Αναδημοσιεύουμε από την Εποχή άρθρο του συναδέλφου Κ. Γιολδάση
Κυρίαρχη σημαία του μαύρου μπλοκ εξουσίας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, Ε.Ε. και ΔΝΤ, αποτελεί το γεγονός ότι για όλα τα δεινά της χώρας φταίνε οι αυξημένες δαπάνες του δημόσιου τομέα και περισσότερο απ’ όλα οι εργαζόμενοι σ’ αυτόν. Γίνεται, λοιπόν, μια συνειδητή επιλογή να απενοχοποιηθούν οι πολιτικές ηγεσίες, που μέσω της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους, έχουν νομοθετήσει την ταλαιπωρία των εργαζόμενων πολιτών προκειμένου να θησαυρίζει μια χούφτα μεγάλων επιχειρηματιών από τη λειτουργία, τις προμήθειες, την κατασκευή των έργων κατά τρόπο νομότυπο. Ας μην ξεχνάμε τι έγινε με τη Siemens, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με τα ομόλογα και πως κατάντησαν το συνεταιριστικό κίνημα παλιότερα.
Έτσι, προωθούν άμεσα σειρά νέων μέτρων με στόχο τις απολύσεις 200.000 υπαλλήλων, νέες μειώσεις των αποδοχών μέσω του ενιαίου μισθολογίου, την άρση της μονιμότητας, η οποία, εκτός των άλλων, έδινε το δικαίωμα στον εργαζόμενο να μην υποκύπτει σε κάθε απαίτηση της πολιτικής εξουσίας, ενώ επέτρεπε τη μη σύνδεση του ύψους του μισθού με την παραγωγικότητα, βάσει κριτηρίων που θα θέσπιζε ο εργοδότης και με αξιολόγηση από τους προϊσταμένους ή ακόμα και από ιδιωτικούς φορείς. Επίσης προωθείται το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ιδιωτικοποιήσεις φορέων του δημοσίου και η εκχώρηση αρμοδιοτήτων όπως είναι η προστασία του περιβάλλοντος σε ιδιώτες και ΜΚΟ.
Ούτε ο υπάλληλος
του ιδιωτικού θα κερδίσει;
Καταρχάς η εφαρμογή μέτρων στο δημόσιο (περικοπές μισθών, κατάργηση δώρων) επεκτάθηκε στη συνέχεια σε όλον τον ιδιωτικό τομέα. Από τις έκτακτες εισφορές και το ειδικό τέλος για τα ακίνητα και τη νέα μείωση του αφορολόγητου ορίου δεν εξαιρέθηκαν τα χαμηλά εισοδήματα του ιδιωτικού τομέα. Και η συνεχής υποβάθμιση και συρρίκνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, παιδείας και κοινωνικής ασφάλισης μεταφέρεται στις πλάτες των εργαζομένων, οι οποίοι σίγουρα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο αυξημένο κόστος των υπηρεσιών αυτών. Τέλος, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η θεσμοθέτηση ειδικών ζωνών, με ειδικούς φορολογικούς συντελεστές και ειδικό εργασιακό καθεστώς, εξασφαλίζει απόλυτα την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, χτυπώντας αποκλειστικά τους ιδιωτικούς υπαλλήλους.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι καμία κοινωνική ομάδα, είτε του δημοσίου είτε του ιδιωτικού τομέα, δεν μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση αυτή από μόνη της. Είναι ιστορικής σημασίας να συνειδητοποιήσουν αυτή την πραγματικότητα, οι ηγεσίες των περισσότερων Ομοσπονδιών και της ΑΔΕΔΥ και να αναλάβουν το βάρος να οργανώσουν τον αγώνα των εργαζομένων. Διότι μέχρι σήμερα έχουν επιλέξει να παίξουν το ρόλο του επίσημου συνομιλητή με την κυβέρνηση, εμμένοντας σε συντεχνιακού τύπου διεκδικήσεις, βοηθώντας ουσιαστικά την κυβέρνηση να τσακίζει σταδιακά και συστηματικά τις κατακτήσεις δεκαετιών.
Απαραίτητο βήμα η συμμετοχή
Είναι επίσης απαραίτητο, εμείς οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει πλέον άλλος δρόμος από τη συμμετοχή σε συλλογικές διαδικασίες, είτε αυτές είναι τα πρωτοβάθμια σωματεία είτε τα κινήματα που, λόγω αδυναμίας πλέον, δεν μπορούν να πληρώσουν τα συνεχόμενα χαράτσια. Κανένας δεν υποστηρίζει το παρασιτικό κράτος που εξυπηρετεί στην ουσία τα ιδιωτικά συμφέροντα της τοπικής εξουσίας και των δανειστών αυτής της χώρας. Δεν πρέπει, όμως, να αφήσουμε με κανένα τρόπο αυτούς που έχουν κηρύξει τον πόλεμο στον κόσμο της μισθωτής εργασίας να ολοκληρώσουν το έργο τους. Μέσα από τη διαδικασία των γενικών συνελεύσεων στα σωματεία, να βάλουμε ως στόχο την κλιμάκωση του αγώνα με την οργάνωση πολιτικής απεργίας διαρκείας και κυρίαρχο σύνθημα την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.
Κώστας Γιολδάσης,
μέλος Γενικού Συμβουλίου
Ομοσπονδίας Συλλόγων
Υπαλλήλων Περιφερειών
Έτσι, προωθούν άμεσα σειρά νέων μέτρων με στόχο τις απολύσεις 200.000 υπαλλήλων, νέες μειώσεις των αποδοχών μέσω του ενιαίου μισθολογίου, την άρση της μονιμότητας, η οποία, εκτός των άλλων, έδινε το δικαίωμα στον εργαζόμενο να μην υποκύπτει σε κάθε απαίτηση της πολιτικής εξουσίας, ενώ επέτρεπε τη μη σύνδεση του ύψους του μισθού με την παραγωγικότητα, βάσει κριτηρίων που θα θέσπιζε ο εργοδότης και με αξιολόγηση από τους προϊσταμένους ή ακόμα και από ιδιωτικούς φορείς. Επίσης προωθείται το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ιδιωτικοποιήσεις φορέων του δημοσίου και η εκχώρηση αρμοδιοτήτων όπως είναι η προστασία του περιβάλλοντος σε ιδιώτες και ΜΚΟ.
Ούτε ο υπάλληλος
του ιδιωτικού θα κερδίσει;
Καταρχάς η εφαρμογή μέτρων στο δημόσιο (περικοπές μισθών, κατάργηση δώρων) επεκτάθηκε στη συνέχεια σε όλον τον ιδιωτικό τομέα. Από τις έκτακτες εισφορές και το ειδικό τέλος για τα ακίνητα και τη νέα μείωση του αφορολόγητου ορίου δεν εξαιρέθηκαν τα χαμηλά εισοδήματα του ιδιωτικού τομέα. Και η συνεχής υποβάθμιση και συρρίκνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, παιδείας και κοινωνικής ασφάλισης μεταφέρεται στις πλάτες των εργαζομένων, οι οποίοι σίγουρα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο αυξημένο κόστος των υπηρεσιών αυτών. Τέλος, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η θεσμοθέτηση ειδικών ζωνών, με ειδικούς φορολογικούς συντελεστές και ειδικό εργασιακό καθεστώς, εξασφαλίζει απόλυτα την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, χτυπώντας αποκλειστικά τους ιδιωτικούς υπαλλήλους.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι καμία κοινωνική ομάδα, είτε του δημοσίου είτε του ιδιωτικού τομέα, δεν μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση αυτή από μόνη της. Είναι ιστορικής σημασίας να συνειδητοποιήσουν αυτή την πραγματικότητα, οι ηγεσίες των περισσότερων Ομοσπονδιών και της ΑΔΕΔΥ και να αναλάβουν το βάρος να οργανώσουν τον αγώνα των εργαζομένων. Διότι μέχρι σήμερα έχουν επιλέξει να παίξουν το ρόλο του επίσημου συνομιλητή με την κυβέρνηση, εμμένοντας σε συντεχνιακού τύπου διεκδικήσεις, βοηθώντας ουσιαστικά την κυβέρνηση να τσακίζει σταδιακά και συστηματικά τις κατακτήσεις δεκαετιών.
Απαραίτητο βήμα η συμμετοχή
Είναι επίσης απαραίτητο, εμείς οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει πλέον άλλος δρόμος από τη συμμετοχή σε συλλογικές διαδικασίες, είτε αυτές είναι τα πρωτοβάθμια σωματεία είτε τα κινήματα που, λόγω αδυναμίας πλέον, δεν μπορούν να πληρώσουν τα συνεχόμενα χαράτσια. Κανένας δεν υποστηρίζει το παρασιτικό κράτος που εξυπηρετεί στην ουσία τα ιδιωτικά συμφέροντα της τοπικής εξουσίας και των δανειστών αυτής της χώρας. Δεν πρέπει, όμως, να αφήσουμε με κανένα τρόπο αυτούς που έχουν κηρύξει τον πόλεμο στον κόσμο της μισθωτής εργασίας να ολοκληρώσουν το έργο τους. Μέσα από τη διαδικασία των γενικών συνελεύσεων στα σωματεία, να βάλουμε ως στόχο την κλιμάκωση του αγώνα με την οργάνωση πολιτικής απεργίας διαρκείας και κυρίαρχο σύνθημα την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.
Κώστας Γιολδάσης,
μέλος Γενικού Συμβουλίου
Ομοσπονδίας Συλλόγων
Υπαλλήλων Περιφερειών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου