονται όλο και περισσότεροι. Και νομίζω ότι μέσα απ’ το δεύτερο θέμα, του να είσαι ένας διαφορετικός πολίτης μέσα σε μια άλλη κοινωνία, θα πρέπει να δούμε το θέμα της αλληλεγγύης δημιουργώντας ένα νέο σχέδιο για τη Μεσόγειο που να αφορά όλους τους λαούς, έτσι ώστε να έχουν ίσα δικαιώματα και να μπορούν να εξελιχθούν με διαφορετικό τρόπο. Οι κυβερνήσεις και οι χώρες οι οποίες στο παρελθόν έδιναν όπλα για να μπορούν να κάθονται τώρα και να σφάζονται άνθρωποι, εδώ κάτω θα πρέπει να δημιουργηθεί κάτι σαν διάδρομος έτσι ώστε να εμπλακούν ακόμα και αυτές οι χώρες και να μπορούν αυτά τα άτομα να φτάνουν ασφαλή στην Ευρώπη χωρίς να πνίγονται όπως βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Αρκεί να σκεφτούμε ότι αυτές οι χώρες δεν φτάνει μόνο ότι εφαρμόζουν πολιτικές λιτότητας στο Νότο της Ευρώπης, δηλαδή στις πιο αδύναμες χώρες, αλλά τις υποχρεώνουν να παραλάβουν όλους εκείνους που φεύγουν από τις χώρες στις οποίες δημιούργησαν πόλεμο και με βάση τη συνθήκη του Δουβλίνου να τους περιφράξουν και να τους φυλακίσουν μέσα σ’ αυτές».
Jacob Wills, 26, Λονδίνο – ΗνωμένοΒασίλειο, “Radical Housing Network”
«Κινητοποιήσεις σε ευρωπαϊκή κλίμακα»
«Έχω έρθει στην Αθήνα για διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι για να εδραιώσουμε τους δεσμούς που εμείς ως ευρωπαϊκή συμμαχία έχουμε δημιουργήσει μεταξύ διαφορετικών ομάδων. Στο Λονδίνο νιώθουμε λίγο ότι βρισκόμαστε στη σκιά των γεγονότων και των κοινωνικών κινημάτων που λαμβάνουν χώρα στην Ευρώπη. Θέλουμε επομένως να τις εδραιώσουμε, ν' αποκτήσουμε δύναμη και να μάθουμε από τις διαφορετικές τακτικές που χρησιμοποιούνται σε άλλα μέρη της ηπείρου, βάσει του συγκεκριμένου πλαισίου που αυτές υιοθετούνται, και να τις χρησιμοποιήσουμε στην συνέχεια, αν είναι δυνατόν, στο Λονδίνο. Μια τελευταία πτυχή έχει να κάνει με το να μπορέσουμε να εντοπίσουμε πως εμείς θα μπορούσαμε να κάνουμε μια εκστρατεία συλλογική, για να μπορέσουμε να κινητοποιήσουμε όλους τους πολίτες σε ευρωπαϊκή κλίμακα».
«Υπάρχουν παρόμοια προβλήματα»
«Έχουμε πολλά να μάθουμε. Για εμάς στη Βόρεια και στην Κεντρική Ευρώπη δεν τίθεται θέμα πλειστηριασμών. Έχουμε λίγους πλειστηριασμούς γιατί έχουμε πολύ χαμηλά επιτόκια. Αλλά θέλουμε να δούμε πως ακριβώς θα πρέπει ν’ αντιδράσουμε εάν τα επιτόκια ανεβούν κι επομένως αυξηθούν και οι πλειστηριασμοί. Μπορώ να δω ότι έχουν δημιουργηθεί κάποιες ομαδοποιήσεις στην Ευρώπη σε ό,τι έχει να κάνει με τα προβλήματα. Δηλαδή υπάρχουν παρόμοια προβλήματα που αντιμετωπίζει μια ομάδα χωρών κάθε φορά. Και ιδιαίτερα στις μεσογειακές χώρες, στη Νότια Ευρώπη τα προβλήματα είναι παρόμοια, ανάμεσα στην Ανατολική και την Κεντρική Ευρώπη, υπάρχουν διαφορές σχετικά με την στέγαση, τις κοινωνικές κατοικίες, με τις συνθήκες. Θέλουμε να δούμε και να καταλάβουμε πως ακριβώς αντιμετωπίζονται όλα αυτά τα θέματα».
«Η λύση να είναι αποκεντρωμένη»
«Αυτές οι εκδηλώσεις (σ.σ. εννοεί τη Διεθνή Συνάντηση για το Δικαίωμα στη Στέγη) είναι σημαντικές για εμάς. Γιατί μπορούμε να μοιραστούμε μεταξύ μας τις διαφορετικές τακτικές, να εξηγήσουμε μεταξύ μας το πλαίσιο στο οποίο βρισκόμαστε. Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το θέμα της στέγασης στην Ευρώπη, αυτό που διαπίστωσα, ήταν ότι υπήρχε μια δυσκολία στο να διατηρούμε την πορεία που είχαμε ξεκινήσει μεταξύ των διαφορετικών συναντήσεων. Γιατί ο καθένας από μας ήταν εστιασμένος σε τοπικό επίπεδο. Προσπαθούσαμε να λύσουμε τα προβλήματα τοπικά. Όποτε η λύση πρέπει να είναι αποκεντρωμένη, θα πρέπει να αναπτύξουμε δομές που να μας επιτρέπουν να διατηρήσουμε την ενέργεια σε αυτό το χώρο, να μπορέσουμε να διαλευκάνουμε ποιές είναι οι ομοιότητες και να βρούμε τους κοινούς μας εχθρούς. Μόνο έτσι, με αυτήν την έρευνα, θα μπορέσουμε να καταλήξουμε σε αποτελεσματική δράση».
Rita Silva, 39, Λισσαβόνα – Πορτογαλία, “HABITA”
«Μπορούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας»
«Στην Πορτογαλία κινητοποιώ τους ανθρώπους για το δικαίωμα στη στέγη, αυτός εξάλλου είναι ο σκοπός του κινήματος που εκπροσωπώ. Κι επειδή συμμετέχω στη δημιουργία του ευρωπαϊκού συντονισμού για το δικαίωμα στη στέγη, στην οποία επίσης συμμετέχουν διαφορετικές οργανώσεις, απλοί άνθρωποι κι επιστήμονες, θέλουμε μέσα από αυτή τη διεργασία και την συνάντηση να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε να παλέψουμε από κοινού για το δικαίωμα στη στέγη μέσα στην πόλη. Οι μάχες που δίναμε ως τώρα ήταν τοπικές και καταλάβαμε ότι αυτή η διαδικασία θα πρέπει να είναι ευρεία, καθώς ο νεοφιλελευθερισμός και οι αγορές στην Ευρώπη ενώνουν δυνάμεις, ενώ εμείς παλεύαμε ως τώρα ξεχωριστά σε τοπικό επίπεδο. Η συνάντηση στην Αθήνα πραγματοποιείται για να βάλει μαζί στο ίδιο τραπέζι τους ανθρώπους των κινημάτων που έρχονται για να συζητήσουν σχετικά με την πολιτική στο θέμα της στέγασης και να οργανωθούν καλύτερα».
«Κοινά τα προβλήματα στην Ευρώπη»
«Όλα τα κινήματα, απ’ την Ανατολική έως τη Δυτική Ευρώπη και από το Βορρά μέχρι το Νότο, εκτός ίσως απ’ την Σκανδιναβία -τουλάχιστον για την ώρα- συνειδητοποιήσαμε ότι υποφέρουμε από την διαδικασία της φιλελευθεροποίησης της στέγασης και της γης, της κερδοσκοπίας, της καταστροφής της κοινωνικής κατοικίας, την προώθηση της ιδιοκτησίας και της έξωσης. Όλα αυτά είναι ζητήματα που αφορούν όλους μας, είτε ζούμε στην Ισπανία, είτε στην Ελλάδα, είτε στην Αγγλία ή στη Γαλλία. Όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη διαδικασία».
«Οι πολιτικές πρέπει ν’ αλλάξουν προς το συμφέρον όλων»
«Είμαστε σε μια περίοδο αντίστασης. Ειδικά εσείς στην Ελλάδα αυτό το γνωρίζετε καλά, καθώς ο λαός εξέλεξε μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αλλά οι υπόλοιποι στην Ευρώπη, που έχουμε δεξιές και νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, πρέπει να οργανώσουμε καλύτερα την αντίστασή μας, την ικανότητά μας να ενισχύσουμε τα κινήματά μας σε κολλεκτιβικές και αλληλέγγυες δράσεις. Πρέπει να κάνουμε κοινές προτάσεις και εργαζόμαστε επάνω σε αυτόν τον τομέα. Αυτός ο συντονισμός για τη στέγη που είναι πολύ νέος ακόμα, έχει στόχο να οικοδομήσει μια σχέση μεταξύ διαφορετικών κινημάτων, πολιτικών νοοτροπιών, ιστορικών διαδρομών και επαφών, ενισχύοντας την αντίσταση μέσα από την αλληλεγγύη, στην ανάλυση του τι συμβαίνει αυτήν την περίοδο με την χρηματιστικοποίηση της στέγασης. Πρέπει να βρούμε κοινούς βηματισμούς για κοινές δράσεις, ενισχύοντας ο ένας την δράση του άλλου. Ή ακόμα και να καταθέσουμε κοινές προτάσεις στην Ευρώπη και στις χώρες που ζούμε. Πρέπει να αλλάζουμε 180 μοίρες την κατεύθυνση σχετικά με τις πολιτικές για τη στέγη και την πόλη. Τώρα όλες οι πολιτικές υπάρχουν για τις ελίτ και πρέπει να αλλάξουν προς το συμφέρον όλων. Κατά την προσωπική μου άποψη πρέπει να πάρουμε πίσω τα σπίτια από τις ιδιωτικές αγορές και να μην υπάρχει ιδιόκτητη γη. Η ρύθμιση είναι πολύ δύσκολη, καθώς είναι σα να λέμε ότι θέλουμε να ρυθμίσουμε το οικονομικό σύστημα».
Aida Maria Quinatoa, 50, Μαδρίτη– Ισπανία“PAH - Plataforma Afectados por las Hipotecas Madrid”
«Αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια»
«Ήρθα εδώ γιατί πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι μια αδελφική χώρα. Για πρώτη φορά, η Ελλάδα, όταν έγιναν οι πρόσφατες εκλογές, είπε: “θα νικήσουμε ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, θα νικήσουμε απέναντι στην απάτη”. Εκ μέρους μας εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας κι όταν μιλάμε για αλληλεγγύη εννοούμε να δώσουμε το χέρι στον ελληνικό λαό. Εμείς όπως και άλλοι λαοί της Ευρώπης, πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη. Ο εχθρός είναι ένας, πρέπει να τον δείξουμε και πρέπει να πούμε “φτάνει πια”. Εμείς έχουμε αξιοπρέπεια και η μάχη μας πρέπει να συνεχιστεί παντού».
«Εμείς είμαστε οι πολλοί»
«Ειδικά οι πέντε χώρες που βρίσκονται στη Νότια Ευρώπη, αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα. Υπάρχουν χώρες όπως η Αγγλία και η Γερμανία, αλλά οι φτωχοί βρίσκονται στην περιφέρεια. Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα που μας ενώνει. Οι υπεύθυνοι είναι οι τραπεζίτες, οι αγορές, η τρόικα, όλοι εκείνοι που εφαρμόζουν… μαφιόζικες πολιτικές. Εμείς είμαστε οι πολλοί».
«Κάνουν μπίζνες με τη στέγη στην πλάτη του λαού»
«Τα επόμενα βήματα πρέπει να είναι η οργάνωση, η μάχη και η διαμαρτυρία στους δρόμους. Να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη όλοι οι υπεύθυνοι, δεν υπάρχει άλλη λύση. Στο φόντο του προβλήματος βρίσκεται η έλλειψη χρημάτων. Δεν υπάρχει αναδιανομή του πλούτου και κάνουν μπίζνες με την στέγη στην πλάτη του λαού. Άρα αυτό το πρόβλημα πρέπει να το δείξουμε, να γίνει ορατό. Να δείξουμε τους υπεύθυνους. Όταν ο κόσμος καταλάβει ποια είναι η αλήθεια, όταν ο λαός είναι οργανωμένος στην αντίσταση, μπορεί να αλλάξει αυτό το σύστημα που είναι κοινωνικά άδικο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου