Από συναδέλφους μέλη της συσπείρωσης λάβεμε το ακόλουθο κείμενο.
1. Οι βουλευτικές εκλογές της 17 Ιούνη, έδωσαν μία πρόσκαιρη λύση στην κρίση πολιτικής εκπροσώπησης που εκδηλώθηκε με πρωτοφανή τρόπο στις εκλογές της 6ης Μάη. Τα δύο αστικά κόμματα τα οποία εναλλάσσονταν στην κυβερνητική εξουσία τα τελευταία σαράντα χρόνια, εξακολουθούν να παραμένουν σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, ενώ η δύναμη του ΠΑΣΟΚ, μειώθηκε περαιτέρω ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα και στις εργαζόμενες τάξεις, καθιστώντας το συμπληρωματικό στοιχείο του βασικού αστικού κόμματος και δημιουργώντας το ενδεχόμενο μίας περαιτέρω κρίσης.
2. Στις εκλογές αυτές εντάθηκε η κοινωνική και πολιτική διαίρεση μεταξύ των εργαζόμενων στρωμάτων, στις νεότερες ηλικίες και στα αστικά κέντρα που εκπροσωπήθηκαν πολιτικά μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ και άλλες πολιτικές δυνάμεις και των παραδοσιακών στρωμάτων, των μεγαλύτερων ηλικιών, της υπαίθρου και των μικρών αστικών κέντρων που πλειοψηφικά έδωσαν την πρώτη θέση στη Ν.Δ. Η εκλογική καταγραφή της Αριστεράς και κυρίως του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αντανακλά και συμβαδίζει με υπαρκτούς κοινωνικούς και εν μέρει ταξικούς διαχωρισμούς που παρήχθησαν τα τελευταία 2,5 χρόνια κινηματικής αναμέτρησης, καθώς εντοπίζεται με όρους πλειοψηφίας σε εργατικές γειτονιές και αστικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα, και κυρίως σε αυτές που φέρουν το ταξικό και ιστορικό φορτίο.
3. Το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα αντανακλά και τη λειτουργία της εκλογικής διαδικασίας μέσα στην αστική δημοκρατία, ως ενός μηχανισμούς ναρκοθετημένου για τα εργατικά συμφέροντα, και συντηρητικού καναλιζαρίσματος της λαϊκής δυσαρέσκειας, των διαθέσεων και των αντιστάσεων. Ειδικά στις συγκεκριμένες εκλογές, η λειτουργία του εκλογικού νόμου που απέδωσε στο πρώτο κόμμα το 35 % των βουλευτικών εδρών χωρίς να του αναλογούν ενέτεινε τα τρομοκρατικά διλήμματα. Η στήριξη της Αριστεράς σε μια πολιτική επιλογή καταγγελίας του μνημονίου (παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) ταυτίστηκε από το σύστημα σαν μια επιλογή κοινωνικής ανωμαλίας, αστάθειας και ανεξέλεγκτων πολιτικών εξελίξεων (έξοδος από το €, χρεοκοπία κλπ). Στη βάση αυτών των διλημμάτων οι αστικές πολιτικές δυνάμεις κινητοποίησαν και συσπείρωσαν διαθέσιμες κοινωνικές εφεδρείες, κυρίως εγγυώμενες την πάταξη της εγκληματικότητας, την προστασία των κατόχων του πλούτου και την παραμονή της χώρας στο €.
4. Με μία σχετική καθυστέρηση λόγω της αποτυχίας του να το επιβάλλει στις 6η Μάη, ο συνασπισμός εξουσίας μπόρεσε να επιβάλλει μία πολιτική λύση μετατόπισης της πολιτικής σκηνής σε πιο αυταρχική κατεύθυνση με την συγκρότηση του κυβερνητικού κέντρου με άξονα τις δυνάμεις της Ν.Δ. και με την τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Ταυτόχρονα με την σχετική ανασυγκρότηση της εκλογικής επιρροής της Ν.Δ. , η εκλογική επιρροή της δεξιάς, σαν σύνολο παραμένει υψηλή – αθροιστικά τα κόμματα που αναφέρονται με κάποιο τρόπο σε αυτή Ν.Δ– ΛΑΟΣ –Χ.Α – Αν Ελληνες – Δημιουργία Ξανά – ξεπερνούν το 46 %. Στο ίδιο το εσωτερικό του μπλοκ αυτού οι δυνάμεις και οι τάσεις που κυριαρχούν εμφανίζουν μία μετατόπιση σε μία όλο και ποιο ακροδεξιά ατζέντα της θεματολογίας του νόμου – της τάξης – της καταστολής, της αντιμεταναστευτικής και της αντιαριστερής ρητορείας.
5. Η αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Ανταρσύα, άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς) απέσπασε περίπου 2 εκατομμύρια ψήφους και κατέλαβε ένα ποσοστό 32 %. Σε αυτές τις εκλογές δεν συνεχίστηκε η ολόπλευρη ενίσχυση προς όλα τα κόμματα της αριστεράς με την ίδια ορμή με αυτή που αποτυπώθηκε στις εκλογές της 6ης Μάη. Αντίθετα κατά κύριο λόγο επιταχύνθηκε με καταλυτικούς όρους η ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό της αριστεράς και η μετατόπιση ψήφων από άλλους σχηματισμούς, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προς το ΣΥΡΙΖΑ.
Η εξέλιξη αυτή είναι περισσότερο κίνδυνος παρά ευκαιρία για την Αριστερά α) διότι ο ΣΥΡΙΖΑ ειδικά μετά τις εκλογές της 6ης Μάη υιοθέτησε μία ακόμα πιο φιλό ΕΕ και φιλο ΟΝΕ στάση, αποφεύγοντας να απαντήσει στα τρομοκρατικά διλήμματα και λειτουργώντας ως ανάχωμα, απέναντι, σε μία πιο αντισυστημική μετατόπιση. Έτσι αυτές οι εκλογές ολοκλήρωσαν μία καταλυτική αλλαγή των συσχετισμών στην αριστερά και την ενίσχυση των φιλο ΕΕ και φιλο ΟΝΕ δυνάμεων και την καθήλωση των αντι ΕΕ δυνάμεων. Η εξέλιξη αυτή αντανακλά ότι η επίδραση πτυχών της κυρίαρχης ιδεολογίας όπως η παραμονή στην ΟΝΕ, δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί παρά τις κοινωνικές συνθήκες της κρίσης. Οπως φαίνεται και στο διαχρονικό βαθμό υποστήριξης της παραμονής στο Ευρώ στις δημοσκοπήσεις, η ιδεολογία αυτή παραμένει αρκετά ισχυρή και αυτό αποτελεί μία ιδεολογική αντανάκλαση και της οικονομικής ανόδου των τελευταίων δεκαπέντε χρόνια που συνέδεσε με υλικούς όρους σημαντικά τμήματα των μικροαστικών στρωμάτων αλλά και των άλλων εργαζόμενων τάξεων με τους μηχανισμούς της ΕΕ. Αντανακλά επίσης μία ενδιάμεση πρόθεση επαναφοράς σε μία κατάσταση προ μνημονίου, χωρίς μία «καταστροφική» ρήξη με την Ε.Ε. που θα σημάνει ακόμα μεγαλύτερη πτώση του βιοτικού επιπέδου όπως την αντιλαμβάνονται τμήματα των εργαζόμενων τάξεων β) διότι η λογική της εναλλακτικής κυβερνητική λύσης που προέβαλλε ο ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με τις διαθέσεις και με τις προθέσεις ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Όμως η ύπαρξη μίας εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης και ακόμα περισσότερο μίας εναλλακτικής πολιτικής διαμέσου μίας κυβέρνησης με άξονα το ΣΥΡΙΖΑ στην κατεύθυνση της καταγγελίας του μνημονίου με ταυτόχρονη παραμονή στην ευρωζώνη δεν ήταν παρά μία αυταπάτη σε αυτή τη συγκυρία. Όχι μόνο γιατί οι εφεδρείες του δεξιού μπλοκ ήταν αρκετά υψηλότερες, αλλά και γιατί ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαινε πρώτη δύναμη, θα έπρεπε να κάνει μία κυβέρνηση με τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ και των Αν. Ελλήνων, οι οποίοι κινούνταν σε άλλη πολιτική κατεύθυνση και λόγω του γεγονότος ότι μία συνολική εναλλακτική πολιτική λύση δεν μπορεί να προκύψει απλά από μία κυβερνητική εναλλαγή εντός του ευρώ. Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και η προνομοποίηση του πολιτικού σχεδίου μιας αριστερής διαχείρισης μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. και της Ο.Ν.Ε., σε αντίθεση με τα αρνητικά αποτελέσματα των δυνάμεων της αριστεράς που προωθούν μία περισσότερο αντισυστημική πολιτική κατεύθυνση ρήξης με την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, αντανακλά το γεγονός ότι για πλατιά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων η πρόσδεση στην «ευρωπαϊκή στρατηγική» και την Ευρωζώνη παραμένει ισχυρή, αποτέλεσμα τόσο υλικών παραμέτρων, όσο και της διαμόρφωσης ενός ιδεολογικού συσχετισμού που είναι δύσκολο να ξεπεραστεί ακόμα και στο πλαίσιο της κρίσης. Η συνεπής και διαρκής, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, διαβεβαίωση ότι υπάρχει εναλλακτική διέξοδος η οποία να συνδυάζει την άρση των μέτρων του μνημονίου και την παραμονή στην Ευρωζώνη αποτελεί το κεντρικό σημείο που οδήγησε στην εκλογική του άνοδο
Η εξέλιξη αυτή είναι περισσότερο κίνδυνος παρά ευκαιρία για την Αριστερά α) διότι ο ΣΥΡΙΖΑ ειδικά μετά τις εκλογές της 6ης Μάη υιοθέτησε μία ακόμα πιο φιλό ΕΕ και φιλο ΟΝΕ στάση, αποφεύγοντας να απαντήσει στα τρομοκρατικά διλήμματα και λειτουργώντας ως ανάχωμα, απέναντι, σε μία πιο αντισυστημική μετατόπιση. Έτσι αυτές οι εκλογές ολοκλήρωσαν μία καταλυτική αλλαγή των συσχετισμών στην αριστερά και την ενίσχυση των φιλο ΕΕ και φιλο ΟΝΕ δυνάμεων και την καθήλωση των αντι ΕΕ δυνάμεων. Η εξέλιξη αυτή αντανακλά ότι η επίδραση πτυχών της κυρίαρχης ιδεολογίας όπως η παραμονή στην ΟΝΕ, δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί παρά τις κοινωνικές συνθήκες της κρίσης. Οπως φαίνεται και στο διαχρονικό βαθμό υποστήριξης της παραμονής στο Ευρώ στις δημοσκοπήσεις, η ιδεολογία αυτή παραμένει αρκετά ισχυρή και αυτό αποτελεί μία ιδεολογική αντανάκλαση και της οικονομικής ανόδου των τελευταίων δεκαπέντε χρόνια που συνέδεσε με υλικούς όρους σημαντικά τμήματα των μικροαστικών στρωμάτων αλλά και των άλλων εργαζόμενων τάξεων με τους μηχανισμούς της ΕΕ. Αντανακλά επίσης μία ενδιάμεση πρόθεση επαναφοράς σε μία κατάσταση προ μνημονίου, χωρίς μία «καταστροφική» ρήξη με την Ε.Ε. που θα σημάνει ακόμα μεγαλύτερη πτώση του βιοτικού επιπέδου όπως την αντιλαμβάνονται τμήματα των εργαζόμενων τάξεων β) διότι η λογική της εναλλακτικής κυβερνητική λύσης που προέβαλλε ο ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με τις διαθέσεις και με τις προθέσεις ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Όμως η ύπαρξη μίας εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης και ακόμα περισσότερο μίας εναλλακτικής πολιτικής διαμέσου μίας κυβέρνησης με άξονα το ΣΥΡΙΖΑ στην κατεύθυνση της καταγγελίας του μνημονίου με ταυτόχρονη παραμονή στην ευρωζώνη δεν ήταν παρά μία αυταπάτη σε αυτή τη συγκυρία. Όχι μόνο γιατί οι εφεδρείες του δεξιού μπλοκ ήταν αρκετά υψηλότερες, αλλά και γιατί ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαινε πρώτη δύναμη, θα έπρεπε να κάνει μία κυβέρνηση με τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ και των Αν. Ελλήνων, οι οποίοι κινούνταν σε άλλη πολιτική κατεύθυνση και λόγω του γεγονότος ότι μία συνολική εναλλακτική πολιτική λύση δεν μπορεί να προκύψει απλά από μία κυβερνητική εναλλαγή εντός του ευρώ. Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και η προνομοποίηση του πολιτικού σχεδίου μιας αριστερής διαχείρισης μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. και της Ο.Ν.Ε., σε αντίθεση με τα αρνητικά αποτελέσματα των δυνάμεων της αριστεράς που προωθούν μία περισσότερο αντισυστημική πολιτική κατεύθυνση ρήξης με την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, αντανακλά το γεγονός ότι για πλατιά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων η πρόσδεση στην «ευρωπαϊκή στρατηγική» και την Ευρωζώνη παραμένει ισχυρή, αποτέλεσμα τόσο υλικών παραμέτρων, όσο και της διαμόρφωσης ενός ιδεολογικού συσχετισμού που είναι δύσκολο να ξεπεραστεί ακόμα και στο πλαίσιο της κρίσης. Η συνεπής και διαρκής, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, διαβεβαίωση ότι υπάρχει εναλλακτική διέξοδος η οποία να συνδυάζει την άρση των μέτρων του μνημονίου και την παραμονή στην Ευρωζώνη αποτελεί το κεντρικό σημείο που οδήγησε στην εκλογική του άνοδο
6. Η ΔΗΜΑΡ διατήρησε και αύξησε οριακά τις δυνάμεις της, γεγονός που καταδεικνύει πόσο διαχωρισμένο είναι το κοινωνικό και πολιτικό της μπλοκ από τις δυνάμεις της αριστεράς και δεν δέχθηκε κάποια πίεση από το ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα λειτούργησε ως χώρος υποδοχής των μικροαστικών και ανώτερων μικροαστικών στρωμάτων, με την εκσυγχρονιστική λογική που εκπροσωπούνταν την δεκαετία του 2000 από το ΠΑΣΟΚ. Η στήριξη από την πλευρά της μιας κυβέρνησης από τις μνημονιακές δυνάμεις εντάσσεται σε μία ευρύτερη στρατηγική για την ανασυγκρότηση σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ ενός ευρύτερου χώρου αντίστοιχου με αυτού που καταλάμβανε το ΠΑΣΟΚ ώστε να υπάρξει μια ανασυγκρότηση των σχέσεων εκπροσώπησης τμημάτων των νέων μικροαστικών στρωμάτων και των εργαζόμενων τάξεων απευθείας με ένα αστικό κόμμα...
7. Το ΚΚΕ υπέστη μία δεινή πολιτική ήττα χάνοντας το 50 % της εκλογικής του επιρροής καταγράφοντας το χειρότερο αποτέλεσμα του πολιτικά και επανερχόμενο σε ποσοστά των αρχών της δεκαετίας του 90 μετά την διάσπαση του ενιαίου συνασπισμού. Αυτό είναι αποτέλεσμα και της λειτουργίας των αστικών εκλογών τη σημασία των οποίων δεν πρέπει να υποτιμήσουμε ως προς την πίεση που ασκούν σε δυνάμεις με ιδεολογικό αντισυστημικό προσανατολισμό είναι όμως και αποτέλεσμα της πολιτικής γραμμής του ΚΚΕ στην παρούσα περίοδο. Το ΚΚΕ, απέφυγε για μία ολόκληρη περίοδο που ήταν ηγεμονική δύναμη στην αριστερά να θέσει το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ και του μεταβατικού προγράμματος, στο πλαίσιο μίας προσπάθειας οικοδόμησης συμμαχιών στη βάση με άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Για μία ολόκληρη περίοδο της κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ αυτό θα διευκόλυνε στην αποδέσμευση δυνάμεων, αλλά και στο να καταστεί αυτή η πολιτική κατεύθυνση ηγεμονική τουλάχιστον στα κοινωνικά στρώματα που κινητοποιήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια. Αν την περίοδο της ανάπτυξης της οικονομικής κρίσης, αλλά και της κρίσης μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ και του διαχωρισμού της ΔΗΜΑΡ, ακολουθούσε μία μετωπική πολιτική, αποδεχόμενο το μεταβατικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση και αναδεικνύοντας την ρήξη με την ΟΝΕ, ως ένα ενδεχόμενο ανακούφισης των λαϊκών τάξεων από την κρίση, και όχι μία πτυχή του σοσιαλιστικού προγράμματος, που θα υλοποιείτο από την εργατική εξουσία, θα μπορούσε να μετατοπίσει το ΣΥΡΙΖΑ (άλλωστε υπήρχαν και υπάρχουν σοβαρές δυνάμεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ σε ανάλογη κατεύθυνση) και να αλλάξει τους ιδεολογικούς συσχετισμούς στις λαϊκές τάξεις μέσα από την παρουσία ενός αριστερού κοινωνικό πολιτικού μετώπου.
Αντίθετα το ΚΚΕ, ακολούθησε μία αντιδραστική και καταστροφική πολιτική γραμμή α) απομονωτισμού και διαχωρισμού όχι μόνο από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς αλλά ακόμα και από τις εκδηλώσεις του κοινωνικού κινήματος που δεν καθοδηγούνταν άμεσα από αυτές, όπως οι κινητοποιήσεις στις πλατείες, οι λαϊκές συνελεύσεις κ.λ.π. β) συσκότισε την πραγματική σημασία της εξόδου από την ΟΝΕ και την αποκατάσταση εθνικής νομισματικής πολιτικής ως αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για μία εναλλακτική πολιτική διεξόδου από την κρίση με την τοποθέτηση του τύπου είτε με ευρώ είτε με δραχμή ο λαός θα υποφέρει ενισχύοντας ουσιαστικά την αστική πολιτική αλλά και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ γ) συνέδεσε το άμεσο πρόγραμμα πάλης με τη μελλοντική λαϊκή εξουσία διαλυτοποιώντας τα αναγκαία μεταβατικά βήματα και κυρίως διαμορφώντας σύγχυση στις λαϊκές μάζες που είναι αδύνατον να ταυτιστούν στο καπιταλισμό του 21ου αιώνα με το σοσιαλισμό τύπου Σ.Ε. Αυτή η ήττα του ΚΚΕ, ανοίγει δύο ενδεχόμενα, το πιο πιθανό είναι η ακόμα περαιτέρω σεκταριστική αναδίπλωση για την περιχαράκωση της επιρροής του κόμματος από τις πιέσεις που θα ασκήσει η μεγάλη άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ με περαιτέρω αρνητικά αποτελέσματα. Θα μπορούσε να υπάρξει ωστόσο και μία τάση μεσοπρόθεσμα για τροποποίηση της πολιτικής των συμμαχιών που θα είχε θετικές επιπτώσεις στην αριστερά.
8. Από τα περισσότερο αρνητικά στοιχεία αυτών των εκλογών αποτελεί η σταθεροποίηση της Χ.Α. στο ίδιο εξαιρετικά υψηλό ποσοστό. Αν λάβουμε δε υπ όψη ότι μόνο ένα ποσοστό της τάξης του 60 % από τους ψηφοφόρους της Χ.Α. της 6ης Μάη την ψήφισαν στις 17 Ιούνη τότε η επιρροή των πρακτικών και των απόψεων της είναι ακόμα μεγαλύτερη. Το αποτέλεσμα αυτό, καταδεικνύει ότι η επιρροή αυτή δεν είναι συγκυριακή, ούτε αφορά στρώματα που δεν γνώριζαν το χαρακτήρα αυτού του σχηματισμού, ούτε αφορούσε στρώματα που στρέφονταν ενάντια στους μετανάστες λόγω της «υποβάθμισης» περιοχών. Ειδικά μετά τις εκλογές η Χ.Α. ενέτεινε την τρομοκρατική της δράση, ανοιχτά και απροκάλυπτα. Η άνοδος της Χ.Α. με τα ιδιαίτερα φιλοναζιστικά, και τρομοκρατικά χαρακτηριστικά της, αναπτύσσεται ομοιογενώς σε περιοχές που δεν υπάρχουν μετανάστες και αντανακλά ευρύτερα αντιδραστικά χαρακτηριστικά, το ρατσισμό, το σεξισμό, τον αντικομμουνισμό, τον ατομισμό και τη ροπή προς τη βία, που αναπτύσσονται σε τμήματα της νεολαίας, των ανέργων και των μικροαστικών στρωμάτων μέσα στο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα και οξύνονται μέσα στη κρίση. Για την εκτόξευση αυτή σίγουρα παίζει ρόλο η ενίσχυση του αυταρχισμού μέσω του μνημονίου, η ένταση της πολιτικής του κοινωνικού αυτοματισμού και διάσπασης της εργατικής τάξης (έλληνες εναντίον ξένων, εργάτες κατά δημοσίων υπαλλήλων κλπ), η μετατόπιση δηλαδή της πολιτικής συζήτησης σε πεδία που ενισχύουν τις πιο μαύρες πλευρές του συστήματος. Ρόλο παίζει και το αυξημένο βάρος των απασχολούμενων στους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς ( αστυνομία, στρατός, δικαιοσύνη) ως ποσοστό των εργαζόμενων τάξεων στην Ελλάδα, που στις συνθήκες της κρίσης και της πόλωσης τροφοδότησε εκλογική και ιδεολογικά την ακροδεξιά. Αντίστοιχα στηρίχθηκε από παρακρατικά δίκτυα που υπάρχουν μέσα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Οι διαρκείς επιθέσεις απέναντι σε μετανάστες κυρίως και δευτερευόντως σε πολιτικούς αντιπάλους δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν χωρίς την ανοχή και στήριξη από τμήματα της αστυνομίας. Ταυτόχρονα η Χ.Α. συγκροτεί τις σχέσεις με στρώματα της νεολαίας και των μικροαστικών στρωμάτων, με βάση την πρακτική της βίας, της επιβολής του ισχυρού, ανάλογα με τους όρους συσσωμάτωσης των χουλιγκάνικων ομάδων. Η επιδρομή στους «αδύναμους» σε πρώτη φάση τους μετανάστες, ενισχύει το στοιχείο της «κοινότητας» της «δύναμης» της «εξουσίας» και αυτό δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να ανατραπεί μόνο με τον «ανθρωπιστικό» λόγο Η αριστερά είτε υποτίμησε αυτές τις τάσεις και την ανάγκη για αντιπαράθεση μαζί τους, είτε επιχείρησε να το κάνει, με τρόπους εξωτερικούς από τις ανάγκες και τις συνθήκες ύπαρξης των λαϊκών στρωμάτων στα οποία απευθύνεται η ακροδεξιά..
9. Είναι επιτακτική σήμερα η οικοδόμηση ενός μετώπου όλων των δυνάμεων της αριστεράς, αλλά ακόμα και αστικοδημοκρατικών δυνάμεων που με συγκεκριμένο και ενιαίο τρόπο και σε πολιτικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε επίπεδο εργασιακών χώρων και συνοικιών, να αποκαλύπτει τις θέσεις και το ρόλο της ακροδεξιάς να αντιπαρατίθεται σε αυτές, αλλά και να την αντιμετωπίζει και πρακτικά σε κάθε επίπεδο και με κάθε πρόσφορο μέσο.
10. Το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αρνητικό και αποτελεί μία πολιτική ήττα. Μετά από τρία χρόνια μεγάλων αγώνων και προσπαθειών, η εκλογική επιρροή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επανήλθε στα ιστορικά πλαίσια των εκλογικών επιρροών της άκρας αριστεράς, παρά το ότι η πολιτική της κατεύθυνση διακηρυκτικά είχε μαζικά χαρακτηριστικά και μπορούσε να αποτελέσει μία εναλλακτική πολιτική πρόταση. Υπάρχουν αντικειμενικοί παράγοντες που έπαιξαν ρόλο, και κυρίως η ελπίδα ενός κόσμου που επηρέαζε ότι θα μπορούσε να υπάρξει μία καλύτερη κατάσταση μέσα από μία κυβέρνηση με άξονα το ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο ακόμα και αυτό αντανακλά το γεγονός ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν έχει καταφέρει να προβάλλει την πολιτική της γραμμή, την τόσο διακριτή από τη στρατηγική του κυβερνητισμού, ούτε σε ένα μικρό τμήμα των λαϊκών στρωμάτων που να υπερβαίνει την οργανωτική της εμβέλεια. Ακόμα περισσότερο το «φούσκωμα» του 1,2 % και το ξεφούσκωμα στα επίπεδα του 2009 και χαμηλότερα σχετίζεται και με τις πολιτικές αδυναμίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέφυγε, να κάνει οποιοδήποτε άνοιγμα σε άλλες δυνάμεις που εμφάνιζαν μία αντι ΟΝΕ και αντι ΕΕ κατεύθυνση και συνέκλιναν με το πρόγραμμα της, όχι μόνο για να διευρυνθεί πολιτικά, αλλά και για να οικοδομήσει πολιτικές σχέσεις στη βάση, σε επίπεδο συνοικιών, τοπικών πρωτοβουλιών, σωματείων με δυνάμεις, ρεύματα και αντιλήψεις που διαφοροποιούνταν από την δεξιόστροφη πολιτική μετατόπιση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και τη σεκταριστική πολιτική του ΚΚΕ. Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής ήταν η απόρριψη της πολιτικής συνεργασίας με δυνάμεις του ΜΑΑ. Παράλληλα όλο το προηγούμενο διάστημα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αντί να κατευθυνθεί προς τις μάζες με ένα μετωπικό πολιτικό πρόγραμμα, ανάλωσε υπερβολικές δυνάμεις, στους εσωτερικούς συσχετισμούς, τις μικροισορροπίες και τους μικροηγεμονισμούς, μεταξύ οργανώσεων, ή και προσώπων και τάσεων εντός των οργανώσεων. Αντίστοιχα στην ιδιαίτερη σημερινή συγκυρία, δεν ήταν η έλλειψη, ενός επαναστατικού κομμουνιστικού ανανεωτικού ρεύματος που καθόρισε την οριοθέτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά η αδυναμία της να υλοποιήσει μία μαζική πολιτική γραμμή σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Νομίζουμε ότι πολιτικές κατευθύνσεις για την οικοδόμηση του νέου κομμουνιστικού κόμματος, ή ενός νέου κομμουνιστικού φορέα, στερούνται οποιουδήποτε κοινωνικού ερείσματος, όπως φάνηκε περίτρανα με το αποτέλεσμα των συγκεκριμένων εκλογών. Ακόμα χειρότερα, η οικοδόμηση σχέσεων και προσωπικής προβολής, μέσω δικτύων διανοουμένων της αριστεράς, με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην ενσωμάτωση σε ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια όπως αυτά του ΣΥΡΙΖΑ.
11. Ανεξάρτητα από τα παραπάνω και τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αποτελεί μία σημαντική πολιτική παρακαταθήκη η οποία πρέπει να ενισχυθεί. Ιδιαίτερα στη σημερινή φάση του καπιταλισμού ή ύπαρξη διακριτών και αυτοτελών πολιτικό οργανωτικά ρευμάτων της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι απολύτως αναγκαία, για αυτό και παρά τα αρνητικά αποτελέσματα η συμμετοχή στις εκλογές ήταν όχι μόνο χρήσιμη αλλά και απαραίτητη. Αυτό που πρέπει να γίνει, είναι α) να αναπροσανατολισθεί η πολιτική της κατεύθυνση, σε μία πολιτική συμμαχιών στη βάση, επιχειρώντας να αξιοποιήσει τις υπαρκτές αντιφάσεις και διαθέσεις ενός σημαντικού δυναμικού που υποστήριξε την αριστερά και στις δύο βασικές της εκδοχές β) να επιχειρήσει να διευρυνθεί, να ενισχύσει την πολιτική δραστηριότητα της και να λειτουργήσει ως αυτό που πραγματικά είναι, ως μέτωπο και όχι ως πρόπλασμα μίας νέας οργάνωσης,.
12. Η συγκρότηση της νέας κυβέρνησης με πυρήνα τη ΝΔ αναλαμβάνει να υπηρετήσει τα συμφέροντα του συστήματος χωρίς συμβιβασμούς ή παραχωρήσεις προς την κοινωνική πλειοψηφία και χωρίς υπαναχωρήσεις από την δέσμευση της τήρησης των όρων της «πολιτικής του μνημονίου». Η συνέχιση της πολιτικής εξόντωσης του λαού θα επιχειρηθεί με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και σιδηρά πυγμή. Με τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης δεν εξαλείφεται το ενδεχόμενο άτακτης χρεοκοπίας ή αποβολής της Ελλάδας από το € ούτε επιλύονται οι αντιφάσεις της μνημονιακής πολιτικής. Τα εκλογικά αποτελέσματα θα οδηγήσουν τα κέντρα εξουσίας του πολιτικού συστήματος σε πιο αυταρχικές κατευθύνσεις, ενιοποίησης των αστικών πολιτικών δυνάμεων, έντασης του αυταρχικού λόγου και πρακτικής, γιατί δεν υπάρχει σήμερα κάποια εναλλακτική διέξοδος κευνσιανού χαρακτήρα παρά μόνο η ένταση της συνολικότερης επίθεσης στα λαϊκά στρώματα.. Ωστόσο η γενικότερη συγκυρία είναι τέτοια, που η ρευστότητα θα παραμείνει και θα υπάρξουν σημαντικές δυνατότητες για τις αριστερές αντικαπιταλιστικές τάσεις στο βαθμό που θα αναπτύξουν μία συνεκτική μετωπική πολιτική κυρίως στους κοινωνικούς και εργασιακούς χώρους και θα αναπτύσσουν κοινές πρακτικές και πολιτικές σχέσεις με άλλες δυνάμεις και τάσεις στο εσωτερικό της αριστεράς.
13. Στη σημερινή συγκυρία υπάρχει πάντα ο κίνδυνος (και το προφίλ που δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές για υπεύθυνη αντιπολίτευση τον αναδεικνύουν) να εκτονωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και αποφασιστικότητα με λογικές «ανάθεσης» της επίλυσης των προβλημάτων σε μια εν αναμονή «αριστερή κυβέρνηση» στα πλαίσια της ΕΕ.
14. Η περίοδος θέτει σημαντικές προκλήσεις και κινδύνους για τις δυνάμεις εκείνες που θέλουν να κινηθούν σε μία αντισυστημική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, γιατί και ο αντικειμενικός ιδεολογικός συσχετισμός δυνάμεων αλλά και τα λάθη και οι ανεπάρκειες, των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, παράγει πιέσεις. Ωστόσο αποτελεί στρατηγικό διακύβευμα η ανεξαρτησία της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς, όχι μόνο σε πολιτικό και οργανωτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο πολιτικών και ιδεολογικών θέσεων απέναντι στο φιλο ΕΕ ρεύμα και στη στρατηγική του κυβερνητισμού.
15. Είναι συνεπώς αναγκαίο παρά ποτέ να ανοίξει ένας πλατύς διάλογος μέσα στην αριστερά και μέσα στο μαχητικό κίνημα για το ποια είναι σήμερα η διέξοδος από την κρίση και με ποιον τρόπο και από ποιες δυνάμεις μπορεί να επιβληθεί. Πιστεύουμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να προτείνει σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς και του μαχόμενου ταξικού κινήματος την λειτουργία πλατιών συνελεύσεων σε κάθε χώρο δουλειάς, νεολαίας, γειτονιάς προκειμένου να οργανωθεί η αναγκαία κοινή δράση, η αλληλεγγύη και ο πλατύς διάλογος. Ειδικά μετά την συγκρότηση της νέας κυβέρνησης είναι απαραίτητη η επικοινωνία με τα ρεύματα που εκφράστηκαν και πολιτικά και κοινωνικά κυρίως μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ ώστε και να τεθεί φραγμός στην πολιτική που θα επιχειρήσει να επιβάλλει η κυβέρνηση δια πυρός και σιδήρου αλλά και στις λογικές ανάθεσης μέσα από κοινοβουλευτικές λύσεις.
16. Το στοίχημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι να μπορέσει να επικοινωνήσει με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς σε μία διπλή κατεύθυνση α) να υποβάλει πρόταση σε όλες τις δυνάμεις που ενστερνίζονται την αναγκαία αντιμνημονιακή, αντι-ΟΝΕ, αντισυνδιαχειριστική κατεύθυνση για την συγκρότηση ενός ευρύτερου πολιτικού μπλοκ που να προβάλλει το μεταβατικό πρόγραμμα στις λαϊκές μάζες β) να οικοδομήσει κοινωνικές συμμαχίες στη βάση με εκείνο το κοινωνικό και πολιτικό δυναμικό που εκπροσωπείται πρωτίστως από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από το ΚΚΕ, με άξονες την αντίθεση στη μείωση των μισθών και τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τον κρατικό αυταρχισμό
20 Ιουνίου 2012
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου