Η Γυάρος ως Hub!

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

EUROKINISSI

Η Γυάρος ως Hub!

ΝΗΣΙΔΕΣ

ΝΗΣΙΔΕΣ 23.06.24 11:10Ναταλί Χατζηαντωνίου

«Awater & energy self-sufficient Hub». Ή αλλιώς μια «διεπιστημονική οραματική προσέγγιση για ένα βιώσιμο ερευνητικό κέντρο και μουσείο μηδενικών εκπομπών στη Γυάρο», με κεντρικό σύνθημα (στ’ αγγλικά) «η ιστορική μνήμη συναντά το βιώσιμο μέλλον». Ή κι ένας «Διαγωνισμός ΙΔΕΩΝ που αποσκοπεί στην ενίσχυση της ιστορικής μνήμης και την προώθηση στρατηγικών βιοποικιλότητας» κι επιμένει ότι «επιδιώκουμε να προσελκύσουμε την παγκόσμια αρχιτεκτονική και επιστημονική κοινότητα, συλλέγοντας ιδέες για την ορθή διαχείριση περιοχών με τα χαρακτηριστικά της Γυάρου».

Αυτά μεταξύ άλλων διαβάζει κανείς στην (αποκλειστικά αγγλόφωνη) επίσημη ιστοσελίδα του διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού Arxellence 3. Οι λεπτομέρειες βέβαια θα ανακοινωθούν επισήμως στις 28 Ιουνίου, σε ειδική ημερίδα στο Μέγαρο Μουσικής. Μέχρι τότε μάθαμε ότι ο διαγωνισμός προκηρύχτηκε από την εταιρεία Alumil σε συνεργασία με την ΑΜΚΕ Πολιτιστικού και Κοινωφελούς Εργου ΑΙΓΕΑΣ του Θ. Μαρτίνου, τελεί υπό την εποπτεία και συνδιοργάνωση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας καθώς και υπό την αιγίδα των υπουργείων Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Πολιτισμού και ότι προβλέπει τρία βραβεία, ύψους 40.000, 20.000 και 10.000 ευρώ.

Αλλά αυτές οι λεπτομέρειες και μόνον αρκούν για να έχουν εξοργίσει ήδη ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής αρχιτεκτονικής κοινότητας - και όχι μόνον. Κάποιοι αμφισβητούν εκ προοιμίου τις προθέσεις της διοργάνωσης και μάλιστα αυτή την εποχή, υπό την παρούσα κυβέρνηση που έχει δώσει τόση βαρύτητα στις λέξεις «ανάπτυξη» και «αξιοποίηση» ώστε μέχρι εδώ να μην έχουν γλιτώσει ούτε το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και η Ακρόπολη.

Αλλοι αναρωτιούνται γιατί, αν από τους κύριους στόχους του διαγωνισμού είναι «να τιμήσει τους χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους που υπέστησαν εξορίες και βασανιστήρια στο νησί, τιμωρούμενοι για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις», στις ανακοινώσεις είναι τόσο βολικά γενικόλογες οι αναφορές στην ιστορική μνήμη της (και κηρυγμένης ως Θαλάσσιας Προστατευόμενης Περιοχής) Γυάρου, κολαστηρίου, μετεμφυλιακά και μέχρι την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το ’74, για τουλάχιστον 22.000 αριστερούς αγωνιστές.

Ολοι πάντως συμφωνούν πως η μετατροπή των -διατηρητέων ως «ιστορικού τόπου»- φυλακών σε μουσείο, η ανάδειξη της ιστορικής μνήμης και η διαφύλαξη της μοναδικής φύσης και βέβαια της πανίδας του νησιού δεν μπορεί να γίνουν μέσω ενός διεθνούς διαγωνισμού που προκηρύσσουν μια εταιρεία κουφωμάτων αλουμινίου και η ΑΜΚΕ ενός γνωστού εφοπλιστή, «υπό την αιγίδα» δύο υπουργείων που θα όφειλαν -αν μη τι άλλο- να είναι αρμόδια.