Γιάννης Ντουσάκης: «Με χτύπησαν με κρότου-λάμψης σε ευθεία βολή. Φοβήθηκα ότι θα πεθάνω»

Γιάννης Ντουσάκης: «Με χτύπησαν με κρότου-λάμψης σε ευθεία βολή. Φοβήθηκα ότι θα πεθάνω» (vid)

Αποκλειστική συνέντευξη με τον φοιτητή που κατέληξε στο νοσοκομείο μετά την κρότου-λάμψης που εκτόξευσαν οι αστυνομικοί στο κεφάλι του.

Επιμέλεια: Χρήστος Αβραμίδης

Το ημερολόγιο γράφει 26 Μαΐου 2022. Η αστυνομία πυροβολεί με κρότου λάμψης στο κεφάλι, έναν φοιτητή. Ξανά. Λίγη ώρα μετά, μία φωτογραφία συγκλονίζει τη χώρα. Ο φοιτητής κείτεται στο έδαφος αιμόφυρτος με τα μάτια ορθάνοιχτα, χωρίς να έχει τις αισθήσεις του. Μετά από λίγη ώρα ένα ασθενοφόρο τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Όμως τα βάσανά του δεν τελειώνουν εκεί.

Στο Ιπποκράτειο οι πρώτοι άνθρωποι που θα αντικρύσει δεν είναι γιατροί, αλλά ένστολοι αστυνομικοί που τον ακολουθούν μέχρι μέσα στα Επείγοντα. Το Ιπποκράτειο θα τον αφήσει την ίδια μέρα και θα εκδώσει ανακοίνωση εν αγνοία του, στην οποία αναφέρεται επανειλημμένα πως δεν προέκυψαν «παθολογικά ευρήματα». Μια ανακοίνωση που γεννά πολλά ερωτηματικά, καθώς ο φοιτητής την επόμενη μέρα αναγκάστηκε να πάει στο Νοσοκομείο Παπανικολάου, λόγω των έντονων πόνων

Εκεί, έγινε εισαγωγή, καθώς διαγνώσθηκε με σπασμένη γνάθο και με πολλά από τα δόντια του να έχουν μετακινηθεί, με αποτέλεσμα να μην είναι βέβαιο ούτε το ότι θα σωθούν τα δόντια του, ούτε πως θα αποφύγει την εγχείρηση.

Μάλιστα, οι γιατροί του έβαλαν ειδικά σίδερα στα δόντια και για 6-8 εβδομάδες δεν θα μπορεί να μασήσει.

Συναντήσαμε τον Γιάννη Ντουσάκη στο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύεται. Περιέγραψε τις στιγμές της επίθεσης, τον πανικό, και την οργή του όταν είδε στο νοσοκομείο τους ένστολους αστυνομικούς να ρωτούν επίμονα για αυτόν. Ανέφερε τι του είπαν οι γιατροί και δήλωσε πως παρά τους πόνους νιώθει τυχερός γιατί γλύτωσε από μια «απόπειρα ανθρωποκτονίας».

Δηλώνει πως η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν έρχεται για να προστατέψει, αλλά για να χτυπά όποιον δηλώνει τη διαφωνία του. Και απαντά στην περίφημη φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη, «ή με τη βιβλιοθήκη ή με τις βαριοπούλες».

Τέλος καλεί τους συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριές του να ενώσουν τη φωνή τους ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία.

Πανεπιστήμιο Κρήτης: Ανακοίνωση – κόλαφος της Πρυτανείας για την αστυνομία στα ΑΕΙ

Μάριος Διονέλλης

Σοβαρές αντιδράσεις στην πανεπιστημιακή κοινότητα όλης της χώρας προκαλούν τα απανωτά περιστατικά αστυνομικής βίας και καταστολής στους χώρους του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Την Παρασκευή (27/5) στους χώρους του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας των φοιτητών με κύριο αίτημα την απομάκρυνση των αστυνομικών από τα πανεπιστήμια και την κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας.

Διαμαρτυρία μπροστά στο κτίριο της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Κρήτης

Στο Ηράκλειο πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση στην πρυτανεία του Ιδρύματος η οποία με ανακοίνωσή της παίρνει ξεκάθαρη θέση εναντίον της πανεπιστημιακής αστυνομίας, λέγοντας πως θα προκαλέσει και δεν θα λύσει προβλήματα.

Αναλυτικά στην ανακοίνωση της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Κρήτης αναφέρεται:

Η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Κρήτης εκφράζει τον έντονο προβληματισμό της για τα πρόσφατα φαινόμενα βίας σε πανεπιστημιακούς χώρους.

Η εσκεμμένη και συστηματική απαξίωση των Ελληνικών Πανεπιστημίων είτε προβάλλοντάς τα ως κέντρα ανομίας είτε καλλιεργώντας καθημερινές σκηνές τυφλής βίας, προκαλεί ανεπανόρθωτη βλάβη στη λειτουργία των Ιδρυμάτων και αποτελεί τροχοπέδη στην εκπλήρωση του σκοπού τους.

Οι φοιτητές/τριες μας αποτελούν το κύριο συστατικό της Ακαδημαϊκής κοινότητας και μας ανησυχεί ιδιαίτερα η απειλή της σωματικής ακεραιότητας τους (όπως και κάθε άλλου μέλους του Πανεπιστημίου).

Τα Πανεπιστήμια είναι χώροι ελεύθερης διακίνησης ιδεών, παραγωγής γνώσης, αριστείας και καλλιέργειας ακαδημαϊκού και δημοκρατικού ήθους. Δεν είναι χώροι σύγκρουσης ιδεοληπτικών πολιτικών.

Η λεγόμενη «Πανεπιστημιακή Αστυνομία» θα προκαλέσει και δε θα λύσει προβλήματα.

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ

ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ/ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 28.05.2022, 17:30

Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει*

Ντίνα Δασκαλοπούλου

Δυστυχώς, από τους παππούδες μας μέχρι και σήμερα φαίνεται πως σε ετούτη εδώ τη χώρα τα παιδιά πρέπει να ματώνουν για να διεκδικήσουν το αυτονόητο: να ζουν σε μια δημοκρατία και να έχουν μια δημόσια παιδεία που να τους αξίζει. Για τη δική μου γενιά ήταν οι μαθητικές καταλήψεις του ’90-91, όταν 16άρηδες είδαμε να δολοφονείται από στελέχη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας ο δάσκαλός μας, Νίκος Τεμπονέρας, κι εμείς τρώγαμε ξύλο με το τσουβάλι γιατί διεκδικήσαμε ένα σχολείο ελεύθερο και δημοκρατικό.

Από το 2010 και μετά, όταν η χώρα παραδόθηκε στα χέρια των δανειστών και η κοινωνία μας διαλύθηκε από τα μέτρα λιτότητας, πάλι ξύλο με το τσουβάλι γιατί διεκδικήσαμε μια χώρα που να μας αξίζει. Ανοιγμένα κεφάλια στις διαδηλώσεις, συλλήψεις στον σωρό και νύχτες στα κρατητήρια, στημένα κατηγορητήρια και παραπομπές στα δικαστήρια. Αγαπημένοι μας έμειναν ανάπηροι ή απέκτησαν σοβαρές βλάβες από τις δυνάμεις καταστολής - και δεν αναφέρομαι καν στις λαβωματιές της ψυχής τους ούτε στο τραύμα που κουβαλάει μια οικογένεια, όταν από τη μια στιγμή στην άλλη ένας δικός της άνθρωπος σακατεύεται και παραμένει για χρόνια ολόκληρα αδικαίωτος, με τους ένστολους δράστες ατιμώρητους.

Όμως τώρα πονάει περισσότερο, τώρα είναι πιο άγριο. Γιατί τώρα οι άνθρωποι που χτυπιούνται ανηλεώς από την κυβέρνηση, η οποία παρατάσσει απέναντί τους τα κλομπ και τις αύρες νερού και τους σέρνει στα δικαστήρια, είναι φοιτητές που (θα μπορούσαν να) είναι παιδιά μας. Για 1.000 λόγους υπερασπιζόμαστε το δημόσιο Πανεπιστήμιο και για 1.000.000 λόγους στεκόμαστε δίπλα στα ωραία κορίτσια και τα αγόρια που αγωνίζονται. Δάσκαλοι, γονείς, πολίτες έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τους νέους που (για άλλη μια φορά) τους λένε αλήτες.

* Στίχοι Μιχάλης Μπουρμπούλης, 1980