Μετά τις εκλογές: Κράτος, Κόμμα, Κίνημα

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΕΛΑΝΤΗ* από εδώ

Αν δεν υπάρξει κινητοποίηση των «κινημάτων βάσης» και ιδίως του εργατικού κινήματος, η φυσιολογική και εμμενής ροπή είναι η προσαρμογή προς την κυρίαρχη αστική γραμμή. Συνεπώς, χρειάζεται μια πολιτική γραμμή ανεξαρτησίας του αριστερού κυβερνητικού κόμματος από το αστικό κράτος.

1. ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Το γεγονός ότι η Αριστερά νίκησε θεαματικά και ανακουφιστικά στις εκλογές δεν σημαίνει μια επανάληψη του 1981 ως φάρσας. Αυτό, συνήθως, το λέμε για να δηλώσουμε ότι πάμε προς κάτι το πολύ καλύτερο από το 1981. Πως το αφήνουμε με βεβαιότητα πίσω μας, πως το υπερβαίνουμε θετικά. Όμως, στην πραγματικότητα έχει παρέλθει μια βιολογική γενιά ολόκληρη από τότε και μαζί με αυτήν έχουν παρέλθει ή έστω υποχωρήσει και ορισμένες θετικές αξίες της νεωτερικότητας και του κόσμου του Διαφωτισμού, οι οποίες επεβίωναν ακόμη το 1981 στην Ελλάδα και διεθνώς ισχυρότερα από σήμερα: η αλληλεγγύη, το φιλότιμο, η διαμόρφωση μιας σχετικά ενιαίας και συνεκτικής δημόσιας σφαίρας, η σχετική πρόταξη του συλλογικού έναντι του ατομικού, η κεντρικότητα της ταξικής αντίθεσης (έστω κι αν τότε μεταμφιεζόταν ως αντίθεση «προνομιούχων και μη προνομιούχων» ), η αναφορά σε καθολικές έννοιες και προτάγματα, η οποία σήμερα έχει διασπασθεί στον μεταμοντέρνο αστερισμό των πολλαπλών ισοδύναμων ταυτοτήτων και αντιθέσεων –αντιθέσεων υπαρκτών και σημαντικών αλλά μη εύκολα αναγόμενων και συντιθέμενων πια στην αναγκαία συνολική και καθολική «αφήγηση» (άνδρες/γυναίκες, ντόπιοι/μετανάστες, «ομαλοί» και «παρεκκλίνοντες» σεξουαλικά, πολλαπλά επικοινωνιακά και ταυτοτικά δίκτυα που αφορούν από την πολιτιστική ταυτότητα και τη «μεταρρύθμιση» ως τη δήθεν «επαναστατικότητα», πολλή τηλεόραση και επικοινωνιακή στρατηγική από «δεξιούς» και «αριστερούς», επικοινωνία όχι άμεση αλλά μέσα από το Ίντερνετ και τα social media, περισσή υποκρισία και κυριαρχία της εικόνας, κοινωνία του θεάματος κατά τις ορθές παλαιότερες εκτιμήσεις του Γκι Ντεμπόρ, συμβολισμοί του παρελθόντος που συγκαλύπτουν ή διαστρεβλώνουν το παρόν κ.π.ά.). Η ηθική πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας είναι πολύ δεινότερη από εκείνη του 1981, καθώς δεν έχουν υποχωρήσει μόνο τα οικονομικά μεγέθη αλλά κυρίως διά του πασοκικού οδοστρωτήρα έχει τρωθεί σημαντικά η πολιτισμική ταυτότητα της μισθωτής εργασίας αλλά και της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα: από την εργατική αριστοκρατία ως την ιδεολογία του δάνειου πλουτισμού και τη συνειδησιακή διαίρεση της εργατικής τάξης και από τη διαχείριση του (αν)ύπαρκτου πλούτου στη διαχείριση της φτώχειας. Αυτές οι πολιτισμικές και κοινωνικές μεταβολές είναι, παρά την επικυριαρχία πάντοτε της πάλης των τάξεων σε τελική ανάλυση και καθορισμό, πολύ σημαντικές και κρίσιμες. Οι λόγοι και οι πρακτικές των πολιτικών κομμάτων αλλά και των ίδιων των κοινωνικών υποκειμένων πρέπει να αναγνωσθούν στα πλαίσια μιας «διπλής γλώσσας», μιας γλώσσας που άλλοτε εκθέτει την πραγματικότητα και την αποκαλύπτει και άλλοτε διαμορφώνει μια απολύτως «εικονική» πραγματικότητα και παγιώνει την κοινωνική συνείδηση πάνω στο ψέμα, πάνω στη virtual και την ανύπαρκτη πραγματικότητα, πάνω σε μια μορφή πολλαπλού matrix. Δεν αμφισβητείται εδώ ότι αναπτύσσεται μια πραγματική αντίθεση ανάμεσα σε ένα αμιγώς και ακραία νεοφιλελεύθερο και ένα υπαρκτό έστω θολά «αριστερό μεταρρυθμιστικό» σχέδιο, μια αντίθεση ανάμεσα στην επιβίωση και το θάνατο της μισθωτής εργασίας, μια αντίθεση ανάμεσα στην επιτάχυνση και την επιβράδυνση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, μια αντίθεση ανάμεσα στην «υπαρκτή» Αριστερά και την «υπαρκτή» Δεξιά. Σε αυτήν τη μάχη πρέπει άμεσα να νικήσει η «υπαρκτή» Αριστερά (όχι αποκλειστικά ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά αυτό δεν αναιρεί τα κοινωνικά και πολιτισμικά όρια της «υπαρκτής» Αριστεράς, τα οποία πρέπει κανείς να κατανοήσει σε βάθος, αν θέλει να τα υπερβεί και να τα κατανικήσει σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και σε βάθος χρόνου. Στο βαθμό που τα όρια αυτά δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα και που δεν τίθεται η ανάγκη ξεπεράσματός τους, η μη καθήλωση σε έναν ρηχό κυβερνητισμό και σε μια καθεστωτική νοοτροπία δεν θα είναι πάντοτε εύκολη και σαφής.

Γιατί θα (ξανα)βγώ στους δρόμους!

Από τον Ημεροδρόμο

 

Για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.

-Ο πατέρας μου με βαριάς μορφής πνευμονική ανεπάρκεια είναι κατάκοιτος και για πάνω από μια πενταετία τώρα παίρνει οξυγόνο για να ζήσει.

Τα τελευταία χρόνια, κάθε τρεις μήνες χρειάζεται να παίρνει έγκριση από τρεις γιατρούς ώστε να συνεχίσει να του χορηγείται το οξυγόνο. Για την έγκριση απαιτείται η υπογραφή τριών γιατρών που βρίσκονται 35 και 55 χιλιόμετρα μακριά από το χωριό μου.

Το ίδιο διάστημα η συμμετοχή του στο κόστος του οξυγόνου αυξήθηκε από 10% σε 25% (ίσως και παραπάνω), ενώ το ίδιο έγινε και με τα υπόλοιπα φάρμακα που παίρνει.

Το ίδιο διάστημα η σύνταξή του μειώθηκε περίπου κατά 50 ευρώ και πλέον κινείται οριακά γύρω στα 600 ευρώ. Προφανώς αυτή είναι η συμβολή του γέροντα στο success story των σαμαροβενιζέλων. Να σημειώσω ότι η σύνταξη των 600 ευρώ είναι αποτέλεσμα υπερβαρέων ενσήμων σε γαλαρίες και νταμάρια μεταλλείων 30 χρόνων, συν κάμποσα ακόμη χρόνια σε έργα οδοποιίας, ως ρητινεργάτης κλπ.

Το ίδιο διάστημα ως θυσία στο βωμό της  «διάσωσης» της χώρας του έκοψαν- όπως άλλωστε σε όλους τους συνταξιούχους- την 13^η και την 14^η σύνταξη. Για να μη μαθαίνει ο γέροντας στην «κραιπάλη», του στέρησαν τη χαρά να κάνει ένα δωράκι στα εγγόνια του στα Χριστούγεννα και να τραπεζώνει τις οικογένειες των παιδιών του με δικά του έξοδα το Πάσχα και τα Χριστούγεννα που μαζευόμαστε όλοι μαζί.

Και η διαφορά;

Το ίδιο διάστημα το βελγικό κράτος του χορηγεί σύνταξη για 103 ημερομίσθια (ναι, εκατόν τρία) που πραγματοποίησε το 1960 στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου (πριν 55 χρόνια), ζητώντας απλώς κάθε αρχή του χρόνου μια βεβαίωση από κάποια ελληνική δημόσια αρχή (ΚΕΠ) ότι βρίσκεται εν ζωή…

Τόσο απλά. Χωρίς στο Βέλγιο να έχει επικρατήσει ο σοσιαλισμός….

Ε, λοιπόν, στη ζωή τα θέλω όλα, αλλά ποτέ δεν ήμουνα οπαδός του «όλα ή τίποτε». Ούτε καν στις πιο επαναστατικές περιόδους της ζωής μου, πόσο μάλλον σήμερα που το σφρίγος της νιότης έχει παραχωρήσει τη θέση του στις αρρώστιες της μέσης ηλικίας.

Ναι, η θέση μου είναι ‘’ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ’’, αλλά κάθε άλλο παρά θεωρώ αμελητέο να επανέλθει η περίθαλψη του γέρου μου- και όλων των κατοίκων της Ελλάδας- στην προτεραία κατάσταση. Δηλαδή:

-Να του χορηγείται το οξυγόνο χωρίς γραφειοκρατικές εξουθενωτικές διατυπώσεις.

-Να μειωθεί η συμμετοχή του στα φάρμακα.

-Να πάψει να πληρώνει το 10ευρω για να γράφει τις συνταγές του.

-Να καταργηθεί το ‘’εισιτήριο’’ των 5 και των 30 ευρώ στα Κέντρα Υγείας και στα δημόσια νοσοκομεία.

Δεν το θεωρώ αμελητέο να του δοθεί η 13^η σύνταξη για να μπορέσει να μας κάνει το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, ίσως ένα από τα τελευταία μιας ζωής πλούσιας σε δουλειά, αλλά πολύ φτωχής σε αμοιβές.

Δεν το θεωρώ αμελητέο να πάψει να πληρώνει ΕΝΦΙΑ, 500 ευρώ παρακαλώ (δηλαδή κάτι λιγότερο από μια σύνταξη) για ένα σπίτι 50 τετραγωνικών και δυο χωράφια 3 στρεμμάτων συνολικά που έτυχε να βρίσκονται κοντά στο χωριό και υπολογίζονται για οικόπεδα.

Η κρίσιμη ώρα είναι τώρα

Από τη συνάδελφο Δ. Σπανούδη

 

Παρακολουθώντας τις πρώτες ημέρες της ευφορίας για την ευνοϊκή υποδοχή της νέας κυβέρνησης και τις επόμενες μέρες της ανοιχτής πια αντιπαράθεσης,  καταλαβαίνουμε τις πιθανές εξελίξεις και τις επιλογές που συνεπάγονται:

1η πιθανότητα:  μετά από μια σύντομη περίοδο διαπραγματεύσεων, δημιουργείται κλίμα ασφυξίας και αδιεξόδου και επιλέγουμε να δεχθούμε τους όρους των δανειστών και το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο, 

2η πιθανή εξέλιξη: μετά από μια ανθεκτικότερη και πιο δυναμική περίοδο διαπραγματεύσεων, κερδίζουμε συμμάχους,  οι σύμμαχοί μας κερδίζουν ερείσματα, οπότε γερμανοί  και λοιποί τραπεζίτες και ευρωκράτες, αναγκάζονται να χαλαρώσουν για ένα διάστημα τα μέτρα λιτότητας, (μέχρι τον επόμενο γύρο )

3η πιθανότητα: μετά από μια άκαρπη περίοδο διαπραγματεύσεων, χρεοκοπούμε (με τη θέλησή μας ή χωρίς) και αναγκαζόμαστε να ακολουθήσουμε ένα εντελώς διαφορετικό δρόμο. Η χρεοκοπία δημιουργεί νέα δεδομένα και στην καλή περίπτωση, συμπαρασύρει και άλλους λαούς στην ανατροπή του ασφυκτικού status quo. 

Είναι σημαντικό εάν χρειαστεί να ληφθούν καθοριστικές αποφάσεις, να προηγηθεί ενημέρωση και να εξασφαλιστεί η ευρύτερη δυνατή λαϊκή στήριξη εντός και εκτός της χώρας. Το δημοψήφισμα για παράδειγμα, είναι ένας δημοκρατικός τρόπος συναπόφασης, που προκαλεί τη δημόσια συζήτηση.  

Σε κάθε περίπτωση για δύο πράγματα φαίνεται ότι συμφωνούμε οι περισσότεροι και οι περισσότερες:

 - το θέμα του χρέους και των επιβαλλόμενων ρυθμίσεων και απορυθμίσεων (ιδιωτικοποιήσεις, ξήλωμα εργασιακών σχέσεων, φοροεπιδρομή) είναι το κρίσιμο σημείο. Αλλαγές για καλύτερο δημόσιο τομέα, υγεία, παιδεία, δικαιώματα, περιβάλλον, αυτοδιοίκηση, παραγωγική ανασυγκρότηση, φορολόγηση των πλουσίων και δίκαιη ανακατανομή, εξαρτώνται από την απάντηση που θα δοθεί στο κεντρικό ζήτημα των σχέσεων με τους δανειστές.

- όσο πιο έντονα εκδηλώσουμε την απόφασή μας να μην αποδεχτούμε την συνεχιζόμενη ισοπέδωση, τόσο αυξάνουμε τις πιθανότητες (πιο) αίσιας εξέλιξης.

Σε κάθε περίπτωση, ολοένα και περισσότερο αυξάνεται η επίγνωση ότι πλησιάζει η ώρα της κρίσης. Τουλάχιστον αυτή τη φορά, έχουμε επιλογές.

Μουσικές αναμνήσεις...

 

Το αντιφασιστικό κίνημα μπροστά στη δίκη της ΧΑ

Από εδώ

Το αντιφασιστικό κίνημα λειτουργώντας άμεσα και μαχητικά απέτρεψε τον κίνδυνο η πρώτη διαδήλωση στη θητεία της νέας κυβέρνησης να είναι αυτή της Χρυσής Αυγής. 5.000 διαδηλωτές/τριες υπενθύμισαν με μια ζωντανή, δυναμική πορεία ότι ο αντιφασιστικός αγώνας συνεχίζεται και η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής πρέπει να περάσει στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας». Οι εκλογές έφεραν σε δεύτερο πλάνο την επικείμενη δίκη της Χρυσής Αυγής. Το αντιφασιστικό κίνημα θα συνεχίσει τις κινητοποιήσεις που είχε ξεκινήσει ώστε οι νεοναζιστές να οδηγηθούν σύντομα ενώπιον της δικαιοσύνης. Δημοσιεύουμε σχετικό κείμενο της Ελένης Πορτάλιου

 ΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ 

της Ελένης Πορτάλιου

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα βίαιο κοινοβουλευτικό κόμμα 
Το αντιφασιστικό κίνημα έχει σήμερα ν’ αγωνιστεί για ένα μείζονα στόχο : να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί η δίκη της Χρυσής Αυγής με την καταδίκη της εθνικοσοσιαλιστικής /νεοναζιστικής οργάνωσης. Τότε μόνο θα διαλυθεί οριστικά το μαύρο σύννεφο που βάραινε συνθλιπτικά τη ζωή των μεταναστών/τριων και, όπως είπε η Λορέττα Μακόλιν μια θαρραλέα γυναίκα αγωνίστρια της Ένωσης Αφρικανών Γυναικών, έφυγε ξαφνικά από τον ουρανό της ζωής τους όταν άρχισε η διαδικασία εξάρθρωσης της Χ.Α.
Το σημαντικό σ’ αυτή τη δίκη είναι να αποδειχθεί ότι η Χ.Α. δεν είναι ένα κοινοβουλευτικό κόμμα με παρεκτροπές βίας αλλά αποτελεί μια νεοναζιστική οργάνωση στην οποία οι κοινοβουλευτικές πρακτικές και η εγκληματική δράση προκύπτουν από την ενιαία και αδιαίρετη ιεραρχική δομή της, το καταστατικό και τη ρητά εκφρασμένη εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία της. Όπως εύστοχα διαπιστώνει η πανεπιστημιακός Βασιλική Γεωργιάδου «πρόκειται όχι μόνο για ένα προσωποκεντρικό ή ηγετικό κόμμα αλλά για ένα μόρφωμα που επικρατεί η «αρχή του αρχηγού» (Führerprinzip), ότι υπήρχαν από την αρχή δύο (τουλάχιστον) κατηγορίες μελών στην Χ.Α., κατά πρώτον εκείνων που ανήκουν στην ολιγομελή κλειστή ομάδα των επιτελικών και κατά δεύτερον των μελών - ακολούθων που υλοποιούν πιστά τις αποφάσεις των επιτελικών … ότι δηλ. η Χ.Α. λειτουργεί με χαρακτηριστικά κόμματος - militzia». Η οργάνωση θεωρεί, κατά δήλωσή της, τον εαυτό της πρόπλασμα του εθνικοσοσιαλιστικού κράτους : «Θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι ο τρόπος λειτουργίας μας αποτελεί για εμάς πρότυπο λειτουργίας ενός ολόκληρου κράτους ….όπου η θέληση του Αρχηγού επιβάλλεται και εφαρμόζεται άμεσα, χωρίς παρεκκλίσεις και χωρίς ενδοιασμούς».
Πρέπει, λοιπόν, να γνωρίζουμε όλα εκείνα τα αποδεικτικά στοιχεία ώστε να γίνει κατανοητό πλατιά και δημόσια γιατί πρέπει να καταδικαστεί η Χ.Α. - τα κορυφαία στελέχη της και τα εμπλεκόμενα μέλη της - αλλά και για να ανατρέψουμε μία άποψη που διερωτάται αν πρέπει να καταδικαστεί ένα κοινοβουλευτικό κόμμα για τις ιδέες του, θέση που δεν είναι αληθής με βάση τα ίδια τα στοιχεία της δικογραφίας. Τόσο το πόρισμα της προκαταρκτικής εξέτασης, που ανέλαβε να διεξαγάγει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαράλαμπος Βουρλιώτης έπειτα από παραγγελία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευτέρπης Κουτζαμάνη, όσο και η άσκηση των διώξεων και οι προφυλακίσεις έχουν αποδώσει μια δικογραφία συντριπτική.
Παρ’ όλ’ αυτά το πολιτικό περιβάλλον της δίκης θα είναι καθοριστικό και απ’ αυτή την άποψη η ευθύνη του αντιφασιστικού κινήματος είναι μεγάλη, όπως βεβαίως και η ευθύνη της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Διανύουμε μια ασταθή πολιτική περίοδο και υπάρχει κίνδυνος να καθυστερήσει η έναρξη της δίκης. Να επισημάνουμε ότι το 18μηνο της επιτρεπόμενης προφυλάκισης λήγει για τους πρώτους συλληφθέντες τον Μάρτιο του 2015.
Η Χρυσή Αυγή έχει αιματηρό παρελθόν
Μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα η Χ.Α. είχε καταφέρει να γίνει κράτος εν κράτει. Τα Τάγματα Εφόδου είχαν αναλάβει μαζική δράση στο δρόμο. Με ορμητήριο τις πλατείες Αγ. Παντελεήμονα και Αττικής, τις οποίες κατέλαβαν με τον νόμο του τρόμου, προχωρούσαν σε καθημερινές επιθέσεις που έφταναν τη μορφή των πογκρόμ εναντίον μεταναστών στην ευρύτερη περιοχή από Ομόνοια, πλατεία Βάθη, μέχρι τα Πατήσια και την Κυψέλη. Η εκλογική επιτυχία της οργάνωσης στο δήμο Αθηναίων το 2010 (5,29%) ενδυνάμωσε την προηγούμενη εγκληματική της δράση. Κατά δήλωσή της, η συμμετοχή είχε καθαρά πολιτικό χαρακτήρα και θα επακολουθούσε πογκρόμ αν θα εκλεγόταν. Έτσι κι έγινε. Ο εκλογικός θρίαμβος του 2012 εξόπλισε περισσότερο το δολοφονικό χέρι της νεοναζιστικής οργάνωσης.
Η Χ.Α. όμως έχει μεγάλο παρελθόν δράσης, το οποίο ανακαλεί σήμερα η πολιτική αγωγή στη δίκη για ν’ αποδείξει με αδιάσειστα στοιχεία την καταγωγή και τον χαρακτήρα της. Από την αρχή της εμφάνισής της χρησιμοποιεί τη δολοφονική βία ως μέθοδο πολιτικής επικράτησης, μέθοδο που απορρέει από την εθνικοσοσιαλιστική της ιδεολογία και αποτυπώνεται στην ταύτιση της πολιτικής με την εγκληματική οργάνωση. Η Χ.Α. δηλ. δεν είναι ένα πολιτικό κόμμα το οποίο έχει και κάποιες ομάδες κρούσης - η διάρθρωσή του είναι ενιαία και ο σχεδιασμός των εγκληματικών επιθέσεων γίνεται μέσα από την ιεραρχική πυραμιδοειδή οργανωτική της δομή στο ανώτερο επίπεδο της οποίας βρίσκεται ο παντοδύναμος αρχηγός της Νίκος Μιχαλολιάκος, ως άλλος φύρερ.

Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών την Παρασκευή 06/02/15 στις 6,30 μμ στο ΤΕΕ (Νίκης 4)

Η τρίτη Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών για το 2015!
Σας καλούμε να έρθετε και να συμμετέχετε στην Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών
H παρουσία όλων είναι σημαντική για να αποφασίσουμε τη δράση μας για τα συλλογικά μας προβλήματα.
Θα συζητήσουμε για:

• Την κινητοποίηση που οργανώνουμε στο υπουργείο κοινωνικής ασφάλισης
• To θέμα των αυξήσεων -αναδρομικά και επερχόμενες τριετίες
• Το θέμα του ΕΤΑΑ-Σελλιανάκη- κακοδιαχείριση και αυταρχισμός
• Το θέμα του ασφαλιστικού, προτάσεις της συνέλευσης
• Τα νομικά θέματα που έχουν ανοίξει και πως απαντάμε.
• Το θέμα των κατασχέσεων και της ιατροφαρμακευτικής μας περίθαλψης

Αν θέλετε κάποιο ακόμα θέμα να συζητηθεί ενημερώστε μας.
Προσκαλούμε όλους τους πρώην συμμετέχοντες στην Ανοιχτή Συνέλευση, τους μέχρι προσφάτως συμμετέχοντες, τους παρόντες συμμετέχοντες αλλά και όλους όσους θεωρούν ότι ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ανατρέπονται όσα καταστρατηγούν τα δικαιώματα και τις ζωές μας, στην Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών στο ΤΕΕ στις 6,30 (ξεκινάμε στις 7,00 χωρίς καθυστερήσεις)

Τα θέματα που μας αφορούν όλους, δεν κινούνται, αν δεν τα κινήσουμε όλοι μας…συντονισμένα.

Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε.

Αντιστεκόμαστε συλλογικά, οργανωνόμαστε, συμπαραστεκόμαστε στους αγώνες.

http://synelefsimixanikon.espivblogs.net/

Αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι

Όταν οι δολοφόνοι ξαναγυρνούν…
…δεν μπορούμε να μένουμε άπραγοι

1,5 χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής ξαναγυρνούν στον τόπο του εγκλήματος…
Την Κυριακή 25/01, ανήμερα των εκλογών μέλη της Χ.Α. έκαναν την εμφάνισή τους  στο 5ο Δημοτικό σχολείο Κερατσινίου, καλυμμένοι με τον μανδύα του «νόμιμου πολιτικού κόμματος» με τραπεζάκι και προεκλογικό υλικό. Η προκλητική τους παρουσία λίγα μέτρα από το σημείο της δολοφονίας του Παύλου βρήκε άμεση απάντηση από μερίδα παρευρισκομένων αντιφασιστών απομονώνοντάς τους και δείχνοντας πως και εκεί, αν μη τι άλλο, ήταν ανεπιθύμητοι. Αμέσως η γνωστή ομάδα κρούσης τους εμφανίστηκε  αρχίζοντας τους τραμπουκισμούς και τα χτυπήματα προς όλους τους παρευρισκόμενους και γρονθοκοπώντας μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ, του ΣΥΡΙΖΑ και κατοίκους της περιοχής. Η απάντηση του κόσμου που βρισκόταν εκεί ήταν άμεση και αποφασιστική με αποτέλεσμα οι Χρυσαυγίτες να τραπούν σε φυγή!
Σε απλό ρόλο παρατηρητή, και ουσιαστικά προστάτη της Χ.Α. για άλλη μια φορά ήταν η αστυνομία, με τους αστυνομικούς να μένουν άπραγοι και να επεμβαίνουν μόνο αφού είχε λήξει το περιστατικό. Όσοι αυτόπτες μάρτυρες δε, πήγαν στο αστυνομικό τμήμα να υποβάλλουν μηνύσεις στους γνωστούς αρχιτραμπούκους, βρέθηκαν κρατούμενοι παράνομα για αρκετές ώρες με αστείες δικαιολογίες μέχρι που η πίεση του κόσμου που υπήρχε απ’ έξω ανάγκασε τους αστυνομικούς να τους αφήσουν. Από την άλλη οι θρασύδειλοι φασίστες υπέβαλαν μηνύσεις ενάντια σε αγωνιστές και αγωνίστριες , ακόμα και νεαρές κοπέλες, για ξυλοδαρμό!
Το θράσος των δολοφόνων χρυσαυγιτών να εμφανιστούν ξανά στο Κερατσίνι δεν είναι τυχαίο. Παρά την εγκληματική τους δράση προσπαθούν να εμφανιστούν ως ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα και να ξαναπατήσουν το πόδι τους στις γειτονιές μας. Εμείς όμως δεν ξεχνάμε! Δεν θα τους αφήσουμε να κυκλοφορούν ανενόχλητοι στους δρόμους και τις γειτονιές μας. Οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής δεν χωράνε ούτε στο Κερατσίνι, ούτε πουθενά! Η ανοχή και η ψήφος στη χρυσή αυγή, πλέον δεν σηκώνει καμία δικαιολογία, υποδηλώνει  συνενοχή!
To αντιφασιστικό κίνημα αγωνίζεται  για μια διέξοδο από την κρίση, που τροφοδοτεί το φασισμό, προς όφελος του εργαζόμενου λαού ενάντια στο σύστημα που τον γεννά και την εκμετάλλευση που τον θρέφει. Για να δοθούν λύσεις στα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας και της αποδιάρθρωσης των κοινωνικών αγαθών.
Την Κυριακή πήραν την απάντηση που τους άξιζε, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να τους τσακίσει, να τους καταδικάσει για τις εγκληματικές τους πράξεις και να τους στείλει εκεί που τους αξίζει, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Να απονομιμοποιηθούν οι  νεοναζί δολοφόνοι πρώτα και κύρια στην συνείδηση του λαού τόσο για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις όσο και για τις εγκληματικές τους πράξεις. Να διαλυθούν όλοι οι μηχανισμοί στήριξής τους στην αστυνομία ,το κράτος ,τον στρατό, τα δικαστήρια και τα εφοπλιστικά γραφεία.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Καλούμε το Σάββατο 07/02 σε αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία, στις 11.00 στο σημείο της δολοφονίας του Π, Φύσσα.

ΦΟΡΕΙΣ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Ενημέρωση από τον αγώνα για την επαναπρόσληψη της εγκύου συναδέλφου από την MIGATO

http://somt.gr/node/3989

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

Ενημέρωση από τον αγώνα για την επαναπρόσληψη της εγκύου συναδέλφου από την MIGATO

Νέα παράσταση διαμαρτυρίας, Σάββατο 7 Φλεβάρη στις 11 πμ, Κατάστημα Migato Ερμού & Νίκης

Την Τρίτη 3/2 πραγματοποιήθηκε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας σε δύο καταστήματα της MIGATO στην Ερμού, ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία της εταιρίας με την απόλυση συναδέλφου αμέσως μόλις ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της.

Στο κάλεσμα του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών συμμετείχαν μέλη του σωματείου και αλληλέγγυοι από πρωτοβάθμια σωματεία και συλλογικότητες. Η κινητοποίηση ξεκίνησε από το κατάστημα της MIGATO στην Ερμού 34, ακολούθησε πορεία στην Ερμού και συγκέντρωση έξω από το κεντρικό κατάστημα της MIGATO, στην οδό Ερμού και Νίκης. Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης μοιράστηκαν ανακοινώσεις, ακούστηκαν συνθήματα κατά της εργοδοσίας, απαιτώντας την ακύρωση της απόλυσης.

Την ίδια ώρα σε ένδειξη αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις σε καταστήματα της εταιρίας στη Νέα Σμύρνη, το Περιστέρι και το Κερατσίνι, μετά από κάλεσμα εργατικών λεσχών.

Παράσταση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε και την Τετάρτη 4/2 στην επιθεώρηση εργασίας Ηλιούπολης όπου είχε οριστεί η τριμερής συνάντηση, όπου οι εκπρόσωποι της MIGATO εμφανίστηκαν αδιάλλακτοι. Η υπόθεση πήρε αναβολή για τις 20 Φλεβάρη. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκε η Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Ηλιούπολης και αλληλέγγυοι.

Είχε προηγηθεί κινητοποίηση στα κεντρικά γραφεία της MIGATO στον Άγιο Δημήτριο, την Τρίτη 27/01.

Η συνάδελφος που εργαζόταν υπό το άθλιο καθεστώς του δελτίου παροχής υπηρεσιών, όταν ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της, η εργοδοσία την ανάγκασε να υπογράψει λύση της σύμβασης της, την παραίτησή της δηλαδή, επικαλούμενη υπογραφή νέας με αλλαγή των όρων εργασίας. Ωστόσο, η νέα σύμβαση δεν κοινοποιήθηκε ποτέ στην εργαζόμενη. Αντιθέτως, στις συνεχείς ερωτήσεις της συναδέλφου, η εταιρία απάντησε ότι δεν τίθεται ζήτημα καθώς θεωρεί ότι πρόκειται για οικειοθελή αποχώρηση!

Ψηφίσματα αλληλεγγύης για την υπόθεση της συναδέλφου τεχνικού έχουν εκδώσει πρωτοβάθμια σωματεία, το ΕΚΑ, εργατικές λέσχες, συνελεύσεις κατοίκων και συλλογικότητες καταδικάζοντας τις πρακτικές και την αδιαλλαξία της Μιγκάτο, σε ένδειξη συμπαράστασης στην εργαζόμενη.

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να σταματήσει τον αγώνα μέχρι την επαναπρόσληψη και την πλήρη ηθική αποκατάσταση της εγκύου συναδέλφου. Η στήριξη μας σε κάθε συνάδελφο που διεκδικεί τη βελτίωση των όρων και συνθηκών εργασίας του, που αμφισβητεί την εργοδοτική τρομοκρατία, που υπερασπίζεται τα δικαιώματά του είναι δεδομένη. Καμία απειλή, καμία απόλυση, καμιά αυθαιρεσία δεν θα μείνει αναπάντητη. 

Δηλώνουμε ότι οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν μέχρι την ανάκληση της απόλυσης. Καλούμε τους εργαζόμενους να καταδικάσουν τέτοιες πρακτικές. Καλούμε τα σωματεία και κάθε συλλογικότητα να εκδώσουν ψηφίσματα και να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.

Να ανακληθεί άμεσα η παράνομη και καταχρηστική απόλυση εγκύου συναδέλφου από τη MIGATO

Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη και την πλήρη ηθική και οικονομική αποκατάσταση της συναδέλφου!

Να φοβηθούν τη δύναμή μας!

Ποιο είναι το καθήκον της σημερινής μέρας;

Από εδώ

Θα μείνουμε σε απόσταση και θα πετάμε πέτρες; Χαιρόμαστε ή μας λυπούν τα όσα κάνει η κυβέρνηση ή όσα εξήγγειλαν οι υπουργοί της (ουκρανικό, τρόϊκα, συντάξεις, κατώτατο μισθό, 13η σύνταξη, ιδιωτικοποιήσεις και κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ κλπ.); Το δεδομένο των χαμηλών προσδοκιών του κόσμου πόσο πρέπει να το πάρουμε υπόψη;

Είχαμε δίκιο όταν λέγαμε πως δεν υπάρχουν περιθώρια σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης και πως κάθε διεκδίκηση έχει αντικειμενικά αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα; Ποια είναι τα περιθώρια εντός του πλαισίου της ΕΕ; Τι πρέπει να κάνει σήμερα το εργατικό-λαϊκό κίνημα;

Καλό είναι να ξαναθέτουμε τα ερωτήματα κάθε φορά, όχι για να ανταποκριθούμε-υποκύψουμε στη διάθεση και το κλίμα της στιγμής, αλλά για να δοκιμάζουμε τα εργαλεία μας, να ξανασκεφτόμαστε τις προβλέψεις μας και να επανασχεδιάζουμε τις προοπτικές μας. Με αυτή την έννοια, ας ξανασυζητήσουμε. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει την έκπληξη και να ακολουθήσει μια αριστερή πολιτική;

Αν όμως δεν μπορεί να ακολουθήσει αριστερή πολιτική (και τι σημαίνει για μας αριστερή πολιτική; ποιο είναι το όριο που πρέπει να υπερβεί;) η πολιτική ριζοσπαστικής διαχείρισης δεν είναι μια κατάκτηση; Και αν ναι, πόσο μεγάλη; Σε αυτό το περιβάλλον, και σε συνθήκες ύφεσης των αγώνων, τι ρόλο παίζει η από αριστερά κριτική και κυρίως οι διεκδικήσεις του εργατικού-λαϊκού κινήματος;

Για πρώτη φορά στο λαϊκό κίνημα τίθενται παρόμοια ερωτήματα. Και δεν μπορεί να περιμένει για να τα απαντήσει.

Η νέα κυβέρνηση “της αριστεράς” ή άλλως “η αριστερή κυβέρνηση” είναι πραγματικότητα και πρέπει να κριθεί και να αντιμετωπιστεί ως τέτοια. Δηλαδή, και κατά πόσον είναι αριστερή αλλά και, οπωσδήποτε, ως πραγματικότητα.

Τώρα δεν θα κονταροχτυπηθούμε με το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν…, αλλά με το τι κάνει ήδη. Υπάρχει βέβαια μια ποσώς δικαιολογημένη αναμονή των προγραμματικών δηλώσεων, οι οποίες θα δώσουν καθαρότερα το περιεχόμενο και τις ουσιαστικές προθέσεις της κυβερνητικής δράσης. Ωστόσο τα γεγονότα δεν περιμένουν τις δηλώσεις και ήδη τα μέτωπα έχουν ανοίξει. Εμείς, όπως και το εργατικό-λαϊκό κίνημα, λείπουμε προς το παρόν από το κάδρο. Αμήχανοι; Εν αναμονή και εν ετοιμότητι; Περισσότερο το πρώτο, λιγότερο το δεύτερο. Αλλά ας ανασυγκροτηθούμε, και πνευματικά-πολιτικά και πραγματικά-κινηματικά.

Στην πολιτική δεν υπάρχει νεκρός χρόνος. Μπρος στο ενδεχόμενο να αλλάξουν οι συσχετισμοί ή απλώς να αλλάξουν κάποια πράγματα, τα σκυλιά (ΕΕ και λοιποί) αλυχτάνε. Οι εντεταλμένοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν εξαπολύσει ανοίκεια και προσβλητική επίθεση με απειλές στα όρια της ύβρεως εναντίον ολόκληρου του ελληνικού λαού στο ενδεχόμενο να αμφισβητήσει την πλήρη υποταγή του στα συμφέροντα των τοκογλύφων. Η επίθεση αυτή συνιστά, εκτός των άλλων, ωμή και επαίσχυντη παραβίαση της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Είναι η εφαρμογή των προωθούμενων από τις υπογραφείσες συνθήκες μακροχρόνιων πολιτικών που εκχωρούν βήμα-βήμα όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα των χωρών μελών της ΕΕ στο διευθυντήριο των γραφειοκρατών.

Στήνεται σκηνικό Κύπρου. Η κυβέρνηση να μη φοβηθεί τη ρήξη

Της Αριάδνης Αλαβάνου, από εδώ

Δέκα ημέρες μετά από τις εκλογές και τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα, το τοπίο από πλευράς δανειστών και αξιωματούχων της Ευρωζώνης και της ΕΕ φαίνεται να ξεκαθαρίζει. Η εικόνα που αναδύεται είναι εντελώς διαφορετική απ' αυτή που καλλιεργούσε ο Σύριζα προεκλογικά, ότι  αλλάζει άρδην η κατάσταση και ότι οι δίαυλοι διαπραγμάτευσης με αξιοπρέπεια θα ήταν ορθάνοιχτοι.

Αυτό που διαχέεται από επίσημες δηλώσεις και σχολιασμούς είναι ότι για την Ελλάδα στήνεται ένα σκηνικό Κύπρου που σκοπό έχει να κάμψει γρήγορα την ελληνική κυβέρνηση, ακόμη και τις πιο μετριοπαθείς διεκδικήσεις της, με όπλο τη χρηματοδοτική ασφυξία. Μέσα στο παιχνίδι των εκβιασμών εντάσσεται το έγγραφο που διέρρευσε από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών στο πρακτορείο Reuters(4/2) με το οποίο απαιτείται η εφαρμογή από την κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ απαρέγκλιτα όλων των μέτρων που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Σαμαρά. Η επιδίωξη είναι ένας γρήγορος και ταπεινωτικός συμβιβασμός για λόγους πολιτικούς,  δεδομένου ότι η διακηρυγμένη πολιτική της νέας ελληνικής κυβέρνησης δεν αμφισβητεί ούτε την Ευρωζώνη ούτε την εφαρμογή των ευρωπαϊκών συνθηκών.

Ποια είναι τα γεγονότα:

Φαίνεται να υπάρχει αρραγές μέτωπο των χωρών της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένων των Ιταλών και των Γάλλων γύρω από το “Δεν συζητείται μείωση του χρέους” και “Τηρήστε τις δεσμεύσεις”, δηλαδή τις δεσμεύσεις που περιέχονται στα μνημόνια, και μετά βλέπουμε το θέμα “ανάπτυξη”. Μπορεί οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, που θεωρούνται από την κυβέρνηση προνομιακοί συνομιλητές και σύμμαχοι, να είναι πρόθυμοι για διάλογο, αλλά είναι σαφές αφ' ενός ότι ο γαλλογερμανικός άξονας δεν πρόκειται να διαιρεθεί και ότι η ιταλική κυβέρνηση θα είναι από τις τελευταίες που θα παραβιάσει τους “ευρωπαϊκούς κανόνες”. Από παντού διαμηνύεται ότι θα δοθεί χρόνος (και χρήμα) στην ελληνική κυβέρνηση εφόσον συμμορφωθεί πλήρως με τις απαιτήσεις των δανειστών σε νέο πρόγραμμα μνημονιακού τύπου και μάλιστα ταχύτατα.

Καταργούμε τα μνημόνια...Τι θα κάνουμε με τα διόδια;

Από εδώ

Δείτε επίσης:

Που πάνε οι εισπράξεις από τα διόδια;

Η μείωση των διοδίων θα μπορούσε να συσχετιστεί με την μείωση του κόστους των έργων. Όμως, ενώ οι τιμές των υλικών και των εργατικών πέφτουν, οι εργολάβοι συνεχίζουν να πληρώνονται από το δημόσιο με τιμές προ μνημονίων! Γι' αυτό το θέμα περισσότερα εδώ:
Αναπροσαρμογή των τιμών για τους εργολάβους

Οι θέσεις των ΟΜ Καλάμου, Καπανδριτίου και Ωρωπού,
μέσα και μετά από τη συμμετοχή μας στο Κίνημα ενάντια στα Διόδια

Οι συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών μας δρόμων παραμένουν ένα οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο, όπου συμπράττουν το μεγαλοεργολαβικό κατεστημένο με το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό της διαπλοκής και της κλεπτοκρατίας.
Το καθεστώς ληστείας με τα πιο πυκνά και πιο ακριβά διόδια παγκοσμίως, με σταθμούς -φυλάκια κατοχής τα είχε χαρακτηρίσει πολύ εύστοχα ο σ. Μανόλης Γλέζος- ανά 30χλμ., σε δρόμους πληρωμένους από χρόνια, σε δρόμους-εργοτάξια, σε δρόμους που αν ποτέ ολοκληρωθούν θα έχουν στοιχίσει πολύ ακριβά, σε δρόμους που αποτελούν για πολλές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες τη μοναδική ασφαλή και κατάλληλη λύση για τις καθημερινές μετακινήσεις, πρέπει να ανατραπεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την ανάληψη ουσιαστικά της διακυβέρνησης της χώρας, έχοντας την πολιτική βούληση, οφείλει και μπορεί να δεσμευτεί και θα βρει τους τρόπους να ανατρέψει αυτή τη ζοφερή, παράλογη και άδικη, για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, πραγματικότητα που επικρατεί στους εθνικούς μας δρόμους.
Είμαστε αμετακίνητοι και αταλάντευτοι στις θέσεις μας για ένα πρόβλημα ζωής και θανάτου για εμάς που -ειδικά εδώ στη Β.Α. Αττική και στον αποκλεισμένο από οκτώ σταθμούς διοδίων Δήμο Ωρωπού- κινδυνεύουμε και υποφέρουμε καθημερινά, προσπαθώντας να αποφύγουμε από δρόμους επικίνδυνους το καθημερινό χαράτσι των διοδίων.
Σήμερα, ενώ η κοινωνία στενάζει, οι παραχωρησιούχοι σχεδιάζουν νέα πλευρικά διόδια στον Άγιο Στέφανο και στη Βαρυμπόμπη, αλλά και αλλού σε όλη τη χώρα. Επιδιώκουν την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των κερδών τους, απαιτώντας από μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού συνεισφορά στο διοδιοχαράτσι.
Νέοι σταθμοί διοδίων σχεδιάζονται, όταν στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχουν και δε μπορούν να υπάρξουν, λόγω της απαίτησης μεγάλου κόστους κατασκευής, εναλλακτικοί δρόμοι-παράδρομοι, που να παρέχουν ασφάλεια και την απαιτούμενη κυκλοφοριακή ικανότητα.
Οι παραχωρησιούχοι, ενώ ουσιαστικά δεν χρηματοδοτούν με ίδια κεφάλαια τα έργα, εισπράττουν διόδια ακόμα και από μη ολοκληρωμένα τμήματα, αξιοποιώντας τις σκανδαλώδεις συμβάσεις, για να απαιτούν συνεχώς περισσότερα χρήματα, καθιστώντας τελικά τα έργα πανάκριβα.
Οι συμβάσεις παραχώρησης ήταν το πρώτο «μικρό μνημόνιο», προάγγελος των μνημονίων που ακολούθησαν με την εφαρμογή του δόγματος του σοκ στην πατρίδα μας.

Καρατομούν Σελλιανάκη από ΤΣΜΕΔΕ, φεύγει ο Μάναλης από Attica Bank

O διευθύνων σύμβουλος της Attica Bank, Γκίκας Μάναλης

Από εδώ

 Καθαρά διαδικαστικό θεωρείται, πλέον το θέμα, της αποχώρησης του Γκίκα Μάναλη από την Attica Bank, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, καθώς προηγείται η αντικατάσταση του διορισμένου προέδρου του ΕΤΑΑ ΤΣΜΕΔΕ, βασικού μετόχου της τράπεζας. Η διαδικασία αυτή είναι συνήθως τυπική καθώς τα διορισμένα όργανα της απερχόμενης κυβέρνησης υποβάλλουν θεσμικά της παραιτήσεις τους στη νέα πολιτική ηγεσία, κάτι που δεν έπραξε όμως ο Αντώνης Σελλιανάκης, σημερινός πρόεδρος του ΤΣΜΕΔΕ.
Εντύπωση προκαλεί όμως και η στάση του διευθύνοντος συμβούλου της τράπεζας ο οποίος γνωρίζει ότι βρίσκεται σε δυσαρμονία τόσο με τη διοίκηση της τράπεζας όσο και με τη νέα πολιτική ηγεσία, τόσο για τον επιχειρηματικό σχεδιασμό όσο και τις ενέργειές του κατά τη θητεία του στη ΕΡΤ.
Το σκηνικό που έχει δημιουργηθεί θέλει τους κκ Μάναλη και Σελλιανάκη να έχουν δημιουργήσει ένα σκληρό μέτωπο επιχειρώντας να διατηρήσουν τον έλεγχο της Attica Bank, κόντρα στη βούληση της κυβέρνησης.
Σε κάθε περίπτωση η υπόθεση, που θέτει σε περιδίνηση, την Attica Bank αναμένεται να κλείσει τις αμέσως επόμενες ημέρες με τη δρομολογηθείσα αντικατάσταση του Αντώνη Σελλιανάκη από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, στο οποίο υπόκειται θεσμικά το ΤΣΜΕΔΕ. Εν συνεχεία –μετά την τοποθέτηση νέου προέδρου- θα συγκληθεί  το διοικητικό συμβούλιο της Attica Bank, το οποίο θα με τη σύμφωνη γνώμη του βασικού μετόχου θα απομακρύνει τον Γκίκα Μάναλη.

Το διοικητικό σχήμα της Attica Bank δεν αναμένεται να τροποιηθεί περαιτέρω καθώς η τράπεζα διαθέτει ήδη αναπληρωτή CEO, τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο, ο οποίος θα αναλάβει την ευθύνη της τράπεζας, ενώ τις τραπεζικές εργασίες χειρίζεται ο γενικός διευθυντής Γιάννης Ιωαννίδης.

Σε δεύτερο χρόνο αναμένεται η τοποθέτηση νέου επικεφαλής στη διεύθυνση διαχείρισης ρίσκου της τράπεζας, σε επίπεδο γενικού διευθυντή.

20 μήνες “μαύρο”: Συλλαλητήριο στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ -Τετάρτη 11/02 στις 5.30μμ

Συλλαλητήριο έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Αγ. Παρασκευή οργανώνουν την Τετάρτη 11 Φλεβάρη στις 5.30μμ η ΠΟΣΠΕΡΤ και ο Συντονισμός ενάντια σε κλεισίματα και διαθεσιμότητες, “για να απαιτήσουμε όλοι μαζί να ξανανοίξει η ΕΡΤ τώρα, σαν ένα πρώτο βήμα στον αγώνα να ξηλωθούν όλες οι μνημονιακές επιθέσεις, για να γυρίσουν όλοι οι απολυμένοι στις δουλειές τους.

Οι εκλογές τελείωσαν και η μισητή συγκυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου, καταβαραθρώθηκε με παταγώδη τρόπο. Η κατάρρευσή τους και η εκλογική εκτίναξη της αριστεράς μαςαφήνουν όλα τα περιθώρια για να επιβάλλουμε ότι όλα όσα παλεύαμε τα τελευταία πέντε χρόνια θα γίνουν πράξη και θα δικαιωθούν οι αγώνες μας.
Να ξαναγυρίσουν όλοι οι απολυμένοι – διαθέσιμοι στις δουλειές τους, να ξανανοίξουν οι δομές και οι υπηρεσίες που έκλεισαν, για να ξανανοίξουν τα κλειστά εργοστάσια αλλά και ακόμη περισσότερα, για να κερδίσουμε μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα.
Για να ξηλώσουμε όλους τους μνημονιακούς νόμους και να επαναφέρουμε τις συλλογικές συμβάσεις και τα δημοκρατικά δικαιώματα στους χώρους δουλειάς. Τώρα θα χρειαστεί να ξαναγωνιστούμε για να σιγουρέψουμε ότι όλες οι υποσχέσεις θα γίνουν πράξη, για όλους, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς όρους και προϋποθέσεις και άμεσα.
Δεν ισχύει το “ότι κάναμε κάναμε” και πρέπει να περιμένουμε τους υπουργούς να προχωρήσουν στην υλοποίηση των δεσμεύσεων τους. Γιατί δεν χρωστάμε εμείς οι εργαζόμενοι στην νέα κυβέρνηση και άρα δεν πρέπει να βιαζόμαστε και να έχουμε υπομονή. Αντίθετα η νέα κυβέρνηση μας χρωστάει.
Ξέρουμε και ξέρουν και οι υπουργοί, ότι αν δεν ήταν ο αγώνας της ΕΡΤ, των καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων, των διαθέσιμων εκπαιδευτικών και των υπουργείων, αν δεν ήταν η Κοκα Κολα και τα Τσιμέντα Χαλκίδας και όλοι οι αγώνες των τελευταίων χρόνων δεν θα γινόταν η ανατροπή των Σαμαροβενιζέλων.
Συνεχίζουμε λοιπόν τον αγώνα μας για να μην γίνουν πισωγυρίσματα και καθυστερήσεις. Έχουμε κάθε λόγο να οργανώνουμε τη δική μας δράση για να υλοποιηθούν οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις μας.
Οι κινήσεις συμβιβασμού με τους δανειστές, την τρόικα και την δεξιά, έχουν ξεκινήσει από πριν τις εκλογές και συνεχίζονται. Η παρουσία και μόνο του Καμμένου στην κυβέρνηση, δημιουργεί ανησυχία για τα εμπόδια που θα μπουν μπροστά μας. Ξέρουμε ότι τα αφεντικά ντόπια και ευρωπαϊκά μαζί με τα κόμματά τους, θα δώσουν σκληρή μάχη για να μην κερδίσουμε α όσα παλεύαμε και θα χρειαστεί η δράση του εργατικού κινήματος για να τα επιβάλλει.
Θα χρειαστεί η σύγκρουση με όλους αυτούς που θέλουν να συνεχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος που αυτοί δημιούργησαν, σε βάρος της υλοποίησης των δικών μας αναγκών για δουλειές, αυξήσεις, δικαιώματα. Διεκδικούμε την επιστροφή όλων των απολυμένων – διαθέσιμων στις δουλειές τους, άμεσα, καθώς επίσης και η επα-ναλειτουργία όλων των θεσμών που έκλεισε η συγκυβέρνηση.
Παλεύουμε για να πάρουμε πίσω τις δουλειές μας αλλά και για να επανασυσταθεί ο θεσμός των σχολικών φυλάκων, για να ξανανοίξουν άμεσα τα ΕΠΑΛ και τα ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ της γειτονιάς, για να έχουν οι εργαζόμενοι τις δημόσιες υπηρεσίες και δομές που έχουν ανάγκη. Διεκδικούμε την άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ, του αγώνα που άνοιξε το δρόμο για την ανυποχώρητη στάση απέναντι στους τροικανούς και την συγκυβέρνηση.
Εχει ήδη ξεκινήσει προσπάθεια των εργαζόμενων της ΕΡΤ για να δρομολογήσει τα βήματα επιστροφής στο Ραδιομέγαρο άμεσα, με μεγάλη πανεργατική συγκέντρωση στις 11 Φλεβάρη. Χρειάζεται να είμαστε όλοι εκεί για να στηρίξουμε τους συναδέλφους που συνεχίζουν τον αγώνα για να επιστρέψουν στο Ραδιομέγαρο. Το συλλαλητήριο αυτό, μπορεί να γίνει η αφετηρία που θα ανοίξει το δρόμο για την επιστροφή όλων των εργαζόμενων στις δουλειές τους ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα όπως στην Κοκα Κολα και τα Τσιμέντα Χαλκίδας. Να γίνει το πρώτο βήμα για να κερδίσουμε όλα όσα μας λεηλάτησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις την τελευταία πενταετία.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΑ, ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ,
ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ & ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ”.

Το τυρί και η φάκα

ΠΕΡΙ ΔΙΗΝΕΚΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ, ΕΞΥΠΝΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ

Του ΠEΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ από εδώ

Ανακούφιση, ακόμη και ευφορία προκάλεσαν σε μεγάλο τμήμα του κόσμου που βλέπει με ελπίδα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ οι φωνές υποστήριξης ή συμβιβασμού από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού: απροσδόκητα ισχυρή παρέμβαση Ομπάμα, φιλική κατανόηση από τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών Μισέλ Σαπέν, αναγνώριση από πλευράς Γιούνκερ ότι η τρόικα είναι «τελειωμένη». Ακόμη και το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, που κυκλοφορούσε τις προάλλες με εξώφυλλο τον Αλέξη Τσίπρα στο ρόλο του «τρελλού οδηγού», που οδηγεί στο αντίθετο ρεύμα και απειλεί να προκαλέσει καραμπόλα στην Ευρώπη, λέει τώρα ότι «Ήρθε η ώρα του συμβιβασμού με την Ελλάδα».

Είναι κατανοητή η προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει αυτές τις ρωγμές στο διεθνές σύστημα για να ηρεμήσει τις αγορές, αποτρέποντας τα σχέδια όσων συνεχίζουν να εκβιάζουν ένα επικίνδυνο bankrun, και να καθησυχάσει τα πιο ευάλωτα στην εκστρατεία του τρόμου κοινωνικά στρώματα. Άλλο να καθυχάσουν, όμως, κι άλλο να αποκοιμίσουν το λαό, ίσα- ίσα την ώρα που είναι όσο ποτέ αναγκαία η δυναμική παρέμβασή του στη σκληρή μάχη που εγγράφεται στην ημερήσια διάταξη. Γιατί οι όποιες ρωγμές στο ευρωατλαντικό σύστημα δεν δικαιολογούν σε τίποτα την αμέριμνη αισιοδοξία όσων πιστεύουν μόνο ό,τι θέλουν να πιστέψουν.

Η κυβέρνηση Ομπάμα ανησυχεί για τη μετατροπή της Ε.Ε. σε μεταμοντέρνα γερμανική αυτοκρατορία, για τις υφεσιακές πολιτικές του Βερολίνου που δυσχεραίνουν και την αμερικανική οικονομία και για τις προοπτικές του ακήρυκτου νομισματικού πολέμου μεταξύ δολαρίου και ευρώ. Για τους λόγους αυτούς δελεάζεται να χρησιμοποιήσει τη νέα ελληνική κυβέρνηση ως διαπραγματευτικό χαρτί πίεσης της Μέρκελ, προσδοκώντας και θωράκιση ή και ενίσχυση της αμερικανικής επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα σκοτωθεί με τη Μέρκελ για τα ωραία μάτια της μικρής Ελλάδας, όπως θα γίνει σαφές και στη συνάντηση του Ομπάμα με τη Γερμανίδα καγκελάριο στο Λευκό Οίκο, στις 9 Φεβρουαρίου.

Αντίστοιχα, η Γαλλία συμπιέζεται από τις πολιτικές λιτότητας του Βερολίνου και αγωνιά για τη σταδιακή υποβάθμισή της, από το ρόλο του συγκυβερνήτη, σε εκείνον του ελάσσονος εταίρου της Γερμανίας. Λογικό είναι λοιπόν να θέλει να χρησιμοποιήσει τις παραδοσιακά φιλικές σχέσεις της με την Ελλάδα για να επαναβεβαιώσει το ρόλο της ως γέφυρας Βορρά- Νότου και να ενισχύσει το ειδικό βάρος της μέσα στην Ε.Ε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι έτοιμη να συμπράξει σε ένα αντι- Μέρκελ μέτωπο, όπως έκανε σαφές ο Σαπέν στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Γιάννη Βαρουφάκη, όπου έσπευσε να επιβεβαιώσει την πίστη του στο γαλλογερμανικό άξονα. Άλλωστε, η Γαλλία έχει τη μεγαλύτερη έκθεση στο ελληνικό χρέος μετά τη Γερμανία (αναλογικά με το ΑΕΠ της ακόμη μεγαλύτερη) και όπως έχει κάνει απολύτως σαφές συζητά μόνο επιμήκυνση, αλλά σε καμία περίπτωση διαγραφή του ελληνικού χρέους.

Με αυτά τα δεδομένα, το «φιλελληνικό ρεύμα» της ευρωατλαντικής κοινότητας μπορεί να οδηγήσει σε μια μοιραία παγίδευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε έναν πολύ επώδυνο συμβιβασμό, ο οποίος, ακόμη κι αν σώσει κάποια προσχήματα, θα υπονομεύσει εν τη γενέσει της τη νέα ελληνική κυβέρνηση. Ένα συμβιβασμό ο οποίος θα καταργήσει την τρόικα για να εγκαταστήσει έναν άλλο, πιο «νομιμοποιημένο» μηχανισμό επίβλεψης, θα καταργήσει το Μνημόνιο για να επικυρώσει ένα άλλο, πιο εύηχο «πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών» και θα αρκεστεί σε μια οριακή βελτίωση της εξυπηρέτησης του χρέους, όχι πολύ διαφορετική από εκείνη που οι δανειστές είχαν ούτως ή άλλως υποσχεθεί στον Σαμαρά.

Να επιβληθούν αμέσως και χωρίς διαβούλευση τα 751 ευρώ

του Ηλία Ιωακείμογλου από εδώ

Αυτή τη στιγμή ο λόγος κερδών/μισθών στην Ελλάδα είναι μακρόθεν ο υψηλότερος μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα περιθώρια, λοιπόν, των επιχειρήσεων να αντέξουν τις αυξήσεις του κατώτατου μισθού είναι πολύ μεγάλα. Ας μάθουν οι επιχειρήσεις να λειτουργούν με το μέσο κέρδος που επικρατεί στις άλλες αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και ας μην αγοράσουν τρίτο σκάφος οι ιδιοκτήτες τους.

Ο υπουργός Εργασίας Πάνος Σκουρλέτης ανέφερε το Σάββατο στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ ότι πρώτα θα αποκατασταθούν μια σειρά θεσμών της αγοράς εργασίας που υποβαθμίστηκαν ή καταργήθηκαν από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, και στη συνέχεια θα κληθούν οι κοινωνικοί εταίροι να εξετάσουν από κοινού με το υπουργείο Εργασίας με ποιο τρόπο θα εφαρμοστεί η αύξηση του κατώτατου μισθού. Ανέφερε, επίσης, ο υπουργός ότι η άνοδος του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ θα συνδυαστεί με δυνατότητα ρυθμίσεων των οφειλών των επιχειρήσεων προς τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες.
Η διευθέτηση αυτή είναι προφανώς βασισμένη στην ιδέα ότι οι εργοδότες χρειάζονται προστασία έναντι ζημιών που θα υποστούν, υποτίθεται, εξαιτίας της αύξησης του κατώτατου μισθού. Για ποιο λόγο άραγε να παρασχεθεί στους εργοδότες η δυνατότητα ρύθμισης των οφειλών τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες; Όπως είχε διευκρινιστεί προεκλογικά, αυτά τα ωφελήματα θα δοθούν στις επιχειρήσεις ως αντιστάθμισμα των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσουν εξαιτίας της αύξησης του κατώτατου μισθού. Για ποιο λόγο άραγε θα κληθούν οι εργοδότες σε διαβούλευση με τα εργατικά συνδικάτα και το υπουργείο Εργασίας για να εξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο θα υλοποιηθεί η αύξηση του ελάχιστου μισθού; Προφανώς επειδή πιστεύει το υπουργείο ότι θα πληγούν οι επιχειρήσεις από την αύξηση του κατώτατου μισθού και πρέπει να προσέξουμε να μην προκαλέσουμε ζημιά που θα οδηγήσει σε αύξηση της ανεργίας.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι κατά την αντίληψη του υπουργείου Εργασίας, οι εργοδότες θα χρειαστούν προστασία έναντι των ζημιών που θα υποστούν, υποτίθεται, από την αύξηση του ελάχιστου μισθού. Αυτή όμως η αντίληψη είναι λανθασμένη.

Γιατί δεν χρειάζονται προστασία οι εργοδότες

Αποτελεί κοινή πεποίθηση των εργοδοτών, των καθεστωτικών οικονομολόγων, των αστικών πολιτικών δυνάμεων, των δημοσιογράφων κ.λπ. ότι κάθε αύξηση των μισθών είναι επιζήμια για την οικονομία, ότι οδηγεί σε μείωση της παραγωγής, σε επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας και σε αύξηση της ανεργίας.
Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός, είναι εσφαλμένος. Ας δούμε γιατί:
Η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ θα προκαλέσει αύξηση της ζήτησης. Η παραγωγή, προκειμένου να ικανοποιήσει αυτήν την επιπλέον ζήτηση, θα ξεκινήσει να αυξάνεται από ένα χαμηλό σημείο και αυτό θα προκαλέσει παράλληλη αύξηση της απασχόλησης, μείωση της ανεργίας, εκ νέου αύξηση των μισθών (αφού όσο μικρότερη είναι η ανεργία τόσο βελτιώνεται η διαπραγματευτική θέση των μισθωτών στον επιχειρηματικό τομέα της οικονομίας), νέα αύξηση της ζήτησης  και ούτω καθεξής. Αυτά θα συγκροτήσουν έναν "ενάρετο" κύκλο μισθών - ζήτησης - παραγωγής - απασχόλησης - μισθών.Το ερώτημα τώρα είναι εάν οι επιχειρήσεις θα βρεθούν σε δύσκολη θέση επειδή θα αυξάνεται το κόστος εργασίας.
Οι επιχειρήσεις, λοιπόν, δεν θα βρεθούν σε δύσκολη θέση  για τους τρεις παρακάτω λόγους:

Το τέλος ενός «ανεπιθύμητου» μνημείου

Του Γ. Παπαδημητρίου από εδώ
Δεν είναι τυχαίο, που τα λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα της Πλάκας Ραφταναίων υπήρξαν το θέατρο μεγάλων ιστορικών γεγονότων...

Εκεί είναι που ημερεύει η χαράδρα του Αράχθου, που δημιουργείται ένα ομαλό πέρασμα προς τα Τζουμέρκα, που περνούν οι εμπορικοί δρόμοι και επικεντρώνεται ο στρατηγικός έλεγχος της περιοχής. Μερικά πράγματα αποφασίζονται από τη Γεωγραφία πριν από την Ιστορία.
Αυτό το πέρασμα / σύνορο έγινε το θέατρο σκληρών συγκρούσεων και το 1821 και σ’ όλους τους κατοπινούς ελληνοτουρκικούς πολέμους και στη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής και του Εμφυλίου, φιλοξένησε τη Συνδιάσκεψη των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων τον Φλεβάρη του 1944 και φορτίστηκε με τις μνήμες χιλιάδων ανθρώπων του μόχθου, βοσκών με τα κοπάδια τους, πραματευτάδων, μαστόρων και ταξιδιωτών, συνδέθηκε με το συλλογικό μύθο και μετασχηματίστηκε σε πολιτισμικό τοπίο.
Το κεντρικό στοιχείο, το σημείο αναφοράς αυτού του τοπίου ήταν βεβαίως το πέτρινο γεφύρι της Πλάκας, το μεγαλύτερο μονότοξο στα Βαλκάνια, ένα πραγματικό στολίδι της λαϊκής αρχιτεκτονικής αδιάσπαστα δεμένο με τη φύση και το ποτάμι. Ο επισκέπτης εντυπωσιαζόταν από το αέρινο κατασκεύασμα, που έχτισαν το 1866 οι Ηπειρώτες πετράδες με επικεφαλής τον πρωτομάστορα Κώστα Μπέκα, χρησιμοποιώντας ακόμα και ασπράδια αυγών ως συγκολλητική ύλη, και είχε άνοιγμα τόξου 40 μέτρων και ύψος 20.
Πέτρινα γεφύρια στην Ήπειρο υπάρχουν πολλά και πανέμορφα, κανένα όμως εκτός απ’ αυτό δεν συνδέθηκε με τους αγώνες της εποχής μας. Μ’ αυτό το γεφύρι σαν σύμβολο δώσαμε από το 1997 την σκληρή αλλά τελικά νικηφόρα μάχη για τη σωτηρία του Αράχθου από τα καταστροφικό μεγάλο υδροηλεκτρικό φράγμα του Αγίου Νικολάου, αυτό το γεφύρι ήταν που τροποποίησε τους πολιτικούς συσχετισμούς και ατσάλωσε τους Τζουμερκιώτες, σ’ αυτό το γεφύρι μαζευτήκαμε 1.500 άνθρωποι το καλοκαίρι του 2006 και συνεχίσαμε να μαζευόμαστε τα επόμενα χρόνια τα Φώτα ξορκίζοντας τους καλικάντζαρους των εταιριών.
Ήταν επομένως πολύ λογικό να το εχθρεύονται εξουσίες και συμφέροντα όλα αυτά τα χρόνια, να επιχειρηματολογούν ασύστολα ότι «κάθε εποχή δημιουργεί νέα, δικά της μνημεία», στη συνέχεια να μεθοδεύουν «μεταφορές» του στο πουθενά και να πλαστογραφούν τους χάρτες, μετατοπίζοντας την πραγματική του θέση, και στο τέλος να διαβεβαιώνουν ότι το μνημείο «σώζεται» στο μέσο της λάσπης ενός τεχνητού ταμιευτήρα. Ένα μικρό αλλά συμβολικό δείγμα αυτής της αμφιθυμίας των εξουσιών είναι το γεγονός ότι ο τωρινός Περιφερειάρχης Ηπείρου της Ν.Δ. ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία ως υποψήφιος Νομάρχης Ιωαννίνων το 2002, έχοντας το γεφύρι της Πλάκας ως έμβλημα του συνδυασμού του, για να το εγκαταλείψει άρον – άρον την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.