Αναδημοσιεύουμε άρθρο του Απόστολου Καψάλη, ερευνητή εργασιακών σχέσεων, ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (10/12/2010).
Γενικές παρατηρήσεις
Το παρόν πολυνομοσχέδιο εντάσσεται στα πλαίσια υλοποίησης της νέο-φιλελεύθερης μνημονιακής στρατηγικής για μια βάρβαρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με πρόσχημα την οικονομική ύφεση. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το τελευταίο σχέδιο νόμου επιτίθεται στην καρδιά των κοινωνικών δικαιωμάτων και διαψεύδει κάθε αυταπάτη αναφορικά με την επίσημη διαβεβαίωση ότι τα όρια αποδόμησης της εργατικής νομοθεσίας εξαντλήθηκαν με τις μεταρρυθμίσεις που εισήχθησαν μέχρι το καλοκαίρι.
Είναι πλέον προφανές ότι οι ανατροπές στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα δεν θα έχουν τέλος. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι της χώρας είναι πλέον πεπεισμένοι ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα και σε τακτά χρονικά διαστήματα θα είναι αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουν την κατάργηση συλλογικών και ατομικών εργατικών κατακτήσεων, ακόμη και των πλέον θεμελιωδών, με μεθοδεύσεις και νομοθετήματα τα οποία θα βρίσκονται στα όρια της (συνταγματικής) νομιμότητας, ως προς το πνεύμα, το γράμμα, αλλά και την διαδικασία υιοθέτησής τους.
Η λήψη των νέων μέτρων ειδικά σε ό,τι αφορά στα εργασιακά ζητήματα (Κεφάλαιο του σχεδίου Νόμου), πραγματοποιείται «με σκοπό την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και την βελτίωση του ρυθμού ανάπτυξής της». Μια τέτοια δικαιολόγηση της μετατροπής της αγοράς εργασίας σε κόλαση εργοδοτικής αυθαιρεσίας και μισθωτής σκλαβιάς αναδεικνύει δύο βασικές παραμέτρους της κυβερνητικής πολιτικής.
Κατά πρώτον, καμία κοινωνική ευαισθησία δεν πρόκειται να ανακόψει την ικανοποίηση των επί δεκαετίες αδηφάγων απαιτήσεων των πολιτικών και οικονομικών ελίτ της χώρας, οι οποίες αξιοποιώντας την οικονομική συγκυρία και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας διαμορφώνουν ένα νέο βάρβαρο εργασιακό περιβάλλον για τις επόμενες δεκαετίες.
Δεύτερον, είναι αποδεδειγμένο με πλήθος σχετικών οικονομικών αναλύσεων ότι οι προσπάθειες περαιτέρω μείωσης του εργασιακού κόστους, συρρίκνωσης του εργατικού εισοδήματος -ειδικά στον ιδιωτικό τομέα- και πλήρους ανατροπής της εργατικής νομοθεσίας για το σύνολο των μισθωτών, όχι μόνο δεν ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας, αλλά την βυθίζουν οριστικά σε μεγαλύτερη ύφεση. Επειδή η αυτονόητη αυτή διαπίστωση είναι γνωστό ότι γίνεται απολύτως κατανοητή στα κυβερνητικά κλιμάκια, δεν είναι πλέον εφικτό να παραπλανούν με ευκολία σχετικά με την βασική τους επιδίωξη.
Με μεθοδικό και άρτια οργανωμένο επικοινωνιακά τρόπο, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι της τρόικας και των οικονομικών κατακτητών της χώρας, εγκαθιδρύουν με γοργούς ρυθμούς ένα νέο εργασιακό πρότυπο πλήρως απαλλαγμένο από τα «βαρίδια» της κανονικής/τυπικής εργασιακής σχέσης, την οποία κατέκτησαν οι εργαζόμενοι με αγώνες και θυσίες και απολάμβαναν για πολλές δεκαετίες μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το νέο εργασιακό μοντέλο υλοποιεί τον μακροχρόνιο σχεδιασμό για μια ευελιξία με κοινωνική και εργασιακή ανασφάλεια και θεμελιώνεται σε συγκεκριμένους βασικούς άξονες:
- την διάβρωση της έννοιας αλλά και του περιεχομένου των κατοχυρωμένων κατωτάτων ορίων των αποδοχών σε εθνικό και κλαδικό/ομοιο-επαγγελματικό επίπεδο,
- την πλήρη απελευθέρωση της απόλυσης σε οικονομικό και διοικητικό-νομικό επίπεδο,
- την ουσιαστική κατάργηση του στοιχείου της μόνιμης εργασιακής σχέσης στον ευρύτερο αλλά και στον στενό δημόσιο τομέα,
- την ελεύθερη -και όχι την κατ’ εξαίρεση και επαρκώς αιτιολογημένη- επιλογή οποιασδήποτε από τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης (μερική ή εκ περιτροπής εργασία, σύμβαση πρώτης απασχόλησης, διαθεσιμότητα, ψευδο-αυτοαπασχόληση, σύμβαση ορισμένου χρόνου, stage) χωρίς καμία εξασφάλιση ενός ελάχιστου ορίου, όχι αξιοπρεπούς διαβίωσης, αλλά επιβίωσης,
- την εγκατάλειψη των ανέργων και των εργαζόμενων φτωχών στην οικογενειακή φροντίδα και υποστήριξη και τον εγκλωβισμό τους σε προγράμματα κατάρτισης και επανένταξης, δηλαδή σε απασχόληση φτηνού εργασιακού κόστους βραχείας διάρκειας μέσα από μηχανισμούς κατ’ ουσία αυτοχρηματοδότησης της εργασίας τους,
- την αποδυνάμωση της προοπτικής της συλλογικής οργάνωσης και εκπροσώπησης των εργαζομένων από τα συνδικάτα μέσα από την θεσμική ενίσχυση της ατομικής διαπραγμάτευσης και την απορρύθμιση του καθεστώτος των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Για όλους αυτούς τους λόγους οι διατάξεις του εν λόγω σχεδίου νόμου θα πρέπει να αναγνωστούν σε συνάρτηση αφενός, των πρόσφατων αντεργατικών ρυθμίσεων στο διάστημα των τελευταίων 12 μηνών (νόμοι 3833, 3844, 3845, 3846, 3847, 3863, 3871 και αφετέρου, των αντίστοιχων διατάξεων απορρύθμισης της εργατικής νομοθεσίας που εισήγαγαν εναλλάξ οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από την δεκαετία του 1990.
Παράλληλα, η συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία δεν αποτελεί παρά ένα ακόμα βήμα, σίγουρα όχι το τελευταίο, στην κατεύθυνση της εδραίωσης ενός καινοτόμου προτύπου εργαζομένου ο οποίος θα είναι ημι-απασχολούμενος, υπο-αμειβόμενος, προσωρινά εργαζόμενος, απομονωμένος, ασυνδικάλιστος και όμηρος της εργοδοτικής πλευράς με ελάχιστες εάν όχι μηδενικές προοπτικές (αξιοπρεπούς) συνταξιοδότησης στο τέλος ενός μαρτυρικού επαγγελματικού βίου.
Οι διατάξεις που αφορούν στα εργασιακά δικαιώματα είναι έξη και ισχύουν από την δημοσίευση του νόμου.
Άρθρο 2: Αναπροσαρμογή αποδοχών εργαζομένων σε δημόσιες επιχειρήσεις και ν.π.ι.δ. που υπάγονται στην γενική διακυβέρνηση
Με το άρθρο αυτό, με το οποίο προστίθενται 6 νέες παράγραφοι στο άρθρο τρίτο του νόμου 3845/2010 (μνημόνιο), εισάγονται ρυθμίσεις στην κατεύθυνση της συρρίκνωσης των εργατικών εισοδημάτων. Ειδικότερα:
α) τίθεται μηνιαίο ανώτατο όριο αποδοχών 4.000 ευρώ σε φορείς που υπάγονται στον νόμο 3429/2005 (ΔΕΚΟ),
β) μειώνονται περαιτέρω από 1ης/ 1/2011 οι πάσης φύσεως αποδοχές και επιδόματα των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που υπάγονται στο πρώτο κεφάλαιο του νόμου 3429/2005 κατά 10% (με εξαίρεση το οικογενειακό και το ανθυγιεινό επίδομα) για τις περιπτώσεις συνολικών μηνιαίων αποδοχών άνω των 1.800 ευρώ και μέχρι αυτό το όριο, υπό τον επιπλέον όρο ότι το σύνολο των περικοπών δεν ξεπερνά το 25% του συνόλου των μηνιαίων αποδοχών του εργαζόμενου.
γ) περιορίζονται στο 10% του συνόλου των ετήσιων πάσης φύσεως αποδοχών και επιδομάτων (όπως θα έχουν διαμορφωθεί μετά τις μειώσεις που προηγήθηκαν) το ποσό που αντιστοιχεί ειδικότερα σε υπερωρία, υπερεργασία, εργασία κατά την διάρκεια κυριακάτικης ή άλλης αργίας, έξοδα μετακίνησης ή εκτός έδρας και οδοιπορικά. Με τον τρόπο αυτό και στον βαθμό που δεν τίθεται και αντίστοιχο ανώτατο όριο στην πραγματοποίηση υπερωριών ή εκτός έδρας εργασίας η διάταξη αυτή αποσκοπεί στην περαιτέρω έμμεση συρρίκνωση του εργασιακού κόστους.
δ) επαναλαμβάνεται μετ’ επιτάσεως η κλασσική πλέον ρύθμιση της ουσιαστικής κατάργησης των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων (όπως ακριβώς και στους νόμους 3833 κα 3845) με την διευκρίνηση ότι οι εν λόγω περικοπές κατισχύουν οποιασδήποτε άλλης διάταξης ή ρήτρας στα πλαίσια οιασδήποτε συλλογικής ρύθμισης των όρων εργασίας.
ε) όσοι πρόκειται να μεταταχθούν αλλά και όσοι έχουν ήδη μεταταχθεί από 1/1/2010 από οποιονδήποτε φορέα του δημοσίου σε άλλον φορέα του δημοσίου με οποιαδήποτε εργασιακή σχέση, δικαιούνται το σύνολο των αποδοχών που προβλέπεται για την θέση την οποία καταλαμβάνουν χωρίς να διατηρούν δικαίωμα σε τυχόν διαφορά από αποδοχές που ελάμβαναν πριν την μετάταξη ή την μεταφορά.
Άρθρο 3: Εισοδηματική πολιτική έτους 2011 και ρυθμίσεις για τον περιορισμό των προσλήψεων στους κρατικούς φορείς
Με το άρθρο αυτό επεκτείνεται και στο 2011 η εισοδηματική πολιτική των μηδενικών αυξήσεων του Ν. 3833 για το 2010 στους εργαζόμενους στο Δημόσιο, τα ΝΠΔΔ τους ΟΤΑ και τα ΝΠΙΔ που ανήκουν σε ΟΤΑ-ΟΚΑ ή επιχορηγούνται τακτικά από τον προϋπολογισμό καθώς και σε επιχειρήσεις του Ν. 3429/2005 (ΔΕΚΟ).
Επίσης, επεκτείνονται οι κυρώσεις για τα μέλη των διοικήσεων των φορέων που δεν εφαρμόζουν το πάγωμα των αποδοχών με τη θέσπιση σπουδαίου λόγου για την καταγγελία της σύμβασης του διευθύνοντος συμβούλου με τον φορέα (αζημίως) και με την λήξη της θητείας όλων των μελών του Δ.Σ. του φορέα.
Επιπλέον, καταργούνται όλες οι εξαιρέσεις από τον κανόνα 1 προς 5 για τις προσλήψεις στον δημόσιο τομέα για τα έτη 2011 έως 2013 (το εκπαιδευτικό προσωπικό όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, τα Σώματα Ασφαλείας, το Λιμενικό Σώμα, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του τομέα υγείας, οι μετακλητοί υπάλληλοι, το μη πολιτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, οι προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού νέων νοσηλευτικών μονάδων, οι επιτυχόντες του Α.Σ.Ε.Π.) και προβλέπεται ότι στον κανόνα 1 προς 5 λαμβάνονται υπόψη για τον στενό δημόσιο τομέα και μεταφορές ή εντάξεις προσωπικού ιδιωτικού δικαίου από αρκετούς φορείς του ευρύτερου δημόσιου φορέα (νόμος 2190/1994 περιπτώσεις στ έως θ).
Τέλος, θεσπίζεται περιορισμός κατά 15% στις προσλήψεις προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και στις συμβάσεις μίσθωση έργου για το 2011 σε σχέση με τις αντίστοιχες εγκρίσεις του 2010, οι οποίες ήταν κατά 30% περιορισμένες σε σχέση με τις αντίστοιχες του 2009.
Άρθρο 12: Αναπροσαρμογή αποδοχών στην ΑΤΕ και τις εταιρείες του Ομίλου της
Μειώνονται από 1/1/2011 κατά 10% οι μηνιαίες αποδοχές που υπερβαίνουν τα 1.800 ευρώ των εργαζομένων της ΑΤΕ και των εταιρειών του ομίλου της, καταργείται το επίδομα περιποίησης πελατών, ενώ διατηρείται το επίδομα ενίσχυσης χαμηλόμισθων υπό τον όρο ότι οι συνολικές μηνιαίες αποδοχές δεν υπερβαίνουν τα 1.500 ευρώ.
Άρθρο 13: Πρόσληψη από το ΙΚΑ επιτυχόντων διαγωνισμού του ΑΣΕΠ της ΑΤΕ
Όσοι από τους επιτυχόντες στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ της ΑΤΕ των ετών 2009 και 2010 δεν έχουν διοριστεί στον φορέα έχουν την δυνατότητα πρόσληψης με σειρά προτεραιότητας στο ΙΚΑ μέχρι το τέλος του 2011 κατόπιν σχετικής αίτησης τους εντός μηνός από την δημοσίευση του νόμου.
Ο προγραμματισμός εκατοντάδων ανθρώπων τινάζεται στον αέρα δεδομένου ότι θα τοποθετηθούν σε φορέα διαφορετικό από αυτόν που είχαν επιλέξει ενδεχομένως σε κατάστημα εντός ή και εκτός του Νομού ή ακόμη και οπουδήποτε αλλά κατά την ελεύθερη εκτίμηση του ΙΚΑ. Σημειωτέον ότι οι αποδοχές τους θα είναι αυτές που προβλέπονται για την θέση που θα καταλάβουν στο ΙΚΑ, ενώ εκτός από την παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης σε σχέση με όσους επιτυχόντες έχουν ήδη προσληφθεί από την ΑΤΕ, δεν μπορούν να διεκδικήσουν δικαστικά στην πραγματικότητα την ολοκλήρωση της διαδικασίας τοποθέτησής τους στον φορέα στον οποίο δικαιούνται να τοποθετηθούν.
Υπενθυμίζεται ότι για όλους ανεξαιρέτως τους επιτυχόντες ΑΣΕΠ έως 31/12/2010 ο Νόμος 3833 προβλέπει προοδευτική πρόσληψη από το δεύτερο εξάμηνο του 2010 μέχρι 31/12/2012 ή μέχρι 31/12/2013 (εφόσον οι εγκριτικοί πίνακες εκδόθηκαν μετά την 1/1/2010).
Άρθρο 14: Ειδική Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας
Με το άρθρο αυτό εισάγεται μια νέου τύπου Ειδική επιχειρησιακή σύμβαση εργασίας (εεσσε) με την οποία ακόμα και σε επιχειρήσεις που απασχολούν κάτω από 50 άτομα δύναται να συνομολογηθούν αποδοχές και όροι εργασίας οι οποίοι αποκλίνουν από όσα ισχύουν στις κλαδικές συμβάσεις εργασίας στο όριο των οριζομένων στην εγσσε (740 ευρώ μηνιαίος μισθός μεικτά). Μάλιστα οι συμβάσεις αυτές υπερισχύουν χωρίς περιορισμούς (αρχή ευνοϊκότερης ρύθμισης κλπ) και έχουν ετήσια –κατ’ αρχήν- διάρκεια.
Εκτός από εξασφάλιση στους εργοδότες αμοιβών στα όρια της πείνας (740 ευρώ) επιχειρείται ένα ακόμη πλήγμα στις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις για τις οποίες η διατήρηση της δυνατότητας επέκτασής τους με υπουργική απόφαση καθίσταται πρακτικά άνευ αντικειμένου. Άλλωστε στις εεσσε δεν εφαρμόζονται οι τυχόν επεκταθείσες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.
Και αυτό γιατί οι διατάξεις του άρθρου αυτού σε συνδυασμό με όσα προβλέπονται αφενός, στο επόμενο άρθρο (μονομερής εργοδοτική προσφυγή στον ΟΜΕΔ) και αφετέρου στον Νόμο 3871/2010 (μηδενικές αυξήσεις για 2010, 1,7% για 2011 και 1,5 για 2011 –δεύτερα εξάμηνα-) σχετικά με τις εις το εξής εκδοθείσες διαιτητικές αποφάσεις, θα έχουν ως αποτέλεσμα οι όποιες αυξήσεις ενδεχομένως επιτευχθούν με ελεύθερες κλαδικές συμβάσεις (εκτός ΟΜΕΔ) να μπορούν να μην ισχύουν και να μην προστατεύουν χιλιάδες εργαζόμενους σε πολλές επιχειρήσεις.
Επιπλέον, είναι προφανές ότι εφόσον προβλέπεται ότι μπορούν με αυτές τις εεσσε να ρυθμίζονται ζητήματα ευέλικτων μορφών εργασίας (διάσωση θέσεων εργασίας, μερική- εκ περιτροπής, διαθεσιμότητες) καθώς και της διάρκειάς τους, οι εργοδότες θα εισηγούνται-επιβάλλουν περαιτέρω ευελιξία, πέρα δηλαδή από τα όρια που επιβλήθηκαν με τον Ν.3846 και αναθεωρούνται επί τα χείρω με το παρόν τερατώδες σχέδιο νόμου στα επόμενα άρθρα του.
Επίσης, πουθενά δεν προβλέπεται απαγόρευση απολύσεων ούτε κατά την διάρκεια ούτε μετά από την λήξη της ισχύος της εεσσε ή της παράτασης της, με αποτέλεσμα ένας εργοδότης να μπορεί αρχικά να εξοικονομά χρήματα από μια θεσμικής φύσης δυνατότητα μείωσης των αποδοχών και εν συνεχεία να απαλλάσσεται από το πλεονάζων προσωπικό, ενδεχομένως προσλαμβάνοντας άλλους (ανακύκλωση εργαζομένων) με σύμβαση πρώτης απασχόλησης (592 ευρώ) ή μέσω προγραμμάτων επιδότησης της εργασίας (απαλλαγή από εργοδοτικές εισφορές) κοκ.
Ας μην αποκλειστεί το ενδεχόμενο μιας άνθησης στο άμεσο μέλλον νέων (εργοδοτικών) επιχειρησιακών και κλαδικών σωματείων πρόθυμων να συνάψουν τέτοιου είδους εεσσσε με γνώμονα τον «ρεαλισμό» και την «προσαρμοστικότητα» στις νέες συνθήκες με στόχο δήθεν την (βραχεία) διάσωση των θέσεων εργασίας με κάθε κόστος.
Η υποχρέωση υποβολής κοινής αιτιολογικής έκθεσης στο Συμβούλιο Κοινωνικού Ελέγχου Επιθεώρησης Εργασίας στοχεύει σε μια ψευδαίσθηση διοικητικού ελέγχου της σκοπιμότητας της σύναψης μιας τέτοιας εεσσε, δεδομένου ότι διατυπώνει απλή γνώμη και δεν υπεισέρχεται σε ζητήματα αντικειμενικής δικαιολόγησης της επιτακτικής ανάγκης (πραγματικά οικονομικά προβλήματα) σύναψης ειδικών όρων εργασίας στην επιχείρηση ή παράτασής τους.
Άρθρο 15: Διαδικασία επίλυσης συλλογικών διαφορών
Σε ό,τι αφορά στην διαδικασία υπαγωγής στην μεσολάβηση και στην διαιτησία οι σημαντικότερες αρνητικές για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας αλλαγές είναι οι εξής:
α) η δυνατότητα προσφυγής στην διαιτησία μονομερώς από την εργοδοτική πλευρά μετά την υποβολή πρότασης για μεσολάβηση εφόσον προσήλθαν και συμμετείχαν στην διαδικασία μεσολάβησης. Ο εργοδότης προσφεύγοντας στην διαιτησία έχει διπλό κέρδος: αφενός, αναστέλλεται το δικαίωμα απεργίας για δέκα μέρες ώστε να εξανεμίζονται τα περιθώρια άσκησης πίεσης από τον αδύναμο πόλο της εργασιακής σχέσης και αφετέρου, έχει εξασφαλισμένη σχεδόν μηδενική αύξηση με βάση όσα ισχύουν με τον Ν. 3871 που περιέβαλλε με ισχύ νόμου το περιεχόμενο της κατάπτυστης πρόσφατης εγσσε προκειμένου για αποφάσεις που εκδίδονται από τον ΟΜΕΔ.
β) στην δικαστική κρίση του Μονομελούς Πρωτοδικείου υπόκεινται οι διαφορές αποκλειστικά για το κύρος των διαιτητικών αποφάσεων με προφανή σκοπό να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος έκδοσης δεσμευτικής απόφασης θετικής για την εργατική πλευρά.
γ) η ιδιαίτερη έμφαση κατά την έκδοση απόφασης του ΟΜΕΔ στην οικονομική κατάσταση δηλαδή στην εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικής δραστηριότητας ως στοιχεία που θα πρέπει οπωσδήποτε να λαμβάνονται υπόψη κατά την εξέταση της διαφοράς. Καθίσταται σαφές ότι με πρόσχημα την ύφεση και το δυσμενές οικονομικό περιβάλλον θα προτείνονται λύσεις (πριν και κατά την διαδικασία μεσολάβησης) για αυξήσεις κάτω από το όριο του ευρω-πληθωρισμού υπό το κράτος της εργοδοτικής δυνατότητας-απειλής της μονομερούς πλέον προσφυγής στην διαιτησία.
δ) η προσφυγή στην διαιτησία περιορίζεται στον καθορισμό του βασικού μισθού με προφανή σκοπό την ουσιαστική μετατροπή του ΟΜΕΔ σε κυρωτικό όργανο μείωσης των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα. Ως προς τα λοιπά ζητήματα η συλλογική διαπραγμάτευση συνεχίζεται προκειμένου να συναφθεί συλλογική σύμβαση εργασίας.
ε) η επιλογή και η αξιολόγηση (δηλαδή έλεγχος της πειθαρχίας στις νεοφιλελεύθερες οικονομικές επιταγές) των νέων κατά τα άλλα «ανεξάρτητων» μεσολαβητών και διαιτητών θα υλοποιούνται με ομόφωνη απόφαση των μελών του Δ.Σ. Αντιλαμβάνεται εύκολα κάποιος τι είδους θα είναι οι νέοι μεσολαβητές-διαιτητές εάν το φιλεργατικό αντίβαρο στην επιλογή-αξιολόγησή τους θα εκφράζεται από εκπρόσωπο της ΓΣΕΕ προκειμένου μάλιστα να αποδεχθούν την εισήγησή του τα αρπακτικά του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων.
Σε ένα τέτοιο εργασιακό περιβάλλον ένας τέτοιος ΟΜΕΔ με αυτές τις επιδιώξεις είναι σαν να μην υπάρχει.
Άρθρο 18: Ρύθμιση θεμάτων μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής εργασίας, προσωρινής απασχόλησης, δοκιμαστικής περιόδου απασχόλησης και απλοποίηση διαδικασιών εφαρμογής εργατικής νομοθεσίας
Με το άρθρο αυτό η βάρβαρη επέλαση του νεοφιλελευθερισμού στην αγορά εργασίας συνεχίζεται. Ο Νόμος 3846/2010 που αποτελεί ένα κείμενο θεμελίωσης της ευελασφάλειας στην Ελλάδα είναι αποκλειστικά ΠΑΣΟΚικής εξω-μνημονιακής έμπνευσης δεδομένου ότι μολονότι τυπικά έπεται του 3845 (μνημονίου) ουσιαστικά πρόκειται για ένα κείμενο που τέθηκε σε κοινωνικό ψευδο-διάλογο από τα τέλη του 2009 με ευθύνη του Υπουργείου Εργασίας και έφτασε να υιοθετηθεί αρκετούς μήνες αργότερα χωρίς να γίνει δεκτή σχεδόν καμία από τις αντι-προτάσεις των εκπροσώπων της εργατικής πλευράς στην οικεία επιστημονική επιτροπή. Συγκεκριμένα:
α) Η προσαύξηση-φιλοδώρημα του ωρομισθίου κατά 7,5% και 10% για τους μερικώς απασχολούμενους στις περιπτώσεις αντίστοιχα της εργασίας κάτω των 4 ωρών ημερησίως και της (υποχρεωτικής κατ’ ουσίαν) εργασίας πλέον του συμφωνημένου μειωμένου ωραρίου καταργούνται.
β) Η μονομερής, αυθαίρετη και αναιτιολόγητη επιβολή συστήματος εκ περιτροπής εργασίας στην επιχείρηση επεκτείνεται από 6 σε 9 μήνες στην διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους.
γ) Η ανώτατη διάρκεια δανεισμού εργαζόμενου από Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης όχι μόνο διπλασιάζεται από 18 σε 36 μήνες (!), αλλά καταργείται και η έως σήμερα δικαιολογητική βάση υπέρβασης του 12μήνου (αναπλήρωση εργαζομένη που η σχέση εργασίας του είναι σε αναστολή).
Τέλος, εξίσου δυσμενείς μεταρρυθμίσεις εισάγονται και στον Νόμο 3863 και στις διατάξεις που αφορούν στο δίκαιο της απόλυσης. Συγκεκριμένα καταργείται η ούτως ή άλλως πετσοκομμένη -με τον νόμο για το ασφαλιστικό- εργατική αξίωση για αποζημίωση σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης εργασίας.
Και αυτό γιατί στο εξής για όλες τις συμβάσεις αορίστου χρόνου οι πρώτοι δώδεκα μήνες θα λογίζονται αυτοδίκαια και αδιακρίτως ως απασχόληση δοκιμαστικής περιόδου με αποτέλεσμα να μπορεί ο εργοδότης να διακόψει στο σημείο αυτό την σχέση εργασίας χωρίς να καταβάλλει καμία αποζημίωση. Με αυτόν τον τρόπο:
α) η διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου εξαπλασιάζεται (από δύο μήνες σε δώδεκα)
β) ο εργαζόμενος υποβάλλεται σε μια δυσανάλογα μεγάλης διάρκειας ομηρία προς την εργοδοτική πλευρά, αναγκασμένος να υποχωρεί σε σημαντικά δικαιώματά του προκειμένου να εξασφαλίσει στο δωδεκάμηνο την ουσιαστική επέκταση της σχέσης εργασίας του σε αορίστου χρόνου.
γ) στην πραγματικότητα εισάγεται ένα γενικευμένο μοντέλο σχεδόν απόλυτης κυριαρχίας μιας ιδιότυπης σύμβασης ορισμένου χρόνου ετήσιας διάρκειας διότι οι εργοδότες θα μπορούν με μια μικρή (εικονική ή και πραγματική) διακοπή της σχέσης εργασίας μετά το δωδεκάμηνο να επαναπροσλαμβάνουν τον ίδιο ή κάποιον άλλο εργαζόμενο με σύμβαση εργασίας δήθεν αορίστου χρόνου, δηλαδή εκ των πραγμάτων ορισμένου χρόνου.
δ) εισάγεται ένα πρωτοφανές -θεσμικής φύσης- μέσο αλλοίωσης των στατιστικών στοιχείων ως προς τις διαγραφόμενες τάσεις στην αγορά εργασίας, υπό την έννοια ότι τυπικά οι συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου θα εμφανίζονται να κυριαρχούν ή ακόμη και να αυξάνουν το μερίδιό τους έναντι των προσωρινών συμβάσεων, ενώ στην πραγματικότητα η προσωρινή εργασία θα εκτιναχθεί σε υψηλά επίπεδα.
ε) πρόκειται για επισημοποίηση της κατάχρησης του εργοδοτικού δικαιώματος στην δοκιμαστική περίοδο δεδομένου ότι θα εξαιρείται από τον δικαστικό έλεγχο η διεκδίκηση αποζημίωσης από τον εργαζόμενο, ο οποίος θα προσπαθεί να αποδείξει το –κατά τα λοιπά- αυταπόδεικτο, ότι, δηλαδή, αντικειμενικά δεν τελούσε υπό δοκιμή με την κυριολεκτική έννοια του όρου.
Με τέτοιου είδους ρυθμίσεις η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από την μία, επεκτείνει την τρομοκρατία της απόλυσης ως μέσο πειθάρχησης των εργαζομένων στο νεοφιλελεύθερο υπερ-ευέλικτο εργασιακό πρότυπο το οποίο θεμελιώνει για τα επόμενα χρόνια και από την άλλη, διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση ότι προς ικανοποίηση των επιδιώξεων του κεφαλαίου η εφευρετικότητά της αναμένεται να ξεπερνάει διαρκώς κάθε διεστραμμένη φαντασία.
Υπό αυτήν την έννοια τρόμος κυριεύει την σκέψη οποιουδήποτε προσπαθεί να φανταστεί και να προβλέψει τι ακριβώς κρύβεται πίσω από την δυσερμήνευτη -σε πρώτη ανάγνωση- τελευταία παράγραφο του άρθρο 18 του πολυνομοσχεδίου το οποίο αφορά σε μελλοντικές αποφάσεις του Υπουργού σχετικά με κάθε δυνατή αλλαγή της διαδικασίας συναλλαγής του εργοδότη με τους αρμόδιους κρατικούς φορείς ως προς το περιεχόμενο των εργασιακών σχέσεων. Τα χειρότερα έρχονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου