Κυριακή 12 Φλεβάρη εκλογές ΠΣΔΜΜΜ στηρίζουμε ΑΧΜΜΕΤ
ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΧΩΡΟΣ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΩΝ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΩΝ
Πιο αναλυτικά το τελευταίο χρόνο τα μέτρα που έλαβε το ΠΑΣΟΚ συνοψίζονται σε συγκεκριμένα αποτελέσματα, οι πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις υπολογίζουν την αύξηση της ανεργίας στο 18-20%, η ακύρωση των συλλογικών συμβάσεων, η συνεχής μείωση των μισθών του δημοσίου τομέα που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνάει το 30%, η απελευθέρωση των απολύσεων, η απελευθέρωση των κατώτατων αμοιβών, η εμπέδωση των ελαστικών και ευέλικτων μορφών εργασίας και τέλος η ένταση της καταστολής και της «αστυνόμευσης» με την πλήρη αυταρχικοποίηση του κράτους και τη περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων όπου έχει αποκαλύψει εντελώς το ρόλο της κυβέρνησης ως οι υπερασπιστές των στα συμφερόντων των κοινωνικών ελίτ.
Συμπερασματικά όλη αυτή η κατάσταση έχει εξωθήσει την κοινωνία στα όρια της. Δεν είναι τυχαία η αποστράτευση από τα κόμματα εξουσίας και οι παλλαϊκή κινητοποίηση του Συντάγματος επί δύο μήνες όπου τεράστιες μάζες βγήκαν στο πολιτικό προσκήνιο και διεκδίκησαν ενεργά τη συμμετοχή και την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, οι αντιδράσεις της Κερατέας, οι συνεχείς απεργίες, είναι μόνο η αρχή για το τι θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση και οι σύμμαχοι τους στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Ειδική αναφορά αξίζει να γίνει στο πλέον πληττόμενο κομμάτι από όλη αυτή τη διαδικασία που είναι οι νέοι. Εκτιμάται πώς η ανεργία στους νέους ξεπερνάει το 30% ενώ μεγάλα κομμάτια της νεολαίας «ακυρώνουν» τα πτυχία τους, μεταναστεύουν, δουλεύουν αν είναι αρκετά τυχεροί με μισθούς πείνας.
Με αφορμή το μνημόνιο έχει επιχειρηθεί ίσως η πιο βίαιη αναδιάταξη των χώρων εργασίας. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί εάν η κυβέρνηση δεν πάρει μια άμεση απάντηση από το λαό. Τα μέτρα που ήδη εφαρμόζονται μετά και τη νέα συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, νέα αύξηση έμμεσων και άμεσων φόρων, ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ και δημόσιας περιούσιας, νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, απαξίωση κάθε τύπου κοινωνικής πρόνοιας θα έρθουν να αποτελειώσουν τη στρατηγική αυτή. Το πιο ληστρικό μέτρο όλων όμως είναι οι νέες έκτατες εισφορές οι οποίες μονιμοποιούνται (υπέρ ανέργων-εισοδήματος, ακίνητης περιουσίας, τέλος επιτηδεύματος) που στην πραγματικότητα αποτελειώνουν το λαϊκό εισόδημα. Που εισάγει και τη καινοτομία της είσπραξης φόρου από τη ΔΕΗ(!) ως μοχλό πίεσης για την είσπραξη απειλώντας ακόμα και τους άνεργους με στέρηση ενός κοινωνικού αγαθού. Αξιοσημείωτο γεγονός είναι πως όλη αυτή η σφαγή κεκτημένων και δικαιωμάτων βρίσκει μεγάλη αντίδραση από μεγάλα κοινωνικά κομμάτια, η προσπάθεια διαχείρισης όλης αυτής της αντίστασης από τη μεριά του κράτους ολοκληρώθηκε με τη συγκυβέρνηση Παπαδήμου, που είναι η σύμπραξη όλων των αντιδραστικών πολιτικών δυνάμεων συγκροτώντας μια σιδηρόφρακτη «δημοκρατία» που στρέφεται εναντίον των διεκδικήσεων του λαού.
Τμήμα της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου αποτελεί και η διαδικασία του κουρέματος του χρέους με την οικιοθελή συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα (PSI). Στην πραγματικότητα η διαδικασία αυτή φέρνει τα ταμεία ένα βήμα πιο κοντά στη χρεοκοπία. Συνοπτικά το πλήρες πακέτο της συμφωνίας για το κούρεμα περιλαμβάνει την ανταλλαγή ομολόγων από το ελληνικό δημόσιο σε ποσοστό μικρότερο της αξίας τους και με χαμηλότερο επιτόκιο με σύναψη νέου δανείου ύψους 90 δις. Όμως η ανταλλαγή αυτή αφορά μόνο ένα μικρό τμήμα του χρέους και κυρίως στρέφεται απέναντι στους εγχώριους πιστωτές (ταμεία, τράπεζες, ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, μικροεπενδυτές), και ενώ στις τράπεζες θα δοθούν 30 δις ευρώ επιπλέον-από τα 90 του νέου δανείου- για να καλύψουν το παθητικό που θα προκύψει από την ανταλλαγή τα ασφαλιστικά ταμεία θα πρέπει να καλύψουν τη «χασούρα» αυτοτελώς. Τελικά το μόνο που θωρακίζει η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου είναι η αναπαραγωγή αυτού του μηχανισμού παραγωγής χρέους μεταβιβάζοντας το κόστος για τη λειτουργία του στη κοινωνία, γατί τελικά το ύψος του χρέους θα παραμείνει στα ίδια επίπεδα μετά και το νέο δάνειο ενώ οι αλλοδαποί πιστωτές εξασφαλίζουν την αποπληρωμή τον τόκων που τους αντιστοιχούν με το νέο δάνειο χωρίς να εμπλέκονται στο κούρεμα.Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της αλητείας που συντελείται με τα ταμεία αξίζει να αναλογιστεί κανείς τα εξής:
- Το κράτος δεν απέδιδε στα ταμεία τα ποσά που του αναλογούσαν είτε σαν εργοδότης είτε σαν εγγυητής της τριμερούς χρηματοδότησης.
- Το κράτος αξιοποίησε τα λεφτά των ταμείων για το δανεισμό του, μέσα από σύναψη ομολογιακών δανείων.
- Το κράτος κάλυπτε τμήμα των ετήσιων ελλειμμάτων των ταμείων μέσα από τα φορολογικά του έσοδα που προέρχονται από τους εργαζομένους.
- Το κράτος χρησιμοποίησε τα ταμεία για τη χρηματοδότηση καιροσκοπικών «επενδύσεων» (χρηματιστήριο) εξαφανίζοντας λεφτά και μοιράζοντας τα στους «ημέτερους».
Τέλος σήμερα το κράτος επιβάλει την αύξηση των εισφορών, περικοπή των συντάξεων, αύξηση των φόρων για τη κάλυψη του ελλείμματος των ταμείων και αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης δηλαδή η τροφοδότηση των ταμείων αντί για τριμερής έχει μεταβιβαστεί σχεδόν στο σύνολο της από διαφορετικές μεριές μόνο στην πλάτη του εργαζόμενου.
Ταυτόχρονα στην εκπαίδευση η κυβέρνηση της καταστροφής του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να διαλύσει άλλη μια λαϊκή κατάκτηση το δημόσιο ΑΕΙ. Συνοπτικά ο νόμος Διαμαντοπούλου αναιρεί κάθε έννοια επαγγελματικής κατοχύρωσης, αυταρχικοποιεί όλες τις δομές των ΑΕΙ καθιστώντας φοιτητές, καθηγητές και εργαζομένους αντικείμενα μιας εξωτερικής αρχής διοίκησης, «παραλύει» κάθε δυνατότητα πολιτικής δράσης εντός ΑΕΙ (άσυλο, ν+2) και τέλος μετακυλύει ακόμα μεγαλύτερα έξοδα προς τους φοιτητές. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο νόμος της Διαμαντοπούλου δεν είναι νόμος «ΔΝΤ», δεν απαιτείται για την περίφημη δημοσιονομική προσαρμογή αυτό αποτυπώνει 2 τάσεις από τη μεριά της κυβέρνησης: Αφενός τη διάθεση της να αναιρέσει κάθε συμβιβασμό που είχε αναγκαστεί να κάνει τις προηγούμενες δεκαετίες με το σύνολο των κοινωνικών στρωμάτων και αφετέρου τη τάση να διαμορφώσει του αυτούς τους κοινωνικούς όρους όπου θα διασφαλίζουν μια περιορισμένη αντίδραση σε μελλοντικές ρυθμίσεις που θα υποβαθμίζουν και άλλο τους όρους διαβίωσης.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
Ο χώρος των μηχανικών δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από αυτή την κατάσταση, αφού ούτως ή άλλως τα τελευταία χρόνια επιχειρείται η συνεχής συμπίεση του επαγγέλματος και η δυσχέρανση των όρων εργασίας και ένταξης στην παραγωγική διαδικασία, κάτι που συμβαίνει με ακόμα πιο έντονους όρους για τους νεώτερους μηχανικούς. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, ο κλάδος των μηχανικών δέχεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση, που έρχεται να πλήξει την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων συναδέλφων και του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Σήμερα το ίδιο το σύστημα, επιχειρεί να συμπιέσει κοινωνικά εκείνα τα στρώματα, τα οποία θεωρητικά έχουν εκείνους του πόρους να δεχθούν κάτι τέτοιο. Για αυτό ενδιάμεσα στρώματα όπως οι μηχανικοί, ή και άλλες κατηγορίες της εργαζόμενης διανόησης, δέχονται μία ιδιαίτερη επίθεση. Η μαζικοποίηση της διανοητικής εργασίας, οι αλλαγές στον τρόπο εργασίας και στη θέση τους, η υπαλληλοποίηση για μεγάλες κατηγορίες, έχουν σαν αποτέλεσμα, να τίθονται ιδιαίτερα στο στόχαστρο.
Τη μεγαλύτερη τομή θα αποτελέσει και για τους μηχανικούς το ασφαλιστικό.
Συνοπτικά για τους μηχανικούς ισχύουν τα εξής: Επί της ουσίας διαλύεται εντελώς ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης και μετατρέπεται σε πλήρως ανταποδοτική, υπάρχει δραματική αύξηση της ανεργίας στο κλάδο, σημαντική συμπίεση των αμοιβών με τη κατάργηση των ελάχιστων, ενώ έχουν αποδιαρθρωθεί πλήρως οι σχέσεις εργασίας.
Οι αλλαγές που επίκεινται και στον τομέα της ασφάλισης σε συνέχεια και προς ολοκλήρωση των προηγούμενων αντί-ασφαλιστικών ρυθμίσεων αλλάζουν τελείως το χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος. Νέες ενοποιήσεις ταμείων, με στόχο προφανώς τα αποθεματικά των υγιών ταμείων, αύξηση των ορίων ηλικίας και των εισφορών, περαιτέρω ελαφρύνσεις στους εργοδότες με μείωση του ποσοστού συμμετοχής τους στην ασφάλιση των εργαζομένων και μείωση των συντάξεων μέσω της αλλαγής του τρόπου υπολογισμού τους από την τελευταία πενταετία στο σύνολο του εργάσιμου βίου.
Επί της ουσίας διαλύεται εντελώς ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης και μετατρέπεται σε πλήρως ανταποδοτική.
Το οικονομικό κόστος σωρευτικά για τους μηχανικούς με την αύξηση των ορίων ηλικίας και την δραστική μείωση των συντελεστών αναπλήρωσης των συντάξεων ανά έτος είναι τεράστιο. Από την αναπλήρωση σε ποσοστό 2 % ανά έτος που οδηγούσε σε αναπλήρωση της τάξης του 70 % της μέσης καλύτερης πενταετίας, μετά από τριάντα πέντε έτη ασφάλισης ο νέος νόμος προβλέπει αναπλήρωση της τάξης του 52,5 % μετά από εργασία σαράντα ετών. Αυτή η ρύθμιση μαζί με πολλές άλλες, λήψη ως βάσης του μέσου μισθού του συνολικού εργασιακού βίου για τον εργασιακό βίο, θα οδηγήσει ώστε να πληρώνει κανείς εισφορές για σαράντα χρόνια, για να πάρει μία σύνταξη για δέκα χρόνια που να μην καλύπτει ούτε το επίπεδο των μηνιαίων εισφορών που έχει ήδη καταβάλει, Η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη για τους άνεργους συναδέλφους (ειδικά τους νεώτερους) για τους οποίους παρά την έλλειψη εσόδων, οι εισφορές τους συνεχίζονται κανονικά, κάτι που όμως προφανώς δεν ισχύει για την πλευρά της εργοδοσίας και του κράτους, που χρωστάνε τεράστια ποσά της δικιάς τους συμμετοχής προς το ταμείο.
Εδώ θα ήταν χρήσιμο να παρουσιασθούν ορισμένα στοιχεία για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του προβλήματος, αλλά και της ξεδιάντροπης κλοπής που συντελείται στα αποθεματικά που δημιουργήθηκαν από τις εισφορές των εργαζομένων μηχανικών :
Α) Το ΤΣΜΕΔΕ αποτελεί ένα από τα ταμεία που κατά την προηγούμενη περίοδο δεν αντιμετώπισε ταμειακό πρόβλημα. Αντίθετα το πλεόνασμά του κατά το 2011 υπολογίζεται σε 140 εκ. €, ενώ το 2010 άγγιξε τα 200 εκ. €. Παράλληλα, δεν αποτέλεσε ποτέ μέρος της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης, αντίθετα η πολιτεία οφείλει στο ΤΣΜΕΔΕ μέσω της τριμερούς χρηματοδότησης, ποσό μεγαλύτερο των 400 εκ. €, το οποίο φυσικά αρνείται να καταβάλει. Επίσης, δεν έχουν υπολογισθεί ποτέ με σαφήνεια οι οφειλές από πλευράς εργοδοσίας. Γίνεται λοιπόν εύκολα κατανοητό πως το αποθεματικό του ΤΣΜΕΔΕ, έχει δημιουργηθεί από τις εισφορές των εργαζόμενων μηχανικών και μόνο. Το ταμειακό διαθέσιμο του ταμείου ανέρχεται στα 3 δις. €.
Β) Το ανωτέρω ταμειακό διαθέσιμο, έχει κατατεθεί αναγκαστικά στην Τράπεζα της Ελλάδας, σύμφωνα με τον αντισυνταγματικό Ν. 2469/97 και στην συνέχεια μετατράπηκαν με πολιτική ευθύνη των εκάστωτε κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια ελληνικού δημοσίου. Σύμφωνα με το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων και το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους (δανειακή σύμβαση της 26ης Οκτωβρίου 2011) το ΤΣΜΕΔΕ θα χάσει τουλάχιστον το 50% των ταμειακών διαθεσιμών του (ήτοι 1,5 δις. €)
Γ) Η διοίκηση του ΤΣΜΕΔΕ καθόλη την διάρκεια των τελευταίων μηνών (για να μην πάμε πιο πίσω) παρότι ήταν εμφανές το που θα οδηγηθούν οι εξελίξεις, δεν έκανε καμία προσπάθεια αποδέσμευσης από την Τράπεζα Αττικής. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, το ΤΣΜΕΔΕ, να βρίσκεται μπροστά σε ακόμα μεγαλύτερες απώλειες, λόγω και της προοπτικής υπαγωγής και της τράπεζας Αττικής στην διαδικασία «κουρέματος». Εδώ βέβαια πρέπει να σημειωθεί, πως η διοίκηση του ΤΣΜΕΔΕ, αποτελεί πρακτικά πολιτικό προσωπικό του δικομματισμού που στην ουσία διορίζεται σε αυτή τη θέση, οπότε δεν λειτουργεί με άλλο τρόπο, παρά αυτόν του κοινού εντολοδόχου των πολιτικών τους προϋσταμένων.
Δ) Η κυβέρνηση δεν έχει προβλέψει φυσικά καμία απολύτως δράση για την αναπλήρωση των απωλειών των ταμείων, λόγω του «κουρέματος», σε αντίθεση με τις τράπεζες που αναμένεται να λάβουν κρατική ενίσχυση ύψους 30 δις € για να ισοσταθμίσουν τις απώλειές τους (λεφτά υπάρχουν άλλωστε...).
Ε) Δεν φτάνει που όλα τα παραπάνω θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε νέα περικοπή συντάξεων και παροχών (όποιων υπήρχαν τέλος πάντων), ή ακόμα και οριστική αδυναμία πληρωμής συντάξεων σε σύντομο χρονικό διάστημα, πραγματοποιείται παράλληλα και μία κατακόρυφη αύξηση των εισφορών, στην οποία ειδικά για τους νεότερους συναδέλφους είναι απλά αδύνατον να ανταποκριθούν. Αυτό επιχειρήται κυρίως μέσω της αυτόματης αλλαγής ασφαλιστικής βαθμίδας μετά το πέρας της τριετίας. Ενδεικτικά αναφέρεται, πως μέχρι τώρα ο νέος μηχανικό άνω της τριετίας (και μέχρι την πενταετία) καλούταν να πληρώσει 915 € το εξάμηνο (χωρίς την προσάυξηση) ενώ σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του μεσοπρόθεσμου η νέα εισφορά θα ανέρχεται στα 1260 € !!!
Ειδικά τώρα αποκτά ιδιαίτερη σημασία και γίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ, η πρόταση μας για την δημιουργία ταμείου ανεργίας και άλλων προνοιακών παροχών μηχανικών, το οποίο να προσφέρει ουσιαστικές παροχές προς τους συναδέλφους που βρίσκονται αντιμέτωποι με μία δύσκολη πραγματικότητα, όπως : επίδομα ανεργίας σε όλους τους συναδέλφους (μισθωτούς ή ελ. επαγγελματίες), κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών, αποζημιώσεις σε περιπτώσεις ατυχήματος, πρόσθετες νοσηλευτικές παροχές και επίδομα μητρότητας.
Αξίζει να αναφερθεί ότι πάρα την εξαφάνιση στην ουσία του συστήματος συνταξιοδότησης η κυβέρνηση επεξεργάζεται σχέδιο αγοράς της χρεοκοπημένης τράπεζας του Λαυρεντιάδη (Proton) από το ΤΣΜΕΔΕ μέσω της τράπεζας αττικής της οποίας είναι μέτοχος.
--------------------------------------------
Οι αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, θα έχουν μεγάλες επιπτώσεις στα χαμηλά αμειβόμενα στρώματα των μηχανικών κυρίως τους αυτοαπασχολούμενους και τους «οιωνοί» μισθωτούς που εργάζονται με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών. Η κατάργηση των φορολογικών συντελεστών και η αντικατάστασή τους με την φορολογία του συνόλου των εσόδων, αύξησε την φορολογική επιβάρυνση της πλειοψηφίας των μηχανικών, ενώ λόγω και της πληρωμής σε διαφορετικές διαχειριστικές περιόδους θα δημιουργηθούν ανισότητες και αδιέξοδα. Επί της ουσίας έχουμε να κάνουμε με διπλασιασμό φόρου και τεράστια συμπίεση των ετήσιων εσόδων του εργαζόμενου με Δ.Π.Υ της τάξης των 3.000 ευρώ ετησίως, ενώ παράλληλα σχεδιάζεται και η αύξηση της παρακράτησης φόρου από το 20% στο 25%. Και βέβαια το ποσοστό των μηχανικών που εργάζονται με δελτίο, μόνο μικρό δεν είναι , αφού η επικράτηση αυτής της σχέσης εργασίας, αποτελεί άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις έχουν γίνει εδώ και χρόνια ο κανόνας για τους νεώτερους κυρίως συναδέλφους που εργάζονται ως «οιωνοί μισθωτών» δηλαδή ως εργαζόμενοι που ενώ υπόκεινται σε όλες τις υποχρεώσεις της εξαρτημένης (μισθωτής) εργασίας παρουσιάζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες και αμείβονται με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών.
Εκτός αυτού, ο νέος φορολογικός νόμος έρχεται να περιορίσει ακόμη περισσότερο τα εισοδήματα αφού :
- Μειώνει (επί της ουσίας καταργεί) το αφορολόγητο όριο, την ίδια ώρα που εκ των πραγμάτων η καταναλωτική δύναμη του μέσου εργαζόμενου περιορίζεται ασφυκτικά.
- Δεν προσμετράει τη δαπάνη αυτασφάλισης σαν δαπάνη αλλά σαν έσοδο κατά 50%.
- Μονιμοποιεί νέους φόρους (έκτακτη εισφορά, υπέρ ανέργων, κατοικίας, ΙΧ, ΕΕΤΗΔΕ)
- Νέα τεκμήρια για πρώτη κατοικία και τα μικρά Ι.Χ.
- Πλήττει τα εισοδήματα των χαμηλόμισθων σε πολλές κατηγορίες του δημοσίου μέσω της κατάργησης της αυτοτελούς φορολόγησης υπερωριών και επιδομάτων.
Την ίδια στιγμή βέβαια, προβλέπεται μείωση του φορολογικού συντελεστή των κερδών των επιχειρήσεων από 25% σε 20%, εξαιρεί τους τόκους καταθέσεων και ομολόγων από την ενιαία κλίμακα φορολόγησης προς όφελος των τραπεζών, διατηρεί τις προκλητικές φοροελαφρύνσεις των εφοπλιστών και απαλλάσσει από την φορολογία τα κέρδη από αγοραπωλησίες μετοχών στο χρηματιστήριο!
Ενώ λοιπόν, το κυβερνητικό κέντρο προσπαθεί να πείσει για την αναγκαιότητα των αλλαγών αυτών, στα πλαίσια εξεύρεσης πόρων που θα δώσουν ανάσες στην οικονομία της χώρας, η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, δεν ακουμπάει καθόλου (ίσα ίσα διευκολύνει) το μεγάλο κεφάλαιο και γενικά τους έχοντες τον πλούτο, αλλά μεταφέρει το βάρος στα γνωστά θύματα. Τους μισθωτούς, τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους και τους άνεργους. Κανείς βέβαια δεν λέει κουβέντα για τα 9 δις που χαρίστηκαν την προηγούμενη πενταετία σε πολλές επιχειρήσεις (μέσω της μείωσης του συντελεστή φορολόγησης κερδών από 35% σε 25% και τις δύο ρυθμίσεις περαίωσης ανέλεγκτων χρήσεων).
----------------------------------------
Τέλος, μέσω του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων, της αναγνώρισης των κολεγίων και τα συστήματα πιστοποίησης επαγγελματικών προσόντων, έρχεται να ολοκληρωθεί μία διαδικασία πλήρους ρευστοποίησης και υποβάθμισης της επαγγελματικής προοπτικής των μηχανικών. Μια διαδικασία η οποία έτσι κι’αλλιώς είχε ως αφετηρία τις αναδιαρθρωτικές αλλαγές στην εκπαίδευση, τα προηγούμενα χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ασαφές νομικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί γύρω από την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, όπου τα επαγγελματικά δικαιώματα για αυτή την διαδικασία δεν θα αποδίδονται βάσει πτυχίου και γνωστικού αντικειμένου, αλλά σύμφωνα με επί πληρωμή σεμινάρια και νέες εξετάσεις.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ - ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΟΥΣ
Αν αυτή είναι η κατάσταση για την πλειονότητα των εργαζόμενων μηχανικών ιδιαίτερα των νέων, οι ΜΜΜ είναι πιθανότατα οι περισσότερο πληττόμενη κατηγορία μηχανικών.
Με παραδοσιακές δραστηριότητες απασχόλησης σε κρίση, χωρίς θεσμοθετημένα επαγγελματικά δικαιώματα υφίστανται τις πιέσεις που ασκούν οι γενικότερες συνθήκες στους μηχανικούς σε εντονότερο βαθμό.
Η φύση του κλάδου, η δομή της απασχόλησης καθιστούν του ΜΜΜ εκείνο τον κλάδο των μηχανικών με το υψηλότερο ποσοστό μισθωτής απασχόλησης καθώς και αμοιβές οι οποίες προσεγγίζουν περισσότερο αυτές του μέσου εργαζομένου σε σχέση με τις άλλες κατηγορίες μηχανικών.
Όλες οι έρευνες και οι προσεγγίσεις που έχουν γίνει για τη φύση της απασχόλησης των ΜΜΜ καταδεικνύουν το γεγονός αυτό. Οι τελευταίες έρευνες του ΤΕΕ είναι αποκαλυπτικές, ειδικότερα για τους μεταλλειολόγους, οι οποίοι κάνουν «πρωταθλητισμό» στους αρνητικούς δείκτες της ανεργίας (14%), της ετεροαπασχόλησης (ξεπερνάει το 30%) και της απορρόφησης στην αγορά εργασίας (το 20% βρίσκει την πρώτη δουλειά μετά από 24 μήνες!)
Παράλληλα η έλλειψη διακριτών επαγγελματικών δικαιωμάτων, οι μικρές δυνατότητες αυταπασχόλησης σε σχέση με άλλους κλάδους έχουν σαν αποτέλεσμα είτε την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών και αμοιβών, είτε τη προσπάθεια απορρόφησης από το δημόσιο, είτε την στροφή στους τομείς των υπηρεσιών με αξιοποίηση των γενικών γνώσεων του μηχανικού και λιγότερο των εξειδικευμένων γνώσεων.
Στις δυσανάλογα χαμηλές αμοιβές, στην εργασιακή περιπλάνηση πρέπει να συνυπολογίσει και την φύση της εργασίας η οποία είναι δυσμενέστερη (περισσότερο εργοταξιακού χαρακτήρα και στην επαρχία σε σχέση με κάθε άλλη κατηγορία μηχανικών) αλλά παρ’ όλα αυτά αμείβεται κατά μέσο όρο χαμηλότερα από τις άλλες κατηγορίες μηχανικών. Η έλλειψη επαγγελματικών δικαιωμάτων που δημιουργεί δυσκολίες στις εργασιακές δυνατότητες των ΜΜΜ επιτείνεται από τις γενικότερες ρυθμίσεις στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας που προωθεί η κυβέρνηση διεκπεραιώνοντας την πολιτική της Ε.Ε.
Τα τελευταία δύο χρόνια, ειδικότερα, διαμορφώθηκε πρόταση ως προς τα πεδία που μπορούν να απορροφηθούν ή εργάζονται ήδη χωρίς επαγγελματική κατοχύρωση οι διπλωματούχοι μεταλλειολόγοι-μεταλλουργοί, με από κοινού συνεργασία της σχολής των μεταλλειολόγων, των φοιτητών της σχολής και του συλλόγου διπλωματούχων. Η πρόταση αυτή, συγκεκριμενοποιεί σε 31 σημεία, τομείς εργασίας του μεταλλειολόγου – μεταλλουργού μηχανικού σε θέματα που αφορούν :
(α) έρευνα, εντοπισμό, εξόρυξη, παραγωγή, αξιοποίηση ορυκτών και ενεργειακών πρώτων υλών
(β) σχεδιασμό, ανάπτυξη, λειτουργία μεταλλείων, λατομείων και βιομηχανικών εγκαταστάσεων πρώτων υλών
(γ) εντοπισμό και εκμετάλλευση υπόγειων υδροφορέων
(δ) σχεδιασμό και κατασκευή υπόγειων έργων και ειδικών γεωτεχνικών κατασκευών
(ε) μεταλλουργικές διεργασίες
(στ) μεταλλοτεχνία, μορφοποίηση μετάλλων και κραμάτων
(ζ) τεχνολογία κεραμικών, ύαλου, ηλεκτρονικών υλικών
(η) την ασφάλεια της εργασίας
(θ) διαχείριση της ποιότητας
(ι) όλα τα θέματα που σχετίζονται με την προστασία και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος από τις ανωτέρω δραστηριότητες.
Η συγκεκριμένη πρόταση, παρά τις μεγάλες αντιδράσεις που συνάντησε και τα αναχώματα που δημιουργήθηκαν στην πορεία της επικύρωσης της, έγινε τελικώς αποδεκτή από την σύγκλητο του Πολυτεχνείου, το ΤΕΕ
και το Σ.Α.Π.Ε. (Συμβούλιο Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης). Παρόλα αυτά, τρία χρόνια μετά, ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες ώστε να τεθεί σε ισχύ.
Οποιαδήποτε ενέργεια αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών μεταλλείων (αλλά και άλλων ειδικοτήτων), έχει ουσιαστικά παραπεμφεθεί στις καλένδες. Φυσικά στην συγκηρία που αντιμετωπίζουμε, η επαγγελματική κατοχύρωση από μόνη της, δεν θα επιλύσει ως δια μαγείας τα προβλήματα του κλάδου μας. Παρόλα αυτά θα μπορούσε να συντελέσει σε μία διέξοδο για ένα δυναμικό, και θα λειτουργούσε σε μία κατεύθυνση μιας ελάχιστης έστω κατοχύρωσης των εργαζομένων.
Ο Α.Χ.Μ.ΜΕΤ στο Τ.Ε.Ε.
Ο ΑΧΜΜΕΤ τα τελευταία χρόνια παρεμβαίνει και στο εσωτερικό του Τεχνικού Επιμελητηρίου διαμέσου της Επιστημονικής Επιτροπής των Μεταλλειολόγων – Μεταλλουργών και της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ. Ειδικότερα στο επίπεδο της Αντιπροσωπείας, επιχειρήται η από κοινού παρέμβαση τόσο με την Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών (ΣΑΜ) όσο και με τους συναδέλφους της Αριστερής Ενωτικής Κίνησης – Εργαζόμενοι Μηχανικοί, στα πλαίσια της διαχρονικής και επιβεβλημένης από την ίδια την πραγματικότητα, αντίληψή μας, για διεύρυνση της ενότητας της αριστεράς.
Στα πλαίσια της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, το τελευταίο διάστημα έχουμε συμβάλει με όποιο τρόπο μπορούσαμε σαν συλλογικότητα, στα μέτωπα που ανοίχθηκαν για τους εγαζόμενους μηχανικούς :
- Στις κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν ενάντια στην κατάργηση των ελαχίστων αμοιβών
- Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις για την ασφαλιστική απορύθμιση του ΤΣΜΕΔΕ, οι οποίες θα συνεχιστούν στο επόμενο χρονικό διάστημα.
- Σε παραστάσεις διαμαρτυρίας στα όργανα του ΤΕΕ, τόσο για τα παραπάνω, όσο και για άλλα θέματα, όπως η εξοργιστική χρήση της «Ενεργειακής Επιθεώρησης» ως δούρειο ίππο για να πραγματοποιηθεί το πρώτο βήμα αποσύνδεσης του πτυχίου μας από την εργασιακή προοπτική.
Γνωρίζουμε βέβαια τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν ως προς την παρέμβαση στα όργανα του ΤΕΕ. Έχουμε επίγνωση ότι λόγω του χαρακτήρα του και του ρόλου του δεν μπορεί να εκφραστεί με ηγεμονικούς όρους μία αριστερή ριζοσπαστική πολιτική. Αντικειμενικά σε αυτό κυριαρχούν οι πολιτικές και τα συμφέροντα των ανώτερων οικονομικά στρωμάτων Πολιτικές, που επί χρόνια βρήκαν στην ηγεσία του ΤΕΕ, πρόθυμους διεκπεραιωτές. Σε αυτό τους το ρόλο, ηγετικές ομάδες του ΤΕΕ, κυριαρχούμενες από επιχειρηματίες, ξεπερνούν ή «ξεχνάνε» παραταξιακές και κομματικές διαφορές και δείχνουν μια θαυμαστή σύμπνοια, που αποδίδουν σε μια επίπλαστη «ενότητα του χώρου των μηχανικών».Το είδαμε άλλωστε να συμβαίνει πολλές φορές με κύριους φορείς τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όταν σε αγαστή συνεργασία δημιουργούσαν προβλήματα τεχνικής έλλειψης απαρτίας ώστε να μην περνάνε ψηφίσματα που δεν τους βόλευαν, είτε για να υπερψηφίσουν αυτά τα οποία απαιτούσαν οι κομματικές και προσωπικές του φιλοδοξίες.
Παρόλα αυτά θεωρούμε σημαντική την συνέχεια της προσπάθειας μας και σε αυτόν τον ναρκοθετημένο χώρο. Η συμμετοχή του ΑΧΜΜΕΤστα όργανα του ΤΕΕ έχει σαν στόχο την έκφραση των συμφερόντων των εργαζόμενων ΜΜΜ που πλήττονται από τις σημερινές συνθήκες και πολιτικές που υλοποιούνται ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Η προσπάθεια αυτή δεν περνάει μόνο ή πολύ περισσότερο δεν εξαντλείται μέσα στο Τ.Ε.Ε., και ειδικά σήμερα, που ο αγώνας του συνόλου του λαού και των εργαζομένων οφείλει να αναζητήσει ξανά τις παραδοσιακές μορφές συσπείρωσης και πάλης για να προασπίσει τα δικαιώματα που τόσο βάναυσα χτυπιούνται.
Ο ΑΧΜΜΕΤ στο Φοιτητικό Κίνημα
Εδώ και δύο δεκαετίες, ο Αριστερός Χώρος Μεταλλειολόγων ΜΕΤαλλουργών είχε πάντα στον πυρήνα της λογικής του, της παρέμβασης και της δράσης του την υπεράσπιση των φοιτητικών συμφερόντων και τη διασφάλιση ανθρώπινων ρυθμών σπουδών και δωρεάν εκπαίδευσης στην πράξη. Ακόμα και φέτος, όπου η κατάσταση λόγω της οικονομικής κρίσης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πιο δυσμενής, αυτή η λογική δεν παύει να βρίσκεται στην προμετωπίδα της καθημερινής παρέμβασης.
Στο σήμερα, η μάχη ενάντια στο νέο νόμο Πλαίσιο της Διαμαντοπούλου αποτελεί το κυρίαρχο. Μέσω της καθημερινής ανάδρασης με τον κόσμο της σχολής και χάρη στις μαζικές διαδικασίες του σχήματος, ο ΑΧΜΜΕΤ έχει καταφέρει να χαράξει μια στρατηγική που κάνει το ζήτημα του νόμου, ζήτημα του συνόλου των φοιτητών. Η αντιπαράθεση με τις επιμέρους πτυχές του νόμου, καθώς και η σύνδεση των αλλαγών εντός του πανεπιστημίου με τις αναδιαρθρώσεις στο επίπεδο της εργασίας, αποτελούν καθημερινή ενασχόληση. Στόχος μας και επίδικο σε αυτή τη συγκυρία, είναι η δημιουργία ενός μαζικού πανεκπαιδευτικού μετώπου, με τη συμμετοχή όλων των πληττόμενων κομματιών της ακαδημαϊκής κοινότητας, με άξονες την ανατροπή του νόμου της Διαμαντοπούλου και του μπλοκαρίσματος της εφαρμογής όλων των αντιλαϊκών μέτρων της συγκυβέρνησης του Παπαδήμου. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έχει ήδη επιτευχθεί, με την συγκρότηση Παμπολυτεχνειακής συνέλευσης για τον καλύτερο συντονισμό των δράσεων της πολυτεχνειακής κοινότητας, με την συμμετοχή του ΦΣ των Μεταλλειολόγων, μέσω της στήριξης των πλαισίων του ΑΧΜΜΕΤ. Σημείο κλειδί για την μη εφαρμογή και εν τέλει και την ανατροπή του νόμου 4009, αποτελεί το μπλοκάρισμα της συγκρότησης των Συμβουλίων Διοίκησης, κύρια πτυχή για την περαιτέρω προώθηση των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων.
Ταυτόχρονα, και παράλληλα με το μέτωπο απέναντι στο νέο νόμο Πλαίσιο, η διασφάλιση ανθρώπινων ρυθμών σπουδών πάντα θα παραμένει επίκαιρη. Ειδικά στο σήμερα, όπου οι πιέσεις που δέχεται η νεολαία, στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης αλλά και από την οικογένεια, για γρήγορη λήψη πτυχίου και έξοδο στην αγορά εργασίας, οδηγούν στην ανάπτυξη και στην τροφοδότηση ιδεολογημάτων, όπως η ατομικότητα και ο επιστημονισμός. Τέτοια ρεύματα ενισχύονται από μερίδες του καθηγητικού μπλοκ, συχνά πρωτοστάτες της αναδιάρθρωσης. Τέτοια φαινόμενα ο ΑΧΜΜΕΤ εξακολουθεί να αντιπαλεύει, διεκδικώντας ανθρώπινους όρους σπουδών και εξεταστικής και εργαστήρια τα οποία θα έχουν βοηθητικό χαρακτήρα και θα κινητοποιούν τους φοιτητές, χωρίς τον καταναγκασμό της υποχρεωτικής φύσης και των κυρώσεων. Επιπρόσθετα, συνεχίζουμε να διασφαλίζουμε δωρεάν εκπαίδευση στην πράξη, με πιο πρόσφατα παραδείγματα την διασφάλιση όλων των απαραίτητων συγγραμμάτων, παρά την προσπάθεια περικοπής του από το νόμο, και την διασφάλιση των αποζημιώσεων για τις πρακτικές ασκήσεις και τις εκπαιδευτικές εκδρομές. Τέλος, στο επίκεντρο παραμένει και η συνεχής προσπάθεια για την κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων στον απόφοιτο μεταλλειολόγο, μέσω της προώθησης της πρότασης των «31 σημείων», σαν αποτέλεσμα και συνέχεια της κίνησης για την ενοποίηση του πτυχίου και την εισαγωγή των νέων ροών.
Ο ΦΣ Μεταλλειολόγων εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρωτοπορία των φοιτητικών κινημάτων και των κινητοποιήσεων απέναντι στις αναδιαρθρώσεις που επιχειρούνται από το υπουργείο, μέσω των συνεχών αποφάσεων από γενικές συνελεύσεις και την συμμετοχή του σε κινητοποιήσεις. Παράλληλα έχει βρεθεί στο δρόμο πλάι σε άλλα κοινωνικά κομμάτια, σε κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν σε κεντρικό επίπεδο (γενικές απεργίες), σε κινητοποιήσεις μηχανικών όπως οι πρόσφατες ενάντια στις αυξήσεις των εισφορών στο ΤΣΜΕΔΕ, αλλά και πιο άμεσα σχετιζόμενες με τον κλάδο μας, όπως η απεργία πείνας των μεταλλωρύχων της TVX στην Χαλκιδική το 2003, υπερασπίζοντας στην πράξη την αντίληψη που θέλει τους φοιτητές, όχι κλεισμένους στους τέσσερις τοίχους της σχολής τους, αλλά ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας που μπορούν να εκφέρουν γνώμη για όσα συμβαίνουν γύρω τους.
Καλούμε τους μισθωτούς μηχανικούς του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, τους άνεργους και τους υποαπασχολούμενους, τους αυτοαπασχολούμενους που ζουν από την προσωπική τους εργασία, τους νέους μηχανικούς, τους συναδέλφους που βλέπουν την εργασιακή τους θέση να χειροτερεύει, να στηρίξουν στις 12 Φλεβάρη, και κυρίως στη συνέχεια μέσω της κοινής μας δράσης, τον Α.Χ.Μ.ΜΕΤ.
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ Α.Χ.Μ.ΜΕΤ
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
- Αγγελετοπούλου Παρασκευή (Βίβιαν)
- Αφέντης Αναστάσιος
- Βαβανός Θεόδωρος
- Βαϊδάνης Μιχαήλ
- Βουτσελάς Δημήτριος
- Βραδής Στυλιανός
- Διακουμής Παναγιώτης
- Εφραιμίδη Ιωάννα
- Ζαϊρης Παύλος
- Ίσαρη Μαρία
- Κακιώνης Παναγιώτης
- Κακλαμάνη Μαγδαληνή
- Καραμαλής Γεώργιος
- Καραμήτσος Ανέστης
- Καράσσαβας Χρηστάκης
- Κλημέντζος Δημήτριος
- Κοσκινάς Δημήτριος – Κωνσταντίνος
- Κυριαζής Ιωάννης
- Λάσκαρης Γρηγόριος
- Μανδράκη Χριστίνα
- Μαρκάκη Φραντζέσκα
- Μπλάνας Δημήτριος
- Παπαδάκης Ιωάννης
- Παπαδιόχου Όλγα
- Παπαδόπουλος Αθανάσιος
- Πασβαλίδης Σπυρίδων
- Ρηγόπουλος Φραγκίσκος
- Σαράντου Θεοδώρα
- Σεφεριάδου Μακρίνα
- Σκαρλάτος Ευστάθιος
- Τριανταφύλλου Μαρία
- Τσακίρης Παναγιώτης
- Φλούδας Κωνσταντίνος
- Φώτης Αντώνης
- Χρυσοστόμου Μιχάλης
Για την Εξελεγκτική Επιτροπή
- Μελισσαρόπουλος Γεώργιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου