Απλά μαθήματα οργάνωσης στο χώρο δουλειάς

Αναδημοσιεύουμε από το Γλόμπινγκ ένα πολύ ενδιαφέρον αυτό άρθρο το οποίο πρωτοδημοσιεύθυηκε στο αναρχο-συνδικαλιστικό site libcom.org. Η μετάφραση έγινε ελεύθερα για να πιάσει καλύτερα την ελληνική πραγματικότητα και πιστεύουμε ότι είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε όσους συναδέλφους κινούνται συνδικαλιστικά ειδικά στον ιδιωτικό τομέα.

Εργάζεσαι ή μόλις έχεις πιάσει δουλειά [σ.τ.μτφ: τρομακτικά δύσκολο τέτοιες μέρες στην Ελλάδα] κάπου και δεν υπάρχει εν ενεργεία κάποια συλλογική εργατική οργάνωση. Τι μπορείς να κάνεις για να οργανωθείς; Ο οδηγός αυτός θα σε βοηθήσει.

Αυτές τις εποχές που ζούμε δεν υπάρχουν πολλές εργατικές οργανώσεις στους χώρους δουλειάς. Ανάλογα με το που βρίσκεσαι στον κόσμο και σε ποιον κλάδο εργάζεσαι μπορεί να υπάρχει παρουσία κάποιου συνδικάτου ή μπορεί και όχι. Ακόμα κι όταν υπάρχει μπορεί να είναι μια οργάνωση-κορμός που εκπροσωπεί εργαζόμενους με μεμονωμένα προβλήματα, ανίκανη να κερδίσει αιτήματα διοικητικά. Κι ασφαλώς μπορεί να είναι σε αγαστή συνεργασία με τη διοίκηση ενάντια στους εργάτες.
Σπάνια κι αναπάντεχα λοιπόν, μια συνηθισμένη ερώτηση απ' τους εργάτες είναι “τι μπορώ να κάνω για να βελτιώσω την κατάσταση στη δουλειά μου; μοιάζει αδύνατον, τα αφεντικά είναι πανίσχυρα”

Προτείνουμε να ληφθούν υπόψη τα παρακάτω:

Κάνε ερωτήσεις κι άκουσε τις απαντήσεις
Από που θα ξεκινήσεις; Κάποιοι όταν πρωτονιώσουν ότι τους συμπεριφέρονται άδικα εξοργίζονται και ξεκινούν θορυβώδεις σταυροφορίες ενάντια στο αφεντικό. Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι επικίνδυνο. Η διοίκηση περιφρουρεί με ζήλο την εξουσία της στο χώρο δουλειάς κι όταν αρχίσεις να την αμφισβητείς, γίνεσαι απειλή. Σε πολλούς χώρους δουλειάς, απ' τη στιγμή που θα αμφισβητήσεις την εργοδοσία, γίνεσαι μπελάς στα μάτια της. Εάν δεν είχες σηκώσει ποτέ μπαϊράκι στο παρελθόν, μπορεί να σοκαριστείς, να πληγωθείς ή και να εξοργιστείς απ' το πόσο γρήγορα η εργοδοσία θα στραφεί εναντίον σου. Αυτός είναι ένας καλός λόγος να είσαι διακριτικός όταν ξεκινάς να μιλήσεις με άλλους.

Μίλα με τους συναδέλφους σου
Ρώτησέ τους τι πιστεύουν σχετικά με το τι γίνεται στη δουλειά. Τι πιστεύουν για τα προβλήματα που σε απασχολούν; Ακου τι έχουν να πουν και οι άλλοι, πάρε τις απόψεις και τις γνώμες τους. Πολλοί αντιλαμβάνονται τον οργανωτή σαν αγκιτάτορα, σαν λαοπλάνο (και υπάρχουν στιγμές που ο οργανωτής πρέπει να είναι κι έτσι), αλλά ο καλός οργανωτής πρώτ' απ' όλα είναι κάποιος που κάνει καίριες ερωτήσεις και ακούει καλά τους άλλους. Έχοντας ακούσει καλά, θα πρέπει να είσαι σε θέση να εκφράζεις όχι μόνο τις δικές σου απόψεις και συναισθήματα αλλά και των συναδέλφων σου. Οι βασικές έγνοιες μπορεί να είναι σωστές αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Μπορεί μερικές φορές οι έγνοιες τους να είναι αντιδραστικές, όπως π.χ να μη θέλουν μετανάστες συναδέλφους. Γι' αυτό θα πρέπει να είσαι προσεχτικός, όλες οι έγνοιες των συναδέλφων δεν είναι κατ' ανάγκην προοδευτικές.

Κράτα σημειώσεις
Κράτα μια λίστα με τις έγνοιες των εργατών καθώς και κάθε σημαντικό περιστατικό στο χώρο δουλειάς όπως π.χ κάποιο ατύχημα, κάποια πειθαρχική ή ακόμα και απειλητική συμπεριφορά από τον εργοδότη.

Μάθε για το παρελθόν

Μάθε αν υπήρξαν στο παρελθόν κι άλλες προσπάθειες να οργανωθούν οι εργάτες. Μπορεί κάποτε να υπήρχε συνδικάτο που κατέρρευσε.

Διάβασε γενικά για την οργάνωση στο χώρο δουλειάς και πράματα που έμαθαν εργαζόμενοι με την πείρα... [σ' αυτήν τη διεύθυνση μπορείς να βρεις στ' Αγγλικά πολλές τέτοιες περιπτώσεις]

Προσπάθησε να βρεις συμμάχους
Είναι σχεδόν αναπόφευκτο ότι θα υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τέτοια προβλήματα σε σχέση με άλλους, και λίγοι απ' αυτούς θα έχουν τη θέληση να πάρουν πρωτοβουλίες. Αυτοί οι λιγοστοί άνθρωποι θα είναι ο αρχικός πυρήνας της “οργάνωσής σου”. Θα χρειαστεί να πιεις καφέ ή να πας για φαγητό με τους δύο πιο ενδιαφέροντες συναδέλφους, να γνωριστείτε ο ένας με τον άλλον και μετά να ρωτήσεις “τι γνώμη έχεις γι' αυτό;” Αν πράγματι είναι έτοιμοι να κάνουν κάτι κι όχι μόνο να παραπονιούνται, τότε είσαι σχεδόν έτοιμος να αρχίσεις να οργανώνεις την κατάσταση.

Χαρτογράφησε τον χώρο δουλειάς
Η γνώση είναι δύναμη ή τουλάχιστον είναι η αρχή της δύναμης. Θα πρέπει να μάθεις τα πάντα για το χώρο δουλειάς και τον εργοδότη σου. Αυτό μακροπρόθεσμα είναι μια συνεχής διαδικασία εκμάθησης. Μάθε τα πάντα για την εταιρεία που δουλεύεις: Έχει περισσότερα από ένα εργοστάσια/καταστήματα/γραφεία; Πόσοι εργάτες δουλεύουν; Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης; Οι εταιρείες υποχρεούνται να δημοσιεύουν τους ισολογισμούς τους οπότε βρίσκοντας την αντίστοιχη δημοσίευση [μπορείς να κάνεις έρευνα στο ίντερνετ, εφημερίδες κλπ] θα έχεις μια χρήσιμη πληροφορία στα χέρια σου. Προσπάθησε να φτιάξεις έναν πίνακα της εταιρείας και των ανθρώπων που δουλεύουν σ'αυτή – π.χ ένα μεγάλο πρόβλημα μπορεί να είναι οι εργάτες να μη δουλεύουν νόμιμα. Κάποιοι μπορεί να έχουν προβλήματα με την προσφυγική τους ιδιότητα κλπ.

Ξεκίνα την έρευνα στο δικό σου το τμήμα. Η διοίκηση έχει από καιρό αντιληφθεί την αξία της δημιουργίας Ανεπίσημων Ομάδων Εργασίας*, τη φυσική τους οργάνωση και τους χαλαρούς δεσμούς τους. Πράγματι, βασική γνώση στην εκπαίδευση μάνατζμεντ είναι η ανάπτυξη δράσεων που μεταβάλλουν την ψυχολογία στους χώρους δουλειάς.

Π.χ η πολυεθνική United Parcel Service (UPS) έχει αναγάγει τις τεχνικές ψυχολογικής χειραγώγησης σε μια πολύ λεπτή τέχνη. Το εγχειρίδιο εκπαίδευσης των διευθυντών που έχει τίτλο “Σχεδιασμός Σφαιρών Επιρροής” δείχνει πώς να χαρτογραφείται ο χώρος δουλειάς προκειμένου να γίνουν διακριτές οι Ανεπίσημες Ομάδες Εργασίας, να απομονώνονται οι φυσικοί οργανωτές και ηγέτες σ' αυτές τις ομάδες, να γίνεται εκμετάλλευση των αδύναμων δεσμών και εν τέλει, η διάλυση των ομάδων αν δεν προσφέρουν πλεονέκτημα στη διοίκηση.

Παρόλο που οι περισσότερες εταιρείες δεν έχουν αναπτύξει τέτοια οργουελική στρατηγική όπως η UPS, πολλές χρησιμοποιούν παρόμοιες μεθόδους. Μετατίθενται συχνά οι ομιλητικοί εργάτες, οι υποκινητές και οι οργανωτές; Μήπως προάγονται σε διευθυντικές θέσεις ή απομονώνονται προκειμένου να πειθαρχήσουν; Μήπως οι ομάδες εργασίες διαλύονται και αναδιοργανώνονται περιοδικά; Μήπως η διαρρύθμιση του χώρου δουλειάς αλλάζει προκειμένου να δυσκολεύει η επικοινωνία ανάμεσα στους εργάτες;

Περιφέρεσαι γενικά μέσα στο χώρο δουλειάς; Ποιος μπορεί και ποιος όχι; Επιλέγονται συγκεκριμένα άτομα για δημόσια πειθαρχική παρατήρηση; Πώς αυτό επηρεάζει το υπόλοιπο εργατικό δυναμικό; Νιώθεις ότι βρίσκεσαι συνεχώς υπό παρακολούθηση; Έπιασες το νόημα. Όλα τα παραπάνω μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να σπάσει η ενότητα, η επικοινωνία ανάμεσα στους εργάτες μέσα στο χώρο δουλειάς. Παρεμπιπτόντως αυτού του είδους η εκπαίδευση δεν καθιστά τον διευθυντή μας άτρωτο ούτε υποβαθμίζουν τις προσπάθειές μας (παρόλη την εκπαίδευση των διευθυντών της, οι εργάτες της UPS είχαν κερδίσει σε μια μαζική απεργία τον Αύγουστο του 1997).

Ας υποθέσουμε ότι έχεις ένα πολύ σημαντικό μήνυμα να περάσεις στους συναδέλφους αλλά δεν έχεις το χρόνο ή τις δυνατότητες να φτάσειςσε κάθε συνάδελφο. Αν καταφέρεις να φτάσεις στους φυσικούς οργανωτές και τις Ανεπίσημες Ομάδες Εργασίας και να τους πάρεις με το μέρος σου να είσαι σίγουρος ότι το μήνυμα θα πάει σε όλους. Απ' τη στιγμή που οι φυσικοί οργανωτές ταυτοποιηθούν και συμφωνήσουν να συνεργαστούν μαζί σου, είναι δυνατό να δημιουργήσεις ένα δίκτυο το οποίο μπορεί να έχει σημαντική ισχύ και επιρροή.

Οι Ανεπίσημες Ομάδες Εργασίας έχουν το πλεονέκτημα ότι δημιουργούν συγκεκριμένες μορφές αφοσίωσης μεταξύ των μελών τους. Μπορείς να σχεδιάσεις πάνω σ' αυτή την αφοσίωση για δημιουργήσεις ενιαία στρατηγική για προβλήματα και να εκμεταλλευτείς την φυσική τάση των ανθρώπων να ακολουθούν τους κοντινούς τους ανθρώπους.

Πέρα απ' το να δουλεύεις με τους οργανωτές, πρέπει να σχεδιάσεις και γι' αυτούς που είναι μοναχικοί. Είναι παραπάνω από πιθανό η απάθειά τους, η απομόνωσή τους ή ακόμα και η αντιπάθειά τους προς τον συνδικαλισμό να προέρχεται από προσωπικά συναισθήματα αδυναμίας και φόβου. Αν υπάρξει επιτυχημένη συλλογική δράση και εδραιωθεί μια αίσθηση ασφάλειας στη δράση της ομάδας, τέτοια συναισθήματα μπορεί να μειωθούν.

Αν υπάρχει κάποιος δύσκολος χαρακτήρας στο χώρο δουλειάς που απειλεί σοβαρά την ενότητα, μη φοβηθείς να χρησιμοποιήσεις τις κοινωνικές πιέσεις που χρησιμοποιούν οι ομάδες για να επαναφέρουν κάποιον στο σωστό δρόμο. Αυτό αφορά και τους προϊστάμενους, ιδιαίτερα εκείνους που τους αρέσει να σκέφτονται ότι είναι φίλοι με όλους.

 Η ισορροπία δυνάμεων
Η ουσία για ένα τέτοιο χώρο εργασίας λοιπόν είναι να γείρετε την ισορροπία δυνάμεων σε όφελος του εργαζόμενου. Μια τέτοια ισορροπία μπορεί να κερδίσει π.χ σε συγκεκριμένα παράπονα. Αν τα παράπονα παραμένουν ατομικό ζήτημα ή γίνεται ευθύνη των εκλεγμένων συνδικαλιστών, η φυσική οργάνωση και η αφοσίωση ανάμεσα στις ομάδες εργασίας χάνεται. Σε τέτοιες συνθήκες χάνεται και η πιθανότητα για ικανοποίηση παραπόνων.

Ωστόσο, όταν χρειαστεί οι ομάδες εργασίας να κάνουν επίδειξη ενότητας, υπό την απειλή ότι μπορεί να πάει πίσω η παραγωγική διαδικασία, αυτό μπορεί να είναι αρκετό να αναγκάσει την εργοδοσία σε συμβιβασμό. Η ικανοποίηση παραπόνων μπορεί να επιτευχθεί όταν η διεύθυνση καταλάβει ότι το παράπονο δεν είναι πια υπόθεση ενός μεμονωμένου εργάτη, αντίθετα αφορά όλους τους εργάτες και θα παραμείνει πρόβλημα μέχρι να επιλυθεί.  

*Ανεπίσημη ή Πρωταρχική Ομάδα Εργασίας είναι μια ομάδα ανθρώπων που δουλεύουν καθημερινά μαζί, με κατα πρόσωπο επικοινωνία μεταξύ τους, τοποθετημένων λόγω τεχνολογίας και εξωθημένων προς την κοινωνικοποίηση εξαιτίας των αναγκών της παραγωγής. Είναι στην κυριολεξία μια οικογένεια στη δουλειά διαμορφωμένη τόσο από αγάπη όσο και από μίσος, από συγκρούσεις αλλά και κοινά συμφέροντα. Πειθαρχεί τα μελή της συνήθως με απομόνωση και δημόσια διαπόμπευση, έχει ηγεσία που έχει αναδειχθεί φυσικά, παίρνει αποφάσεις στον άμεσο χώρο δουλειάς και μπορεί να επηρεάσει τη ροή της παραγωγής. 

Stan Weir – The Informal Work Group

Ξεκινώντας την οργάνωση  

Συναντήσεις

Όταν ο χρόνος είναι κατάλληλος κάνε μια συνάντηση μ' εκείνους που διαπίστωσες ότι ενδιαφέρονται να οργανωθούν. Μην εκπλαγείς αν κάποιοι εργάτες δεν εμφανιστούν, μην απογοητεύεσαι. Η συνάντηση θα πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο ανοιχτή και να συζητηθούν όλα τα θέματα που απασχολούν τους εργάτες. Η πιο προφανής εγνοια σου θα πρέπει να είναι το πώς να εμπλέξεις τη μάζα των εργατών. Κάθε πρόσωπο που θα'ρθει στη συνάντηση περιμένει να δει κι άλλους εργάτες που θέλουν να εμπλακούν. Ιδιαίτερη σημασία έχει να διαβεβαιώσεις τους συναδέλφους ότι η διοίκηση δεν γνωρίζει τίποτα για το τι γίνεται.  

Συνδικάτα

Εσύ και οι συνάδελφοί σου μπορείτε να αποφασίσετε να γραφτείτε στο επίσημο συνδικάτο ώστε να είστε επίσημα αναγνωρισμένοι από τον εργοδότη σας [σμτφ: το σημείο αυτό αφορά προφανώς την Βρετανική νομοθεσία σχετικά με το συνδικαλισμό. Η τάση είναι να εφαρμοστεί ένα τέτοιο μοντέλο και στη δική μας χώρα, δηλ επιχειρησιακά σωματεία “ενώσεις προσώπων” με τα οποία θα συναναστρέφεται η εργοδοσία για όλα τα ζητήματα. Ανεξάρτητα απ' την τροπή που θα πάρουν τα πράματα, πάλι διατηρεί την σημασία της η οργάνωση πυρήνα σε κάθε χώρο δουλειάς]. Θα πρέπει να σκεφτείς πολύ σοβαρά σχετικά μ' αυτή την κίνηση, καθώς μπορεί να μην είναι καλή επιλογή ανάλογα με το χώρο δουλειάς. Π.χ χώροι με συχνή αναδιοργάνωση του προσωπικού και με μεγάλο αριθμό εξωτερικών συνεργατών είναι μάλλον απίθανο να διατηρήσουν μια λειτουργική συνδικαλιστική οργάνωση. Ομοίως, ένα συνδικάτο θα μπορέσει να διασφαλίσει κέρδη σε βάρος της εργοδοσία μόνο στο βαθμό που εσύ και οι συνάδελφοί σου καταφέρνετε να κερδίσετε κάτι με τις πράξεις σας. Εν τέλει, αυτό που μετράει είναι το τι δράση μπορείς να αναλάβεις συλλογικά συγκριτικά με το συνδικάτο. Με την ένταξή σου σε επίσημο συνδικάτο δεσμεύεσαι από επίσημες διαδικασίες και εργατικούς νόμους οι οποίοι μπορεί να είναι πολύ περιοριστικοί σχετικά με το ποιες δράσεις σου επιτρέπει ο νόμος να αναλάβεις.

Δημοσιότητα  

Κάποια στιγμή θα χρειαστεί να γραφτεί μια ανακοίνωση, ένα φυλλάδιο και να μοιραστεί μυστικά στους συναδέλφους μέσα στη δουλειά ή να το μοιράσουν φίλοι σας καθώς οι εργάτες σχολάνε. Αυτή η πράξη αναμφισβήτητα θα τραβήξει την προσοχή της διοίκησης, ότι μερικοί εργάτες προσπαθούν να οργανωθούν.

Αιτήματα
Όταν νιώσεις ότι είναι κατάλληλη η στιγμή (η οποία μπορεί να έρθει μέσα σε μερικές βδομάδες ως και αρκετούς μήνες) θα πρέπει να οργανωθεί μια μεγαλύτερη συνάντηση των ενδιαφερομένων εργατών. Εκμεταλλεύσου την οργάνωση για να κάνεις μια λίστα παραπόνων και αιτημάτων. Η συνάντηση θα πρέπει να εκλέξει άτομα που θα μιλήσουν και θα προσεγγίσουν την διοίκηση.

Υποστήριξη
Αν χρειαστεί να κάνεις κάποιου είδους καμπάνια, θα χρειαστείς και κάποια βοήθεια, ιδιαίτερα πρακτική βοήθεια εκτός χώρου δουλειάς. Μπορεί να υπάρχουν ορισμένες συλλογικότητες, εκκλησιαστικές ομάδες, πολιτικές οργανώσεις, αναρχικές ομάδες κλπ που μπορεί να σας βοηθήσουν με πρακτικές πρωτοβουλίες όπως π.χ παραγωγή φυλλαδίων, χώρους συνάντησης, ανθρώπους που θα φτιάξουν πικέτες κλπ. [εδώ είναι αρκετά έξω απ' την ελληνική πραγματικότητα, δεν υπάρχει περίπτωση να σε βοηθήσουν “θρησκευτικές οργανώσεις”, όσο για τις αναρχικές ομάδες, δεν τις συνιστούμε στην Ελλάδα, καθώς δεν έχουν καλό ιστορικό στους εργατικούς αγώνες]

Υπευθυνότητα
Μην αφήνεις τις όποιες διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες να γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες. Όλες οι διαπραγματεύσεις πρέπει να είναι διάφανες.

Δεν θα είναι εύκολο
Να' σαι σίγουρος ότι οι εργάτες ξέρουν καλά ότι οι πράξεις τους οδηγούν είτε στην απειλή απόλυσης είτε στην απόλυση. Ποτέ μην καλοπιάνεις τους εργάτες κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι θα είναι όλα εύκολα. Συζητήστε το τι μπορεί να σημαίνει αν συμβεί κάτι τέτοιο, αν θα χρειαστεί να απεργήσετε ή να κάνετε κατάληψη του χώρου εργασίας. Η κατάσταση σε χώρες όπου απαγορεύεται ο συνδικαλισμός είναι διαφορετική και είναι αδύνατον οι εργάτες να πλησιάσουν την εργοδοσία. Σε τέτοιες περιστάσεις, πιο κατάλληλος τρόπος μπορεί να είναι το σαμποτάρισμα της παραγωγής.

Κράτα ημερολόγιο
Κράτα σημειώσεις για τις προσπάθειές σου να οργανώσεις τους εργάτες – οι αγώνες των εργατών σπάνια καταγράφονται με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμη εμπειρία και να χρειάζεται οι εργάτες να ξαναπερνάν τα ίδια και τα ίδια. Πολλές καταστάσεις μπορούν να αποφευχθούν. [...]

~~~~~~~~~~~~~~~~

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο libcom.org το 2012. Αρχικά έγινε επεξεργασία από τη libcom το 2005 με βάση άρθρα από τα sites Industrial Workers of the World καθώς και επιπλέον επεξεργασία από ένα πρωτότυπο άρθρο στο περιοδικό Revolutions Per Minute, 1ο τεύχος 1996, κι όπως αυτό αναπαράχτηκε από τα μέλη του Κέντρου Colin Roach το Φλεβάρη του 2003

Προσθήκη από το γλόμπινγκ  

Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να προσέξεις και δεν το γράφει το άρθρο αυτό είναι η πιθανότητα να συναντήσεις ρουφιάνους και καταδότες της εργοδοσίας. Όταν κάνεις την πρώτη κίνηση να γνωρίσεις τους συναδέλφους, να διερευνήσεις τις διαθέσεις τους κλπ μπορεί εν αγνοία σου να πέσεις σε κάποιον τέτοιο.

Πρέπει να μάθεις να ψυχολογείς τους συναδέλφους απ' την αρχή και να γυμνάσεις το ένστικτό σου. Δες πώς κινούνται, πώς μιλάνε, πώς πλησιάζουν το αφεντικό ή τον εργοδηγό ή τον επόπτη. Αν κάποιος σε πλησιάσει και χωρίς λογο σε ρωτάει διάφορα π.χ αν έχεις αυτοκίνητο, ή που δούλευες παλιά, ή διάφορα άλλα (επαναλαμβάνουμε: χωρίς αρχικό λόγο στα ρωτάει αυτά) πολύ πιθανόν να τον έβαλαν να σε ρωτήσουν για να δουν τι κουμάσι είσαι. Να είσαι καχύποπτος με τα πάντα αλλά να μην κλείνεσαι και στον εαυτό σου, έτσι δεν θα κάνεις ποτέ δουλειά.

Πρέπει επίσης να υπολογίσεις και την πιθανότητα κάποιος απ' αυτούς που έπιασες και φαίνεται ότι έκανες έναν αρχικό πυρήνα να κάνει πίσω και, ενδεχομένως, να πάει να μιλήσει στον εργοδότη για να' χει προσωπικό όφελος. Όπως επίσης και την πιθανότητα, αν πάρει χαμπάρι ο εργοδότης ή ο διευθυντής ότι “κάτι παίζεται” να πιάσει έναν-έναν στο γραφείο του μερικούς και να τους εκβιάσει με το βαμβάκι. Θέλει πολύ προσοχή και πολύ προσεχτικά βήματα σε κάτι τέτοια, ειδικά όταν είσαι πιο καινούριος και οι άλλοι είναι παλιότεροι.  

Πολύ σημαντικό επίσης είναι να είσαι "πρώτος" στη δουλειά σου, να την κάνεις καλά, ευσυνείδητα για να μη μπορεί κανένας να σου πει τίποτα. Αυτό που λέμε να μη δίνεις δικαιώματα.

Κάθε δουλειά, και κάθε χώρος δουλειάς έχει συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες, έχει και ορισμένα καθορισμένα πρότυπα συμπεριφοράς κλπ. Προσπάθησε να τα μάθεις απ' την αρχή και μην προσπαθήσεις να τ' αλλάξεις για να μη βρεθείς αντιμέτωπος με το “κατεστημένο”. Πρέπει στην αρχή να πας με τα νερά τους. Ιδιαίτερα όταν κάποιοι είναι παλιότεροι στη δουλειά και έχουν συνηθίσει σε κάποιες καταστάσεις, πολύ δύσκολα θα δεχτούν από νωρίς και από έναν καινούριο να τους κάνει “κήρυγμα”. Προέχει να αναπτύξεις φιλικές σχέσεις με τους συναδέλφους, να δημιουργήσεις ειλικρινή εμπιστοσύνη (κι εσένα προσωπικά θα σε ωφελήσει αυτό) ώστε να είναι ευκολότερο μετά να ακούσει τις απόψεις σου.  

Ειδικά εδώ στην Ελλάδα που το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι το αγγλοσαξωνικό “τρεϊντ-γιουνιονίστικο” στιλ, απ 'το γλόμπινγκ συνιστούμε όσους μας διαβάζουν και δεν είναι οργανωμένοι σε κάποιο σωματείο, να δουν πρώτα αν υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο, και να διερευνήσουν την πιθανότητα να γραφτούν σ' αυτό σε πρώτη φάση. Σε δεύτερη φάση να αναζητήσουν το αντίστοιχο κλαδικό σωματείο π.χ ένας που δουλεύει σε μια χαλυβουργία, ενώ είναι γραμμένος στο επιχειρησιακό του εργοστασίου ή της επιχείρησης (αν έχει υποκαταστήματα σε όλη την Ελλάδα, τότε το επιχειρησιακό είναι πανελλαδικό) μπορεί να πάει να γραφτεί στο αντίστοιχο κλαδικό συνδικάτο μετάλλου (αν υπάρχει φυσικά) που υπάγεται στο εργατικό κέντρο του νομού όπου δουλεύει (ο νόμος επιτρέπει τον καθένα να είναι γραμμένος σε ένα επιχειρησιακό και σε ένα κλαδικό). Επειδή η ανεργία θερίζει, ιδιαίτερα στους νέους που είναι πάνω από 50%, υπάρχουν αντίστοιχες επιτροπές ανέργων (ακόμα και επιτροπές ανέργων ανα κλάδο) οι οποίες προσπαθούν να συσπειρώσουν το λαό πάνω στο τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας. Το ότι είναι άνεργος κάποιος δεν τον εμποδίζει φυσικά να γραφτεί και σε κάποιο σωματείο με βάση την τελευταία δουλειά που έκανε.

Εμείς παροτρύνουμε τους πάντες να επιδιώξουν απ' την αρχή να αναζητήσουν συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, να έρθουν σε επαφή μαζί τους και να εκθέσουν την κατάσταση κλπ. Φυσικά μπορεί κάποιος να διαφωνεί με το ΠΑΜΕ και να επιδιώξει να έρθει σε επαφή με άλλες παρατάξεις. Ασφαλώς.

Εμείς θα τον προτρέψουμε να στηριχτεί στο ΠΑΜΕ για πολλούς λόγους: για το λόγο ότι είναι η κύρια συνδικαλιστική δύναμη που έχει θορυβήσει τους εργοδότες, ότι έχει πείσει τους πάντες ότι μπορεί να αναλάβει δυναμική δράση όταν χρειαστεί, το κυριότερο επειδή ο κορμός του ΠΑΜΕ είναι οι κομμουνιστές, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ που έχουν οξύ πολιτικό και ταξικό κριτήριο κι όχι μόνο “οικονομίστικη” λογική.

Το βασικό είναι ότι έρχονται δύσκολες μέρες για το εργατικό κίνημα και πρέπει να ξαναδούμε τα βασικά απ' την αρχή και να δημιουργήσουμε πυρήνες, μικρές συσπειρώσεις πρώτα και κύρια εκεί όπου συναντάς την ταξική εκμετάλλευση κατάμουτρα κι όχι στα βιβλία, τις εφημερίδες και τα blogs: το χώρο δουλειάς.