Η κρίσιμη ώρα είναι τώρα

Από τη συνάδελφο Δ. Σπανούδη

 

Παρακολουθώντας τις πρώτες ημέρες της ευφορίας για την ευνοϊκή υποδοχή της νέας κυβέρνησης και τις επόμενες μέρες της ανοιχτής πια αντιπαράθεσης,  καταλαβαίνουμε τις πιθανές εξελίξεις και τις επιλογές που συνεπάγονται:

1η πιθανότητα:  μετά από μια σύντομη περίοδο διαπραγματεύσεων, δημιουργείται κλίμα ασφυξίας και αδιεξόδου και επιλέγουμε να δεχθούμε τους όρους των δανειστών και το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο, 

2η πιθανή εξέλιξη: μετά από μια ανθεκτικότερη και πιο δυναμική περίοδο διαπραγματεύσεων, κερδίζουμε συμμάχους,  οι σύμμαχοί μας κερδίζουν ερείσματα, οπότε γερμανοί  και λοιποί τραπεζίτες και ευρωκράτες, αναγκάζονται να χαλαρώσουν για ένα διάστημα τα μέτρα λιτότητας, (μέχρι τον επόμενο γύρο )

3η πιθανότητα: μετά από μια άκαρπη περίοδο διαπραγματεύσεων, χρεοκοπούμε (με τη θέλησή μας ή χωρίς) και αναγκαζόμαστε να ακολουθήσουμε ένα εντελώς διαφορετικό δρόμο. Η χρεοκοπία δημιουργεί νέα δεδομένα και στην καλή περίπτωση, συμπαρασύρει και άλλους λαούς στην ανατροπή του ασφυκτικού status quo. 

Είναι σημαντικό εάν χρειαστεί να ληφθούν καθοριστικές αποφάσεις, να προηγηθεί ενημέρωση και να εξασφαλιστεί η ευρύτερη δυνατή λαϊκή στήριξη εντός και εκτός της χώρας. Το δημοψήφισμα για παράδειγμα, είναι ένας δημοκρατικός τρόπος συναπόφασης, που προκαλεί τη δημόσια συζήτηση.  

Σε κάθε περίπτωση για δύο πράγματα φαίνεται ότι συμφωνούμε οι περισσότεροι και οι περισσότερες:

 - το θέμα του χρέους και των επιβαλλόμενων ρυθμίσεων και απορυθμίσεων (ιδιωτικοποιήσεις, ξήλωμα εργασιακών σχέσεων, φοροεπιδρομή) είναι το κρίσιμο σημείο. Αλλαγές για καλύτερο δημόσιο τομέα, υγεία, παιδεία, δικαιώματα, περιβάλλον, αυτοδιοίκηση, παραγωγική ανασυγκρότηση, φορολόγηση των πλουσίων και δίκαιη ανακατανομή, εξαρτώνται από την απάντηση που θα δοθεί στο κεντρικό ζήτημα των σχέσεων με τους δανειστές.

- όσο πιο έντονα εκδηλώσουμε την απόφασή μας να μην αποδεχτούμε την συνεχιζόμενη ισοπέδωση, τόσο αυξάνουμε τις πιθανότητες (πιο) αίσιας εξέλιξης.

Σε κάθε περίπτωση, ολοένα και περισσότερο αυξάνεται η επίγνωση ότι πλησιάζει η ώρα της κρίσης. Τουλάχιστον αυτή τη φορά, έχουμε επιλογές.